Ἰώβ 40

1 καὶ ἀπεκρίθη κύριος ὁ θεὸς τῷ Ιωβ καὶ εἶπεν

Et adiecit Dominus, et locutus est ad Iob:

2 μὴ κρίσιν μετὰ ἱκανοῦ ἐκκλινεῖ ἐλέγχων θεὸν ἀποκριθήσεται αὐτήν

Numquid qui contendit cum Deo, tam facile conquiescit? utique qui arguit Deum, debet respondere ei.

3 ὑπολαβὼν δὲ Ιωβ λέγει τῷ κυρίῳ

Respondens autem Iob Domino, dixit:

4 τί ἔτι ἐγὼ κρίνομαι νουθετούμενος καὶ ἐλέγχων κύριον ἀκούων τοιαῦτα οὐθὲν ὤν ἐγὼ δὲ τίνα ἀπόκρισιν δῶ πρὸς ταῦτα χεῖρα θήσω ἐπὶ στόματί μου

Qui leviter locutus sum, respondere quid possum? manum meam ponam super os meum.

5 ἅπαξ λελάληκα ἐπὶ δὲ τῷ δευτέρῳ οὐ προσθήσω

Unum locutus sum, quod utinam non dixissem: et alterum, quibus ultra non addam.

6 ἔτι δὲ ὑπολαβὼν ὁ κύριος εἶπεν τῷ Ιωβ ἐκ τοῦ νέφους

Respondens autem Dominus Iob de turbine, dixit:

7 μή ἀλλὰ ζῶσαι ὥσπερ ἀνὴρ τὴν ὀσφύν σου ἐρωτήσω δέ σε σὺ δέ μοι ἀποκρίθητι

Accinge sicut vir lumbos tuos: interrogabo te: et indica mihi.

8 μὴ ἀποποιοῦ μου τὸ κρίμα οἴει δέ με ἄλλως σοι κεχρηματικέναι ἢ ἵνα ἀναφανῇς δίκαιος

Numquid irritum facies iudicium meum: et condemnabis me, ut tu iustificeris?

9 ἦ βραχίων σοί ἐστιν κατὰ τοῦ κυρίου ἢ φωνῇ κατ’ αὐτὸν βροντᾷς

Et si habes brachium sicut Deus, et si voce simili tonas?

10 ἀνάλαβε δὴ ὕψος καὶ δύναμιν δόξαν δὲ καὶ τιμὴν ἀμφίεσαι

Circumda tibi decorem, et in sublime erigere, et esto gloriosus, et speciosis induere vestibus.

11 ἀπόστειλον δὲ ἀγγέλους ὀργῇ πᾶν δὲ ὑβριστὴν ταπείνωσον

Disperge superbos in furore tuo, et respiciens omnem arrogantem humilia.

12 ὑπερήφανον δὲ σβέσον σῆψον δὲ ἀσεβεῖς παραχρῆμα

Respice cunctos superbos, et confunde eos, et contere impios in loco suo.

13 κρύψον δὲ εἰς γῆν ἔξω ὁμοθυμαδόν τὰ δὲ πρόσωπα αὐτῶν ἀτιμίας ἔμπλησον

Absconde eos in pulvere simul, et facies eorum demerge in foveam:

14 ὁμολογήσω ἄρα ὅτι δύναται ἡ δεξιά σου σῶσαι

Et ego confitebor quod salvare te possit dextera tua.

15 ἀλλὰ δὴ ἰδοὺ θηρία παρὰ σοί χόρτον ἴσα βουσὶν ἐσθίει

Ecce, Behemoth, quem feci tecum, foenum quasi bos comedet:

16 ἰδοὺ δὴ ἰσχὺς αὐτοῦ ἐπ’ ὀσφύι ἡ δὲ δύναμις ἐπ’ ὀμφαλοῦ γαστρός

Fortitudo eius in lumbis eius, et virtus illius in umbilico ventris eius.

17 ἔστησεν οὐρὰν ὡς κυπάρισσον τὰ δὲ νεῦρα αὐτοῦ συμπέπλεκται

Stringit caudam suam quasi cedrum, nervi testiculorum eius perplexi sunt.

18 αἱ πλευραὶ αὐτοῦ πλευραὶ χάλκειαι ἡ δὲ ῥάχις αὐτοῦ σίδηρος χυτός

Ossa eius velut fistulae aeris, cartilago illius quasi laminae ferreae.

19 τοῦτ’ ἔστιν ἀρχὴ πλάσματος κυρίου πεποιημένον ἐγκαταπαίζεσθαι ὑπὸ τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ

Ipse est principium viarum Dei, qui fecit eum, applicabit gladium eius.

20 ἐπελθὼν δὲ ἐπ’ ὄρος ἀκρότομον ἐποίησεν χαρμονὴν τετράποσιν ἐν τῷ ταρτάρῳ

Huic montes herbas ferunt: omnes bestiae agri ludent ibi.

21 ὑπὸ παντοδαπὰ δένδρα κοιμᾶται παρὰ πάπυρον καὶ κάλαμον καὶ βούτομον

Sub umbra dormit in secreto calami, et in locis humentibus.

22 σκιάζονται δὲ ἐν αὐτῷ δένδρα μεγάλα σὺν ῥαδάμνοις καὶ κλῶνες ἄγνου

Protegunt umbrae umbram eius, circumdabunt eum salices torrentis.

23 ἐὰν γένηται πλήμμυρα οὐ μὴ αἰσθηθῇ πέποιθεν ὅτι προσκρούσει ὁ Ιορδάνης εἰς τὸ στόμα αὐτοῦ

Ecce, absorbebit fluvium, et non mirabitur: et habet fiduciam quod influat Iordanis in os eius.

24 ἐν τῷ ὀφθαλμῷ αὐτοῦ δέξεται αὐτόν ἐνσκολιευόμενος τρήσει ῥῖνα

In oculis eius quasi hamo capiet eum, et in sudibus perforabit nares eius.