Προς Τιμοθεον Β΄ 3

1 τουτο δε γινωσκε οτι εν εσχαταισ ημεραισ ενστησονται καιροι χαλεποι

ചരമദിനേഷു ക്ലേശജനകാഃ സമയാ ഉപസ്ഥാസ്യന്തീതി ജാനീഹി|

2 εσονται γαρ οι ανθρωποι φιλαυτοι φιλαργυροι αλαζονεσ υπερηφανοι βλασφημοι γονευσιν απειθεισ αχαριστοι ανοσιοι

യതസ്താത്കാലികാ ലോകാ ആത്മപ്രേമിണോ ഽർഥപ്രേമിണ ആത്മശ്ലാഘിനോ ഽഭിമാനിനോ നിന്ദകാഃ പിത്രോരനാജ്ഞാഗ്രാഹിണഃ കൃതഘ്നാ അപവിത്രാഃ

3 αστοργοι ασπονδοι διαβολοι ακρατεισ ανημεροι αφιλαγαθοι

പ്രീതിവർജിതാ അസന്ധേയാ മൃഷാപവാദിനോ ഽജിതേന്ദ്രിയാഃ പ്രചണ്ഡാ ഭദ്രദ്വേഷിണോ

4 προδοται προπετεισ τετυφωμενοι φιληδονοι μαλλον η φιλοθεοι

വിശ്വാസഘാതകാ ദുഃസാഹസിനോ ദർപധ്മാതാ ഈശ്വരാപ്രേമിണഃ കിന്തു സുഖപ്രേമിണോ

5 εχοντεσ μορφωσιν ευσεβειασ την δε δυναμιν αυτησ ηρνημενοι και τουτουσ αποτρεπου

ഭക്തവേശാഃ കിന്ത്വസ്വീകൃതഭക്തിഗുണാ ഭവിഷ്യന്തി; ഏതാദൃശാനാം ലോകാനാം സംമർഗം പരിത്യജ|

6 εκ τουτων γαρ εισιν οι ενδυνοντεσ εισ τασ οικιασ και αιχμαλωτευοντεσ γυναικαρια σεσωρευμενα αμαρτιαισ αγομενα επιθυμιαισ ποικιλαισ

യതോ യേ ജനാഃ പ്രച്ഛന്നം ഗേഹാൻ പ്രവിശന്തി പാപൈ ർഭാരഗ്രസ്താ നാനാവിധാഭിലാഷൈശ്ചാലിതാ യാഃ കാമിന്യോ

7 παντοτε μανθανοντα και μηδεποτε εισ επιγνωσιν αληθειασ ελθειν δυναμενα

നിത്യം ശിക്ഷന്തേ കിന്തു സത്യമതസ്യ തത്ത്വജ്ഞാനം പ്രാപ്തും കദാചിത് ന ശക്നുവന്തി താ ദാസീവദ് വശീകുർവ്വതേ ച തേ താദൃശാ ലോകാഃ|

8 ον τροπον δε ιαννησ και ιαμβρησ αντεστησαν μωυση ουτωσ και ουτοι ανθιστανται τη αληθεια ανθρωποι κατεφθαρμενοι τον νουν αδοκιμοι περι την πιστιν

യാന്നി ര്യാമ്ബ്രിശ്ച യഥാ മൂസമം പ്രതി വിപക്ഷത്വമ് അകുരുതാം തഥൈവ ഭ്രഷ്ടമനസോ വിശ്വാസവിഷയേ ഽഗ്രാഹ്യാശ്ചൈതേ ലോകാ അപി സത്യമതം പ്രതി വിപക്ഷതാം കുർവ്വന്തി|

9 αλλ ου προκοψουσιν επι πλειον η γαρ ανοια αυτων εκδηλοσ εσται πασιν ωσ και η εκεινων εγενετο

