Προς Τιμοθεον Β΄ 2
1 συ ουν τεκνον μου ενδυναμου εν τη χαριτι τη εν χριστω ιησου
ഹേ മമ പുത്ര, ഖ്രീഷ്ടയീശുതോ യോഽനുഗ്രഹസ്തസ്യ ബലേന ത്വം ബലവാൻ ഭവ|
2 και α ηκουσασ παρ εμου δια πολλων μαρτυρων ταυτα παραθου πιστοισ ανθρωποισ οιτινεσ ικανοι εσονται και ετερουσ διδαξαι
അപരം ബഹുഭിഃ സാക്ഷിഭിഃ പ്രമാണീകൃതാം യാം ശിക്ഷാം ശ്രുതവാനസി താം വിശ്വാസ്യേഷു പരസ്മൈ ശിക്ഷാദാനേ നിപുണേഷു ച ലോകേഷു സമർപയ|
3 συ ουν κακοπαθησον ωσ καλοσ στρατιωτησ ιησου χριστου
ത്വം യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യോത്തമോ യോദ്ധേവ ക്ലേശം സഹസ്വ|
4 ουδεισ στρατευομενοσ εμπλεκεται ταισ του βιου πραγματειαισ ινα τω στρατολογησαντι αρεση
യോ യുദ്ധം കരോതി സ സാംസാരികേ വ്യാപാരേ മഗ്നോ ന ഭവതി കിന്തു സ്വനിയോജയിത്രേ രോചിതും ചേഷ്ടതേ|
5 εαν δε και αθλη τισ ου στεφανουται εαν μη νομιμωσ αθληση
അപരം യോ മല്ലൈ ര്യുധ്യതി സ യദി നിയമാനുസാരേണ ന യുദ്ധ്യതി തർഹി കിരീടം ന ലപ്സ്യതേ|
6 τον κοπιωντα γεωργον δει πρωτον των καρπων μεταλαμβανειν
അപരം യഃ കൃഷീവലഃ കർമ്മ കരോതി തേന പ്രഥമേന ഫലഭാഗിനാ ഭവിതവ്യം|
7 νοει α λεγω δωη γαρ σοι ο κυριοσ συνεσιν εν πασιν
മയാ യദുച്യതേ തത് ത്വയാ ബുധ്യതാം യതഃ പ്രഭുസ്തുഭ്യം സർവ്വത്ര ബുദ്ധിം ദാസ്യതി|
8 μνημονευε ιησουν χριστον εγηγερμενον εκ νεκρων εκ σπερματοσ δαυιδ κατα το ευαγγελιον μου
മമ സുസംവാദസ്യ വചനാനുസാരാദ് ദായൂദ്വംശീയം മൃതഗണമധ്യാദ് ഉത്ഥാപിതഞ്ച യീശും ഖ്രീഷ്ടം സ്മര|
9 εν ω κακοπαθω μεχρι δεσμων ωσ κακουργοσ αλλ ο λογοσ του θεου ου δεδεται
തത്സുസംവാദകാരണാദ് അഹം ദുഷ്കർമ്മേവ ബന്ധനദശാപര്യ്യന്തം ക്ലേശം ഭുഞ്ജേ കിന്ത്വീശ്വരസ്യ വാക്യമ് അബദ്ധം തിഷ്ഠതി|
10 δια τουτο παντα υπομενω δια τουσ εκλεκτουσ ινα και αυτοι σωτηριασ τυχωσιν τησ εν χριστω ιησου μετα δοξησ αιωνιου (aiōnios g166)
ഖ്രീഷ്ടേന യീശുനാ യദ് അനന്തഗൗരവസഹിതം പരിത്രാണം ജായതേ തദഭിരുചിതൈ ർലോകൈരപി യത് ലഭ്യേത തദർഥമഹം തേഷാം നിമിത്തം സർവ്വാണ്യേതാനി സഹേ| (aiōnios g166)
