Προς Τιμοθεον Β΄ 1

1 παυλοσ αποστολοσ ιησου χριστου δια θεληματοσ θεου κατ επαγγελιαν ζωησ τησ εν χριστω ιησου

ഖ്രീഷ്ടേന യീശുനാ യാ ജീവനസ്യ പ്രതിജ്ഞാ താമധീശ്വരസ്യേച്ഛയാ യീശോഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യൈകഃ പ്രേരിതഃ പൗലോഽഹം സ്വകീയം പ്രിയം ധർമ്മപുത്രം തീമഥിയം പ്രതി പത്രം ലിഖാമി|

2 τιμοθεω αγαπητω τεκνω χαρισ ελεοσ ειρηνη απο θεου πατροσ και χριστου ιησου του κυριου ημων

താത ഈശ്വരോഽസ്മാകം പ്രഭു ര്യീശുഖ്രീഷ്ടശ്ച ത്വയി പ്രസാദം ദയാം ശാന്തിഞ്ച ക്രിയാസ്താം|

3 χαριν εχω τω θεω ω λατρευω απο προγονων εν καθαρα συνειδησει ωσ αδιαλειπτον εχω την περι σου μνειαν εν ταισ δεησεσιν μου νυκτοσ και ημερασ

അഹമ് ആ പൂർവ്വപുരുഷാത് യമ് ഈശ്വരം പവിത്രമനസാ സേവേ തം ധന്യം വദനം കഥയാമി, അഹമ് അഹോരാത്രം പ്രാർഥനാസമയേ ത്വാം നിരന്തരം സ്മരാമി|

4 επιποθων σε ιδειν μεμνημενοσ σου των δακρυων ινα χαρασ πληρωθω

യശ്ച വിശ്വാസഃ പ്രഥമേ ലോയീനാമികായാം തവ മാതാമഹ്യാമ് ഉനീകീനാമികായാം മാതരി ചാതിഷ്ഠത് തവാന്തരേഽപി തിഷ്ഠതീതി മന്യേ

5 υπομνησιν λαμβανων τησ εν σοι ανυποκριτου πιστεωσ ητισ ενωκησεν πρωτον εν τη μαμμη σου λωιδι και τη μητρι σου ευνικη πεπεισμαι δε οτι και εν σοι

തവ തം നിഷ്കപടം വിശ്വാസം മനസി കുർവ്വൻ തവാശ്രുപാതം സ്മരൻ യഥാനന്ദേന പ്രഫല്ലോ ഭവേയം തദർഥം തവ ദർശനമ് ആകാങ്ക്ഷേ|

6 δι ην αιτιαν αναμιμνησκω σε αναζωπυρειν το χαρισμα του θεου ο εστιν εν σοι δια τησ επιθεσεωσ των χειρων μου

അതോ ഹേതോ ർമമ ഹസ്താർപണേന ലബ്ധോ യ ഈശ്വരസ്യ വരസ്ത്വയി വിദ്യതേ തമ് ഉജ്ജ്വാലയിതും ത്വാം സ്മാരയാമി|

7 ου γαρ εδωκεν ημιν ο θεοσ πνευμα δειλιασ αλλα δυναμεωσ και αγαπησ και σωφρονισμου

യത ഈശ്വരോഽസ്മഭ്യം ഭയജനകമ് ആത്മാനമ് അദത്ത്വാ ശക്തിപ്രേമസതർകതാനാമ് ആകരമ് ആത്മാനം ദത്തവാൻ|

8 μη ουν επαισχυνθησ το μαρτυριον του κυριου ημων μηδε εμε τον δεσμιον αυτου αλλα συγκακοπαθησον τω ευαγγελιω κατα δυναμιν θεου

അതഏവാസ്മാകം പ്രഭുമധി തസ്യ വന്ദിദാസം മാമധി ച പ്രമാണം ദാതും ന ത്രപസ്വ കിന്ത്വീശ്വരീയശക്ത്യാ സുസംവാദസ്യ കൃതേ ദുഃഖസ്യ സഹഭാഗീ ഭവ|

9 του σωσαντοσ ημασ και καλεσαντοσ κλησει αγια ου κατα τα εργα ημων αλλα κατ ιδιαν προθεσιν και χαριν την δοθεισαν ημιν εν χριστω ιησου προ χρονων αιωνιων (aiōnios g166)

