Προς Τιμοθεον Β΄ 2
1 συ ουν τεκνον μου ενδυναμου εν τη χαριτι τη εν χριστω ιησου
ഹേ മമ പുത്ര, ഖ്രീഷ്ടയീശുതോ യോഽനുഗ്രഹസ്തസ്യ ബലേന ത്വം ബലവാൻ ഭവ|
2 και α ηκουσας παρ εμου δια πολλων μαρτυρων ταυτα παραθου πιστοις ανθρωποις οιτινες ικανοι εσονται και ετερους διδαξαι
അപരം ബഹുഭിഃ സാക്ഷിഭിഃ പ്രമാണീകൃതാം യാം ശിക്ഷാം ശ്രുതവാനസി താം വിശ്വാസ്യേഷു പരസ്മൈ ശിക്ഷാദാനേ നിപുണേഷു ച ലോകേഷു സമർപയ|
3 συ ουν κακοπαθησον ως καλος στρατιωτης ιησου χριστου
ത്വം യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യോത്തമോ യോദ്ധേവ ക്ലേശം സഹസ്വ|
4 ουδεις στρατευομενος εμπλεκεται ταις του βιου πραγματειαις ινα τω στρατολογησαντι αρεση
യോ യുദ്ധം കരോതി സ സാംസാരികേ വ്യാപാരേ മഗ്നോ ന ഭവതി കിന്തു സ്വനിയോജയിത്രേ രോചിതും ചേഷ്ടതേ|
5 εαν δε και αθλη τις ου στεφανουται εαν μη νομιμως αθληση
അപരം യോ മല്ലൈ ര്യുധ്യതി സ യദി നിയമാനുസാരേണ ന യുദ്ധ്യതി തർഹി കിരീടം ന ലപ്സ്യതേ|
6 τον κοπιωντα γεωργον δει πρωτον των καρπων μεταλαμβανειν
അപരം യഃ കൃഷീവലഃ കർമ്മ കരോതി തേന പ്രഥമേന ഫലഭാഗിനാ ഭവിതവ്യം|
7 νοει α λεγω δωη γαρ σοι ο κυριος συνεσιν εν πασιν
മയാ യദുച്യതേ തത് ത്വയാ ബുധ്യതാം യതഃ പ്രഭുസ്തുഭ്യം സർവ്വത്ര ബുദ്ധിം ദാസ്യതി|
8 μνημονευε ιησουν χριστον εγηγερμενον εκ νεκρων εκ σπερματος δαυιδ κατα το ευαγγελιον μου
മമ സുസംവാദസ്യ വചനാനുസാരാദ് ദായൂദ്വംശീയം മൃതഗണമധ്യാദ് ഉത്ഥാപിതഞ്ച യീശും ഖ്രീഷ്ടം സ്മര|
9 εν ω κακοπαθω μεχρι δεσμων ως κακουργος αλλ ο λογος του θεου ου δεδεται
തത്സുസംവാദകാരണാദ് അഹം ദുഷ്കർമ്മേവ ബന്ധനദശാപര്യ്യന്തം ക്ലേശം ഭുഞ്ജേ കിന്ത്വീശ്വരസ്യ വാക്യമ് അബദ്ധം തിഷ്ഠതി|
10 δια τουτο παντα υπομενω δια τους εκλεκτους ινα και αυτοι σωτηριας τυχωσιν της εν χριστω ιησου μετα δοξης αιωνιου (aiōnios g166)
ഖ്രീഷ്ടേന യീശുനാ യദ് അനന്തഗൗരവസഹിതം പരിത്രാണം ജായതേ തദഭിരുചിതൈ ർലോകൈരപി യത് ലഭ്യേത തദർഥമഹം തേഷാം നിമിത്തം സർവ്വാണ്യേതാനി സഹേ| (aiōnios g166)
