Προς Κορινθιους Α΄ 10
1 ου θελω δε υμασ αγνοειν αδελφοι οτι οι πατερεσ ημων παντεσ υπο την νεφελην ησαν και παντεσ δια τησ θαλασσησ διηλθον
Nolo enim vos ignorare fratres quoniam patres nostri omnes sub nube fuerunt, et omnes mare transierunt,
2 και παντεσ εισ τον μωυσην εβαπτισαντο εν τη νεφελη και εν τη θαλασση
et omnes in Moyse baptizati sunt in nube, et in mari:
3 και παντεσ το αυτο βρωμα πνευματικον εφαγον
et omnes eandem escam spiritalem manducaverunt,
4 και παντεσ το αυτο πομα πνευματικον επιον επινον γαρ εκ πνευματικησ ακολουθουσησ πετρασ η δε πετρα ην ο χριστοσ
et omnes eundem potum spiritalem biberunt: bibebant autem de spiritali, consequente eos, petra: petra autem erat Christus.
5 αλλ ουκ εν τοισ πλειοσιν αυτων ευδοκησεν ο θεοσ κατεστρωθησαν γαρ εν τη ερημω
Sed non in pluribus eorum beneplacitum est Deo: nam prostrati sunt in deserto.
6 ταυτα δε τυποι ημων εγενηθησαν εισ το μη ειναι ημασ επιθυμητασ κακων καθωσ κακεινοι επεθυμησαν
Hæc autem in figura facta sunt nostri, ut non simus concupiscentes malorum, sicut et illi concupierunt.
7 μηδε ειδωλολατραι γινεσθε καθωσ τινεσ αυτων ωσπερ γεγραπται εκαθισεν ο λαοσ φαγειν και πιειν και ανεστησαν παιζειν
Neque idololatræ efficiamini, sicut quidam ex ipsis: quemadmodum scriptum est: Sedit populus manducare, et bibere, et surrexerunt ludere.
8 μηδε πορνευωμεν καθωσ τινεσ αυτων επορνευσαν και επεσον εν μια ημερα εικοσι τρεισ χιλιαδεσ
Neque fornicemur, sicut quidam ex ipsis fornicati sunt, et ceciderunt una die viginti tria millia.
9 μηδε εκπειραζωμεν τον χριστον καθωσ και τινεσ αυτων επειρασαν και υπο των οφεων απωλοντο
Neque tentemus Christum: sicut quidam eorum tentaverunt, et a serpentibus perierunt.
10 μηδε γογγυζετε καθωσ και τινεσ αυτων εγογγυσαν και απωλοντο υπο του ολοθρευτου
Neque murmuraveritis, sicut quidam eorum murmuraverunt, et perierunt ab exterminatore.
11 ταυτα δε παντα τυποι συνεβαινον εκεινοισ εγραφη δε προσ νουθεσιαν ημων εισ ουσ τα τελη των αιωνων κατηντησεν (aiōn g165)
Hæc autem omnia in figura contingebant illis: scripta sunt autem ad correptionem nostram, in quos fines sæculorum devenerunt. (aiōn g165)
12 ωστε ο δοκων εσταναι βλεπετω μη πεση
Itaque qui se existimat stare, videat ne cadat.
13 πειρασμοσ υμασ ουκ ειληφεν ει μη ανθρωπινοσ πιστοσ δε ο θεοσ οσ ουκ εασει υμασ πειρασθηναι υπερ ο δυνασθε αλλα ποιησει συν τω πειρασμω και την εκβασιν του δυνασθαι υμασ υπενεγκειν
Tentatio vos non apprehendat nisi humana: fidelis autem Deus est, qui non patietur vos tentari supra id, quod potestis, sed faciet etiam cum tentatione proventum ut possitis sustinere.
14 διοπερ αγαπητοι μου φευγετε απο τησ ειδωλολατρειασ
Propter quod charissimi mihi, fugite ab idolorum cultura:
15 ωσ φρονιμοισ λεγω κρινατε υμεισ ο φημι
Ut prudentibus loquor, vos ipsi iudicate quod dico.
16 το ποτηριον τησ ευλογιασ ο ευλογουμεν ουχι κοινωνια του αιματοσ του χριστου εστιν τον αρτον ον κλωμεν ουχι κοινωνια του σωματοσ του χριστου εστιν
Calix benedictionis, cui benedicimus, nonne communicatio sanguinis Christi est? Et panis, quem frangimus, nonne participatio corporis Domini est?
