Ἰώβ 39
1 εἰ ἔγνως καιρὸν τοκετοῦ τραγελάφων πέτρας ἐφύλαξας δὲ ὠδῖνας ἐλάφων
numquid nosti tempus partus hibicum in petris vel parturientes cervas observasti
2 ἠρίθμησας δὲ αὐτῶν μῆνας πλήρεις τοκετοῦ ὠδῖνας δὲ αὐτῶν ἔλυσας
dinumerasti menses conceptus earum et scisti tempus partus earum
3 ἐξέθρεψας δὲ αὐτῶν τὰ παιδία ἔξω φόβου ὠδῖνας αὐτῶν ἐξαποστελεῖς
incurvantur ad fetum et pariunt et rugitus emittunt
4 ἀπορρήξουσιν τὰ τέκνα αὐτῶν πληθυνθήσονται ἐν γενήματι ἐξελεύσονται καὶ οὐ μὴ ἀνακάμψουσιν αὐτοῖς
separantur filii earum pergunt ad pastum egrediuntur et non revertuntur ad eas
5 τίς δέ ἐστιν ὁ ἀφεὶς ὄνον ἄγριον ἐλεύθερον δεσμοὺς δὲ αὐτοῦ τίς ἔλυσεν
quis dimisit onagrum liberum et vincula eius quis solvit
6 ἐθέμην δὲ τὴν δίαιταν αὐτοῦ ἔρημον καὶ τὰ σκηνώματα αὐτοῦ ἁλμυρίδα
cui dedi in solitudine domum et tabernacula eius in terra salsuginis
7 καταγελῶν πολυοχλίας πόλεως μέμψιν δὲ φορολόγου οὐκ ἀκούων
contemnit multitudinem civitatis clamorem exactoris non audit
8 κατασκέψεται ὄρη νομὴν αὐτοῦ καὶ ὀπίσω παντὸς χλωροῦ ζητεῖ
circumspicit montes pascuae suae et virentia quaeque perquirit
9 βουλήσεται δέ σοι μονόκερως δουλεῦσαι ἢ κοιμηθῆναι ἐπὶ φάτνης σου
numquid volet rinoceros servire tibi aut morabitur ad praesepe tuum
10 δήσεις δὲ ἐν ἱμᾶσι ζυγὸν αὐτοῦ ἢ ἑλκύσει σου αὔλακας ἐν πεδίῳ
numquid alligabis rinocerota ad arandum loro tuo aut confringet glebas vallium post te
11 πέποιθας δὲ ἐπ’ αὐτῷ ὅτι πολλὴ ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ ἐπαφήσεις δὲ αὐτῷ τὰ ἔργα σου
numquid fiduciam habebis in magna fortitudine eius et derelinques ei labores tuos
12 πιστεύσεις δὲ ὅτι ἀποδώσει σοι τὸν σπόρον εἰσοίσει δέ σου τὸν ἅλωνα
numquid credes ei quoniam reddat sementem tibi et aream tuam congreget
13 πτέρυξ τερπομένων νεελασα ἐὰν συλλάβῃ ασιδα καὶ νεσσα
pinna strutionum similis est pinnis herodii et accipitris
14 ὅτι ἀφήσει εἰς γῆν τὰ ᾠὰ αὐτῆς καὶ ἐπὶ χοῦν θάλψει
quando derelinquit in terra ova sua tu forsitan in pulvere calefacis ea
15 καὶ ἐπελάθετο ὅτι ποὺς σκορπιεῖ καὶ θηρία ἀγροῦ καταπατήσει
obliviscitur quod pes conculcet ea aut bestiae agri conterant
16 ἀπεσκλήρυνεν τὰ τέκνα αὐτῆς ὥστε μὴ ἑαυτῇ εἰς κενὸν ἐκοπίασεν ἄνευ φόβου
duratur ad filios suos quasi non sint sui frustra laboravit nullo timore cogente
17 ὅτι κατεσιώπησεν αὐτῇ ὁ θεὸς σοφίαν καὶ οὐκ ἐμέρισεν αὐτῇ ἐν τῇ συνέσει
privavit enim eam Deus sapientia nec dedit illi intellegentiam
18 κατὰ καιρὸν ἐν ὕψει ὑψώσει καταγελάσεται ἵππου καὶ τοῦ ἐπιβάτου αὐτοῦ
cum tempus fuerit in altum alas erigit deridet equitem et ascensorem eius
19 ἦ σὺ περιέθηκας ἵππῳ δύναμιν ἐνέδυσας δὲ τραχήλῳ αὐτοῦ φόβον
numquid praebebis equo fortitudinem aut circumdabis collo eius hinnitum
20 περιέθηκας δὲ αὐτῷ πανοπλίαν δόξαν δὲ στηθέων αὐτοῦ τόλμῃ
numquid suscitabis eum quasi lucustas gloria narium eius terror
21 ἀνορύσσων ἐν πεδίῳ γαυριᾷ ἐκπορεύεται δὲ εἰς πεδίον ἐν ἰσχύι
terram ungula fodit exultat audacter in occursum pergit armatis
22 συναντῶν βέλει καταγελᾷ καὶ οὐ μὴ ἀποστραφῇ ἀπὸ σιδήρου
contemnit pavorem nec cedit gladio
23 ἐπ’ αὐτῷ γαυριᾷ τόξον καὶ μάχαιρα
super ipsum sonabit faretra vibrabit hasta et clypeus
24 καὶ ὀργῇ ἀφανιεῖ τὴν γῆν καὶ οὐ μὴ πιστεύσῃ ἕως ἂν σημάνῃ σάλπιγξ
fervens et fremens sorbet terram nec reputat tubae sonare clangorem
25 σάλπιγγος δὲ σημαινούσης λέγει εὖγε πόρρωθεν δὲ ὀσφραίνεται πολέμου σὺν ἅλματι καὶ κραυγῇ
ubi audierit bucinam dicet va procul odoratur bellum exhortationem ducum et ululatum exercitus
26 ἐκ δὲ τῆς σῆς ἐπιστήμης ἕστηκεν ἱέραξ ἀναπετάσας τὰς πτέρυγας ἀκίνητος καθορῶν τὰ πρὸς νότον
numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter expandens alas suas ad austrum
27 ἐπὶ δὲ σῷ προστάγματι ὑψοῦται ἀετός γὺψ δὲ ἐπὶ νοσσιᾶς αὐτοῦ καθεσθεὶς αὐλίζεται
aut ad praeceptum tuum elevabitur aquila et in arduis ponet nidum suum
28 ἐπ’ ἐξοχῇ πέτρας καὶ ἀποκρύφῳ
in petris manet et in praeruptis silicibus commoratur atque inaccessis rupibus
29 ἐκεῖσε ὢν ζητεῖ τὰ σῖτα πόρρωθεν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ σκοπεύουσιν
inde contemplatur escam et de longe oculi eius prospiciunt
30 νεοσσοὶ δὲ αὐτοῦ φύρονται ἐν αἵματι οὗ δ’ ἂν ὦσι τεθνεῶτες παραχρῆμα εὑρίσκονται
pulli eius lambent sanguinem et ubicumque cadaver fuerit statim adest
