Προς Κορινθιους Β΄ 1
1 παυλος αποστολος ιησου χριστου δια θεληματος θεου και τιμοθεος ο αδελφος τη εκκλησια του θεου τη ουση εν κορινθω συν τοις αγιοις πασιν τοις ουσιν εν ολη τη αχαια
ଈଶ୍ୱରସ୍ୟେଚ୍ଛଯା ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ପ୍ରେରିତଃ ପୌଲସ୍ତିମଥିର୍ଭ୍ରାତା ଚ ଦ୍ୱାୱେତୌ କରିନ୍ଥନଗରସ୍ଥାଯୈ ଈଶ୍ୱରୀଯସମିତଯ ଆଖାଯାଦେଶସ୍ଥେଭ୍ୟଃ ସର୍ୱ୍ୱେଭ୍ୟଃ ପୱିତ୍ରଲୋକେଭ୍ୟଶ୍ଚ ପତ୍ରଂ ଲିଖତଃ|
2 χαρις υμιν και ειρηνη απο θεου πατρος ημων και κυριου ιησου χριστου
ଅସ୍ମାକଂ ତାତସ୍ୟେଶ୍ୱରସ୍ୟ ପ୍ରଭୋର୍ୟୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ଚାନୁଗ୍ରହଃ ଶାନ୍ତିଶ୍ଚ ଯୁଷ୍ମାସୁ ୱର୍ତ୍ତତାଂ|
3 ευλογητος ο θεος και πατηρ του κυριου ημων ιησου χριστου ο πατηρ των οικτιρμων και θεος πασης παρακλησεως
କୃପାଲୁଃ ପିତା ସର୍ୱ୍ୱସାନ୍ତ୍ୱନାକାରୀଶ୍ୱରଶ୍ଚ ଯୋଽସ୍ମତ୍ପ୍ରଭୋର୍ୟୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ତାତ ଈଶ୍ୱରଃ ସ ଧନ୍ୟୋ ଭୱତୁ|
4 ο παρακαλων ημας επι παση τη θλιψει ημων εις το δυνασθαι ημας παρακαλειν τους εν παση θλιψει δια της παρακλησεως ης παρακαλουμεθα αυτοι υπο του θεου
ଯତୋ ୱଯମ୍ ଈଶ୍ୱରାତ୍ ସାନ୍ତ୍ୱନାଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ତଯା ସାନ୍ତ୍ୱନଯା ଯତ୍ ସର୍ୱ୍ୱୱିଧକ୍ଲିଷ୍ଟାନ୍ ଲୋକାନ୍ ସାନ୍ତ୍ୱଯିତୁଂ ଶକ୍ନୁଯାମ ତଦର୍ଥଂ ସୋଽସ୍ମାକଂ ସର୍ୱ୍ୱକ୍ଲେଶସମଯେଽସ୍ମାନ୍ ସାନ୍ତ୍ୱଯତି|
5 οτι καθως περισσευει τα παθηματα του χριστου εις ημας ουτως δια του χριστου περισσευει και η παρακλησις ημων
ଯତଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ କ୍ଲେଶା ଯଦ୍ୱଦ୍ ବାହୁଲ୍ୟେନାସ୍ମାସୁ ୱର୍ତ୍ତନ୍ତେ ତଦ୍ୱଦ୍ ୱଯଂ ଖ୍ରୀଷ୍ଟେନ ବହୁସାନ୍ତ୍ୱନାଢ୍ୟା ଅପି ଭୱାମଃ|
6 ειτε δε θλιβομεθα υπερ της υμων παρακλησεως και σωτηριας της ενεργουμενης εν υπομονη των αυτων παθηματων ων και ημεις πασχομεν και η ελπις ημων βεβαια υπερ υμων ειτε παρακαλουμεθα υπερ της υμων παρακλησεως και σωτηριας
