< Ψαλμοί 120 >

1 ᾠδὴ τῶν ἀναβαθμῶν πρὸς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐκέκραξα καὶ εἰσήκουσέν μου
Ein Lied im höhern Chor. Ich rufe zu dem HERRN in meiner Not, und er erhört mich.
2 κύριε ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χειλέων ἀδίκων καὶ ἀπὸ γλώσσης δολίας
HERR, errette meine Seele von den Lügenmäulern, von den falschen Zungen.
3 τί δοθείη σοι καὶ τί προστεθείη σοι πρὸς γλῶσσαν δολίαν
Was kann mir die falsche Zunge tun, was kann sie ausrichten?
4 τὰ βέλη τοῦ δυνατοῦ ἠκονημένα σὺν τοῖς ἄνθραξιν τοῖς ἐρημικοῖς
Sie ist wie scharfe Pfeile eines Starken, wie Feuer in Wachholdern.
5 οἴμμοι ὅτι ἡ παροικία μου ἐμακρύνθη κατεσκήνωσα μετὰ τῶν σκηνωμάτων Κηδαρ
Wehe mir, daß ich ein Fremdling bin unter Mesech; ich muß wohnen unter den Hütten Kedars.
6 πολλὰ παρῴκησεν ἡ ψυχή μου
Es wird meiner Seele lang, zu wohnen bei denen, die den Frieden hassen.
7 μετὰ τῶν μισούντων τὴν εἰρήνην ἤμην εἰρηνικός ὅταν ἐλάλουν αὐτοῖς ἐπολέμουν με δωρεάν
Ich halte Frieden; aber wenn ich rede, so fangen sie Krieg an.

< Ψαλμοί 120 >