11 πιστος ο λογος ει γαρ συναπεθανομεν και συζησομεν
അപരമ് ഏഷാ ഭാരതീ സത്യാ യദി വയം തേന സാർദ്ധം മ്രിയാമഹേ തർഹി തേന സാർദ്ധം ജീവിവ്യാമഃ, യദി ച ക്ലേശം സഹാമഹേ തർഹി തേന സാർദ്ധം രാജത്വമപി കരിഷ്യാമഹേ|
12 ει υπομενομεν και συμβασιλευσομεν ει αρνουμεθα κακεινος αρνησεται ημας
യദി വയം തമ് അനങ്ഗീകുർമ്മസ്തർഹി സോ ഽസ്മാനപ്യനങ്ഗീകരിഷ്യതി|
13 ει απιστουμεν εκεινος πιστος μενει αρνησασθαι εαυτον ου δυναται
യദി വയം ന വിശ്വാസാമസ്തർഹി സ വിശ്വാസ്യസ്തിഷ്ഠതി യതഃ സ്വമ് അപഹ്നോതും ന ശക്നോതി|
14 ταυτα υπομιμνησκε διαμαρτυρομενος ενωπιον του κυριου μη λογομαχειν εις ουδεν χρησιμον επι καταστροφη των ακουοντων
ത്വമേതാനി സ്മാരയൻ തേ യഥാ നിഷ്ഫലം ശ്രോതൃണാം ഭ്രംശജനകം വാഗ്യുദ്ധം ന കുര്യ്യസ്തഥാ പ്രഭോഃ സമക്ഷം ദൃഢം വിനീയാദിശ|
15 σπουδασον σεαυτον δοκιμον παραστησαι τω θεω εργατην ανεπαισχυντον ορθοτομουντα τον λογον της αληθειας
അപരം ത്വമ് ഈശ്വരസ്യ സാക്ഷാത് സ്വം പരീക്ഷിതമ് അനിന്ദനീയകർമ്മകാരിണഞ്ച സത്യമതസ്യ വാക്യാനാം സദ്വിഭജനേ നിപുണഞ്ച ദർശയിതും യതസ്വ|
16 τας δε βεβηλους κενοφωνιας περιιστασο επι πλειον γαρ προκοψουσιν ασεβειας
കിന്ത്വപവിത്രാ അനർഥകകഥാ ദൂരീകുരു യതസ്തദാലമ്ബിന ഉത്തരോത്തരമ് അധർമ്മേ വർദ്ധിഷ്യന്തേ,
17 και ο λογος αυτων ως γαγγραινα νομην εξει ων εστιν υμεναιος και φιλητος
തേഷാഞ്ച വാക്യം ഗലിതക്ഷതവത് ക്ഷയവർദ്ധകോ ഭവിഷ്യതി തേഷാം മധ്യേ ഹുമിനായഃ ഫിലീതശ്ചേതിനാമാനൗ ദ്വൗ ജനൗ സത്യമതാദ് ഭ്രഷ്ടൗ ജാതൗ,
18 οιτινες περι την αληθειαν ηστοχησαν λεγοντες την αναστασιν ηδη γεγονεναι και ανατρεπουσιν την τινων πιστιν
മൃതാനാം പുനരുത്ഥിതി ർവ്യതീതേതി വദന്തൗ കേഷാഞ്ചിദ് വിശ്വാസമ് ഉത്പാടയതശ്ച|
19 ο μεντοι στερεος θεμελιος του θεου εστηκεν εχων την σφραγιδα ταυτην εγνω κυριος τους οντας αυτου και αποστητω απο αδικιας πας ο ονομαζων το ονομα κυριου