സോഽസ്മാൻ പരിത്രാണപാത്രാണി കൃതവാൻ പവിത്രേണാഹ്വാനേനാഹൂതവാംശ്ച; അസ്മത്കർമ്മഹേതുനേതി നഹി സ്വീയനിരൂപാണസ്യ പ്രസാദസ്യ ച കൃതേ തത് കൃതവാൻ| സ പ്രസാദഃ സൃഷ്ടേഃ പൂർവ്വകാലേ ഖ്രീഷ്ടേന യീശുനാസ്മഭ്യമ് അദായി, (aiōnios g166)

10 φανερωθεισαν δε νυν δια τησ επιφανειασ του σωτηροσ ημων ιησου χριστου καταργησαντοσ μεν τον θανατον φωτισαντοσ δε ζωην και αφθαρσιαν δια του ευαγγελιου

കിന്ത്വധുനാസ്മാകം പരിത്രാതു ര്യീശോഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യാഗമനേന പ്രാകാശത| ഖ്രീഷ്ടോ മൃത്യും പരാജിതവാൻ സുസംവാദേന ച ജീവനമ് അമരതാഞ്ച പ്രകാശിതവാൻ|

11 εισ ο ετεθην εγω κηρυξ και αποστολοσ και διδασκαλοσ εθνων

തസ്യ ഘോഷയിതാ ദൂതശ്ചാന്യജാതീയാനാം ശിക്ഷകശ്ചാഹം നിയുക്തോഽസ്മി|

12 δι ην αιτιαν και ταυτα πασχω αλλ ουκ επαισχυνομαι οιδα γαρ ω πεπιστευκα και πεπεισμαι οτι δυνατοσ εστιν την παραθηκην μου φυλαξαι εισ εκεινην την ημεραν

തസ്മാത് കാരണാത് മമായം ക്ലേശോ ഭവതി തേന മമ ലജ്ജാ ന ജായതേ യതോഽഹം യസ്മിൻ വിശ്വസിതവാൻ തമവഗതോഽസ്മി മഹാദിനം യാവത് മമോപനിധേ ർഗോപനസ്യ ശക്തിസ്തസ്യ വിദ്യത ഇതി നിശ്ചിതം ജാനാമി|

13 υποτυπωσιν εχε υγιαινοντων λογων ων παρ εμου ηκουσασ εν πιστει και αγαπη τη εν χριστω ιησου

ഹിതദായകാനാം വാക്യാനാമ് ആദർശരൂപേണ മത്തഃ ശ്രുതാഃ ഖ്രീഷ്ടേ യീശൗ വിശ്വാസപ്രേമ്നോഃ കഥാ ധാരയ|

14 την καλην παραθηκην φυλαξον δια πνευματοσ αγιου του ενοικουντοσ εν ημιν

അപരമ് അസ്മദന്തർവാസിനാ പവിത്രേണാത്മനാ താമുത്തമാമ് ഉപനിധിം ഗോപയ|

15 οιδασ τουτο οτι απεστραφησαν με παντεσ οι εν τη ασια ων εστιν φυγελοσ και ερμογενησ

ആശിയാദേശീയാഃ സർവ്വേ മാം ത്യക്തവന്ത ഇതി ത്വം ജാനാസി തേഷാം മധ്യേ ഫൂഗില്ലോ ഹർമ്മഗിനിശ്ച വിദ്യേതേ|

16 δωη ελεοσ ο κυριοσ τω ονησιφορου οικω οτι πολλακισ με ανεψυξεν και την αλυσιν μου ουκ επαισχυνθη

പ്രഭുരനീഷിഫരസ്യ പരിവാരാൻ പ്രതി കൃപാം വിദധാതു യതഃ സ പുനഃ പുന ർമാമ് ആപ്യായിതവാൻ

17 αλλα γενομενοσ εν ρωμη σπουδαιοτερον εζητησεν με και ευρεν

മമ ശൃങ്ഖലേന ന ത്രപിത്വാ രോമാനഗരേ ഉപസ്ഥിതിസമയേ യത്നേന മാം മൃഗയിത്വാ മമോദ്ദേശം പ്രാപ്തവാൻ|

18 δωη αυτω ο κυριοσ ευρειν ελεοσ παρα κυριου εν εκεινη τη ημερα και οσα εν εφεσω διηκονησεν βελτιον συ γινωσκεισ

അതോ വിചാരദിനേ സ യഥാ പ്രഭോഃ കൃപാഭാജനം ഭവേത് താദൃശം വരം പ്രഭുസ്തസ്മൈ ദേയാത്| ഇഫിഷനഗരേഽപി സ കതി പ്രകാരൈ ർമാമ് ഉപകൃതവാൻ തത് ത്വം സമ്യഗ് വേത്സി|