Πραξεις 10
1 ανηρ δε τισ ην εν καισαρεια ονοματι κορνηλιοσ εκατονταρχησ εκ σπειρησ τησ καλουμενησ ιταλικησ
Il y avait à Césarée un homme nommé Cornélius, centurion d'une cohorte appelée Italica;
2 ευσεβησ και φοβουμενοσ τον θεον συν παντι τω οικω αυτου ποιων τε ελεημοσυνασ πολλασ τω λαω και δεομενοσ του θεου δια παντοσ
il était pieux, vivait dans la crainte de Dieu, ainsi que tous les siens, faisait beaucoup d'aumônes au peuple et priait Dieu sans cesse.
3 ειδεν εν οραματι φανερωσ ωσει ωραν ενατην τησ ημερασ αγγελον του θεου εισελθοντα προσ αυτον και ειποντα αυτω κορνηλιε
Cet homme eut une vision; il vit distinctement vers la neuvième heure du jour un ange de Dieu qui entrait chez lui et lui disait: «Cornélius!»
4 ο δε ατενισασ αυτω και εμφοβοσ γενομενοσ ειπεν τι εστιν κυριε ειπεν δε αυτω αι προσευχαι σου και αι ελεημοσυναι σου ανεβησαν εισ μνημοσυνον ενωπιον του θεου
Il le regarda tout effrayé. «Qu'y a-t-il, Seigneur?» lui répondit-il. «Tes prières et tes aumônes, lui dit l'ange, sont montées jusqu'à Dieu, et il en a été fait mention devant lui.
5 και νυν πεμψον εισ ιοππην ανδρασ και μεταπεμψαι σιμωνα τον επικαλουμενον πετρον
Et maintenant envoie des hommes à Joppé, et fais venir ici un certain Simon, surnommé Pierre;
6 ουτοσ ξενιζεται παρα τινι σιμωνι βυρσει ω εστιν οικια παρα θαλασσαν
il demeure chez Simon le tanneur, dont la maison est près de la mer.»
7 ωσ δε απηλθεν ο αγγελοσ ο λαλων τω κορνηλιω φωνησασ δυο των οικετων αυτου και στρατιωτην ευσεβη των προσκαρτερουντων αυτω
Quand l'ange qui lui avait parlé fut parti, Cornélius appela deux de ses domestiques et un soldat pieux de ceux qui étaient attachés à sa personne;
8 και εξηγησαμενοσ αυτοισ απαντα απεστειλεν αυτουσ εισ την ιοππην
il leur raconta tout et les envoya à Joppé.
9 τη δε επαυριον οδοιπορουντων εκεινων και τη πολει εγγιζοντων ανεβη πετροσ επι το δωμα προσευξασθαι περι ωραν εκτην
Le lendemain, comme ils étaient en route et s'approchaient de la ville, Pierre monta sur la terrasse de la maison vers la sixième heure, pour y prier.
10 εγενετο δε προσπεινοσ και ηθελεν γευσασθαι παρασκευαζοντων δε εκεινων επεπεσεν επ αυτον εκστασισ
Il eut faim et demanda à manger. Pendant qu'on lui préparait quelque chose, il eut une extase,
11 και θεωρει τον ουρανον ανεωγμενον και καταβαινον επ αυτον σκευοσ τι ωσ οθονην μεγαλην τεσσαρσιν αρχαισ δεδεμενον και καθιεμενον επι τησ γησ
il, vit le ciel ouvert et un objet ressemblant à une grande nappe nouée aux quatre coins en descendre et s'abaisser vers la terre;
12 εν ω υπηρχεν παντα τα τετραποδα τησ γησ και τα θηρια και τα ερπετα και τα πετεινα του ουρανου
à l'intérieur de la nappe il y avait des quadrupèdes de toute espèce, des reptiles de la terre et des oiseaux du ciel.
13 και εγενετο φωνη προσ αυτον αναστασ πετρε θυσον και φαγε
«Lève-toi, Pierre, lui dit une voix, tue et mange.»