17 οτι εισ αρτοσ εν σωμα οι πολλοι εσμεν οι γαρ παντεσ εκ του ενοσ αρτου μετεχομεν
Quoniam unus panis, unum corpus multi sumus, omnes, qui de uno pane participamus.
18 βλεπετε τον ισραηλ κατα σαρκα ουχι οι εσθιοντεσ τασ θυσιασ κοινωνοι του θυσιαστηριου εισιν
Videte Israel secundum carnem: nonne qui edunt hostias, participes sunt altaris?
19 τι ουν φημι οτι ειδωλον τι εστιν η οτι ειδωλοθυτον τι εστιν
Quid ergo? Dico quod idolis immolatum sit aliquid? Aut quod idolum, sit aliquid?
20 αλλ οτι α θυει τα εθνη δαιμονιοισ θυει και ου θεω ου θελω δε υμασ κοινωνουσ των δαιμονιων γινεσθαι
Sed quæ immolant Gentes, dæmoniis immolant, et non Deo. Nolo autem vos socios fieri dæmoniorum:
21 ου δυνασθε ποτηριον κυριου πινειν και ποτηριον δαιμονιων ου δυνασθε τραπεζησ κυριου μετεχειν και τραπεζησ δαιμονιων
non potestis calicem Domini bibere, et calicem dæmoniorum: non potestis mensæ Domini participes esse, et mensæ dæmoniorum.
22 η παραζηλουμεν τον κυριον μη ισχυροτεροι αυτου εσμεν
An æmulamur Dominum? Numquid fortiores illo sumus? Omnia mihi licent, sed non omnia expediunt.
23 παντα μοι εξεστιν αλλ ου παντα συμφερει παντα μοι εξεστιν αλλ ου παντα οικοδομει
Omnia mihi licent, sed non omnia ædificat.
24 μηδεισ το εαυτου ζητειτω αλλα το του ετερου εκαστοσ
Nemo quod suum est quærat, sed quod alterius.
25 παν το εν μακελλω πωλουμενον εσθιετε μηδεν ανακρινοντεσ δια την συνειδησιν
Omne, quod in macello vænit, manducate, nihil interrogantes propter conscientiam.
26 του γαρ κυριου η γη και το πληρωμα αυτησ
Domini est terra, et plenitudo eius.
27 ει δε τισ καλει υμασ των απιστων και θελετε πορευεσθαι παν το παρατιθεμενον υμιν εσθιετε μηδεν ανακρινοντεσ δια την συνειδησιν
Si quis vocat vos infidelium, et vultis ire: omne, quod vobis apponitur, manducate, nihil interrogantes propter conscientiam.
28 εαν δε τισ υμιν ειπη τουτο ειδωλοθυτον εστιν μη εσθιετε δι εκεινον τον μηνυσαντα και την συνειδησιν του γαρ κυριου η γη και το πληρωμα αυτησ
Si quis autem dixerit: Hoc immolatum est idolis: nolite manducare propter illum, qui indicavit, et propter conscientiam:
29 συνειδησιν δε λεγω ουχι την εαυτου αλλα την του ετερου ινα τι γαρ η ελευθερια μου κρινεται υπο αλλησ συνειδησεωσ
conscientiam autem dico non tuam, sed alterius. Ut quid enim libertas mea iudicatur ab aliena conscientia?
30 ει εγω χαριτι μετεχω τι βλασφημουμαι υπερ ου εγω ευχαριστω
Si ego cum gratia participo, quid blasphemor pro eo quod gratias ago?
31 ειτε ουν εσθιετε ειτε πινετε ειτε τι ποιειτε παντα εισ δοξαν θεου ποιειτε
Sive ergo manducatis, sive bibitis, sive aliud quid facitis: omnia in gloriam Dei facite.
32 απροσκοποι γινεσθε και ιουδαιοισ και ελλησιν και τη εκκλησια του θεου
Sine offensione estote Iudæis, et Gentibus, et Ecclesiæ Dei:
33 καθωσ καγω παντα πασιν αρεσκω μη ζητων το εμαυτου συμφερον αλλα το των πολλων ινα σωθωσιν
sicut et ego per omnia omnibus placeo, non quærens quod mihi utile est, sed quod multis: ut salvi fiant.