11 πιστοσ ο λογοσ ει γαρ συναπεθανομεν και συζησομεν
അപരമ് ഏഷാ ഭാരതീ സത്യാ യദി വയം തേന സാർദ്ധം മ്രിയാമഹേ തർഹി തേന സാർദ്ധം ജീവിവ്യാമഃ, യദി ച ക്ലേശം സഹാമഹേ തർഹി തേന സാർദ്ധം രാജത്വമപി കരിഷ്യാമഹേ|
12 ει υπομενομεν και συμβασιλευσομεν ει αρνουμεθα κακεινοσ αρνησεται ημασ
യദി വയം തമ് അനങ്ഗീകുർമ്മസ്തർഹി സോ ഽസ്മാനപ്യനങ്ഗീകരിഷ്യതി|
13 ει απιστουμεν εκεινοσ πιστοσ μενει αρνησασθαι εαυτον ου δυναται
യദി വയം ന വിശ്വാസാമസ്തർഹി സ വിശ്വാസ്യസ്തിഷ്ഠതി യതഃ സ്വമ് അപഹ്നോതും ന ശക്നോതി|
14 ταυτα υπομιμνησκε διαμαρτυρομενοσ ενωπιον του κυριου μη λογομαχειν εισ ουδεν χρησιμον επι καταστροφη των ακουοντων
ത്വമേതാനി സ്മാരയൻ തേ യഥാ നിഷ്ഫലം ശ്രോതൃണാം ഭ്രംശജനകം വാഗ്യുദ്ധം ന കുര്യ്യസ്തഥാ പ്രഭോഃ സമക്ഷം ദൃഢം വിനീയാദിശ|
15 σπουδασον σεαυτον δοκιμον παραστησαι τω θεω εργατην ανεπαισχυντον ορθοτομουντα τον λογον τησ αληθειασ
അപരം ത്വമ് ഈശ്വരസ്യ സാക്ഷാത് സ്വം പരീക്ഷിതമ് അനിന്ദനീയകർമ്മകാരിണഞ്ച സത്യമതസ്യ വാക്യാനാം സദ്വിഭജനേ നിപുണഞ്ച ദർശയിതും യതസ്വ|
16 τασ δε βεβηλουσ κενοφωνιασ περιιστασο επι πλειον γαρ προκοψουσιν ασεβειασ
കിന്ത്വപവിത്രാ അനർഥകകഥാ ദൂരീകുരു യതസ്തദാലമ്ബിന ഉത്തരോത്തരമ് അധർമ്മേ വർദ്ധിഷ്യന്തേ,
17 και ο λογοσ αυτων ωσ γαγγραινα νομην εξει ων εστιν υμεναιοσ και φιλητοσ
തേഷാഞ്ച വാക്യം ഗലിതക്ഷതവത് ക്ഷയവർദ്ധകോ ഭവിഷ്യതി തേഷാം മധ്യേ ഹുമിനായഃ ഫിലീതശ്ചേതിനാമാനൗ ദ്വൗ ജനൗ സത്യമതാദ് ഭ്രഷ്ടൗ ജാതൗ,
18 οιτινεσ περι την αληθειαν ηστοχησαν λεγοντεσ την αναστασιν ηδη γεγονεναι και ανατρεπουσιν την τινων πιστιν
മൃതാനാം പുനരുത്ഥിതി ർവ്യതീതേതി വദന്തൗ കേഷാഞ്ചിദ് വിശ്വാസമ് ഉത്പാടയതശ്ച|
19 ο μεντοι στερεοσ θεμελιοσ του θεου εστηκεν εχων την σφραγιδα ταυτην εγνω κυριοσ τουσ οντασ αυτου και αποστητω απο αδικιασ πασ ο ονομαζων το ονομα κυριου