തഥാപീശ്വരസ്യ ഭിത്തിമൂലമ് അചലം തിഷ്ഠതി തസ്മിംശ്ചേയം ലിപി ർമുദ്രാങ്കിതാ വിദ്യതേ| യഥാ, ജാനാതി പരമേശസ്തു സ്വകീയാൻ സർവ്വമാനവാൻ| അപഗച്ഛേദ് അധർമ്മാച്ച യഃ കശ്ചിത് ഖ്രീഷ്ടനാമകൃത്||
20 εν μεγαλη δε οικια ουκ εστιν μονον σκευη χρυσα και αργυρα αλλα και ξυλινα και οστρακινα και α μεν εις τιμην α δε εις ατιμιαν
കിന്തു ബൃഹന്നികേതനേ കേവല സുവർണമയാനി രൗപ്യമയാണി ച ഭാജനാനി വിദ്യന്ത ഇതി തർഹി കാഷ്ഠമയാനി മൃണ്മയാന്യപി വിദ്യന്തേ തേഷാഞ്ച കിയന്തി സമ്മാനായ കിയന്തപമാനായ ച ഭവന്തി|
21 εαν ουν τις εκκαθαρη εαυτον απο τουτων εσται σκευος εις τιμην ηγιασμενον και ευχρηστον τω δεσποτη εις παν εργον αγαθον ητοιμασμενον
അതോ യദി കശ്ചിദ് ഏതാദൃശേഭ്യഃ സ്വം പരിഷ്കരോതി തർഹി സ പാവിതം പ്രഭോഃ കാര്യ്യയോഗ്യം സർവ്വസത്കാര്യ്യായോപയുക്തം സമ്മാനാർഥകഞ്ച ഭാജനം ഭവിഷ്യതി|
22 τας δε νεωτερικας επιθυμιας φευγε διωκε δε δικαιοσυνην πιστιν αγαπην ειρηνην μετα των επικαλουμενων τον κυριον εκ καθαρας καρδιας
യൗവനാവസ്ഥായാ അഭിലാഷാസ്ത്വയാ പരിത്യജ്യന്താം ധർമ്മോ വിശ്വാസഃ പ്രേമ യേ ച ശുചിമനോഭിഃ പ്രഭുമ് ഉദ്ദിശ്യ പ്രാർഥനാം കുർവ്വതേ തൈഃ സാർദ്ധമ് ഐക്യഭാവശ്ചൈതേഷു ത്വയാ യത്നോ വിധീയതാം|
23 τας δε μωρας και απαιδευτους ζητησεις παραιτου ειδως οτι γεννωσιν μαχας
അപരം ത്വമ് അനർഥകാൻ അജ്ഞാനാംശ്ച പ്രശ്നാൻ വാഗ്യുദ്ധോത്പാദകാൻ ജ്ഞാത്വാ ദൂരീകുരു|
24 δουλον δε κυριου ου δει μαχεσθαι αλλ ηπιον ειναι προς παντας διδακτικον ανεξικακον
യതഃ പ്രഭോ ർദാസേന യുദ്ധമ് അകർത്തവ്യം കിന്തു സർവ്വാൻ പ്രതി ശാന്തേന ശിക്ഷാദാനേച്ഛുകേന സഹിഷ്ണുനാ ച ഭവിതവ്യം, വിപക്ഷാശ്ച തേന നമ്രത്വേന ചേതിതവ്യാഃ|
25 εν πραοτητι παιδευοντα τους αντιδιατιθεμενους μηποτε δω αυτοις ο θεος μετανοιαν εις επιγνωσιν αληθειας
തഥാ കൃതേ യദീശ്വരഃ സത്യമതസ്യ ജ്ഞാനാർഥം തേഭ്യോ മനഃപരിവർത്തനരൂപം വരം ദദ്യാത്,
26 και ανανηψωσιν εκ της του διαβολου παγιδος εζωγρημενοι υπ αυτου εις το εκεινου θελημα
തർഹി തേ യേന ശയതാനേന നിജാഭിലാഷസാധനായ ധൃതാസ്തസ്യ ജാലാത് ചേതനാം പ്രാപ്യോദ്ധാരം ലബ്ധും ശക്ഷ്യന്തി|
