Προς Τιμοθεον Β΄ 4

1 διαμαρτυρομαι ουν εγω ενωπιον του θεου και του κυριου ιησου χριστου του μελλοντοσ κρινειν ζωντασ και νεκρουσ κατα την επιφανειαν αυτου και την βασιλειαν αυτου

I ADJURE thee therefore before God, and the Lord Jesus Christ, who shall judge the living and the dead at his appearing and his kingdom;

2 κηρυξον τον λογον επιστηθι ευκαιρωσ ακαιρωσ ελεγξον επιτιμησον παρακαλεσον εν παση μακροθυμια και διδαχη

preach the word, be urgent, in season, out of season; reprove, enjoin, exhort with all long suffering and doctrine.

3 εσται γαρ καιροσ οτε τησ υγιαινουσησ διδασκαλιασ ουκ ανεξονται αλλα κατα τασ επιθυμιασ τασ ιδιασ εαυτοισ επισωρευσουσιν διδασκαλουσ κνηθομενοι την ακοην

For the time will come when they will not endure sound doctrine; but after their own inclinations will set up a herd of teachers for themselves, having the itch of hearing;

4 και απο μεν τησ αληθειασ την ακοην αποστρεψουσιν επι δε τουσ μυθουσ εκτραπησονται

and will turn away their ears from the truth, and listen unto fables.

5 συ δε νηφε εν πασιν κακοπαθησον εργον ποιησον ευαγγελιστου την διακονιαν σου πληροφορησον

But watch thou in all things, endure hardship, do the work of an evangelist, fully discharge thy ministry.

6 εγω γαρ ηδη σπενδομαι και ο καιροσ τησ εμησ αναλυσεωσ εφεστηκεν

For I am now ready to be sacrificed, and the time of my dissolution approaches.

7 τον αγωνα τον καλον ηγωνισμαι τον δρομον τετελεκα την πιστιν τετηρηκα

I have struggled hard in the honourable contest, I have finished the race, I have kept the faith:

8 λοιπον αποκειται μοι ο τησ δικαιοσυνησ στεφανοσ ον αποδωσει μοι ο κυριοσ εν εκεινη τη ημερα ο δικαιοσ κριτησ ου μονον δε εμοι αλλα και πασιν τοισ ηγαπηκοσιν την επιφανειαν αυτου

henceforth there is laid up for me a crown of righteousness, which the Lord, the righteous Judge, shall give me at that day: yet not to me only, but also to all who have loved his appearing.

9 σπουδασον ελθειν προσ με ταχεωσ

Hasten to come to me shortly:

10 δημασ γαρ με εγκατελιπεν αγαπησασ τον νυν αιωνα και επορευθη εισ θεσσαλονικην κρησκησ εισ γαλατιαν τιτοσ εισ δαλματιαν (aiōn g165)

for Demas hath forsaken me, having loved this present world, and is gone unto Thessalonica; Crescens to Galatia; Titus to Dalmatia. (aiōn g165)

11 λουκασ εστιν μονοσ μετ εμου μαρκον αναλαβων αγε μετα σεαυτου εστιν γαρ μοι ευχρηστοσ εισ διακονιαν

Luke alone is with me. Take Mark, and bring him with thee; for he is very useful to me in the ministry.

12 τυχικον δε απεστειλα εισ εφεσον

But Tychicus I have sent to Ephesus.

13 τον φελονην ον απελιπον εν τρωαδι παρα καρπω ερχομενοσ φερε και τα βιβλια μαλιστα τασ μεμβρανασ

The cloke which I left behind me at Troas with Carpus, when thou comest bring, and the books, especially the parchments.

14 αλεξανδροσ ο χαλκευσ πολλα μοι κακα ενεδειξατο αποδωη αυτω ο κυριοσ κατα τα εργα αυτου

Alexander the brazier did me many ill offices: the Lord repay him according to his works:

15 ον και συ φυλασσου λιαν γαρ ανθεστηκεν τοισ ημετεροισ λογοισ

against whom be thou also on thy guard, for he hath greatly resisted our words.

16 εν τη πρωτη μου απολογια ουδεισ μοι συμπαρεγενετο αλλα παντεσ με εγκατελιπον μη αυτοισ λογισθειη

At my first apology no man stood by me, but all forsook me: (may it not be imputed to them!)

17 ο δε κυριοσ μοι παρεστη και ενεδυναμωσεν με ινα δι εμου το κηρυγμα πληροφορηθη και ακουση παντα τα εθνη και ερρυσθην εκ στοματοσ λεοντοσ

but the Lord stood by me, and strengthened me, that by me the preaching might be fully discharged, and that all the Gentiles might hear; and I was snatched out of the lion’s mouth.

18 και ρυσεται με ο κυριοσ απο παντοσ εργου πονηρου και σωσει εισ την βασιλειαν αυτου την επουρανιον ω η δοξα εισ τουσ αιωνασ των αιωνων αμην (aiōn g165)

And the Lord will deliver me from every evil work, and preserve me for his celestial kingdom: to whom be glory for ever and ever. Amen. (aiōn g165)

19 ασπασαι πρισκαν και ακυλαν και τον ονησιφορου οικον

Salute Priscilla and Aquila, and the house of Onesiphorus.

20 εραστοσ εμεινεν εν κορινθω τροφιμον δε απελιπον εν μιλητω ασθενουντα

Erastus hath abode at Corinth: but Trophimus I left behind me at Miletum sick.

21 σπουδασον προ χειμωνοσ ελθειν ασπαζεται σε ευβουλοσ και πουδησ και λινοσ και κλαυδια και οι αδελφοι παντεσ

Hasten to come before winter. Eubulus greeteth thee, and Pudens, and Linus, and Claudia, and all the brethren.

22 ο κυριοσ ιησουσ χριστοσ μετα του πνευματοσ σου η χαρισ μεθ υμων αμην

The Lord Jesus Christ be with thy spirit. Grace be with you. Amen. The second epistle to Timothy, appointed the first bishop of the Ephesian church, was written from Rome, when the second time Paul stood before the Caesar Nero.