< Κατα Λουκαν 7 >

1 επει δε επληρωσεν παντα τα ρηματα αυτου εισ τασ ακοασ του λαου εισηλθεν εισ καπερναουμ
When he had finished his discourse in the audience of the people, he entered Capernaum.
2 εκατονταρχου δε τινοσ δουλοσ κακωσ εχων εμελλεν τελευταν οσ ην αυτω εντιμοσ
And a centurion's servant, who was dear to his master, was sick, and in danger of dying.
3 ακουσασ δε περι του ιησου απεστειλεν προσ αυτον πρεσβυτερουσ των ιουδαιων ερωτων αυτον οπωσ ελθων διασωση τον δουλον αυτου
And the centurion, having heard concerning Jesus, sent to him Jewish elders, to entreat him to come and save his servant.
4 οι δε παραγενομενοι προσ τον ιησουν παρεκαλουν αυτον σπουδαιωσ λεγοντεσ οτι αξιοσ εστιν ω παρεξει τουτο
When they came to Jesus, they earnestly besought him, saying, He is worthy of this favor;
5 αγαπα γαρ το εθνοσ ημων και την συναγωγην αυτοσ ωκοδομησεν ημιν
for he loves our nations; and it was he who built our synagogue.
6 ο δε ιησουσ επορευετο συν αυτοισ ηδη δε αυτου ου μακραν απεχοντοσ απο τησ οικιασ επεμψεν προσ αυτον ο εκατονταρχοσ φιλουσ λεγων αυτω κυριε μη σκυλλου ου γαρ ειμι ικανοσ ινα υπο την στεγην μου εισελθησ
Then Jesus went with them; and when he was not far from the house, the centurion sent friends to him, to say, Master, trouble not yourself; for I have not deserved that you should come under my roof;
7 διο ουδε εμαυτον ηξιωσα προσ σε ελθειν αλλ ειπε λογω και ιαθησεται ο παισ μου
wherefore neither thought I myself fit to come into your presence; say but the word, and my servant will be healed.
8 και γαρ εγω ανθρωποσ ειμι υπο εξουσιαν τασσομενοσ εχων υπ εμαυτον στρατιωτασ και λεγω τουτω πορευθητι και πορευεται και αλλω ερχου και ερχεται και τω δουλω μου ποιησον τουτο και ποιει
For even I, who am under the authority of others, having soldiers under me, say to one, Go, and he goes; to another, Come, and he comes; and to my servant, Do this, and he does it.
9 ακουσασ δε ταυτα ο ιησουσ εθαυμασεν αυτον και στραφεισ τω ακολουθουντι αυτω οχλω ειπεν λεγω υμιν ουτε εν τω ισραηλ τοσαυτην πιστιν ευρον
Jesus hearing these things, admired him, and turning, said to the multitude which followed, I assure you, I have not found so great faith even in Israel.
10 και υποστρεψαντεσ οι πεμφθεντεσ εισ τον οικον ευρον τον ασθενουντα δουλον υγιαινοντα
And they who had been sent, having returned to the house, found the servant well, who had been sick.
11 και εγενετο εν τω εξησ επορευετο εισ πολιν καλουμενην ναιν και συνεπορευοντο αυτω οι μαθηται αυτου ικανοι και οχλοσ πολυσ
The day following, he went into a city called Nain, accompanied by his disciples, and a great crowd.
12 ωσ δε ηγγισεν τη πυλη τησ πολεωσ και ιδου εξεκομιζετο τεθνηκωσ υιοσ μονογενησ τη μητρι αυτου και αυτη χηρα και οχλοσ τησ πολεωσ ικανοσ συν αυτη
As he approached the gate of the city, the people were carrying out a dead man, the only son of his mother, who was a widow; and many of the citizens were with her.
13 και ιδων αυτην ο κυριοσ εσπλαγχνισθη επ αυτη και ειπεν αυτη μη κλαιε
When the Lord saw her, he had pity upon her, and said to her, Weep not.
14 και προσελθων ηψατο τησ σορου οι δε βασταζοντεσ εστησαν και ειπεν νεανισκε σοι λεγω εγερθητι
Then he advanced and touched the bier, (the bearers stopping, ) and said, Young man, arise, I command you.
15 και ανεκαθισεν ο νεκροσ και ηρξατο λαλειν και εδωκεν αυτον τη μητρι αυτου
Then he who had been dead, sat up, and began to speak, and he delivered him to his mother.
16 ελαβεν δε φοβοσ παντασ και εδοξαζον τον θεον λεγοντεσ οτι προφητησ μεγασ εγηγερται εν ημιν και οτι επεσκεψατο ο θεοσ τον λαον αυτου
And all present were struck with awe, and glorified God, saying, A great prophet has arisen among us; and God has visited his people.
17 και εξηλθεν ο λογοσ ουτοσ εν ολη τη ιουδαια περι αυτου και εν παση τη περιχωρω
And this report, concerning him, spread throughout Judea, and all the neighboring country.
