Προς Κορινθιους Β΄ 6

1 συνεργουντες δε και παρακαλουμεν μη εις κενον την χαριν του θεου δεξασθαι υμας

We then, [as] co-workers [with him], beseech [you] also that ye receive not the grace of God in vain.

2 λεγει γαρ καιρω δεκτω επηκουσα σου και εν ημερα σωτηριας εβοηθησα σοι ιδου νυν καιρος ευπροσδεκτος ιδου νυν ημερα σωτηριας

(For he saith, I have heard thee in a time accepted, and in the day of salvation have I succored thee: behold, now [is] the accepted time; behold, now [is] the day of salvation.)

3 μηδεμιαν εν μηδενι διδοντες προσκοπην ινα μη μωμηθη η διακονια

Giving no offense in any thing, that the ministry be not blamed:

4 αλλ εν παντι συνιστωντες εαυτους ως θεου διακονοι εν υπομονη πολλη εν θλιψεσιν εν αναγκαις εν στενοχωριαις

But in all [things] approving ourselves as the ministers of God, in much patience, in afflictions, in necessities, in distresses,

5 εν πληγαις εν φυλακαις εν ακαταστασιαις εν κοποις εν αγρυπνιαις εν νηστειαις

In stripes, in imprisonments, in tumults, in labors, in watchings, in fastings;

6 εν αγνοτητι εν γνωσει εν μακροθυμια εν χρηστοτητι εν πνευματι αγιω εν αγαπη ανυποκριτω

By pureness, by knowledge, by long-suffering, by kindness, by the Holy Spirit, by love unfeigned,

7 εν λογω αληθειας εν δυναμει θεου δια των οπλων της δικαιοσυνης των δεξιων και αριστερων

By the word of truth, by the power of God, by the armor of righteousness on the right hand and on the left,

8 δια δοξης και ατιμιας δια δυσφημιας και ευφημιας ως πλανοι και αληθεις

By honor and dishonor, by evil report and good report: as deceivers, and [yet] true;

9 ως αγνοουμενοι και επιγινωσκομενοι ως αποθνησκοντες και ιδου ζωμεν ως παιδευομενοι και μη θανατουμενοι

As unknown, and [yet] well known; as dying, and behold, we live; as chastened, and not killed;

10 ως λυπουμενοι αει δε χαιροντες ως πτωχοι πολλους δε πλουτιζοντες ως μηδεν εχοντες και παντα κατεχοντες

As sorrowful, yet always rejoicing; as poor, yet making many rich; as having nothing, and [yet] possessing all things.

11 το στομα ημων ανεωγεν προς υμας κορινθιοι η καρδια ημων πεπλατυνται

O [ye] Corinthians, our mouth is open to you, our heart is enlarged.

12 ου στενοχωρεισθε εν ημιν στενοχωρεισθε δε εν τοις σπλαγχνοις υμων

Ye are not straitened in us, but ye are straitened in your own bowels.

13 την δε αυτην αντιμισθιαν ως τεκνοις λεγω πλατυνθητε και υμεις

Now for a recompense in the same (I speak as to [my] children, ) be ye also enlarged.

14 μη γινεσθε ετεροζυγουντες απιστοις τις γαρ μετοχη δικαιοσυνη και ανομια τις δε κοινωνια φωτι προς σκοτος

Be ye not unequally yoked together with unbelievers: for what fellowship hath righteousness with unrighteousness? and what communion hath light with darkness?

15 τις δε συμφωνησις χριστω προς βελιαρ η τις μερις πιστω μετα απιστου

And what concord hath Christ with Belial? or what part hath he that believeth with an infidel?

16 τις δε συγκαταθεσις ναω θεου μετα ειδωλων υμεις γαρ ναος θεου εστε ζωντος καθως ειπεν ο θεος οτι ενοικησω εν αυτοις και εμπεριπατησω και εσομαι αυτων θεος και αυτοι εσονται μοι λαος

And what agreement hath the temple of God with idols? for ye are the temple of the living God; as God hath said, I will dwell in them, and walk in [them]; and I will be their God, and they shall be my people.

17 διο εξελθετε εκ μεσου αυτων και αφορισθητε λεγει κυριος και ακαθαρτου μη απτεσθε καγω εισδεξομαι υμας

Wherefore come out from among them, and be ye separate, saith the Lord, and touch not the unclean [thing]; and I will receive you;

18 και εσομαι υμιν εις πατερα και υμεις εσεσθε μοι εις υιους και θυγατερας λεγει κυριος παντοκρατωρ

And [I] will be a Father to you, and ye shall be my sons and daughters, saith the Lord Almighty.