Ἀμώςʹ 4

1 ἀκούσατε τὸν λόγον τοῦτον δαμάλεις τῆς Βασανίτιδος αἱ ἐν τῷ ὄρει τῆς Σαμαρείας αἱ καταδυναστεύουσαι πτωχοὺς καὶ καταπατοῦσαι πένητας αἱ λέγουσαι τοῖς κυρίοις αὐτῶν ἐπίδοτε ἡμῖν ὅπως πίωμεν

И Башандики инәкләр, Самарийә теғида туруп, намратларни харлаватқан, мискинләрни езиватқанлар, Ғоҗилириға: «[Шарапни] елип келиңлар, биз ичимиз» дәйдиғанлар, Бу сөзни аңлаңлар: —

2 ὀμνύει κύριος κατὰ τῶν ἁγίων αὐτοῦ διότι ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται ἐφ’ ὑμᾶς καὶ λήμψονται ὑμᾶς ἐν ὅπλοις καὶ τοὺς μεθ’ ὑμῶν εἰς λέβητας ὑποκαιομένους ἐμβαλοῦσιν ἔμπυροι λοιμοί

Рәб Пәрвәрдигар Өз пак-муқәддәслиги билән қәсәм ичкәнки, Мана, бешиңларға шундақ күнләр чүшидуки, У силәрни илмәкләр билән, Нәслиңларни чаңгаклар билән елип кетиду.

3 καὶ ἐξενεχθήσεσθε γυμναὶ κατέναντι ἀλλήλων καὶ ἀπορριφήσεσθε εἰς τὸ ὄρος τὸ Ρεμμαν λέγει κύριος ὁ θεός

Һәм силәр [аяллар] һәр бириңлар сепилниң шоралиридин қисилип өтүп, Удул меңип тикиветисиләр; Вә силәр Һармон тәрәпкә чөрүветилисиләр, — дәйду Пәрвәрдигар.

4 εἰσήλθατε εἰς Βαιθηλ καὶ ἠνομήσατε καὶ εἰς Γαλγαλα ἐπληθύνατε τοῦ ἀσεβῆσαι καὶ ἠνέγκατε εἰς τὸ πρωὶ θυσίας ὑμῶν εἰς τὴν τριημερίαν τὰ ἐπιδέκατα ὑμῶν

Әнди Бәйт-Әлгә келиңлар, асийлиқ қилиңлар! Гилгалдиму асийлиқни көпәйтиңлар! Әтигәндә қурбанлиқлириңларни, Һәр үчинчи күни силәрниң «ондин бир» үлүш өшрилириңларни елип келиңлар,

5 καὶ ἀνέγνωσαν ἔξω νόμον καὶ ἐπεκαλέσαντο ὁμολογίας ἀπαγγείλατε ὅτι ταῦτα ἠγάπησαν οἱ υἱοὶ Ισραηλ λέγει κύριος ὁ θεός

«Тәшәккүр қурбанлиғи»ни хемиртуруч билән биллә көйдүрүңлар — Силәр «халис қурбанлиқлар»иңларни җакалап махтинип жүрүңлар; Чүнки бундақ қилишқа амрақсиләр, и Исраиллар! — дәйду Рәб Пәрвәрдигар.

6 καὶ ἐγὼ δώσω ὑμῖν γομφιασμὸν ὀδόντων ἐν πάσαις ταῖς πόλεσιν ὑμῶν καὶ ἔνδειαν ἄρτων ἐν πᾶσι τοῖς τόποις ὑμῶν καὶ οὐκ ἐπεστρέψατε πρός με λέγει κύριος

«Мән һәммә шәһәрлириңларда «чишниң пакизлиғи»ни чүшүрдүм, Һәммә йериңларда силәрни аш-нанға болған һаҗәтмән қилдим; Бирақ силәр йәнила йенимға қайтмидиңлар, — дәйду Пәрвәрдигар;

7 καὶ ἐγὼ ἀνέσχον ἐξ ὑμῶν τὸν ὑετὸν πρὸ τριῶν μηνῶν τοῦ τρυγήτου καὶ βρέξω ἐπὶ πόλιν μίαν ἐπὶ δὲ πόλιν μίαν οὐ βρέξω μερὶς μία βραχήσεται καὶ μερίς ἐφ’ ἣν οὐ βρέξω ἐπ’ αὐτήν ξηρανθήσεται

Һосулға үч айла қалған болсиму, силәрдин ямғурни тартивелип бәрмидим; Бир шәһәр үстигә ямғур яғдурдум, Йәнә бир шәһәргә яғдурмидим; Бир парчә йәр үстигә ямғур яғди; Йәнә бир парчә йәр ямғурсиз қағҗирап қалди;

