< Αποκαλυψις Ιωαννου 10 >
1 και ειδον [ αλλον ] αγγελον ισχυρον καταβαινοντα εκ του ουρανου περιβεβλημενον νεφελην και η ιρις επι της κεφαλης αυτου και το προσωπον αυτου ως ο ηλιος και οι ποδες αυτου ως στυλοι πυρος
Je vis descendre du ciel un ange puissant, revêtu d'une nuée. Un arc-en-ciel était sur sa tête. Son visage était comme le soleil, et ses pieds comme des colonnes de feu.
2 και εχων εν τη χειρι αυτου βιβλιον ανεωγμενον και εθηκεν τον ποδα αυτου τον δεξιον επι της θαλασσης τον δε ευωνυμον επι της γης
Il tenait dans sa main un petit livre ouvert. Il posa son pied droit sur la mer, et son pied gauche sur la terre.
3 και εκραξεν φωνη μεγαλη ωσπερ λεων μυκαται και οτε εκραξεν ελαλησαν αι επτα βρονται τας εαυτων φωνας
Il cria d'une voix forte, comme rugit un lion. Et quand il cria, les sept tonnerres firent entendre leur voix.
4 και οτε ελαλησαν αι επτα βρονται εμελλον γραφειν και ηκουσα φωνην εκ του ουρανου λεγουσαν σφραγισον α ελαλησαν αι επτα βρονται και μη αυτα γραψης
Lorsque les sept tonnerres eurent retenti, j'allais écrire; mais j'entendis du ciel une voix qui disait: « Scelle les choses que les sept tonnerres ont dites, et ne les écris pas. »
5 και ο αγγελος ον ειδον εστωτα επι της θαλασσης και επι της γης ηρεν την χειρα αυτου την δεξιαν εις τον ουρανον
L'ange que j'ai vu se tenir sur la mer et sur la terre leva sa main droite vers le ciel
6 και ωμοσεν εν τω ζωντι εις τους αιωνας των αιωνων ος εκτισεν τον ουρανον και τα εν αυτω και την γην και τα εν αυτη και την θαλασσαν και τα εν αυτη οτι χρονος ουκετι εσται (aiōn )
et jura par celui qui vit aux siècles des siècles, qui a créé le ciel et ce qu'il contient, la terre et ce qu'elle contient, et la mer et ce qu'elle contient, qu'il n'y aura plus de retard, (aiōn )
7 αλλ εν ταις ημεραις της φωνης του εβδομου αγγελου οταν μελλη σαλπιζειν και ετελεσθη το μυστηριον του θεου ως ευηγγελισεν τους δουλους αυτου τους προφητας
mais qu'aux jours de la voix du septième ange, quand il sonnera de la trompette, alors le mystère de Dieu sera accompli, comme il l'a annoncé à ses serviteurs les prophètes.
8 και η φωνη ην ηκουσα εκ του ουρανου παλιν λαλουσα μετ εμου και λεγουσα υπαγε λαβε το βιβλιδαριον το ανεωγμενον εν τη χειρι του αγγελου του εστωτος επι της θαλασσης και επι της γης
La voix que j'entendis du ciel, s'adressant de nouveau à moi, dit: « Va, prends le livre ouvert dans la main de l'ange qui se tient sur la mer et sur la terre. »
9 και απηλθα προς τον αγγελον λεγων αυτω δουναι μοι το βιβλιδαριον και λεγει μοι λαβε και καταφαγε αυτο και πικρανει σου την κοιλιαν αλλ εν τω στοματι σου εσται γλυκυ ως μελι
Je suis allé voir l'ange, lui demandant de me donner le petit livre. Il m'a dit: « Prends-la et mange-la. Elle rendra ton estomac amer, mais dans ta bouche elle sera douce comme du miel. »
10 και ελαβον το βιβλιον εκ της χειρος του αγγελου και κατεφαγον αυτο και ην εν τω στοματι μου ως μελι γλυκυ και οτε εφαγον αυτο επικρανθη η κοιλια μου
Je pris le petit livre de la main de l'ange, et je le mangeai. Il était doux comme du miel dans ma bouche. Quand je l'eus mangé, mon estomac devint amer.
11 και λεγουσιν μοι δει σε παλιν προφητευσαι επι λαοις και εθνεσιν και γλωσσαις και βασιλευσιν πολλοις
On me dit: « Il faut que tu prophétises de nouveau sur beaucoup de peuples, de nations, de langues et de rois. »