Κατα Ιωαννην 13
1 προ δε τησ εορτησ του πασχα ειδωσ ο ιησουσ οτι εληλυθεν αυτου η ωρα ινα μεταβη εκ του κοσμου τουτου προσ τον πατερα αγαπησασ τουσ ιδιουσ τουσ εν τω κοσμω εισ τελοσ ηγαπησεν αυτουσ
നിസ്താരോത്സവസ്യ കിഞ്ചിത്കാലാത് പൂർവ്വം പൃഥിവ്യാഃ പിതുഃ സമീപഗമനസ്യ സമയഃ സന്നികർഷോഭൂദ് ഇതി ജ്ഞാത്വാ യീശുരാപ്രഥമാദ് യേഷു ജഗത്പ്രവാസിഷ്വാത്മീയലോകേഷ പ്രേമ കരോതി സ്മ തേഷു ശേഷം യാവത് പ്രേമ കൃതവാൻ|
2 και δειπνου γενομενου του διαβολου ηδη βεβληκοτοσ εισ την καρδιαν ιουδα σιμωνοσ ισκαριωτου ινα αυτον παραδω
പിതാ തസ്യ ഹസ്തേ സർവ്വം സമർപിതവാൻ സ്വയമ് ഈശ്വരസ്യ സമീപാദ് ആഗച്ഛദ് ഈശ്വരസ്യ സമീപം യാസ്യതി ച, സർവ്വാണ്യേതാനി ജ്ഞാത്വാ രജന്യാം ഭോജനേ സമ്പൂർണേ സതി,
3 ειδωσ ο ιησουσ οτι παντα δεδωκεν αυτω ο πατηρ εισ τασ χειρασ και οτι απο θεου εξηλθεν και προσ τον θεον υπαγει
യദാ ശൈതാൻ തം പരഹസ്തേഷു സമർപയിതും ശിമോനഃ പുത്രസ്യ ഈഷ്കാരിയോതിയസ്യ യിഹൂദാ അന്തഃകരണേ കുപ്രവൃത്തിം സമാർപയത്,
4 εγειρεται εκ του δειπνου και τιθησιν τα ιματια και λαβων λεντιον διεζωσεν εαυτον
തദാ യീശു ർഭോജനാസനാദ് ഉത്ഥായ ഗാത്രവസ്ത്രം മോചയിത്വാ ഗാത്രമാർജനവസ്ത്രം ഗൃഹീത്വാ തേന സ്വകടിമ് അബധ്നാത്,
5 ειτα βαλλει υδωρ εισ τον νιπτηρα και ηρξατο νιπτειν τουσ ποδασ των μαθητων και εκμασσειν τω λεντιω ω ην διεζωσμενοσ
പശ്ചാദ് ഏകപാത്രേ ജലമ് അഭിഷിച്യ ശിഷ്യാണാം പാദാൻ പ്രക്ഷാല്യ തേന കടിബദ്ധഗാത്രമാർജനവാസസാ മാർഷ്ടും പ്രാരഭത|
6 ερχεται ουν προσ σιμωνα πετρον και λεγει αυτω εκεινοσ κυριε συ μου νιπτεισ τουσ ποδασ
തതഃ ശിമോൻപിതരസ്യ സമീപമാഗതേ സ ഉക്തവാൻ ഹേ പ്രഭോ ഭവാൻ കിം മമ പാദൗ പ്രക്ഷാലയിഷ്യതി?
