Προς Τιμοθεον Β΄ 3
1 τουτο δε γινωσκε οτι εν εσχαταισ ημεραισ ενστησονται καιροι χαλεποι
Men detta skall du veta, att uti yttersta dagarna tillstunda farliga tider.
2 εσονται γαρ οι ανθρωποι φιλαυτοι φιλαργυροι αλαζονεσ υπερηφανοι βλασφημοι γονευσιν απειθεισ αχαριστοι ανοσιοι
Ty der varda kommande menniskor, som älska sig sjelfva; girige, stortalige, högfärdige, försmädare, föräldromen olydige, otacksamme, ogudaktige,
3 αστοργοι ασπονδοι διαβολοι ακρατεισ ανημεροι αφιλαγαθοι
Okärlige, hårdnackade, skändare, okyske, omilde, hatande det goda,
4 προδοται προπετεισ τετυφωμενοι φιληδονοι μαλλον η φιλοθεοι
Förrädare, öfverdådige, uppblåste, de der mer älska vällust än Gud;
5 εχοντεσ μορφωσιν ευσεβειασ την δε δυναμιν αυτησ ηρνημενοι και τουτουσ αποτρεπου
Hafvandes ett sken till Gudaktighet; men dess kraft försaka de. Och fly sådana.
6 εκ τουτων γαρ εισιν οι ενδυνοντεσ εισ τασ οικιασ και αιχμαλωτευοντεσ γυναικαρια σεσωρευμενα αμαρτιαισ αγομενα επιθυμιαισ ποικιλαισ
Af dem äro de som löpa utu det ena huset i det andra, och föra qvinnfolk fångna, som med synder betungade äro, och drifvas af mångahanda lustar.
7 παντοτε μανθανοντα και μηδεποτε εισ επιγνωσιν αληθειασ ελθειν δυναμενα
Alltid läras de, och kunna dock aldrig komma till sanningens kunskap.
8 ον τροπον δε ιαννησ και ιαμβρησ αντεστησαν μωυση ουτωσ και ουτοι ανθιστανται τη αληθεια ανθρωποι κατεφθαρμενοι τον νουν αδοκιμοι περι την πιστιν
Men såsom Jannes och Jambres stodo emot Mose, så stå ock desse emot sanningene; det äro menniskor, förderfvade i sitt sinne, odugelige till trona.
9 αλλ ου προκοψουσιν επι πλειον η γαρ ανοια αυτων εκδηλοσ εσται πασιν ωσ και η εκεινων εγενετο
Men de skola icke länger hafva framgång; ty deras galenskap varder allom uppenbar, såsom ock de förras var.
10 συ δε παρηκολουθηκασ μου τη διδασκαλια τη αγωγη τη προθεσει τη πιστει τη μακροθυμια τη αγαπη τη υπομονη
Men du hafver förnummit min lärdom, mitt sätt, mitt uppsåt, mina tro, min långmodighet, min kärlek, mitt tålamod;
11 τοισ διωγμοισ τοισ παθημασιν οια μοι εγενετο εν αντιοχεια εν ικονιω εν λυστροισ οιουσ διωγμουσ υπηνεγκα και εκ παντων με ερρυσατο ο κυριοσ
Mina förföljelser, mina bedröfvelser, som mig öfvergingo i Antiochien, Iconio, Lystris; hurudana förföljelser jag der led; och af allt hafver Herren förlossat mig.
12 και παντεσ δε οι θελοντεσ ευσεβωσ ζην εν χριστω ιησου διωχθησονται
Och alle, de der gudeliga vilja lefva i Christo Jesu, måste lida förföljelse.
13 πονηροι δε ανθρωποι και γοητεσ προκοψουσιν επι το χειρον πλανωντεσ και πλανωμενοι
Men med onda menniskor och bedragare varder det ju länger ju argare; de förföra, och varda förförde.
14 συ δε μενε εν οισ εμαθεσ και επιστωθησ ειδωσ παρα τινοσ εμαθεσ
Men du, blif vid det du lärt hafver, och det dig betrodt är, vetandes af hvem du det lärt hafver.
15 και οτι απο βρεφουσ τα ιερα γραμματα οιδασ τα δυναμενα σε σοφισαι εισ σωτηριαν δια πιστεωσ τησ εν χριστω ιησου
Och efter du af barndom hafver kunnat den Helga Skrift, kan hon dig undervisa till salighet, genom trona på Christum Jesum.
16 πασα γραφη θεοπνευστοσ και ωφελιμοσ προσ διδασκαλιαν προσ ελεγχον προσ επανορθωσιν προσ παιδειαν την εν δικαιοσυνη
Ty all skrift af Gudi utgifven är nyttig till lärdom, till straff, till bättring, till tuktan i rättfärdighet;
17 ινα αρτιοσ η ο του θεου ανθρωποσ προσ παν εργον αγαθον εξηρτισμενοσ
Att en Guds menniska skall vara fullbordad, till alla goda gerningar skickelig.