ୱଯଂ ଯଦି କ୍ଲିଶ୍ୟାମହେ ତର୍ହି ଯୁଷ୍ମାକଂ ସାନ୍ତ୍ୱନାପରିତ୍ରାଣଯୋଃ କୃତେ କ୍ଲିଶ୍ୟାମହେ ଯତୋଽସ୍ମାଭି ର୍ୟାଦୃଶାନି ଦୁଃଖାନି ସହ୍ୟନ୍ତେ ଯୁଷ୍ମାକଂ ତାଦୃଶଦୁଃଖାନାଂ ସହନେନ ତୌ ସାଧଯିଷ୍ୟେତେ ଇତ୍ୟସ୍ମିନ୍ ଯୁଷ୍ମାନଧି ମମ ଦୃଢା ପ୍ରତ୍ୟାଶା ଭୱତି|
7 ειδοτες οτι ωσπερ κοινωνοι εστε των παθηματων ουτως και της παρακλησεως
ଯଦି ୱା ୱଯଂ ସାନ୍ତ୍ୱନାଂ ଲଭାମହେ ତର୍ହି ଯୁଷ୍ମାକଂ ସାନ୍ତ୍ୱନାପରିତ୍ରାଣଯୋଃ କୃତେ ତାମପି ଲଭାମହେ| ଯତୋ ଯୂଯଂ ଯାଦୃଗ୍ ଦୁଃଖାନାଂ ଭାଗିନୋଽଭୱତ ତାଦୃକ୍ ସାନ୍ତ୍ୱନାଯା ଅପି ଭାଗିନୋ ଭୱିଷ୍ୟଥେତି ୱଯଂ ଜାନୀମଃ|
8 ου γαρ θελομεν υμας αγνοειν αδελφοι υπερ της θλιψεως ημων της γενομενης ημιν εν τη ασια οτι καθ υπερβολην εβαρηθημεν υπερ δυναμιν ωστε εξαπορηθηναι ημας και του ζην
ହେ ଭ୍ରାତରଃ, ଆଶିଯାଦେଶେ ଯଃ କ୍ଲେଶୋଽସ୍ମାନ୍ ଆକ୍ରାମ୍ୟତ୍ ତଂ ଯୂଯଂ ଯଦ୍ ଅନୱଗତାସ୍ତିଷ୍ଠତ ତନ୍ମଯା ଭଦ୍ରଂ ନ ମନ୍ୟତେ| ତେନାତିଶକ୍ତିକ୍ଲେଶେନ ୱଯମତୀୱ ପୀଡିତାସ୍ତସ୍ମାତ୍ ଜୀୱନରକ୍ଷଣେ ନିରୁପାଯା ଜାତାଶ୍ଚ,
9 αλλα αυτοι εν εαυτοις το αποκριμα του θανατου εσχηκαμεν ινα μη πεποιθοτες ωμεν εφ εαυτοις αλλ επι τω θεω τω εγειροντι τους νεκρους
ଅତୋ ୱଯଂ ସ୍ୱେଷୁ ନ ୱିଶ୍ୱସ୍ୟ ମୃତଲୋକାନାମ୍ ଉତ୍ଥାପଯିତରୀଶ୍ୱରେ ଯଦ୍ ୱିଶ୍ୱାସଂ କୁର୍ମ୍ମସ୍ତଦର୍ଥମ୍ ଅସ୍ମାଭିଃ ପ୍ରାଣଦଣ୍ଡୋ ଭୋକ୍ତୱ୍ୟ ଇତି ସ୍ୱମନସି ନିଶ୍ଚିତଂ|
10 ος εκ τηλικουτου θανατου ερρυσατο ημας και ρυεται εις ον ηλπικαμεν οτι και ετι ρυσεται
ଏତାଦୃଶଭଯଙ୍କରାତ୍ ମୃତ୍ୟୋ ର୍ୟୋ ଽସ୍ମାନ୍ ଅତ୍ରାଯତେଦାନୀମପି ତ୍ରାଯତେ ସ ଇତଃ ପରମପ୍ୟସ୍ମାନ୍ ତ୍ରାସ୍ୟତେ ଽସ୍ମାକମ୍ ଏତାଦୃଶୀ ପ୍ରତ୍ୟାଶା ୱିଦ୍ୟତେ|
11 συνυπουργουντων και υμων υπερ ημων τη δεησει ινα εκ πολλων προσωπων το εις ημας χαρισμα δια πολλων ευχαριστηθη υπερ υμων
ଏତଦର୍ଥମସ୍ମତ୍କୃତେ ପ୍ରାର୍ଥନଯା ୱଯଂ ଯୁଷ୍ମାଭିରୁପକର୍ତ୍ତୱ୍ୟାସ୍ତଥା କୃତେ ବହୁଭି ର୍ୟାଚିତୋ ଯୋଽନୁଗ୍ରହୋଽସ୍ମାସୁ ୱର୍ତ୍ତିଷ୍ୟତେ ତତ୍କୃତେ ବହୁଭିରୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ଧନ୍ୟୱାଦୋଽପି କାରିଷ୍ୟତେ|
12 η γαρ καυχησις ημων αυτη εστιν το μαρτυριον της συνειδησεως ημων οτι εν απλοτητι και ειλικρινεια θεου ουκ εν σοφια σαρκικη αλλ εν χαριτι θεου ανεστραφημεν εν τω κοσμω περισσοτερως δε προς υμας
