Προς Κορινθιους Β΄ 6

1 συνεργουντεσ δε και παρακαλουμεν μη εισ κενον την χαριν του θεου δεξασθαι υμασ

Ja, vi såsom medhjelpare förmane eder, att I icke undfången Guds nåd fåfängt.

2 λεγει γαρ καιρω δεκτω επηκουσα σου και εν ημερα σωτηριασ εβοηθησα σοι ιδου νυν καιροσ ευπροσδεκτοσ ιδου νυν ημερα σωτηριασ

Ty han säger: Jag hafver bönhört dig i behagelig tid, och jag hafver hulpit dig på salighetenes dag: Si, nu är den behageliga tiden; si, nu är salighetens dag.

3 μηδεμιαν εν μηδενι διδοντεσ προσκοπην ινα μη μωμηθη η διακονια

Låter oss ingom i någor måtto förargelse gifva, på det vårt ämbete må ostraffadt blifva;

4 αλλ εν παντι συνιστωντεσ εαυτουσ ωσ θεου διακονοι εν υπομονη πολλη εν θλιψεσιν εν αναγκαισ εν στενοχωριαισ

Utan låter oss i all ting bevisa oss såsom Guds tjenare; i stort tålamod, i bedröfvelse, i nöd, i ångest;

5 εν πληγαισ εν φυλακαισ εν ακαταστασιαισ εν κοποισ εν αγρυπνιαισ εν νηστειαισ

I slag, i fängelse, i uppror, i arbete, i vako, i fasto;

6 εν αγνοτητι εν γνωσει εν μακροθυμια εν χρηστοτητι εν πνευματι αγιω εν αγαπη ανυποκριτω

I renlefnad, i förstånd, i långmodighet, i mildhet, i den Helga Anda, i en oskrymtad kärlek;

7 εν λογω αληθειασ εν δυναμει θεου δια των οπλων τησ δικαιοσυνησ των δεξιων και αριστερων

I sanningenes ord, i Guds kraft, genom rättfärdighetenes vapen till högra sidon, och till den venstra;

8 δια δοξησ και ατιμιασ δια δυσφημιασ και ευφημιασ ωσ πλανοι και αληθεισ

Genom äro och smälek, genom ondt rykte och godt rykte; såsom bedragare, och dock sannfärdige;

9 ωσ αγνοουμενοι και επιγινωσκομενοι ωσ αποθνησκοντεσ και ιδου ζωμεν ωσ παιδευομενοι και μη θανατουμενοι

Såsom okände, och dock kände; såsom de der dö, och si, vi lefvom; såsom näpste, och dock icke dräpne;

10 ωσ λυπουμενοι αει δε χαιροντεσ ωσ πτωχοι πολλουσ δε πλουτιζοντεσ ωσ μηδεν εχοντεσ και παντα κατεχοντεσ

Såsom bedröfvade, och dock alltid glade; såsom fattige, och dock många rika görande; såsom intet hafvande, och dock all ting ägande.

11 το στομα ημων ανεωγεν προσ υμασ κορινθιοι η καρδια ημων πεπλατυνται

O I Corinthier, vår mun hafver öppnat sig till eder; vårt hjerta är gladt.

12 ου στενοχωρεισθε εν ημιν στενοχωρεισθε δε εν τοισ σπλαγχνοισ υμων

För våra skull behöfven I icke ängslas; men att I ängslens, det gören I af en hjertelig mening.

13 την δε αυτην αντιμισθιαν ωσ τεκνοισ λεγω πλατυνθητε και υμεισ

Jag talar med eder såsom med min barn, att I ock så ställen eder emot mig; och varer ock så glade.

14 μη γινεσθε ετεροζυγουντεσ απιστοισ τισ γαρ μετοχη δικαιοσυνη και ανομια τισ δε κοινωνια φωτι προσ σκοτοσ

Drager icke uti främmande ok med de otrogna; ty hvad hafver rättfärdigheten beställa med orättfärdighetene? Eller hvad delaktighet hafver ljuset med mörkret?

15 τισ δε συμφωνησισ χριστω προσ βελιαρ η τισ μερισ πιστω μετα απιστου

Eller huru förlika sig Christus och Belial? Eller hvad del hafver den trogne med dem otrogna?

16 τισ δε συγκαταθεσισ ναω θεου μετα ειδωλων υμεισ γαρ ναοσ θεου εστε ζωντοσ καθωσ ειπεν ο θεοσ οτι ενοικησω εν αυτοισ και εμπεριπατησω και εσομαι αυτων θεοσ και αυτοι εσονται μοι λαοσ

Eller huru kommer Guds tempel öfverens med afgudar? Ty I ären lefvandes Guds tempel, såsom Gud säger: Jag vill bo uti dem, och vandra uti dem; och jag vill vara deras Gud, och de skola vara mitt folk.

17 διο εξελθετε εκ μεσου αυτων και αφορισθητε λεγει κυριοσ και ακαθαρτου μη απτεσθε καγω εισδεξομαι υμασ

Derföre går ut ifrå dem, och skiljens ifrå dem, säger Herren, och kommer intet vid det orent är; och så skall jag undfå eder;

18 και εσομαι υμιν εισ πατερα και υμεισ εσεσθε μοι εισ υιουσ και θυγατερασ λεγει κυριοσ παντοκρατωρ

Och vara edar Fader, och I skolen vara mine söner och döttrar, säger allsvåldige Herren.