Ἠσαΐας 29

1 οὐαὶ πόλις Αριηλ ἣν Δαυιδ ἐπολέμησεν συναγάγετε γενήματα ἐνιαυτὸν ἐπ’ ἐνιαυτόν φάγεσθε γὰρ σὺν Μωαβ

Ариәлгә, Давут өз макани қилған Ариәлгә вай! Йәнә бир жил жилларға қошулсун, Һейт-байрамлар йәнә айлинип кәлсун;

2 ἐκθλίψω γὰρ Αριηλ καὶ ἔσται αὐτῆς ἡ ἰσχὺς καὶ τὸ πλοῦτος ἐμοί

Бирақ Мән дәрд-әләмни Ариәлгә кәлтүримән; Дад-пәрядлар көтирилип аңлиниду; У Маңа һәқиқәтән бир «Ариәл» болиду.

3 καὶ κυκλώσω ὡς Δαυιδ ἐπὶ σὲ καὶ βαλῶ περὶ σὲ χάρακα καὶ θήσω περὶ σὲ πύργους

Чүнки Мән сени қапсап чедирлар тиктүрүп, Сени қамал қилип муһасирә истиһкамлирини салимән, Потәйлири билән сени қоршивалимән.

4 καὶ ταπεινωθήσονται οἱ λόγοι σου εἰς τὴν γῆν καὶ εἰς τὴν γῆν οἱ λόγοι σου δύσονται καὶ ἔσται ὡς οἱ φωνοῦντες ἐκ τῆς γῆς ἡ φωνή σου καὶ πρὸς τὸ ἔδαφος ἡ φωνή σου ἀσθενήσει

Шуниң билән пәс қилинисән, Сән йәр тегидин сөзләйдиған, Гәплириң пәстин, йәни топа-чаңдин келидиған, Авазиң әрваһларни чақирғучиниңкидәк йәр тегидин чиқиду, Сөзлириң топа-чаңдин шивирлап чиққандәк болиду;

5 καὶ ἔσται ὡς κονιορτὸς ἀπὸ τροχοῦ ὁ πλοῦτος τῶν ἀσεβῶν καὶ ὡς χνοῦς φερόμενος καὶ ἔσται ὡς στιγμὴ παραχρῆμα

Шу чағда дүшмәнлириңниң топи худди юмшақ топа-чаңлардәк, Явузларниң топи шамал учуруп ташлайдиған топандәк тозуп кетиду. Бу иш бирдинла, туюқсиз болиду!

6 παρὰ κυρίου σαβαωθ ἐπισκοπὴ γὰρ ἔσται μετὰ βροντῆς καὶ σεισμοῦ καὶ φωνῆς μεγάλης καταιγὶς φερομένη καὶ φλὸξ πυρὸς κατεσθίουσα

Әнди самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар сениң йениңға келиду; Гүлдүрмама, йәр тәврәш, күчлүк шавқун, қуюнтаз, боран вә жутувалғучи от ялқунлар билән сәндин һесап алиду.

7 καὶ ἔσται ὡς ὁ ἐνυπνιαζόμενος ἐν ὕπνῳ ὁ πλοῦτος τῶν ἐθνῶν πάντων ὅσοι ἐπεστράτευσαν ἐπὶ Αριηλ καὶ πάντες οἱ στρατευσάμενοι ἐπὶ Ιερουσαλημ καὶ πάντες οἱ συνηγμένοι ἐπ’ αὐτὴν καὶ θλίβοντες αὐτήν

Шундақ қилип Ариәлгә қарши җәң қилидиған, Йәни униңға вә қәлъә-қорғанлиқ мудапиәләргә җәң қиливатқан барлиқ әлләрниң нурғунлиған қошунлири кечиси көргән чүштики көрүнүштәк йоқап кетиду.

8 καὶ ἔσονται ὡς οἱ ἐν ὕπνῳ πίνοντες καὶ ἔσθοντες καὶ ἐξαναστάντων μάταιον αὐτῶν τὸ ἐνύπνιον καὶ ὃν τρόπον ἐνυπνιάζεται ὁ διψῶν ὡς πίνων καὶ ἐξαναστὰς ἔτι διψᾷ ἡ δὲ ψυχὴ αὐτοῦ εἰς κενὸν ἤλπισεν οὕτως ἔσται ὁ πλοῦτος πάντων τῶν ἐθνῶν ὅσοι ἐπεστράτευσαν ἐπὶ τὸ ὄρος Σιων

Ач қалған бириси чүш көргәндә, Чүшидә бир немә йәйду; Бирақ ойғанса, мана қосиғи қуруқ туриду; Чаңқиған бириси чүш көргәндә, Чүшидә су ичиду; Бирақ ойғанса, мана у һалидин кетиду, У йәнила уссузлуққа тәшна болиду; Мана Зион теғиға қарши җәң қиливатқан әлләрниң нурғунлиған қошунлири дәл шундақ болиду.