ଅପରଞ୍ଚ ସଂସାରମଧ୍ୟେ ୱିଶେଷତୋ ଯୁଷ୍ମନ୍ମଧ୍ୟେ ୱଯଂ ସାଂସାରିକ୍ୟା ଧିଯା ନହି କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରସ୍ୟାନୁଗ୍ରହେଣାକୁଟିଲତାମ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯସାରଲ୍ୟଞ୍ଚାଚରିତୱନ୍ତୋଽତ୍ରାସ୍ମାକଂ ମନୋ ଯତ୍ ପ୍ରମାଣଂ ଦଦାତି ତେନ ୱଯଂ ଶ୍ଲାଘାମହେ|
13 ου γαρ αλλα γραφομεν υμιν αλλ η α αναγινωσκετε η και επιγινωσκετε ελπιζω δε οτι και εως τελους επιγνωσεσθε
ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ୟଦ୍ ଯତ୍ ପଠ୍ୟତେ ଗୃହ୍ୟତେ ଚ ତଦନ୍ୟତ୍ କିମପି ଯୁଷ୍ମଭ୍ୟମ୍ ଅସ୍ମାଭି ର୍ନ ଲିଖ୍ୟତେ ତଚ୍ଚାନ୍ତଂ ଯାୱଦ୍ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ଗ୍ରହୀଷ୍ୟତ ଇତ୍ୟସ୍ମାକମ୍ ଆଶା|
14 καθως και επεγνωτε ημας απο μερους οτι καυχημα υμων εσμεν καθαπερ και υμεις ημων εν τη ημερα του κυριου ιησου
ଯୂଯମିତଃ ପୂର୍ୱ୍ୱମପ୍ୟସ୍ମାନ୍ ଅଂଶତୋ ଗୃହୀତୱନ୍ତଃ, ଯତଃ ପ୍ରଭୋ ର୍ୟୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ଦିନେ ଯଦ୍ୱଦ୍ ଯୁଷ୍ମାସ୍ୱସ୍ମାକଂ ଶ୍ଲାଘା ତଦ୍ୱଦ୍ ଅସ୍ମାସୁ ଯୁଷ୍ମାକମପି ଶ୍ଲାଘା ଭୱିଷ୍ୟତି|
15 και ταυτη τη πεποιθησει εβουλομην ελθειν προς υμας το προτερον ινα δευτεραν χαριν εχητε
ଅପରଂ ଯୂଯଂ ଯଦ୍ ଦ୍ୱିତୀଯଂ ୱରଂ ଲଭଧ୍ୱେ ତଦର୍ଥମିତଃ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ତଯା ପ୍ରତ୍ୟାଶଯା ଯୁଷ୍ମତ୍ସମୀପଂ ଗମିଷ୍ୟାମି
16 και δι υμων διελθειν εις μακεδονιαν και παλιν απο μακεδονιας ελθειν προς υμας και υφ υμων προπεμφθηναι εις την ιουδαιαν
ଯୁଷ୍ମଦ୍ଦେଶେନ ମାକିଦନିଯାଦେଶଂ ୱ୍ରଜିତ୍ୱା ପୁନସ୍ତସ୍ମାତ୍ ମାକିଦନିଯାଦେଶାତ୍ ଯୁଷ୍ମତ୍ସମୀପମ୍ ଏତ୍ୟ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ୟିହୂଦାଦେଶଂ ପ୍ରେଷଯିଷ୍ୟେ ଚେତି ମମ ୱାଞ୍ଛାସୀତ୍|
17 τουτο ουν βουλευομενος μη τι αρα τη ελαφρια εχρησαμην η α βουλευομαι κατα σαρκα βουλευομαι ινα η παρ εμοι το ναι ναι και το ου ου
ଏତାଦୃଶୀ ମନ୍ତ୍ରଣା ମଯା କିଂ ଚାଞ୍ଚଲ୍ୟେନ କୃତା? ଯଦ୍ ଯଦ୍ ଅହଂ ମନ୍ତ୍ରଯେ ତତ୍ କିଂ ୱିଷଯିଲୋକଇୱ ମନ୍ତ୍ରଯାଣ ଆଦୌ ସ୍ୱୀକୃତ୍ୟ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଅସ୍ୱୀକୁର୍ୱ୍ୱେ?
