Ἰώβ 17
1 ὀλέκομαι πνεύματι φερόμενος δέομαι δὲ ταφῆς καὶ οὐ τυγχάνω
Brudt er min Aand, mine Dage slukt, og Gravene venter mig;
2 λίσσομαι κάμνων καὶ τί ποιήσας
visselig, Spot er min Del, og bittert er, hvad mit Øje maa skue.
3 ἔκλεψαν δέ μου τὰ ὑπάρχοντα ἀλλότριοι τίς ἐστιν οὗτος τῇ χειρί μου συνδεθήτω
Stil Sikkerhed for mig hos dig! Hvem anden giver mig Haandslag?
4 ὅτι καρδίαν αὐτῶν ἔκρυψας ἀπὸ φρονήσεως διὰ τοῦτο οὐ μὴ ὑψώσῃς αὐτούς
Thi du lukked deres Hjerte for Indsigt, derfor vil du ikke ophøje dem;
5 τῇ μερίδι ἀναγγελεῖ κακίας ὀφθαλμοὶ δέ μου ἐφ’ υἱοῖς ἐτάκησαν
den, der forraader Venner til Plyndring, hans Sønners Øjne hentæres.
6 ἔθου δέ με θρύλημα ἐν ἔθνεσιν γέλως δὲ αὐτοῖς ἀπέβην
Til Mundheld har du gjort mig for Folk, jeg er blevet et Jærtegn for dem;
7 πεπώρωνται γὰρ ἀπὸ ὀργῆς οἱ ὀφθαλμοί μου πεπολιόρκημαι μεγάλως ὑπὸ πάντων
mit Øje er sløvet af Kvide, som Skygger er mine Lemmer til Hobe;
8 θαῦμα ἔσχεν ἀληθινοὺς ἐπὶ τούτῳ δίκαιος δὲ ἐπὶ παρανόμῳ ἐπανασταίη
retsindige stivner af Rædsel ved sligt, over vanhellig harmes den skyldfri,
9 σχοίη δὲ πιστὸς τὴν ἑαυτοῦ ὁδόν καθαρὸς δὲ χεῖρας ἀναλάβοι θάρσος
men den retfærdige holder sin Vej, en renhaandet vokser i Kraft.
10 οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ πάντες ἐρείδετε καὶ δεῦτε δή οὐ γὰρ εὑρίσκω ἐν ὑμῖν ἀληθές
Men I, mød kun alle frem igen, en Vismand finder jeg ikke iblandt jer!
11 αἱ ἡμέραι μου παρῆλθον ἐν βρόμῳ ἐρράγη δὲ τὰ ἄρθρα τῆς καρδίας μου
Mine Dage stunder mod Døden, brudt er mit Hjertes Ønsker;
12 νύκτα εἰς ἡμέραν ἔθηκαν φῶς ἐγγὺς ἀπὸ προσώπου σκότους
Natten gør jeg til Dag, Lyset for mig er Mørke;
vil jeg haabe, faar jeg dog Bolig i Døden, jeg reder i Mørket mit Leje, (Sheol h7585)
14 θάνατον ἐπεκαλεσάμην πατέρα μου εἶναι μητέρα δέ μου καὶ ἀδελφὴν σαπρίαν
Graven kalder jeg Fader, Forraadnelsen Moder og Søster.
15 ποῦ οὖν μου ἔτι ἐστὶν ἡ ἐλπίς ἦ τὰ ἀγαθά μου ὄψομαι
Hvor er da vel mit Haab, og hvo kan øjne min Lykke?
