Προς Τιτον 2

1 συ δε λαλει α πρεπει τη υγιαινουση διδασκαλια

Tu autem loquere quae decent sanam doctrinam:

2 πρεσβυτας νηφαλιους ειναι σεμνους σωφρονας υγιαινοντας τη πιστει τη αγαπη τη υπομονη

Senes ut sobrii sint, pudici, prudentes, sani in fide, in dilectione, in patientia:

3 πρεσβυτιδας ωσαυτως εν καταστηματι ιεροπρεπεις μη διαβολους μη οινω πολλω δεδουλωμενας καλοδιδασκαλους

Anus similiter in habitu sancto, non criminatrices, non multo vino servientes, bene docentes:

4 ινα σωφρονιζωσιν τας νεας φιλανδρους ειναι φιλοτεκνους

ut prudentiam doceant adolescentulas, ut viros suos ament, filios suos diligant,

5 σωφρονας αγνας οικουρους αγαθας υποτασσομενας τοις ιδιοις ανδρασιν ινα μη ο λογος του θεου βλασφημηται

prudentes, castas, sobrias, domus curam habentes, benignas, subditas viris suis, ut non blasphemetur verbum Dei.

6 τους νεωτερους ωσαυτως παρακαλει σωφρονειν

Iuvenes similiter hortare ut sobrii sint.

7 περι παντα σεαυτον παρεχομενος τυπον καλων εργων εν τη διδασκαλια αδιαφθοριαν σεμνοτητα αφθαρσιαν

In omnibus teipsum praebe exemplum bonorum operum, in doctrina, in integritate, in gravitate,

8 λογον υγιη ακαταγνωστον ινα ο εξ εναντιας εντραπη μηδεν εχων περι ημων λεγειν φαυλον

verbum sanum, irreprehensibile: ut is, qui ex adverso est, vereatur, nihil habens malum dicere de nobis:

9 δουλους ιδιοις δεσποταις υποτασσεσθαι εν πασιν ευαρεστους ειναι μη αντιλεγοντας

Servos dominis suis subditos esse, in omnibus placentes, non contradicentes,

10 μη νοσφιζομενους αλλα πιστιν πασαν ενδεικνυμενους αγαθην ινα την διδασκαλιαν του σωτηρος ημων θεου κοσμωσιν εν πασιν

non fraudantes, sed in omnibus fidem bonam ostendentes: ut doctrinam Salvatoris nostri Dei ornent in omnibus.

11 επεφανη γαρ η χαρις του θεου η σωτηριος πασιν ανθρωποις

Apparuit enim gratia Dei Salvatoris nostri omnibus hominibus,

12 παιδευουσα ημας ινα αρνησαμενοι την ασεβειαν και τας κοσμικας επιθυμιας σωφρονως και δικαιως και ευσεβως ζησωμεν εν τω νυν αιωνι (aiōn g165)

erudiens nos, ut abnegantes impietatem, et saecularia desideria: sobrie, et iuste, et pie vivamus in hoc saeculo, (aiōn g165)

13 προσδεχομενοι την μακαριαν ελπιδα και επιφανειαν της δοξης του μεγαλου θεου και σωτηρος ημων ιησου χριστου

expectantes beatam spem, et adventum gloriae magni Dei, et Salvatoris nostri Iesu Christi:

14 ος εδωκεν εαυτον υπερ ημων ινα λυτρωσηται ημας απο πασης ανομιας και καθαριση εαυτω λαον περιουσιον ζηλωτην καλων εργων

qui dedit semetipsum pro nobis, ut nos redimeret ab omni iniquitate, et mundaret sibi populum acceptabilem, sectatorem bonorum operum.

15 ταυτα λαλει και παρακαλει και ελεγχε μετα πασης επιταγης μηδεις σου περιφρονειτω

Haec loquere, et exhortare, et argue cum omni imperio. Nemo te contemnat.