18 και απηγγειλαν ιωαννη οι μαθηται αυτου περι παντων τουτων
Now John's disciples had informed him of all these things,
19 και προσκαλεσαμενοσ δυο τινασ των μαθητων αυτου ο ιωαννησ επεμψεν προσ τον ιησουν λεγων συ ει ο ερχομενοσ η αλλον προσδοκωμεν
and he called two of them, whom he sent to Jesus, to ask him, Are you He who comes, or must we expect another?
20 παραγενομενοι δε προσ αυτον οι ανδρεσ ειπον ιωαννησ ο βαπτιστησ απεσταλκεν ημασ προσ σε λεγων συ ει ο ερχομενοσ η αλλον προσδοκωμεν
Being come to him, they said, John the Immerser has sent us to ask you, Are you He who comes, or must we expect another?
21 εν αυτη δε τη ωρα εθεραπευσεν πολλουσ απο νοσων και μαστιγων και πνευματων πονηρων και τυφλοισ πολλοισ εχαρισατο το βλεπειν
At that very time Jesus was delivering man from diseases and maladies, and evil spirits, and giving sight to many, who were blind.
22 και αποκριθεισ ο ιησουσ ειπεν αυτοισ πορευθεντεσ απαγγειλατε ιωαννη α ειδετε και ηκουσατε οτι τυφλοι αναβλεπουσιν χωλοι περιπατουσιν λεπροι καθαριζονται κωφοι ακουουσιν νεκροι εγειρονται πτωχοι ευαγγελιζονται
And he returned this answer, Go, and report to John what you have seen and heard: the blind are made to see, the lame to walk, the deaf to hear; the leprous are cleansed, the dead are raised, glad tidings are brought to the poor.
23 και μακαριοσ εστιν οσ εαν μη σκανδαλισθη εν εμοι
And happy is he to whom I shall not prove a stumbling block.
24 απελθοντων δε των αγγελων ιωαννου ηρξατο λεγειν τοισ οχλοισ περι ιωαννου τι εξεληλυθατε εισ την ερημον θεασασθαι καλαμον υπο ανεμου σαλευομενον
When John's messengers were departed, Jesus said to the multitude, concerning John, What did you go out into the wilderness to behold? A reed shaken by the wind?
25 αλλα τι εξεληλυθατε ιδειν ανθρωπον εν μαλακοισ ιματιοισ ημφιεσμενον ιδου οι εν ιματισμω ενδοξω και τρυφη υπαρχοντεσ εν τοισ βασιλειοισ εισιν
But what did you go out to see? A man effeminately dressed? It is in royal palaces that they who wear splendid apparel, and live in luxury, are found.
26 αλλα τι εξεληλυθατε ιδειν προφητην ναι λεγω υμιν και περισσοτερον προφητου
What then did you go to see? a prophet? Yes, I tell you, and something superior to a prophet.
27 ουτοσ εστιν περι ου γεγραπται ιδου εγω αποστελλω τον αγγελον μου προ προσωπου σου οσ κατασκευασει την οδον σου εμπροσθεν σου
For this is he, concerning whom it is written, "Behold, I send my messenger before you, who shall prepare your way."
28 λεγω γαρ υμιν μειζων εν γεννητοισ γυναικων προφητησ ιωαννου του βαπτιστου ουδεισ εστιν ο δε μικροτεροσ εν τη βασιλεια του θεου μειζων αυτου εστιν
For I declare to you, among those who are born of women, there is not a greater prophet than John the Immerser; yet, the least in the Reign of God is greater than he.
29 και πασ ο λαοσ ακουσασ και οι τελωναι εδικαιωσαν τον θεον βαπτισθεντεσ το βαπτισμα ιωαννου
All the people, even the publicans, who heard John, have, by receiving immersion from him, honored God;
30 οι δε φαρισαιοι και οι νομικοι την βουλην του θεου ηθετησαν εισ εαυτουσ μη βαπτισθεντεσ υπ αυτου
whereas, the Pharisees and the lawyers, in not being immersed by him, have rejected the counsel of God with regard to themselves.
31 τινι ουν ομοιωσω τουσ ανθρωπουσ τησ γενεασ ταυτησ και τινι εισιν ομοιοι
To what shall I compare the men of this generation? Whom are they like?
32 ομοιοι εισιν παιδιοισ τοισ εν αγορα καθημενοισ και προσφωνουσιν αλληλοισ και λεγουσιν ηυλησαμεν υμιν και ουκ ωρχησασθε εθρηνησαμεν υμιν και ουκ εκλαυσατε
They are like children in the market place, of whom their companions complain, and say, We have played to you upon the pipe, but you have not danced; we have sung mournful songs to you, but you have not wept.
33 εληλυθεν γαρ ιωαννησ ο βαπτιστησ μητε αρτον εσθιων μητε οινον πινων και λεγετε δαιμονιον εχει
For John the Immerser is come, abstaining from bread and wine, an associate of publicans and sinners; and you say, He has a demon.