7 απεκριθη ιησουσ και ειπεν αυτω ο εγω ποιω συ ουκ οιδασ αρτι γνωση δε μετα ταυτα
യീശുരുദിതവാൻ അഹം യത് കരോമി തത് സമ്പ്രതി ന ജാനാസി കിന്തു പശ്ചാജ് ജ്ഞാസ്യസി|
8 λεγει αυτω πετροσ ου μη νιψησ τουσ ποδασ μου εισ τον αιωνα απεκριθη αυτω ο ιησουσ εαν μη νιψω σε ουκ εχεισ μεροσ μετ εμου (aiōn g165)
തതഃ പിതരഃ കഥിതവാൻ ഭവാൻ കദാപി മമ പാദൗ ന പ്രക്ഷാലയിഷ്യതി| യീശുരകഥയദ് യദി ത്വാം ന പ്രക്ഷാലയേ തർഹി മയി തവ കോപ്യംശോ നാസ്തി| (aiōn g165)
9 λεγει αυτω σιμων πετροσ κυριε μη τουσ ποδασ μου μονον αλλα και τασ χειρασ και την κεφαλην
തദാ ശിമോൻപിതരഃ കഥിതവാൻ ഹേ പ്രഭോ തർഹി കേവലപാദൗ ന, മമ ഹസ്തൗ ശിരശ്ച പ്രക്ഷാലയതു|
10 λεγει αυτω ο ιησουσ ο λελουμενοσ ου χρειαν εχει η τουσ ποδασ νιψασθαι αλλ εστιν καθαροσ ολοσ και υμεισ καθαροι εστε αλλ ουχι παντεσ
തതോ യീശുരവദദ് യോ ജനോ ധൗതസ്തസ്യ സർവ്വാങ്ഗപരിഷ്കൃതത്വാത് പാദൗ വിനാന്യാങ്ഗസ്യ പ്രക്ഷാലനാപേക്ഷാ നാസ്തി| യൂയം പരിഷ്കൃതാ ഇതി സത്യം കിന്തു ന സർവ്വേ,
11 ηδει γαρ τον παραδιδοντα αυτον δια τουτο ειπεν ουχι παντεσ καθαροι εστε
യതോ യോ ജനസ്തം പരകരേഷു സമർപയിഷ്യതി തം സ ജ്ഞാതവാന; അതഏവ യൂയം സർവ്വേ ന പരിഷ്കൃതാ ഇമാം കഥാം കഥിതവാൻ|
12 οτε ουν ενιψεν τουσ ποδασ αυτων και ελαβεν τα ιματια αυτου αναπεσων παλιν ειπεν αυτοισ γινωσκετε τι πεποιηκα υμιν
ഇത്ഥം യീശുസ്തേഷാം പാദാൻ പ്രക്ഷാല്യ വസ്ത്രം പരിധായാസനേ സമുപവിശ്യ കഥിതവാൻ അഹം യുഷ്മാൻ പ്രതി കിം കർമ്മാകാർഷം ജാനീഥ?
13 υμεισ φωνειτε με ο διδασκαλοσ και ο κυριοσ και καλωσ λεγετε ειμι γαρ
യൂയം മാം ഗുരും പ്രഭുഞ്ച വദഥ തത് സത്യമേവ വദഥ യതോഹം സഏവ ഭവാമി|
14 ει ουν εγω ενιψα υμων τουσ ποδασ ο κυριοσ και ο διδασκαλοσ και υμεισ οφειλετε αλληλων νιπτειν τουσ ποδασ
യദ്യഹം പ്രഭു ർഗുരുശ്ച സൻ യുഷ്മാകം പാദാൻ പ്രക്ഷാലിതവാൻ തർഹി യുഷ്മാകമപി പരസ്പരം പാദപ്രക്ഷാലനമ് ഉചിതമ്|
15 υποδειγμα γαρ εδωκα υμιν ινα καθωσ εγω εποιησα υμιν και υμεισ ποιητε
അഹം യുഷ്മാൻ പ്രതി യഥാ വ്യവാഹരം യുഷ്മാൻ തഥാ വ്യവഹർത്തുമ് ഏകം പന്ഥാനം ദർശിതവാൻ|
16 αμην αμην λεγω υμιν ουκ εστιν δουλοσ μειζων του κυριου αυτου ουδε αποστολοσ μειζων του πεμψαντοσ αυτον
അഹം യുഷ്മാനതിയഥാർഥം വദാമി, പ്രഭോ ർദാസോ ന മഹാൻ പ്രേരകാച്ച പ്രേരിതോ ന മഹാൻ|
17 ει ταυτα οιδατε μακαριοι εστε εαν ποιητε αυτα
ഇമാം കഥാം വിദിത്വാ യദി തദനുസാരതഃ കർമ്മാണി കുരുഥ തർഹി യൂയം ധന്യാ ഭവിഷ്യഥ|
18 ου περι παντων υμων λεγω εγω οιδα ουσ εξελεξαμην αλλ ινα η γραφη πληρωθη ο τρωγων μετ εμου τον αρτον επηρεν επ εμε την πτερναν αυτου