14 ο δε πετροσ ειπεν μηδαμωσ κυριε οτι ουδεποτε εφαγον παν κοινον η ακαθαρτον
Mais Pierre répondit: «Nullement, Seigneur, car jamais je n'ai rien mangé de souillé ni d'impur.»
15 και φωνη παλιν εκ δευτερου προσ αυτον α ο θεοσ εκαθαρισεν συ μη κοινου
Alors une voix s'adressa à lui une seconde fois: «N'appelle pas souillé ce que Dieu a purifié.»
16 τουτο δε εγενετο επι τρισ και παλιν ανεληφθη το σκευοσ εισ τον ουρανον
Cela se répéta par trois fois et aussitôt après l'objet remonta au ciel.
17 ωσ δε εν εαυτω διηπορει ο πετροσ τι αν ειη το οραμα ο ειδεν και ιδου οι ανδρεσ οι απεσταλμενοι απο του κορνηλιου διερωτησαντεσ την οικιαν σιμωνοσ επεστησαν επι τον πυλωνα
Pendant que Pierre méditait, incertain du sens de la vision qu'il venait d'avoir, les hommes envoyés par Cornélius et qui s'étaient informés de la maison de Simon se présentèrent à la porte d'entrée
18 και φωνησαντεσ επυνθανοντο ει σιμων ο επικαλουμενοσ πετροσ ενθαδε ξενιζεται
et appelèrent pour savoir si: «Simon, surnommé Pierre, demeurait là.»
19 του δε πετρου διενθυμουμενου περι του οραματοσ ειπεν αυτω το πνευμα ιδου ανδρεσ ζητουσιν σε
A ce moment même l'Esprit dit à Pierre, qui était à réfléchir sur la vision: «Voici trois hommes qui te demandent,
20 αλλα αναστασ καταβηθι και πορευου συν αυτοισ μηδεν διακρινομενοσ διοτι εγω απεσταλκα αυτουσ
lève-toi, descends, et pars avec eux sans scrupule, car c'est moi qui les ai envoyés.»
21 καταβασ δε πετροσ προσ τουσ ανδρασ ειπεν ιδου εγω ειμι ον ζητειτε τισ η αιτια δι ην παρεστε
Alors Pierre descendit: «Me voici, dit-il à ces hommes, je suis la personne que vous demandez; quel motif vous amène?»
22 οι δε ειπον κορνηλιοσ εκατονταρχησ ανηρ δικαιοσ και φοβουμενοσ τον θεον μαρτυρουμενοσ τε υπο ολου του εθνουσ των ιουδαιων εχρηματισθη υπο αγγελου αγιου μεταπεμψασθαι σε εισ τον οικον αυτου και ακουσαι ρηματα παρα σου
Ils répondirent: «Cornélius, centurion, homme juste et craignant Dieu, auquel toute la population juive rend un bon témoignage, a reçu d'un saint ange l'ordre divin de te faire venir dans sa maison et d'écouter tes paroles.»
23 εισκαλεσαμενοσ ουν αυτουσ εξενισεν τη δε επαυριον ο πετροσ εξηλθεν συν αυτοισ και τινεσ των αδελφων των απο ιοππησ συνηλθον αυτω
Alors Pierre les fit entrer et leur donna l'hospitalité. Le lendemain, il se mit en route et partit avec eux, et quelques-uns des frères de Joppé l'accompagnèrent.
24 και τη επαυριον εισηλθον εισ την καισαρειαν ο δε κορνηλιοσ ην προσδοκων αυτουσ συγκαλεσαμενοσ τουσ συγγενεισ αυτου και τουσ αναγκαιουσ φιλουσ
Le jour suivant, ils arrivèrent à Césarée. Cornélius les attendait et avait réuni ses parents et ses amis intimes.
25 ωσ δε εγενετο του εισελθειν τον πετρον συναντησασ αυτω ο κορνηλιοσ πεσων επι τουσ ποδασ προσεκυνησεν
Au moment où Pierre entra, Cornélius, qui était allé à sa rencontre, tomba à ses pieds et se prosterna.
