Προς Εφεσιους 4

1 παρακαλω ουν υμας εγω ο δεσμιος εν κυριω αξιως περιπατησαι της κλησεως ης εκληθητε

I therefore, the prisoner of the Lord, beseech you that ye walk worthy of the vocation by which ye are called,

2 μετα πασης ταπεινοφροσυνης και πραοτητος μετα μακροθυμιας ανεχομενοι αλληλων εν αγαπη

With all lowliness and meekness, with long-suffering, forbearing one another in love;

3 σπουδαζοντες τηρειν την ενοτητα του πνευματος εν τω συνδεσμω της ειρηνης

Endeavoring to keep the unity of the Spirit in the bond of peace.

4 εν σωμα και εν πνευμα καθως και εκληθητε εν μια ελπιδι της κλησεως υμων

[There is] one body, and one Spirit, even as ye are called in one hope of your calling;

5 εις κυριος μια πιστις εν βαπτισμα

One Lord, one faith, one baptism,

6 εις θεος και πατηρ παντων ο επι παντων και δια παντων και εν πασιν ημιν

One God and Father of all, who [is] above all, and through all, and in you all.

7 ενι δε εκαστω ημων εδοθη η χαρις κατα το μετρον της δωρεας του χριστου

But to every one of us is given grace according to the measure of the gift of Christ.

8 διο λεγει αναβας εις υψος ηχμαλωτευσεν αιχμαλωσιαν και εδωκεν δοματα τοις ανθρωποις

Wherefore he saith, When he ascended on high, he led captivity captive, and gave gifts to men.

9 το δε ανεβη τι εστιν ει μη οτι και κατεβη πρωτον εις τα κατωτερα μερη της γης

Now that he ascended, what is it but that he also descended first into the lower parts of the earth?

10 ο καταβας αυτος εστιν και ο αναβας υπερανω παντων των ουρανων ινα πληρωση τα παντα

He that descended is the same also that ascended far above all heavens, that he might fill all things.

11 και αυτος εδωκεν τους μεν αποστολους τους δε προφητας τους δε ευαγγελιστας τους δε ποιμενας και διδασκαλους

And he gave some, apostles; and some, prophets; and some, evangelists; and some, pastors and teachers;

12 προς τον καταρτισμον των αγιων εις εργον διακονιας εις οικοδομην του σωματος του χριστου

For the perfecting of the saints, for the work of the ministry, for the edifying of the body of Christ:

13 μεχρι καταντησωμεν οι παντες εις την ενοτητα της πιστεως και της επιγνωσεως του υιου του θεου εις ανδρα τελειον εις μετρον ηλικιας του πληρωματος του χριστου

Till we all come in the unity of the faith, and of the knowledge of the Son of God, to a perfect man, to the measure of the stature of the fullness of Christ:

14 ινα μηκετι ωμεν νηπιοι κλυδωνιζομενοι και περιφερομενοι παντι ανεμω της διδασκαλιας εν τη κυβεια των ανθρωπων εν πανουργια προς την μεθοδειαν της πλανης

That we henceforth be no more children, tossed to and fro, and carried about with every wind of doctrine, by the sleight of men, [and] cunning craftiness, by which they lie in wait to deceive:

15 αληθευοντες δε εν αγαπη αυξησωμεν εις αυτον τα παντα ος εστιν η κεφαλη ο χριστος

But speaking the truth in love, may grow up into him in all things, who is the head, [even] Christ:

16 εξ ου παν το σωμα συναρμολογουμενον και συμβιβαζομενον δια πασης αφης της επιχορηγιας κατ ενεργειαν εν μετρω ενος εκαστου μερους την αυξησιν του σωματος ποιειται εις οικοδομην εαυτου εν αγαπη

From whom the whole body fitly joined together and compacted by that which every joint supplieth, according to the effectual working in the measure of every part, maketh increase of the body to the edifying of itself in love.

17 τουτο ουν λεγω και μαρτυρομαι εν κυριω μηκετι υμας περιπατειν καθως και τα λοιπα εθνη περιπατει εν ματαιοτητι του νοος αυτων

This I say therefore, and testify in the Lord, that ye henceforth walk not as other Gentiles walk, in the vanity of their mind,

18 εσκοτισμενοι τη διανοια οντες απηλλοτριωμενοι της ζωης του θεου δια την αγνοιαν την ουσαν εν αυτοις δια την πωρωσιν της καρδιας αυτων

Having the understanding darkened, being alienated from the life of God through the ignorance that is in them, because of the blindness of their heart:

19 οιτινες απηλγηκοτες εαυτους παρεδωκαν τη ασελγεια εις εργασιαν ακαθαρσιας πασης εν πλεονεξια

Who being past feeling have given themselves over to lasciviousness, to work all uncleanness with greediness.

20 υμεις δε ουχ ουτως εμαθετε τον χριστον

But ye have not so learned Christ;

21 ειγε αυτον ηκουσατε και εν αυτω εδιδαχθητε καθως εστιν αληθεια εν τω ιησου

If indeed ye have heard him, and have been taught by him, as the truth is in Jesus:

22 αποθεσθαι υμας κατα την προτεραν αναστροφην τον παλαιον ανθρωπον τον φθειρομενον κατα τας επιθυμιας της απατης

That ye put off concerning the former manner of life the old man, which is corrupt according to the deceitful lusts:

23 ανανεουσθαι δε τω πνευματι του νοος υμων

And be renewed in the Spirit of your mind;

24 και ενδυσασθαι τον καινον ανθρωπον τον κατα θεον κτισθεντα εν δικαιοσυνη και οσιοτητι της αληθειας

And that ye put on the new man, which after God is created in righteousness and true holiness.

25 διο αποθεμενοι το ψευδος λαλειτε αληθειαν εκαστος μετα του πλησιον αυτου οτι εσμεν αλληλων μελη

Wherefore putting away lying, speak every man truth with his neighbor: for we are members one of another.

26 οργιζεσθε και μη αμαρτανετε ο ηλιος μη επιδυετω επι τω παροργισμω υμων

Be ye angry, and sin not: let not the sun go down upon your wrath:

27 μηδε διδοτε τοπον τω διαβολω

Neither give place to the devil.

28 ο κλεπτων μηκετι κλεπτετω μαλλον δε κοπιατω εργαζομενος το αγαθον ταις χερσιν ινα εχη μεταδιδοναι τω χρειαν εχοντι

Let him that stole steal no more: but rather let him labor, working with [his] hands the thing which is good, that he may have to give to him that needeth.

29 πας λογος σαπρος εκ του στοματος υμων μη εκπορευεσθω αλλ ει τις αγαθος προς οικοδομην της χρειας ινα δω χαριν τοις ακουουσιν

Let no corrupt communication proceed out of your mouth, but that which is good to the use of edifying, that it may minister grace to the hearers.

30 και μη λυπειτε το πνευμα το αγιον του θεου εν ω εσφραγισθητε εις ημεραν απολυτρωσεως

And grieve not the holy Spirit of God, whereby ye are sealed to the day of redemption.

31 πασα πικρια και θυμος και οργη και κραυγη και βλασφημια αρθητω αφ υμων συν παση κακια

Let all bitterness, and wrath, and anger, and clamor, and evil-speaking, be put away from you, with all malice:

32 γινεσθε δε εις αλληλους χρηστοι ευσπλαγχνοι χαριζομενοι εαυτοις καθως και ο θεος εν χριστω εχαρισατο ημιν

And be ye kind one to another, tender-hearted, forgiving one another, even as God for Christ's sake hath forgiven you.