9 ἐκλύθητε καὶ ἔκστητε καὶ κραιπαλήσατε οὐκ ἀπὸ σικερα οὐδὲ ἀπὸ οἴνου

Әнди арисалди боливерип, Қаймуқуп кетиңлар! Өзүңларни қариғу қилип, қариғу болуңлар! Улар мәс болди, бирақ шараптин әмәс! Улар иләңлишип қалди, бирақ һарақтин әмәс!

10 ὅτι πεπότικεν ὑμᾶς κύριος πνεύματι κατανύξεως καὶ καμμύσει τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν καὶ τῶν προφητῶν αὐτῶν καὶ τῶν ἀρχόντων αὐτῶν οἱ ὁρῶντες τὰ κρυπτά

Чүнки Пәрвәрдигар силәргә ғәпләт уйқиси басқучи бир роһни төкүп, Көзүңларни етивәтти; У пәйғәмбәрләр вә баш-көзүңлар болған алдин көргүчиләрниму чүмкивәтти.

11 καὶ ἔσονται ὑμῖν πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα ὡς οἱ λόγοι τοῦ βιβλίου τοῦ ἐσφραγισμένου τούτου ὃ ἐὰν δῶσιν αὐτὸ ἀνθρώπῳ ἐπισταμένῳ γράμματα λέγοντες ἀνάγνωθι ταῦτα καὶ ἐρεῖ οὐ δύναμαι ἀναγνῶναι ἐσφράγισται γάρ

Мошу көргән пүткүл вәһий болса, силәр үчүн печәтливетилгән бир йөгимә китапдәк болуп қалди; Хәқ китапни саватлиқ бирисигә берип: — «Оқуп беришиңизни өтүнимән» — десә, у: — «Оқуялмаймән, чүнки печити бар екән» — дәйду.

12 καὶ δοθήσεται τὸ βιβλίον τοῦτο εἰς χεῖρας ἀνθρώπου μὴ ἐπισταμένου γράμματα καὶ ἐρεῖ αὐτῷ ἀνάγνωθι τοῦτο καὶ ἐρεῖ οὐκ ἐπίσταμαι γράμματα

Китап саватсиз бирисигә берилип: — «Оқуп беришиңизни өтүнимән» — дейилсә, у: — «Мән саватсиз» — дәйду.

13 καὶ εἶπεν κύριος ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος τοῖς χείλεσιν αὐτῶν τιμῶσίν με ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ μάτην δὲ σέβονταί με διδάσκοντες ἐντάλματα ἀνθρώπων καὶ διδασκαλίας

Вә Рәб мундақ дәйду: — «Мошу хәлиқ ағзи билән Маңа йеқинлашқанда, Тили билән Мени һөрмәтлигәндә, Бирақ қәлби болса Мәндин жирақ турғачқа, Мәндин болған қорқуши болса, пәқәт инсан балисиниң пәтивалиридинла болиду, халас;

14 διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ προσθήσω τοῦ μεταθεῖναι τὸν λαὸν τοῦτον καὶ μεταθήσω αὐτοὺς καὶ ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν κρύψω

Шуңа мана, Мән мошу хәлиқ арисида йәнә бир карамәт көрситимән; Карамәт бир ишни карамәт билән қилимән; Шуниң билән уларниң данишмәнлириниң даналиғи йоқилиду; Уларниң ақиллириниң әқиллири йошурунувалған болиду».

15 οὐαὶ οἱ βαθέως βουλὴν ποιοῦντες καὶ οὐ διὰ κυρίου οὐαὶ οἱ ἐν κρυφῇ βουλὴν ποιοῦντες καὶ ἔσται ἐν σκότει τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ ἐροῦσιν τίς ἡμᾶς ἑώρακεν καὶ τίς ἡμᾶς γνώσεται ἢ ἃ ἡμεῖς ποιοῦμεν

Өзиниң пүккән нийәтлирини Пәрвәрдигардин йошуруш үчүн астин йәргә киривалған, Өз ишлирини қараңғулуқта қилидиған, Вә «Бизни ким көриду» вә «Ким бизни билгән» дегәнләргә вай!