26 ο δε πετροσ αυτον ηγειρεν λεγων αναστηθι καγω αυτοσ ανθρωποσ ειμι
Mais Pierre le releva. «Lève-toi, lui dit-il, comme toi, je ne suis qu'un homme»,
27 και συνομιλων αυτω εισηλθεν και ευρισκει συνεληλυθοτασ πολλουσ
et il entra en s'entretenant avec lui. Trouvant un grand nombre de personnes réunies,
28 εφη τε προσ αυτουσ υμεισ επιστασθε ωσ αθεμιτον εστιν ανδρι ιουδαιω κολλασθαι η προσερχεσθαι αλλοφυλω και εμοι ο θεοσ εδειξεν μηδενα κοινον η ακαθαρτον λεγειν ανθρωπον
il leur dit: «Vous savez, qu'il est défendu à un Juif de se mettre en rapport personnel avec un homme d'une autre nation ou d'entrer chez lui; mais, pour ce qui me concerne, Dieu m'a appris à ne regarder aucun homme comme souillé ou impur.
29 διο και αναντιρρητωσ ηλθον μεταπεμφθεισ πυνθανομαι ουν τινι λογω μετεπεμψασθε με
Voilà pourquoi, étant appelé, je suis venu ici sans objection; je demande donc pour quel motif vous m'avez fait appeler.»
30 και ο κορνηλιοσ εφη απο τεταρτησ ημερασ μεχρι ταυτησ τησ ωρασ ημην νηστευων και την ενατην ωραν προσευχομενοσ εν τω οικω μου και ιδου ανηρ εστη ενωπιον μου εν εσθητι λαμπρα
Cornélius répondit: «il y a quatre jours, j'avais jeûné jusqu'à cette heure-ci, et, à la neuvième heure, j'étais chez moi à prier, quand tout à coup un homme portant un vêtement éblouissant se présenta à moi
31 και φησιν κορνηλιε εισηκουσθη σου η προσευχη και αι ελεημοσυναι σου εμνησθησαν ενωπιον του θεου
et me dit: «Cornélius, ta prière a été exaucée et il a été fait mention devant Dieu de tes aumônes.
32 πεμψον ουν εισ ιοππην και μετακαλεσαι σιμωνα οσ επικαλειται πετροσ ουτοσ ξενιζεται εν οικια σιμωνοσ βυρσεωσ παρα θαλασσαν οσ παραγενομενοσ λαλησει σοι
Envoie donc à Joppé et fais venir Simon surnommé Pierre, il demeure dans la maison de Simon le tanneur, près de la mer.»
33 εξαυτησ ουν επεμψα προσ σε συ τε καλωσ εποιησασ παραγενομενοσ νυν ουν παντεσ ημεισ ενωπιον του θεου παρεσμεν ακουσαι παντα τα προστεταγμενα σοι υπο του θεου
Immédiatement j'ai envoyé vers toi; tu as eu la bonté de venir, et maintenant nous sommes tous en présence de Dieu, prêts à entendre tout ce que le Seigneur t'a ordonné de nous dire.»
34 ανοιξασ δε πετροσ το στομα ειπεν επ αληθειασ καταλαμβανομαι οτι ουκ εστιν προσωποληπτησ ο θεοσ
Pierre prit alors la parole: «En vérité, dit-il, je reconnais que Dieu ne fait point acception de personnes,
35 αλλ εν παντι εθνει ο φοβουμενοσ αυτον και εργαζομενοσ δικαιοσυνην δεκτοσ αυτω εστιν
mais que, chez tous les peuples, celui qui le craint et qui pratique la justice lui est agréable.
