Κατα Ματθαιον 8
1 καταβαντι δε αυτω απο του ορους ηκολουθησαν αυτω οχλοι πολλοι
Quand il descendit de la montagne, de grandes troupes le suivirent.
2 και ιδου λεπρος ελθων προσεκυνει αυτω λεγων κυριε εαν θελης δυνασαι με καθαρισαι
Survint un lépreux qui s'approcha et se prosterna. devant lui: «Seigneur, dit-il, si tu le veux, tu peux me guérir.»
3 και εκτεινας την χειρα ηψατο αυτου ο ιησους λεγων θελω καθαρισθητι και ευθεως εκαθαρισθη αυτου η λεπρα
Jésus étendit la main, le toucha et dit: «Je le veux, sois guéri»; et à l'instant il fut guéri de sa lèpre.
4 και λεγει αυτω ο ιησους ορα μηδενι ειπης αλλα υπαγε σεαυτον δειξον τω ιερει και προσενεγκε το δωρον ο προσεταξεν μωσης εις μαρτυριον αυτοις
Jésus ajouta: «Garde-toi de parler de ceci à personne; mais va te montrer au prêtre et offre le don prescrit par Moïse; que ce leur soit un témoignage.»
5 εισελθοντι δε αυτω εις καπερναουμ προσηλθεν αυτω εκατονταρχος παρακαλων αυτον
Comme il entrait dans Capharnaüm, un centurion s'approcha de lui, lui adressant cette prière:
6 και λεγων κυριε ο παις μου βεβληται εν τη οικια παραλυτικος δεινως βασανιζομενος
Seigneur, mon serviteur est dans ma maison, étendu sur son lit, paralytique et en proie à de cruelles souffrances.»
7 και λεγει αυτω ο ιησους εγω ελθων θεραπευσω αυτον
Jésus lui répondit: «J'irai, et je le guérirai.»
8 και αποκριθεις ο εκατονταρχος εφη κυριε ουκ ειμι ικανος ινα μου υπο την στεγην εισελθης αλλα μονον ειπε λογω και ιαθησεται ο παις μου
Alors le centurion reprit: «Seigneur, je ne suis pas digne que tu entres sous mon toit, mais donne seulement un ordre et mon serviteur sera guéri.
9 και γαρ εγω ανθρωπος ειμι υπο εξουσιαν εχων υπ εμαυτον στρατιωτας και λεγω τουτω πορευθητι και πορευεται και αλλω ερχου και ερχεται και τω δουλω μου ποιησον τουτο και ποιει
Car moi (qui ne suis pourtant qu'un subordonné) j'ai sous mes ordres des soldats, et si je dis à l'un: «va-t'en» — il s'en va; à l'autre: «viens» — il vient; à mon esclave: «fais cela — il le fait.»
10 ακουσας δε ο ιησους εθαυμασεν και ειπεν τοις ακολουθουσιν αμην λεγω υμιν ουδε εν τω ισραηλ τοσαυτην πιστιν ευρον
Jésus fut dans l'admiration de ce langage; et s'adressant à ceux qui le suivaient: «Je vous le dis en vérité, chez personne, même en Israël, je n'ai trouvé une foi aussi grande?
11 λεγω δε υμιν οτι πολλοι απο ανατολων και δυσμων ηξουσιν και ανακλιθησονται μετα αβρααμ και ισαακ και ιακωβ εν τη βασιλεια των ουρανων
Je vous déclare que plusieurs viendront de l'Orient et de l'Occident et se mettront à table avec Abraham, Isaac et Jacob dans le Royaume des cieux,
12 οι δε υιοι της βασιλειας εκβληθησονται εις το σκοτος το εξωτερον εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων
tandis que les fils du Royaume seront jetés dehors dans les ténèbres. Là seront les pleurs et le grincement des dents.»
13 και ειπεν ο ιησους τω εκατονταρχω υπαγε και ως επιστευσας γενηθητω σοι και ιαθη ο παις αυτου εν τη ωρα εκεινη
Ensuite Jésus dit au centurion; «Va et qu'il te soit fait comme tu as cru.» Et, à cette heure même, le serviteur fut guéri.
14 και ελθων ο ιησους εις την οικιαν πετρου ειδεν την πενθεραν αυτου βεβλημενην και πυρεσσουσαν
Arrivé à la maison de Pierre, Jésus vit la belle-mère de celui-ci, couchée; elle avait la fièvre.
15 και ηψατο της χειρος αυτης και αφηκεν αυτην ο πυρετος και ηγερθη και διηκονει αυτω
Il lui toucha la main et la fièvre disparut; aussi se leva-t-elle et se mit-elle à les servir.
16 οψιας δε γενομενης προσηνεγκαν αυτω δαιμονιζομενους πολλους και εξεβαλεν τα πνευματα λογω και παντας τους κακως εχοντας εθεραπευσεν
Le soir venu, on lui apporta beaucoup de démoniaques, et d'un mot il chassait les Esprits. Il guérit aussi tous ceux qui étaient malades,
17 οπως πληρωθη το ρηθεν δια ησαιου του προφητου λεγοντος αυτος τας ασθενειας ημων ελαβεν και τας νοσους εβαστασεν
afin que fût accompli ce qu'avait annoncé le prophète Ésaïe disant: «C'est lui qui a pris nos infirmités et porté nos maladies.»