16 οὐχ ὡς ὁ πηλὸς τοῦ κεραμέως λογισθήσεσθε μὴ ἐρεῖ τὸ πλάσμα τῷ πλάσαντι οὐ σύ με ἔπλασας ἢ τὸ ποίημα τῷ ποιήσαντι οὐ συνετῶς με ἐποίησας

Аһ, силәрниң тәтүрлүгүңлар! Сапалчини сеғиз лайға охшатқили боламду? Шундақла иш өзини Ишлигүчигә: «У мени ишлимигән», Яки шәкилләндүрүлгән өзини Шәкилләндүргүчигә: «Униң әқли йоқ» десә боламду?!

17 οὐκέτι μικρὸν καὶ μετατεθήσεται ὁ Λίβανος ὡς τὸ ὄρος τὸ Χερμελ καὶ τὸ ὄρος τὸ Χερμελ εἰς δρυμὸν λογισθήσεται

Чүнки қисқа вақит ичидила, Ливан мевилик бағға айландурулмамду? Мевилик бағ болса орман һесапланмамду?

18 καὶ ἀκούσονται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ κωφοὶ λόγους βιβλίου καὶ οἱ ἐν τῷ σκότει καὶ οἱ ἐν τῇ ὁμίχλῃ ὀφθαλμοὶ τυφλῶν βλέψονται

Шу күнидә гаслар шу йөгимә китапниң сөзлирини аңлайдиған, Қариғулар зулмәт һәм қараңғулуқтин чиқип көзлири көридиған болиду;

19 καὶ ἀγαλλιάσονται πτωχοὶ διὰ κύριον ἐν εὐφροσύνῃ καὶ οἱ ἀπηλπισμένοι τῶν ἀνθρώπων ἐμπλησθήσονται εὐφροσύνης

Мөминләр болса Пәрвәрдигардин техиму хурсән болиду; Инсанлар арисидики мискинләр Исраилдики Муқәддәс Болғучидин шатлиниду.

20 ἐξέλιπεν ἄνομος καὶ ἀπώλετο ὑπερήφανος καὶ ἐξωλεθρεύθησαν οἱ ἀνομοῦντες ἐπὶ κακίᾳ

Рәһимсиз болғучи йоқайду, Мазақ қилғучи ғайип болиду; Қәбиһлик пурситини күтидиғанларниң һәммиси һалак қилиниду;

21 καὶ οἱ ποιοῦντες ἁμαρτεῖν ἀνθρώπους ἐν λόγῳ πάντας δὲ τοὺς ἐλέγχοντας ἐν πύλαις πρόσκομμα θήσουσιν καὶ ἐπλαγίασαν ἐν ἀδίκοις δίκαιον

Мана [мошундақ адәмләр] адәмни бир сөз үчүнла җинайәтчи қилиду, Дәрвазида туруп рәзилликкә тәнбиһ бәргүчи үчүн қапқан тәйярлап қойиду, Һәққаний адәмниң дәвасини сәвәпсиз бекар қиливетиду.

22 διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος ἐπὶ τὸν οἶκον Ιακωβ ὃν ἀφώρισεν ἐξ Αβρααμ οὐ νῦν αἰσχυνθήσεται Ιακωβ οὐδὲ νῦν τὸ πρόσωπον μεταβαλεῖ Ισραηλ

Шуңа Ибраһим үчүн бәдәл төләп қутқузған Пәрвәрдигар Яқупниң җәмәти тоғрилиқ мундақ дәйду: — «Һазир болса Яқуп хиҗиллиққа қалмайду, Һазир болса у тит-тит болуп чирайи татирип кәтмәйду;

23 ἀλλ’ ὅταν ἴδωσιν τὰ τέκνα αὐτῶν τὰ ἔργα μου δῑ ἐμὲ ἁγιάσουσιν τὸ ὄνομά μου καὶ ἁγιάσουσιν τὸν ἅγιον Ιακωβ καὶ τὸν θεὸν τοῦ Ισραηλ φοβηθήσονται

Чүнки [Яқуп] қолумниң ишлигән әмили болған, өз арисида турған әвлатлирини көргән вақтида, Улар намимни муқәддәс дәп улуқлайдиған, Яқупниң Муқәддәс Болғучисини пак-муқәддәс дәп билидиған, Исраилниң Худасидин қорқидиған болиду.

24 καὶ γνώσονται οἱ τῷ πνεύματι πλανώμενοι σύνεσιν οἱ δὲ γογγύζοντες μαθήσονται ὑπακούειν καὶ αἱ γλώσσαι αἱ ψελλίζουσαι μαθήσονται λαλεῖν εἰρήνην

Роһи езип кәткәнләр йорутулидиған, Қақшап жүргәнләр несиһәт-билим қобул қилидиған болиду.