36 τον λογον ον απεστειλεν τοισ υιοισ ισραηλ ευαγγελιζομενοσ ειρηνην δια ιησου χριστου ουτοσ εστιν παντων κυριοσ
Il a envoyé sa Parole aux enfants d'Israël, en leur faisant prêcher l'Évangile de paix par Jésus-Christ, le Seigneur de tous;
37 υμεισ οιδατε το γενομενον ρημα καθ ολησ τησ ιουδαιασ αρξαμενον απο τησ γαλιλαιασ μετα το βαπτισμα ο εκηρυξεν ιωαννησ
vous savez ce qui s'est passé dans toute la Judée, ce qui avait d'abord commencé en Galilée à la suite du baptême prêché par Jean;
38 ιησουν τον απο ναζαρετ ωσ εχρισεν αυτον ο θεοσ πνευματι αγιω και δυναμει οσ διηλθεν ευεργετων και ιωμενοσ παντασ τουσ καταδυναστευομενουσ υπο του διαβολου οτι ο θεοσ ην μετ αυτου
vous savez comment Jésus de Nazareth, oint par Dieu d'Esprit saint et de puissance, allait de lieu en lieu en faisant le bien, en guérissant tous ceux qui étaient sous l'empire du diable, parce que Dieu était avec lui
39 και ημεισ εσμεν μαρτυρεσ παντων ων εποιησεν εν τε τη χωρα των ιουδαιων και εν ιερουσαλημ ον και ανειλον κρεμασαντεσ επι ξυλου
(nous avons été témoins de tout ce, qu'il a fait dans le pays des Juifs et à Jérusalem); ceux-ci l'ont mis à mort, ils l'ont pendu à une croix.
40 τουτον ο θεοσ ηγειρεν τη τριτη ημερα και εδωκεν αυτον εμφανη γενεσθαι
Mais Dieu l'a ressuscité le troisième jour et a permis qu’il se montrât
41 ου παντι τω λαω αλλα μαρτυσιν τοισ προκεχειροτονημενοισ υπο του θεου ημιν οιτινεσ συνεφαγομεν και συνεπιομεν αυτω μετα το αναστηναι αυτον εκ νεκρων
non à tout le peuple, mais aux témoins qu'il avait choisis d'avance, c'est-à-dire à nous qui avons mangé et bu avec lui après sa résurrection d'entre les morts.
42 και παρηγγειλεν ημιν κηρυξαι τω λαω και διαμαρτυρασθαι οτι αυτοσ εστιν ο ωρισμενοσ υπο του θεου κριτησ ζωντων και νεκρων
Et il nous a ordonné de prêcher au peuple et d'attester que c'est lui qui a été désigné par Dieu pour juger les vivants et les morts.
43 τουτω παντεσ οι προφηται μαρτυρουσιν αφεσιν αμαρτιων λαβειν δια του ονοματοσ αυτου παντα τον πιστευοντα εισ αυτον
C'est de lui que tous les prophètes rendent ce témoignage: le pardon des péchés sera accordé par son nom à quiconque croit en lui.»
44 ετι λαλουντοσ του πετρου τα ρηματα ταυτα επεπεσεν το πνευμα το αγιον επι παντασ τουσ ακουοντασ τον λογον
Pendant que Pierre parlait encore de ces choses, l'Esprit saint descendit sur tous ceux qui écoutaient la Parole,
45 και εξεστησαν οι εκ περιτομησ πιστοι οσοι συνηλθον τω πετρω οτι και επι τα εθνη η δωρεα του αγιου πνευματοσ εκκεχυται
et les croyants circoncis qui avaient accompagné Pierre étaient confondus de voir que le don du saint Esprit s'étendait aussi aux païens.
46 ηκουον γαρ αυτων λαλουντων γλωσσαισ και μεγαλυνοντων τον θεον τοτε απεκριθη ο πετροσ
En effet, ils les entendaient parler en langues étrangères et glorifier Dieu.
47 μητι το υδωρ κωλυσαι δυναται τισ του μη βαπτισθηναι τουτουσ οιτινεσ το πνευμα το αγιον ελαβον καθωσ και ημεισ
Pierre dit alors: «Peut-on interdire l'eau du baptême à ceux qui ont reçu l'Esprit saint aussi bien que nous?...»
48 προσεταξεν τε αυτουσ βαπτισθηναι εν τω ονοματι του κυριου τοτε ηρωτησαν αυτον επιμειναι ημερασ τινασ
et il ordonna qu'ils fussent baptisés au nom de Jésus-Christ. Ceux-ci le prièrent de rester quelques jours avec eux.
