Ψαλμοί 130

1 ᾠδὴ τῶν ἀναβαθμῶν ἐκ βαθέων ἐκέκραξά σε κύριε

Sang til Festrejserne. Fra det dybe raaber jeg til dig, HERRE,

2 κύριε εἰσάκουσον τῆς φωνῆς μου γενηθήτω τὰ ὦτά σου προσέχοντα εἰς τὴν φωνὴν τῆς δεήσεώς μου

o Herre, hør min Røst! Lad dine Ører lytte til min tryglende Røst!

3 ἐὰν ἀνομίας παρατηρήσῃ κύριε κύριε τίς ὑποστήσεται

Tog du Vare, HERRE, paa Misgerninger, Herre, hvo kunde da bestaa?

4 ὅτι παρὰ σοὶ ὁ ἱλασμός ἐστιν

Men hos dig er der Syndsforladelse, at du maa frygtes.

5 ἕνεκεν τοῦ νόμου σου ὑπέμεινά σε κύριε ὑπέμεινεν ἡ ψυχή μου εἰς τὸν λόγον σου

Jeg haaber paa HERREN, min Sjæl haaber paa hans Ord,

6 ἤλπισεν ἡ ψυχή μου ἐπὶ τὸν κύριον ἀπὸ φυλακῆς πρωίας μέχρι νυκτός ἀπὸ φυλακῆς πρωίας ἐλπισάτω Ισραηλ ἐπὶ τὸν κύριον

paa Herren bier min Sjæl mer end Vægter paa Morgen, Vægter paa Morgen.

7 ὅτι παρὰ τῷ κυρίῳ τὸ ἔλεος καὶ πολλὴ παρ’ αὐτῷ λύτρωσις

Israel, bi paa HERREN! Thi hos HERREN er Miskundhed, hos ham er Forløsning i Overflod.

8 καὶ αὐτὸς λυτρώσεται τὸν Ισραηλ ἐκ πασῶν τῶν ἀνομιῶν αὐτοῦ

Og han vil forløse Israel fra alle dets Misgerninger.