Προς Τιτον 3
1 υπομιμνησκε αυτους αρχαις και εξουσιαις υποτασσεσθαι πειθαρχειν προς παν εργον αγαθον ετοιμους ειναι
തേ യഥാ ദേശാധിപാനാം ശാസകാനാഞ്ച നിഘ്നാ ആജ്ഞാഗ്രാഹിൺശ്ച സർവ്വസ്മൈ സത്കർമ്മണേ സുസജ്ജാശ്ച ഭവേയുഃ
2 μηδενα βλασφημειν αμαχους ειναι επιεικεις πασαν ενδεικνυμενους πραοτητα προς παντας ανθρωπους
കമപി ന നിന്ദേയു ർനിവ്വിരോധിനഃ ക്ഷാന്താശ്ച ഭവേയുഃ സർവ്വാൻ പ്രതി ച പൂർണം മൃദുത്വം പ്രകാശയേയുശ്ചേതി താൻ ആദിശ|
3 ημεν γαρ ποτε και ημεις ανοητοι απειθεις πλανωμενοι δουλευοντες επιθυμιαις και ηδοναις ποικιλαις εν κακια και φθονω διαγοντες στυγητοι μισουντες αλληλους
യതഃ പൂർവ്വം വയമപി നിർബ്ബോധാ അനാജ്ഞാഗ്രാഹിണോ ഭ്രാന്താ നാനാഭിലാഷാണാം സുഖാനാഞ്ച ദാസേയാ ദുഷ്ടത്വേർഷ്യാചാരിണോ ഘൃണിതാഃ പരസ്പരം ദ്വേഷിണശ്ചാഭവാമഃ|
4 οτε δε η χρηστοτης και η φιλανθρωπια επεφανη του σωτηρος ημων θεου
കിന്ത്വസ്മാകം ത്രാതുരീശ്വരസ്യ യാ ദയാ മർത്ത്യാനാം പ്രതി ച യാ പ്രീതിസ്തസ്യാഃ പ്രാദുർഭാവേ ജാതേ
5 ουκ εξ εργων των εν δικαιοσυνη ων εποιησαμεν ημεις αλλα κατα τον αυτου ελεον εσωσεν ημας δια λουτρου παλιγγενεσιας και ανακαινωσεως πνευματος αγιου
വയമ് ആത്മകൃതേഭ്യോ ധർമ്മകർമ്മഭ്യസ്തന്നഹി കിന്തു തസ്യ കൃപാതഃ പുനർജന്മരൂപേണ പ്രക്ഷാലനേന പ്രവിത്രസ്യാത്മനോ നൂതനീകരണേന ച തസ്മാത് പരിത്രാണാം പ്രാപ്താഃ
6 ου εξεχεεν εφ ημας πλουσιως δια ιησου χριστου του σωτηρος ημων
സ ചാസ്മാകം ത്രാത്രാ യീശുഖ്രീഷ്ടേനാസ്മദുപരി തമ് ആത്മാനം പ്രചുരത്വേന വൃഷ്ടവാൻ|
ഇത്ഥം വയം തസ്യാനുഗ്രഹേണ സപുണ്യീഭൂയ പ്രത്യാശയാനന്തജീവനസ്യാധികാരിണോ ജാതാഃ| (aiōnios g166)
8 πιστος ο λογος και περι τουτων βουλομαι σε διαβεβαιουσθαι ινα φροντιζωσιν καλων εργων προιστασθαι οι πεπιστευκοτες θεω ταυτα εστιν τα καλα και ωφελιμα τοις ανθρωποις
വാക്യമേതദ് വിശ്വസനീയമ് അതോ ഹേതോരീശ്വരേ യേ വിശ്വസിതവന്തസ്തേ യഥാ സത്കർമ്മാണ്യനുതിഷ്ഠേയുസ്തഥാ താൻ ദൃഢമ് ആജ്ഞാപയേതി മമാഭിമതം| താന്യേവോത്തമാനി മാനവേഭ്യഃ ഫലദാനി ച ഭവന്തി|
9 μωρας δε ζητησεις και γενεαλογιας και ερεις και μαχας νομικας περιιστασο εισιν γαρ ανωφελεις και ματαιοι
മൂഢേഭ്യഃ പ്രശ്നവംശാവലിവിവാദേഭ്യോ വ്യവസ്ഥായാ വിതണ്ഡാഭ്യശ്ച നിവർത്തസ്വ യതസ്താ നിഷ്ഫലാ അനർഥകാശ്ച ഭവന്തി|
10 αιρετικον ανθρωπον μετα μιαν και δευτεραν νουθεσιαν παραιτου
യോ ജനോ ബിഭിത്സുസ്തമ് ഏകവാരം ദ്വിർവ്വാ പ്രബോധ്യ ദൂരീകുരു,
11 ειδως οτι εξεστραπται ο τοιουτος και αμαρτανει ων αυτοκατακριτος
യതസ്താദൃശോ ജനോ വിപഥഗാമീ പാപിഷ്ഠ ആത്മദോഷകശ്ച ഭവതീതി ത്വയാ ജ്ഞായതാം|
12 οταν πεμψω αρτεμαν προς σε η τυχικον σπουδασον ελθειν προς με εις νικοπολιν εκει γαρ κεκρικα παραχειμασαι
യദാഹമ് ആർത്തിമാം തുഖികം വാ തവ സമീപം പ്രേഷയിഷ്യാമി തദാ ത്വം നീകപലൗ മമ സമീപമ് ആഗന്തും യതസ്വ യതസ്തത്രൈവാഹം ശീതകാലം യാപയിതും മതിമ് അകാർഷം|
13 ζηναν τον νομικον και απολλω σπουδαιως προπεμψον ινα μηδεν αυτοις λειπη
വ്യവസ്ഥാപകഃ സീനാ ആപല്ലുശ്ചൈതയോഃ കസ്യാപ്യഭാവോ യന്ന ഭവേത് തദർഥം തൗ യത്നേന ത്വയാ വിസൃജ്യേതാം|
14 μανθανετωσαν δε και οι ημετεροι καλων εργων προιστασθαι εις τας αναγκαιας χρειας ινα μη ωσιν ακαρποι
അപരമ് അസ്മദീയലോകാ യന്നിഷ്ഫലാ ന ഭവേയുസ്തദർഥം പ്രയോജനീയോപകാരായാ സത്കർമ്മാണ്യനുഷ്ഠാതും ശിക്ഷന്താം|
15 ασπαζονται σε οι μετ εμου παντες ασπασαι τους φιλουντας ημας εν πιστει η χαρις μετα παντων υμων αμην
മമ സങ്ഗിനഃ സവ്വേ ത്വാം നമസ്കുർവ്വതേ| യേ വിശ്വാസാദ് അസ്മാസു പ്രീയന്തേ താൻ നമസ്കുരു; സർവ്വേഷു യുഷ്മാസ്വനുഗ്രഹോ ഭൂയാത്| ആമേൻ|