8 καὶ συναθροισθήσονται δύο καὶ τρεῖς πόλεις εἰς πόλιν μίαν τοῦ πιεῖν ὕδωρ καὶ οὐ μὴ ἐμπλησθῶσιν καὶ οὐκ ἐπεστρέψατε πρός με λέγει κύριος

Шуниң билән икки, үч шәһәрниң [пухралири] су тиләп башқа бир шәһәргә әләңшип барди, Лекин қанмиди; Бирақ силәр йенимға йәнила қайтмидиңлар, — дәйду Пәрвәрдигар;

9 ἐπάταξα ὑμᾶς ἐν πυρώσει καὶ ἐν ἰκτέρῳ ἐπληθύνατε κήπους ὑμῶν ἀμπελῶνας ὑμῶν καὶ συκῶνας ὑμῶν καὶ ἐλαιῶνας ὑμῶν κατέφαγεν ἡ κάμπη καὶ οὐδ’ ὧς ἐπεστρέψατε πρός με λέγει κύριος

Мән силәрни җудун һәм һал апити билән урдум; «Ғаҗилиғучи қурут»лар нурғунлиған беғиңлар, үзүмзарлириңлар, әнҗир дәрәқлириңлар һәм зәйтүн дәрәқлириңларни йәп кәтти; Бирақ силәр йенимға йәнила қайтмидиңлар, — дәйду Пәрвәрдигар;

10 ἐξαπέστειλα εἰς ὑμᾶς θάνατον ἐν ὁδῷ Αἰγύπτου καὶ ἀπέκτεινα ἐν ῥομφαίᾳ τοὺς νεανίσκους ὑμῶν μετὰ αἰχμαλωσίας ἵππων σου καὶ ἀνήγαγον ἐν πυρὶ τὰς παρεμβολὰς ὑμῶν ἐν τῇ ὀργῇ μου καὶ οὐδ’ ὧς ἐπεστρέψατε πρός με λέγει κύριος

Мән араңларға Мисирға чүшүрүлгән апәтләрдәк апәтни әвәттим; Жигитлириңларни қилич билән өлтүргүздум, Атлириңларни олҗа болушқа қоювәттим; Мән қараргаһиңлардин [җәсәтләрниң] сесиқчилиғини пурутувәттим, Уни димиғиңларғиму киргүздум, Бирақ силәр йенимға йәнила қайтмидиңлар, — дәйду Пәрвәрдигар;

11 κατέστρεψα ὑμᾶς καθὼς κατέστρεψεν ὁ θεὸς Σοδομα καὶ Γομορρα καὶ ἐγένεσθε ὡς δαλὸς ἐξεσπασμένος ἐκ πυρός καὶ οὐδ’ ὧς ἐπεστρέψατε πρός με λέγει κύριος

Мән араңлардин бәзиләрни Худа Содом вә Гоморра шәһәрлирини өрүвәткинидәк өрүвәттим, Шуниң билән силәр оттин тартивелинған бир чучула отундәк болуп қалдиңлар; Бирақ йенимға йәнила қайтмидиңлар, — дәйду Пәрвәрдигар;

12 διὰ τοῦτο οὕτως ποιήσω σοι Ισραηλ πλὴν ὅτι οὕτως ποιήσω σοι ἑτοιμάζου τοῦ ἐπικαλεῖσθαι τὸν θεόν σου Ισραηλ

Шуңа Мән саңа шундақ қилишим керәк дәватимән, и Исраил; Мән буни саңа қилидиғанлиғим түпәйлидин, Худайиң билән көрүшүшкә тәйярлан, и Исраил!

13 διότι ἰδοὺ ἐγὼ στερεῶν βροντὴν καὶ κτίζων πνεῦμα καὶ ἀπαγγέλλων εἰς ἀνθρώπους τὸν χριστὸν αὐτοῦ ποιῶν ὄρθρον καὶ ὁμίχλην καὶ ἐπιβαίνων ἐπὶ τὰ ὕψη τῆς γῆς κύριος ὁ θεὸς ὁ παντοκράτωρ ὄνομα αὐτῷ

Чүнки мана, тағларни Шәкилләндүргүчи, Шамални Яратқучи, Инсанға өзлириниң ой-пикриниң немә екәнлигини Аян Қилғучи, Таң сәһәрни қараңғулуққа Айландурғучи, Йәр йүзидики жуқури җайларниң үстидә дәссәп жүргүчи дәл Шудур, Пәрвәрдигар, самави қошунларниң Сәрдари болған Худа Униң намидур!