സർവ്വേഷു യുഷ്മാസു കഥാമിമാം കഥയാമി ഇതി ന, യേ മമ മനോനീതാസ്താനഹം ജാനാമി, കിന്തു മമ ഭക്ഷ്യാണി യോ ഭുങ്ക്തേ മത്പ്രാണപ്രാതികൂല്യതഃ| ഉത്ഥാപയതി പാദസ്യ മൂലം സ ഏഷ മാനവഃ| യദേതദ് ധർമ്മപുസ്തകസ്യ വചനം തദനുസാരേണാവശ്യം ഘടിഷ്യതേ|
19 απ αρτι λεγω υμιν προ του γενεσθαι ινα οταν γενηται πιστευσητε οτι εγω ειμι
അഹം സ ജന ഇത്യത്ര യഥാ യുഷ്മാകം വിശ്വാസോ ജായതേ തദർഥം ഏതാദൃശഘടനാത് പൂർവ്വമ് അഹമിദാനീം യുഷ്മഭ്യമകഥയമ്|
20 αμην αμην λεγω υμιν ο λαμβανων εαν τινα πεμψω εμε λαμβανει ο δε εμε λαμβανων λαμβανει τον πεμψαντα με
അഹം യുഷ്മാനതീവ യഥാർഥം വദാമി, മയാ പ്രേരിതം ജനം യോ ഗൃഹ്ലാതി സ മാമേവ ഗൃഹ്ലാതി യശ്ച മാം ഗൃഹ്ലാതി സ മത്പ്രേരകം ഗൃഹ്ലാതി|
21 ταυτα ειπων ο ιησουσ εταραχθη τω πνευματι και εμαρτυρησεν και ειπεν αμην αμην λεγω υμιν οτι εισ εξ υμων παραδωσει με
ഏതാം കഥാം കഥയിത്വാ യീശു ർദുഃഖീ സൻ പ്രമാണം ദത്ത്വാ കഥിതവാൻ അഹം യുഷ്മാനതിയഥാർഥം വദാമി യുഷ്മാകമ് ഏകോ ജനോ മാം പരകരേഷു സമർപയിഷ്യതി|
22 εβλεπον ουν εισ αλληλουσ οι μαθηται απορουμενοι περι τινοσ λεγει
തതഃ സ കമുദ്ദിശ്യ കഥാമേതാം കഥിതവാൻ ഇത്യത്ര സന്ദിഗ്ധാഃ ശിഷ്യാഃ പരസ്പരം മുഖമാലോകയിതും പ്രാരഭന്ത|
23 ην δε ανακειμενοσ εισ των μαθητων αυτου εν τω κολπω του ιησου ον ηγαπα ο ιησουσ
തസ്മിൻ സമയേ യീശു ര്യസ്മിൻ അപ്രീയത സ ശിഷ്യസ്തസ്യ വക്ഷഃസ്ഥലമ് അവാലമ്ബത|
24 νευει ουν τουτω σιμων πετροσ πυθεσθαι τισ αν ειη περι ου λεγει
ശിമോൻപിതരസ്തം സങ്കേതേനാവദത്, അയം കമുദ്ദിശ്യ കഥാമേതാമ് കഥയതീതി പൃച്ഛ|
25 επιπεσων δε εκεινοσ ουτωσ επι το στηθοσ του ιησου λεγει αυτω κυριε τισ εστιν
തദാ സ യീശോ ർവക്ഷഃസ്ഥലമ് അവലമ്ബ്യ പൃഷ്ഠവാൻ, ഹേ പ്രഭോ സ ജനഃ കഃ?
26 αποκρινεται ο ιησουσ εκεινοσ εστιν ω εγω βαψασ το ψωμιον επιδωσω και εμβαψασ το ψωμιον διδωσιν ιουδα σιμωνοσ ισκαριωτη
തതോ യീശുഃ പ്രത്യവദദ് ഏകഖണ്ഡം പൂപം മജ്ജയിത്വാ യസ്മൈ ദാസ്യാമി സഏവ സഃ; പശ്ചാത് പൂപഖണ്ഡമേകം മജ്ജയിത്വാ ശിമോനഃ പുത്രായ ഈഷ്കരിയോതീയായ യിഹൂദൈ ദത്തവാൻ|
27 και μετα το ψωμιον τοτε εισηλθεν εισ εκεινον ο σατανασ λεγει ουν αυτω ο ιησουσ ο ποιεισ ποιησον ταχιον
തസ്മിൻ ദത്തേ സതി ശൈതാൻ തമാശ്രയത്; തദാ യീശുസ്തമ് അവദത് ത്വം യത് കരിഷ്യസി തത് ക്ഷിപ്രം കുരു|
28 τουτο δε ουδεισ εγνω των ανακειμενων προσ τι ειπεν αυτω
കിന്തു സ യേനാശയേന താം കഥാമകഥായത് തമ് ഉപവിഷ്ടലോകാനാം കോപി നാബുധ്യത;
29 τινεσ γαρ εδοκουν επει το γλωσσοκομον ειχεν ο ιουδασ οτι λεγει αυτω ο ιησουσ αγορασον ων χρειαν εχομεν εισ την εορτην η τοισ πτωχοισ ινα τι δω