18 πιστος δε ο θεος οτι ο λογος ημων ο προς υμας ουκ εγενετο ναι και ου
ଯୁଷ୍ମାନ୍ ପ୍ରତି ମଯା କଥିତାନି ୱାକ୍ୟାନ୍ୟଗ୍ରେ ସ୍ୱୀକୃତାନି ଶେଷେଽସ୍ୱୀକୃତାନି ନାଭୱନ୍ ଏତେନେଶ୍ୱରସ୍ୟ ୱିଶ୍ୱସ୍ତତା ପ୍ରକାଶତେ|
19 ο γαρ του θεου υιος ιησους χριστος ο εν υμιν δι ημων κηρυχθεις δι εμου και σιλουανου και τιμοθεου ουκ εγενετο ναι και ου αλλα ναι εν αυτω γεγονεν
ମଯା ସିଲ୍ୱାନେନ ତିମଥିନା ଚେଶ୍ୱରସ୍ୟ ପୁତ୍ରୋ ଯୋ ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟୋ ଯୁଷ୍ମନ୍ମଧ୍ୟେ ଘୋଷିତଃ ସ ତେନ ସ୍ୱୀକୃତଃ ପୁନରସ୍ୱୀକୃତଶ୍ଚ ତନ୍ନହି କିନ୍ତୁ ସ ତସ୍ୟ ସ୍ୱୀକାରସ୍ୱରୂପଏୱ|
20 οσαι γαρ επαγγελιαι θεου εν αυτω το ναι και εν αυτω το αμην τω θεω προς δοξαν δι ημων
ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ମହିମା ଯଦ୍ ଅସ୍ମାଭିଃ ପ୍ରକାଶେତ ତଦର୍ଥମ୍ ଈଶ୍ୱରେଣ ଯଦ୍ ଯତ୍ ପ୍ରତିଜ୍ଞାତଂ ତତ୍ସର୍ୱ୍ୱଂ ଖ୍ରୀଷ୍ଟେନ ସ୍ୱୀକୃତଂ ସତ୍ୟୀଭୂତଞ୍ଚ|
21 ο δε βεβαιων ημας συν υμιν εις χριστον και χρισας ημας θεος
ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଅସ୍ମାଂଶ୍ଚାଭିଷିଚ୍ୟ ଯଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟେ ସ୍ଥାସ୍ନୂନ୍ କରୋତି ସ ଈଶ୍ୱର ଏୱ|
22 ο και σφραγισαμενος ημας και δους τον αρραβωνα του πνευματος εν ταις καρδιαις ημων
ସ ଚାସ୍ମାନ୍ ମୁଦ୍ରାଙ୍କିତାନ୍ ଅକାର୍ଷୀତ୍ ସତ୍ୟାଙ୍କାରସ୍ୟ ପଣଖରୂପମ୍ ଆତ୍ମାନଂ ଅସ୍ମାକମ୍ ଅନ୍ତଃକରଣେଷୁ ନିରକ୍ଷିପଚ୍ଚ|
23 εγω δε μαρτυρα τον θεον επικαλουμαι επι την εμην ψυχην οτι φειδομενος υμων ουκετι ηλθον εις κορινθον
ଅପରଂ ଯୁଷ୍ମାସୁ କରୁଣାଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ ଅହମ୍ ଏତାୱତ୍କାଲଂ ଯାୱତ୍ କରିନ୍ଥନଗରଂ ନ ଗତୱାନ୍ ଇତି ସତ୍ୟମେତସ୍ମିନ୍ ଈଶ୍ୱରଂ ସାକ୍ଷିଣଂ କୃତ୍ୱା ମଯା ସ୍ୱପ୍ରାଣାନାଂ ଶପଥଃ କ୍ରିଯତେ|
24 ουχ οτι κυριευομεν υμων της πιστεως αλλα συνεργοι εσμεν της χαρας υμων τη γαρ πιστει εστηκατε
ୱଯଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ୱିଶ୍ୱାସସ୍ୟ ନିଯନ୍ତାରୋ ନ ଭୱାମଃ କିନ୍ତୁ ଯୁଷ୍ମାକମ୍ ଆନନ୍ଦସ୍ୟ ସହାଯା ଭୱାମଃ, ଯସ୍ମାଦ୍ ୱିଶ୍ୱାସେ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସ୍ଥିତି ର୍ଭୱତି|
