Ἰώβ 18

1 ὑπολαβὼν δὲ Βαλδαδ ὁ Σαυχίτης λέγει

Saa tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:

2 μέχρι τίνος οὐ παύσῃ ἐπίσχες ἵνα καὶ αὐτοὶ λαλήσωμεν

Saa gør dog en Ende paa dine Ord, kom til Fornuft og lad os tale!

3 διὰ τί ὥσπερ τετράποδα σεσιωπήκαμεν ἐναντίον σου

Hvi skal vi regnes for Kvæg og staa som umælende i dine Øjne?

4 κέχρηταί σοι ὀργή τί γάρ ἐὰν σὺ ἀποθάνῃς ἀοίκητος ἡ ὑπ’ οὐρανόν ἢ καταστραφήσεται ὄρη ἐκ θεμελίων

Du, som i Vrede sønderslider din Sjæl, skal for din Skyld Jorden blive øde og Klippen flyttes fra sit Sted?

5 καὶ φῶς ἀσεβῶν σβεσθήσεται καὶ οὐκ ἀποβήσεται αὐτῶν ἡ φλόξ

Nej, den gudløses Lys bliver slukt, hans Ildslue giver ej Lys;

6 τὸ φῶς αὐτοῦ σκότος ἐν διαίτῃ ὁ δὲ λύχνος ἐπ’ αὐτῷ σβεσθήσεται

Lyset i hans Telt gaar ud, og hans Lampe slukkes for ham;

7 θηρεύσαισαν ἐλάχιστοι τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ σφάλαι δὲ αὐτοῦ ἡ βουλή

hans kraftige Skridt bliver korte, han falder for eget Raad;

8 ἐμβέβληται δὲ ὁ ποὺς αὐτοῦ ἐν παγίδι ἐν δικτύῳ ἑλιχθείη

thi hans Fod drives ind i Nettet, paa Fletværk vandrer han frem,

9 ἔλθοισαν δὲ ἐπ’ αὐτὸν παγίδες κατισχύσει ἐπ’ αὐτὸν διψῶντας

Fælden griber om Hælen, Garnet holder ham fast;

10 κέκρυπται ἐν τῇ γῇ σχοινίον αὐτοῦ καὶ ἡ σύλλημψις αὐτοῦ ἐπὶ τρίβων

Snaren er skjult i Jorden for ham og Saksen paa hans Sti;

11 κύκλῳ ὀλέσαισαν αὐτὸν ὀδύναι πολλοὶ δὲ περὶ πόδας αὐτοῦ ἔλθοισαν ἐν λιμῷ στενῷ

Rædsler skræmmer ham alle Vegne og kyser ham Skridt for Skridt:

12 πτῶμα δὲ αὐτῷ ἡτοίμασται ἐξαίσιον

Ulykken hungrer efter ham, Undergang lurer paa hans Fald:

13 βρωθείησαν αὐτοῦ κλῶνες ποδῶν κατέδεται δὲ τὰ ὡραῖα αὐτοῦ θάνατος

Dødens førstefødte æder hans Lemmer, æder hans Legemes Lemmer;

14 ἐκραγείη δὲ ἐκ διαίτης αὐτοῦ ἴασις σχοίη δὲ αὐτὸν ἀνάγκη αἰτίᾳ βασιλικῇ

han rives bort fra sit Telt, sin Fortrøstning; den styrer hans Skridt til Rædslernes Konge;

15 κατασκηνώσει ἐν τῇ σκηνῇ αὐτοῦ ἐν νυκτὶ αὐτοῦ κατασπαρήσονται τὰ εὐπρεπῆ αὐτοῦ θείῳ

i hans Telt har Undergang hjemme, Svovl strøs ud paa hans Bolig;

16 ὑποκάτωθεν αἱ ῥίζαι αὐτοῦ ξηρανθήσονται καὶ ἐπάνωθεν ἐπιπεσεῖται θερισμὸς αὐτοῦ

nedentil tørrer hans Rødder, oventil visner hans Grene;

17 τὸ μνημόσυνον αὐτοῦ ἀπόλοιτο ἐκ γῆς καὶ ὑπάρχει ὄνομα αὐτῷ ἐπὶ πρόσωπον ἐξωτέρω

hans Minde svinder fra Jord, paa Gaden nævnes ikke hans Navn;

18 ἀπώσειεν αὐτὸν ἐκ φωτὸς εἰς σκότος

man støder ham ud fra Lys i Mørket og driver ham bort fra Jorderig;

19 οὐκ ἔσται ἐπίγνωστος ἐν λαῷ αὐτοῦ οὐδὲ σεσῳσμένος ἐν τῇ ὑπ’ οὐρανὸν ὁ οἶκος αὐτοῦ ἀλλ’ ἐν τοῖς αὐτοῦ ζήσονται ἕτεροι

i sit Folk har han ikke Afkom og Æt, i hans Hjem er der ingen tilbage;

20 ἐπ’ αὐτῷ ἐστέναξαν ἔσχατοι πρώτους δὲ ἔσχεν θαῦμα

de i Vester stivner ved hans Skæbnedag, de i Øst bliver slagne af Rædsel.

21 οὗτοί εἰσιν οἶκοι ἀδίκων οὗτος δὲ ὁ τόπος τῶν μὴ εἰδότων τὸν κύριον

Ja, saaledes gaar det den lovløses Bolig, dens Hjem, der ej kender Gud!