18 ιδων δε ο ιησους πολλους οχλους περι αυτον εκελευσεν απελθειν εις το περαν
Voyant de nombreuses troupes autour de lui, Jésus donna l'ordre de passer sur l'autre rive.
19 και προσελθων εις γραμματευς ειπεν αυτω διδασκαλε ακολουθησω σοι οπου εαν απερχη
Alors un Scribe, s'avançant, lui dit: «Maître, je te suivrai partout où tu iras.»
20 και λεγει αυτω ο ιησους αι αλωπεκες φωλεους εχουσιν και τα πετεινα του ουρανου κατασκηνωσεις ο δε υιος του ανθρωπου ουκ εχει που την κεφαλην κλινη
Jésus lui répond: «Les renards ont des tanières et les oiseaux du ciel ont des nids; mais le Fils de l'homme n'a pas où reposer sa tête.»
21 ετερος δε των μαθητων αυτου ειπεν αυτω κυριε επιτρεψον μοι πρωτον απελθειν και θαψαι τον πατερα μου
«Seigneur, lui dit un autre des disciples, permets-moi d'aller d'abord ensevelir mon père.»
22 ο δε ιησους ειπεν αυτω ακολουθει μοι και αφες τους νεκρους θαψαι τους εαυτων νεκρους
«Suis-moi! Lui répond Jésus, et laisse les morts ensevelir leurs morts!»
23 και εμβαντι αυτω εις [ το ] πλοιον ηκολουθησαν αυτω οι μαθηται αυτου
Il monta dans la barque, suivi de ses disciples.
24 και ιδου σεισμος μεγας εγενετο εν τη θαλασση ωστε το πλοιον καλυπτεσθαι υπο των κυματων αυτος δε εκαθευδεν
Soudain une grande tempête s'éleva sur la mer, à tel point que la barque était couverte par les vagues. Lui, il dormait.
25 και προσελθοντες οι μαθηται αυτου ηγειραν αυτον λεγοντες κυριε σωσον ημας απολλυμεθα
Les disciples s'approchèrent de lui et le réveillèrent. «Sauve-nous, Seigneur, lui dirent-ils, nous périssons!»
26 και λεγει αυτοις τι δειλοι εστε ολιγοπιστοι τοτε εγερθεις επετιμησεν τοις ανεμοις και τη θαλασση και εγενετο γαληνη μεγαλη
Il leur répondit: «Pourquoi vous effrayez-vous, hommes de peu de foi?» Alors il se leva, fit des menaces aux vents et à la mer, et il se fit un grand calme.
27 οι δε ανθρωποι εθαυμασαν λεγοντες ποταπος εστιν ουτος οτι και οι ανεμοι και η θαλασσα υπακουουσιν αυτω
Ces hommes dirent alors remplis d'admiration: «Qui est-il pour que lui obéissent et les vents et la mer?»
28 και ελθοντι αυτω εις το περαν εις την χωραν των γεργεσηνων υπηντησαν αυτω δυο δαιμονιζομενοι εκ των μνημειων εξερχομενοι χαλεποι λιαν ωστε μη ισχυειν τινα παρελθειν δια της οδου εκεινης
Quand il fut arrivé à l'autre bord, dans le pays des Gadaréniens, vinrent à sa rencontre deux démoniaques, sortant des sépulcres. Ils étaient si dangereux que personne n'osait passer par ce chemin.
29 και ιδου εκραξαν λεγοντες τι ημιν και σοι ιησου υιε του θεου ηλθες ωδε προ καιρου βασανισαι ημας
Qu'y a-t-il entre nous et toi, fils de Dieu?» se mirent-ils à crier. «Es-tu venu ici pour nous torturer avant le temps.»
30 ην δε μακραν απ αυτων αγελη χοιρων πολλων βοσκομενη
Or, il y avait, dans l'éloignement, un nombreux troupeau de pourceaux qui paissaient.
31 οι δε δαιμονες παρεκαλουν αυτον λεγοντες ει εκβαλλεις ημας επιτρεψον ημιν απελθειν εις την αγελην των χοιρων
Les démons lui adressaient cette demande: «Si tu nous chasses, envoie-nous dans ce troupeau de pourceaux.»
32 και ειπεν αυτοις υπαγετε οι δε εξελθοντες απηλθον εις την αγελην των χοιρων και ιδου ωρμησεν πασα η αγελη των χοιρων κατα του κρημνου εις την θαλασσαν και απεθανον εν τοις υδασιν
«Allez!» leur dit Jésus. Alors ils partirent et entrèrent dans les pourceaux; et voilà que, d'une course impétueuse, le troupeau tout entier se précipita dans la mer et périt dans les flots.
33 οι δε βοσκοντες εφυγον και απελθοντες εις την πολιν απηγγειλαν παντα και τα των δαιμονιζομενων
Les gardeurs prirent la fuite; ils allèrent à la ville tout raconter, et ce qui était arrivé aux démoniaques.
34 και ιδου πασα η πολις εξηλθεν εις συναντησιν τω ιησου και ιδοντες αυτον παρεκαλεσαν οπως μεταβη απο των οριων αυτων
Là dessus, la ville entière sortit au devant de Jésus, et, quand ces gens le virent ils le prièrent de s'éloigner de leur pays.
