Ἰώβ 13
1 ἰδοὺ ταῦτα ἑώρακέν μου ὁ ὀφθαλμὸς καὶ ἀκήκοέν μου τὸ οὖς
Se, mit Øje har skuet alt dette, mit Øre har hørt og mærket sig det;
2 καὶ οἶδα ὅσα καὶ ὑμεῖς ἐπίστασθε καὶ οὐκ ἀσυνετώτερός εἰμι ὑμῶν
hvad I ved, ved ogsaa jeg, jeg falder ikke igennem for jer.
3 οὐ μὴν δὲ ἀλλ’ ἐγὼ πρὸς κύριον λαλήσω ἐλέγξω δὲ ἐναντίον αὐτοῦ ἐὰν βούληται
Men til den Almægtige vil jeg tale, med Gud er jeg sindet at gaa i Rette,
4 ὑμεῖς δέ ἐστε ἰατροὶ ἄδικοι καὶ ἰαταὶ κακῶν πάντες
mens I smører paa med Løgn; usle Læger er I til Hobe.
5 εἴη δὲ ὑμῖν κωφεῦσαι καὶ ἀποβήσεται ὑμῖν εἰς σοφίαν
Om I dog vilde tie stille, saa kunde I regnes for vise!
6 ἀκούσατε ἔλεγχον στόματός μου κρίσιν δὲ χειλέων μου προσέχετε
Hør dog mit Klagemaal, mærk mine Læbers Anklage!
7 πότερον οὐκ ἔναντι κυρίου λαλεῖτε ἔναντι δὲ αὐτοῦ φθέγγεσθε δόλον
Forsvarer I Gud med Uret, forsvarer I ham med Svig?
8 ἦ ὑποστελεῖσθε ὑμεῖς δὲ αὐτοὶ κριταὶ γένεσθε
Vil I tage Parti for ham, vil I træde i Skranken for Gud?
9 καλόν γε ἐὰν ἐξιχνιάσῃ ὑμᾶς εἰ γὰρ τὰ πάντα ποιοῦντες προστεθήσεσθε αὐτῷ
Gaar det godt, naar han ransager eder, kan I narre ham, som man narrer et Menneske?
10 οὐθὲν ἧττον ἐλέγξει ὑμᾶς εἰ δὲ καὶ κρυφῇ πρόσωπα θαυμάσετε
Revse jer vil han alvorligt, om I lader som intet og dog er partiske.
11 πότερον οὐχὶ δεινὰ αὐτοῦ στροβήσει ὑμᾶς φόβος δὲ παρ’ αὐτοῦ ἐπιπεσεῖται ὑμῖν
Vil ikke hans Højhed skræmme jer og hans Rædsel falde paa eder?
12 ἀποβήσεται δὲ ὑμῶν τὸ ἀγαυρίαμα ἴσα σποδῷ τὸ δὲ σῶμα πήλινον
Eders Tankesprog bliver til Askesprog, som Skjolde af Ler eders Skjolde.
13 κωφεύσατε ἵνα λαλήσω καὶ ἀναπαύσωμαι θυμοῦ
Ti stille, at jeg kan tale, saa overgaa mig, hvad der vil!
14 ἀναλαβὼν τὰς σάρκας μου τοῖς ὀδοῦσιν ψυχὴν δέ μου θήσω ἐν χειρί
Jeg vil bære mit Kød i Tænderne og tage mit Liv i min Haand;
15 ἐάν με χειρώσηται ὁ δυνάστης ἐπεὶ καὶ ἦρκται ἦ μὴν λαλήσω καὶ ἐλέγξω ἐναντίον αὐτοῦ
se, han slaar mig ihjel, jeg har intet Haab, dog lægger jeg for ham min Færd.
16 καὶ τοῦτό μοι ἀποβήσεται εἰς σωτηρίαν οὐ γὰρ ἐναντίον αὐτοῦ δόλος εἰσελεύσεται
Det er i sig selv en Sejr for mig, thi en vanhellig vover sig ikke til ham!
17 ἀκούσατε ἀκούσατε τὰ ῥήματά μου ἀναγγελῶ γὰρ ὑμῶν ἀκουόντων
Hør nu ret paa mit Ord, lad mig tale for eders Ører!
18 ἰδοὺ ἐγὼ ἐγγύς εἰμι τοῦ κρίματός μου οἶδα ἐγὼ ὅτι δίκαιος ἀναφανοῦμαι
Se, til Rettergang er jeg rede, jeg ved, at Retten er min!
19 τίς γάρ ἐστιν ὁ κριθησόμενός μοι ὅτι νῦν κωφεύσω καὶ ἐκλείψω
Hvem kan vel trætte med mig? Da skulde jeg tie og opgive Aanden!
20 δυεῖν δέ μοι χρήσῃ τότε ἀπὸ τοῦ προσώπου σου οὐ κρυβήσομαι
Kun for to Ting skaane du mig, saa kryber jeg ikke i Skjul for dig:
21 τὴν χεῖρα ἀπ’ ἐμοῦ ἀπέχου καὶ ὁ φόβος σου μή με καταπλησσέτω
Din Haand maa du tage fra mig, din Rædsel skræmme mig ikke!
22 εἶτα καλέσεις ἐγὼ δέ σοι ὑπακούσομαι ἢ λαλήσεις ἐγὼ δέ σοι δώσω ἀνταπόκρισιν
Saa stævn mig, og jeg skal svare, eller jeg vil tale, og du skal svare!
23 πόσαι εἰσὶν αἱ ἁμαρτίαι μου καὶ αἱ ἀνομίαι μου δίδαξόν με τίνες εἰσίν
Hvor stor er min Skyld og Synd? Lad mig vide min Brøde og Synd!
24 διὰ τί ἀπ’ ἐμοῦ κρύπτῃ ἥγησαι δέ με ὑπεναντίον σοι
Hvi skjuler du dog dit Aasyn og regner mig for din Fjende?
25 ἦ ὡς φύλλον κινούμενον ὑπὸ ἀνέμου εὐλαβηθήσῃ ἢ ὡς χόρτῳ φερομένῳ ὑπὸ πνεύματος ἀντίκεισαί μοι
Vil du skræmme et henvejret Blad, forfølge et vissent Straa,
26 ὅτι κατέγραψας κατ’ ἐμοῦ κακά περιέθηκας δέ μοι νεότητος ἁμαρτίας
at du skriver mig saa bitter en Dom og lader mig arve min Ungdoms Skyld,
27 ἔθου δέ μου τὸν πόδα ἐν κωλύματι ἐφύλαξας δέ μου πάντα τὰ ἔργα εἰς δὲ ῥίζας τῶν ποδῶν μου ἀφίκου
lægger mine Fødder i Blokken, vogter paa alle mine Veje, indkredser mine Fødders Trin!
28 ὃ παλαιοῦται ἴσα ἀσκῷ ἢ ὥσπερ ἱμάτιον σητόβρωτον
Og saa er han dog som smuldrende Trøske, som Klæder, der ædes op af Møl,