34 εληλυθεν ο υιοσ του ανθρωπου εσθιων και πινων και λεγετε ιδου ανθρωποσ φαγοσ και οινοποτησ φιλοσ τελωνων και αμαρτωλων
The Son of Man is come, using both; and you say, He is a lover of banquets, and wine, an associate of publicans and sinners.
35 και εδικαιωθη η σοφια απο των τεκνων αυτησ παντων
But wisdom is justified by all her children.
36 ηρωτα δε τισ αυτον των φαρισαιων ινα φαγη μετ αυτου και εισελθων εισ την οικιαν του φαρισαιου ανεκλιθη
Now one of the Pharisees asked Jesus to eat with him: and he went into the Pharisee's house, and placed himself at table.
37 και ιδου γυνη εν τη πολει ητισ ην αμαρτωλοσ επιγνουσα οτι ανακειται εν τη οικια του φαρισαιου κομισασα αλαβαστρον μυρου
And behold, a woman of the city who was a sinner, knowing that he eat at the house of the Pharisee, brought an alabaster box of balsam,
38 και στασα παρα τουσ ποδασ αυτου οπισω κλαιουσα ηρξατο βρεχειν τουσ ποδασ αυτου τοισ δακρυσιν και ταισ θριξιν τησ κεφαλησ αυτησ εξεμασσεν και κατεφιλει τουσ ποδασ αυτου και ηλειφεν τω μυρω
and standing behind at his feet weeping, bathed them with tears, and wiped them with the hairs of her head, and kissed his feet, and anointed them with the balsam.
39 ιδων δε ο φαρισαιοσ ο καλεσασ αυτον ειπεν εν εαυτω λεγων ουτοσ ει ην προφητησ εγινωσκεν αν τισ και ποταπη η γυνη ητισ απτεται αυτου οτι αμαρτωλοσ εστιν
The Pharisee, who had invited him, observing this, said within himself, If this man were a prophet, he would have known who this woman is that touches him, and of what character, for she is a sinner.
40 και αποκριθεισ ο ιησουσ ειπεν προσ αυτον σιμων εχω σοι τι ειπειν ο δε φησιν διδασκαλε ειπε
Then Jesus said to him, Simon, I have something to say to you. He answered, Say it, Rabbi.
41 δυο χρεωφειλεται ησαν δανειστη τινι ο εισ ωφειλεν δηναρια πεντακοσια ο δε ετεροσ πεντηκοντα
A certain creditor had two debtors; one owed five hundred denarii, the other fifty.
42 μη εχοντων δε αυτων αποδουναι αμφοτεροισ εχαρισατο τισ ουν αυτων ειπε πλειον αυτον αγαπησει
But not having the means to pay, he freely forgave them both. Say, then, which of them will love him most?
43 αποκριθεισ δε ο σιμων ειπεν υπολαμβανω οτι ω το πλειον εχαρισατο ο δε ειπεν αυτω ορθωσ εκρινασ
Simon answered, I suppose he whom he forgave most? Jesus replied, You have judged right.
44 και στραφεισ προσ την γυναικα τω σιμωνι εφη βλεπεισ ταυτην την γυναικα εισηλθον σου εισ την οικιαν υδωρ επι τουσ ποδασ μου ουκ εδωκασ αυτη δε τοισ δακρυσιν εβρεξεν μου τουσ ποδασ και ταισ θριξιν τησ κεφαλησ αυτησ εξεμαξεν
Then turning to the woman, he said, Simon, Do you see this woman? When I came to your house, you gave me no water for my feet; but she has washed my feet with tears, and wiped them with her hair.
45 φιλημα μοι ουκ εδωκασ αυτη δε αφ ησ εισηλθον ου διελιπεν καταφιλουσα μου τουσ ποδασ
You gave me no kiss; but she, since she entered, has not ceased kissing my feet.
46 ελαιω την κεφαλην μου ουκ ηλειψασ αυτη δε μυρω ηλειψεν μου τουσ ποδασ
You did not anoint my head with oil; but she has anointed my feet with balsam.
47 ου χαριν λεγω σοι αφεωνται αι αμαρτιαι αυτησ αι πολλαι οτι ηγαπησεν πολυ ω δε ολιγον αφιεται ολιγον αγαπα
Wherefore, I tell you, her sins, which are many, are forgiven; therefore, her love is great. But he to whom little is forgiven, has little love.
48 ειπεν δε αυτη αφεωνται σου αι αμαρτιαι
Then he said to her, Your sins are forgiven.
49 και ηρξαντο οι συνανακειμενοι λεγειν εν εαυτοισ τισ ουτοσ εστιν οσ και αμαρτιασ αφιησιν
Those, who were at table with him, said within themselves, Who is this, that even forgives sins?
50 ειπεν δε προσ την γυναικα η πιστισ σου σεσωκεν σε πορευου εισ ειρηνην
But he said to the woman, Your faith has saved you, go in peace.

< Κατα Λουκαν 7 >