തഥാപീശ്വരസ്യ ഭിത്തിമൂലമ് അചലം തിഷ്ഠതി തസ്മിംശ്ചേയം ലിപി ർമുദ്രാങ്കിതാ വിദ്യതേ| യഥാ, ജാനാതി പരമേശസ്തു സ്വകീയാൻ സർവ്വമാനവാൻ| അപഗച്ഛേദ് അധർമ്മാച്ച യഃ കശ്ചിത് ഖ്രീഷ്ടനാമകൃത്||
20 εν μεγαλη δε οικια ουκ εστιν μονον σκευη χρυσα και αργυρα αλλα και ξυλινα και οστρακινα και α μεν εισ τιμην α δε εισ ατιμιαν
കിന്തു ബൃഹന്നികേതനേ കേവല സുവർണമയാനി രൗപ്യമയാണി ച ഭാജനാനി വിദ്യന്ത ഇതി തർഹി കാഷ്ഠമയാനി മൃണ്മയാന്യപി വിദ്യന്തേ തേഷാഞ്ച കിയന്തി സമ്മാനായ കിയന്തപമാനായ ച ഭവന്തി|
21 εαν ουν τισ εκκαθαρη εαυτον απο τουτων εσται σκευοσ εισ τιμην ηγιασμενον και ευχρηστον τω δεσποτη εισ παν εργον αγαθον ητοιμασμενον
അതോ യദി കശ്ചിദ് ഏതാദൃശേഭ്യഃ സ്വം പരിഷ്കരോതി തർഹി സ പാവിതം പ്രഭോഃ കാര്യ്യയോഗ്യം സർവ്വസത്കാര്യ്യായോപയുക്തം സമ്മാനാർഥകഞ്ച ഭാജനം ഭവിഷ്യതി|
22 τασ δε νεωτερικασ επιθυμιασ φευγε διωκε δε δικαιοσυνην πιστιν αγαπην ειρηνην μετα των επικαλουμενων τον κυριον εκ καθαρασ καρδιασ
യൗവനാവസ്ഥായാ അഭിലാഷാസ്ത്വയാ പരിത്യജ്യന്താം ധർമ്മോ വിശ്വാസഃ പ്രേമ യേ ച ശുചിമനോഭിഃ പ്രഭുമ് ഉദ്ദിശ്യ പ്രാർഥനാം കുർവ്വതേ തൈഃ സാർദ്ധമ് ഐക്യഭാവശ്ചൈതേഷു ത്വയാ യത്നോ വിധീയതാം|
23 τασ δε μωρασ και απαιδευτουσ ζητησεισ παραιτου ειδωσ οτι γεννωσιν μαχασ
അപരം ത്വമ് അനർഥകാൻ അജ്ഞാനാംശ്ച പ്രശ്നാൻ വാഗ്യുദ്ധോത്പാദകാൻ ജ്ഞാത്വാ ദൂരീകുരു|
24 δουλον δε κυριου ου δει μαχεσθαι αλλ ηπιον ειναι προσ παντασ διδακτικον ανεξικακον
യതഃ പ്രഭോ ർദാസേന യുദ്ധമ് അകർത്തവ്യം കിന്തു സർവ്വാൻ പ്രതി ശാന്തേന ശിക്ഷാദാനേച്ഛുകേന സഹിഷ്ണുനാ ച ഭവിതവ്യം, വിപക്ഷാശ്ച തേന നമ്രത്വേന ചേതിതവ്യാഃ|
25 εν πραοτητι παιδευοντα τουσ αντιδιατιθεμενουσ μηποτε δω αυτοισ ο θεοσ μετανοιαν εισ επιγνωσιν αληθειασ
തഥാ കൃതേ യദീശ്വരഃ സത്യമതസ്യ ജ്ഞാനാർഥം തേഭ്യോ മനഃപരിവർത്തനരൂപം വരം ദദ്യാത്,
26 και ανανηψωσιν εκ τησ του διαβολου παγιδοσ εζωγρημενοι υπ αυτου εισ το εκεινου θελημα
തർഹി തേ യേന ശയതാനേന നിജാഭിലാഷസാധനായ ധൃതാസ്തസ്യ ജാലാത് ചേതനാം പ്രാപ്യോദ്ധാരം ലബ്ധും ശക്ഷ്യന്തി|