കിന്തു തേ ബഹുദൂരമ് അഗ്രസരാ ന ഭവിഷ്യന്തി യതസ്തയോ ർമൂഢതാ യദ്വത് തദ്വദ് ഏതേഷാമപി മൂഢതാ സർവ്വദൃശ്യാ ഭവിഷ്യതി|

10 συ δε παρηκολουθηκασ μου τη διδασκαλια τη αγωγη τη προθεσει τη πιστει τη μακροθυμια τη αγαπη τη υπομονη

മമോപദേശഃ ശിഷ്ടതാഭിപ്രായോ വിശ്വാസോ ർധര്യ്യം പ്രേമ സഹിഷ്ണുതോപദ്രവഃ ക്ലേശാ

11 τοισ διωγμοισ τοισ παθημασιν οια μοι εγενετο εν αντιοχεια εν ικονιω εν λυστροισ οιουσ διωγμουσ υπηνεγκα και εκ παντων με ερρυσατο ο κυριοσ

ആന്തിയഖിയായാമ് ഇകനിയേ ലൂസ്ത്രായാഞ്ച മാം പ്രതി യദ്യദ് അഘടത യാംശ്ചോപദ്രവാൻ അഹമ് അസഹേ സർവ്വമേതത് ത്വമ് അവഗതോഽസി കിന്തു തത്സർവ്വതഃ പ്രഭു ർമാമ് ഉദ്ധൃതവാൻ|

12 και παντεσ δε οι θελοντεσ ευσεβωσ ζην εν χριστω ιησου διωχθησονται

പരന്തു യാവന്തോ ലോകാഃ ഖ്രീഷ്ടേന യീശുനേശ്വരഭക്തിമ് ആചരിതുമ് ഇച്ഛന്തി തേഷാം സർവ്വേഷാമ് ഉപദ്രവോ ഭവിഷ്യതി|

13 πονηροι δε ανθρωποι και γοητεσ προκοψουσιν επι το χειρον πλανωντεσ και πλανωμενοι

അപരം പാപിഷ്ഠാഃ ഖലാശ്ച ലോകാ ഭ്രാമ്യന്തോ ഭ്രമയന്തശ്ചോത്തരോത്തരം ദുഷ്ടത്വേന വർദ്ധിഷ്യന്തേ|

14 συ δε μενε εν οισ εμαθεσ και επιστωθησ ειδωσ παρα τινοσ εμαθεσ

കിന്തു ത്വം യദ് യദ് അശിക്ഷഥാഃ, യച്ച ത്വയി സമർപിതമ് അഭൂത് തസ്മിൻ അവതിഷ്ഠ, യതഃ കസ്മാത് ശിക്ഷാം പ്രാപ്തോഽസി തദ് വേത്സി;

15 και οτι απο βρεφουσ τα ιερα γραμματα οιδασ τα δυναμενα σε σοφισαι εισ σωτηριαν δια πιστεωσ τησ εν χριστω ιησου

യാനി ച ധർമ്മശാസ്ത്രാണി ഖ്രീഷ്ടേ യീശൗ വിശ്വാസേന പരിത്രാണപ്രാപ്തയേ ത്വാം ജ്ഞാനിനം കർത്തും ശക്നുവന്തി താനി ത്വം ശൈശവകാലാദ് അവഗതോഽസി|

16 πασα γραφη θεοπνευστοσ και ωφελιμοσ προσ διδασκαλιαν προσ ελεγχον προσ επανορθωσιν προσ παιδειαν την εν δικαιοσυνη

തത് സർവ്വം ശാസ്ത്രമ് ഈശ്വരസ്യാത്മനാ ദത്തം ശിക്ഷായൈ ദോഷബോധായ ശോധനായ ധർമ്മവിനയായ ച ഫലയൂക്തം ഭവതി

17 ινα αρτιοσ η ο του θεου ανθρωποσ προσ παν εργον αγαθον εξηρτισμενοσ

തേന ചേശ്വരസ്യ ലോകോ നിപുണഃ സർവ്വസ്മൈ സത്കർമ്മണേ സുസജ്ജശ്ച ഭവതി|