Προς Ρωμαιους 5
1 δικαιωθεντες ουν εκ πιστεως ειρηνην εχομεν προς τον θεον δια του κυριου ημων ιησου χριστου
Étant donc justifiés par la foi, nous avons la paix avec Dieu par notre Seigneur Jésus-Christ,
2 δι ου και την προσαγωγην εσχηκαμεν τη πιστει εις την χαριν ταυτην εν η εστηκαμεν και καυχωμεθα επ ελπιδι της δοξης του θεου
par lequel nous avons aussi accès, par la foi, à cette grâce dans laquelle nous nous trouvons. Nous nous réjouissons dans l'espérance de la gloire de Dieu.
3 ου μονον δε αλλα και καυχωμεθα εν ταις θλιψεσιν ειδοτες οτι η θλιψις υπομονην κατεργαζεται
Non seulement cela, mais nous nous réjouissons aussi de nos souffrances, sachant que la souffrance produit la persévérance;
4 η δε υπομονη δοκιμην η δε δοκιμη ελπιδα
et la persévérance, un caractère éprouvé; et le caractère éprouvé, l'espérance;
5 η δε ελπις ου καταισχυνει οτι η αγαπη του θεου εκκεχυται εν ταις καρδιαις ημων δια πνευματος αγιου του δοθεντος ημιν
et l'espérance ne nous déçoit pas, parce que l'amour de Dieu a été répandu dans nos cœurs par le Saint-Esprit qui nous a été donné.
6 ετι γαρ χριστος οντων ημων ασθενων κατα καιρον υπερ ασεβων απεθανεν
Car, alors que nous étions encore faibles, Christ est mort au moment opportun pour les impies.
7 μολις γαρ υπερ δικαιου τις αποθανειται υπερ γαρ του αγαθου ταχα τις και τολμα αποθανειν
Car on ne mourra guère pour un juste. Pourtant, pour un homme bon, quelqu'un oserait même mourir.
8 συνιστησιν δε την εαυτου αγαπην εις ημας ο θεος οτι ετι αμαρτωλων οντων ημων χριστος υπερ ημων απεθανεν
Mais Dieu nous témoigne son amour, en ce que, lorsque nous étions encore pécheurs, Christ est mort pour nous.
9 πολλω ουν μαλλον δικαιωθεντες νυν εν τω αιματι αυτου σωθησομεθα δι αυτου απο της οργης
A plus forte raison donc, étant maintenant justifiés par son sang, serons-nous sauvés par lui de la colère de Dieu.
10 ει γαρ εχθροι οντες κατηλλαγημεν τω θεω δια του θανατου του υιου αυτου πολλω μαλλον καταλλαγεντες σωθησομεθα εν τη ζωη αυτου
Car si, alors que nous étions ennemis, nous avons été réconciliés avec Dieu par la mort de son Fils, à plus forte raison, étant réconciliés, serons-nous sauvés par sa vie.
11 ου μονον δε αλλα και καυχωμενοι εν τω θεω δια του κυριου ημων ιησου χριστου δι ου νυν την καταλλαγην ελαβομεν
Non seulement cela, mais nous nous réjouissons aussi en Dieu par notre Seigneur Jésus-Christ, par qui nous avons maintenant reçu la réconciliation.
12 δια τουτο ωσπερ δι ενος ανθρωπου η αμαρτια εις τον κοσμον εισηλθεν και δια της αμαρτιας ο θανατος και ουτως εις παντας ανθρωπους ο θανατος διηλθεν εφ ω παντες ημαρτον
Ainsi, comme le péché est entré dans le monde par un seul homme, et la mort par le péché, la mort est passée à tous les hommes, parce que tous ont péché.
13 αχρι γαρ νομου αμαρτια ην εν κοσμω αμαρτια δε ουκ ελλογειται μη οντος νομου
Car, jusqu'à la loi, le péché était dans le monde; mais le péché n'est pas accusé quand il n'y a pas de loi.
14 αλλ εβασιλευσεν ο θανατος απο αδαμ μεχρι μωυσεως και επι τους μη αμαρτησαντας επι τω ομοιωματι της παραβασεως αδαμ ος εστιν τυπος του μελλοντος
Cependant la mort a régné depuis Adam jusqu'à Moïse, même sur ceux dont le péché n'était pas semblable à la désobéissance d'Adam, qui est une préfiguration de celui qui devait venir.
15 αλλ ουχ ως το παραπτωμα ουτως και το χαρισμα ει γαρ τω του ενος παραπτωματι οι πολλοι απεθανον πολλω μαλλον η χαρις του θεου και η δωρεα εν χαριτι [ τη ] του ενος ανθρωπου ιησου χριστου εις τους πολλους επερισσευσεν
Mais le don gratuit n'est pas comme la faute. Car si, par la faute d'un seul, la multitude est morte, à plus forte raison la grâce de Dieu et le don, par la grâce d'un seul homme, Jésus-Christ, ont-ils abondé pour la multitude.
16 και ουχ ως δι ενος αμαρτησαντος το δωρημα το μεν γαρ κριμα εξ ενος εις κατακριμα το δε χαρισμα εκ πολλων παραπτωματων εις δικαιωμα
Le don n'est pas comme par un seul qui a péché; car c'est par un seul que le jugement est venu à la condamnation, mais c'est après plusieurs fautes que le don gratuit est venu à la justification.
17 ει γαρ τω του ενος παραπτωματι ο θανατος εβασιλευσεν δια του ενος πολλω μαλλον οι την περισσειαν της χαριτος και της δωρεας της δικαιοσυνης λαμβανοντες εν ζωη βασιλευσουσιν δια του ενος ιησου χριστου
Car si, par la faute d'un seul, la mort a régné par un seul, à plus forte raison ceux qui reçoivent l'abondance de la grâce et du don de la justice régneront-ils dans la vie par un seul, Jésus-Christ.
18 αρα ουν ως δι ενος παραπτωματος εις παντας ανθρωπους εις κατακριμα ουτως και δι ενος δικαιωματος εις παντας ανθρωπους εις δικαιωσιν ζωης
Ainsi donc, comme par une seule faute, tous les hommes ont été condamnés, de même par un seul acte de justice, tous les hommes ont été justifiés à la vie.
19 ωσπερ γαρ δια της παρακοης του ενος ανθρωπου αμαρτωλοι κατεσταθησαν οι πολλοι ουτως και δια της υπακοης του ενος δικαιοι κατασταθησονται οι πολλοι
Car, comme par la désobéissance d'un seul homme beaucoup ont été rendus pécheurs, de même par l'obéissance d'un seul, beaucoup seront rendus justes.
20 νομος δε παρεισηλθεν ινα πλεοναση το παραπτωμα ου δε επλεονασεν η αμαρτια υπερεπερισσευσεν η χαρις
La loi est venue pour que l'offense soit abondante; mais là où le péché a abondé, la grâce a surabondé,
21 ινα ωσπερ εβασιλευσεν η αμαρτια εν τω θανατω ουτως και η χαρις βασιλευση δια δικαιοσυνης εις ζωην αιωνιον δια ιησου χριστου του κυριου ημων (aiōnios g166)
afin que, comme le péché a régné par la mort, la grâce règne par la justice pour la vie éternelle, par Jésus-Christ notre Seigneur. (aiōnios g166)