കിന്തു യിഹൂദാഃ സമീപേ മുദ്രാസമ്പുടകസ്ഥിതേഃ കേചിദ് ഇത്ഥമ് അബുധ്യന്ത പാർവ്വണാസാദനാർഥം കിമപി ദ്രവ്യം ക്രേതും വാ ദരിദ്രേഭ്യഃ കിഞ്ചിദ് വിതരിതും കഥിതവാൻ|
30 λαβων ουν το ψωμιον εκεινοσ ευθεωσ εξηλθεν ην δε νυξ
തദാ പൂപഖണ്ഡഗ്രഹണാത് പരം സ തൂർണം ബഹിരഗച്ഛത്; രാത്രിശ്ച സമുപസ്യിതാ|
31 οτε εξηλθεν λεγει ο ιησουσ νυν εδοξασθη ο υιοσ του ανθρωπου και ο θεοσ εδοξασθη εν αυτω
യിഹൂദേ ബഹിർഗതേ യീശുരകഥയദ് ഇദാനീം മാനവസുതസ്യ മഹിമാ പ്രകാശതേ തേനേശ്വരസ്യാപി മഹിമാ പ്രകാശതേ|
32 ει ο θεοσ εδοξασθη εν αυτω και ο θεοσ δοξασει αυτον εν εαυτω και ευθυσ δοξασει αυτον
യദി തേനേശ്വരസ്യ മഹിമാ പ്രകാശതേ തർഹീശ്വരോപി സ്വേന തസ്യ മഹിമാനം പ്രകാശയിഷ്യതി തൂർണമേവ പ്രകാശയിഷ്യതി|
33 τεκνια ετι μικρον μεθ υμων ειμι ζητησετε με και καθωσ ειπον τοισ ιουδαιοισ οτι οπου υπαγω εγω υμεισ ου δυνασθε ελθειν και υμιν λεγω αρτι
ഹേ വത്സാ അഹം യുഷ്മാഭിഃ സാർദ്ധം കിഞ്ചിത്കാലമാത്രമ് ആസേ, തതഃ പരം മാം മൃഗയിഷ്യധ്വേ കിന്ത്വഹം യത്സ്ഥാനം യാമി തത്സ്ഥാനം യൂയം ഗന്തും ന ശക്ഷ്യഥ, യാമിമാം കഥാം യിഹൂദീയേഭ്യഃ കഥിതവാൻ തഥാധുനാ യുഷ്മഭ്യമപി കഥയാമി|
34 εντολην καινην διδωμι υμιν ινα αγαπατε αλληλουσ καθωσ ηγαπησα υμασ ινα και υμεισ αγαπατε αλληλουσ
യൂയം പരസ്പരം പ്രീയധ്വമ് അഹം യുഷ്മാസു യഥാ പ്രീയേ യൂയമപി പരസ്പരമ് തഥൈവ പ്രീയധ്വം, യുഷ്മാൻ ഇമാം നവീനാമ് ആജ്ഞാമ് ആദിശാമി|
35 εν τουτω γνωσονται παντεσ οτι εμοι μαθηται εστε εαν αγαπην εχητε εν αλληλοισ
തേനൈവ യദി പരസ്പരം പ്രീയധ്വേ തർഹി ലക്ഷണേനാനേന യൂയം മമ ശിഷ്യാ ഇതി സർവ്വേ ജ്ഞാതും ശക്ഷ്യന്തി|
36 λεγει αυτω σιμων πετροσ κυριε που υπαγεισ απεκριθη αυτω ο ιησουσ οπου υπαγω ου δυνασαι μοι νυν ακολουθησαι υστερον δε ακολουθησεισ μοι
ശിമോനപിതരഃ പൃഷ്ഠവാൻ ഹേ പ്രഭോ ഭവാൻ കുത്ര യാസ്യതി? തതോ യീശുഃ പ്രത്യവദത്, അഹം യത്സ്ഥാനം യാമി തത്സ്ഥാനം സാമ്പ്രതം മമ പശ്ചാദ് ഗന്തും ന ശക്നോഷി കിന്തു പശ്ചാദ് ഗമിഷ്യസി|
37 λεγει αυτω πετροσ κυριε δια τι ου δυναμαι σοι ακολουθησαι αρτι την ψυχην μου υπερ σου θησω
തദാ പിതരഃ പ്രത്യുദിതവാൻ, ഹേ പ്രഭോ സാമ്പ്രതം കുതോ ഹേതോസ്തവ പശ്ചാദ് ഗന്തും ന ശക്നോമി? ത്വദർഥം പ്രാണാൻ ദാതും ശക്നോമി|
38 απεκριθη αυτω ο ιησουσ την ψυχην σου υπερ εμου θησεισ αμην αμην λεγω σοι ου μη αλεκτωρ φωνηση εωσ ου απαρνηση με τρισ
തതോ യീശുഃ പ്രത്യുക്തവാൻ മന്നിമിത്തം കിം പ്രാണാൻ ദാതും ശക്നോഷി? ത്വാമഹം യഥാർഥം വദാമി, കുക്കുടരവണാത് പൂർവ്വം ത്വം ത്രി ർമാമ് അപഹ്നോഷ്യസേ|
