< Κατα Ματθαιον 17 >
1 και μεθ ημερας εξ παραλαμβανει ο ιησους τον πετρον και ιακωβον και ιωαννην τον αδελφον αυτου και αναφερει αυτους εις ορος υψηλον κατ ιδιαν
Six jours après, Jésus prit avec lui Pierre, Jacques et Jean, son frère, et les fit monter seuls sur une haute montagne.
2 και μετεμορφωθη εμπροσθεν αυτων και ελαμψεν το προσωπον αυτου ως ο ηλιος τα δε ιματια αυτου εγενετο λευκα ως το φως
Il fut changé devant eux. Son visage resplendit comme le soleil, et ses vêtements devinrent blancs comme la lumière.
3 και ιδου ωφθησαν αυτοις μωσης και ηλιας μετ αυτου συλλαλουντες
Et voici, Moïse et Élie leur apparurent, parlant avec lui.
4 αποκριθεις δε ο πετρος ειπεν τω ιησου κυριε καλον εστιν ημας ωδε ειναι ει θελεις ποιησωμεν ωδε τρεις σκηνας σοι μιαν και μωσει μιαν και μιαν ηλια
Pierre prit la parole et dit à Jésus: « Seigneur, il est bon pour nous d'être ici. Si tu veux, faisons ici trois tentes: une pour toi, une pour Moïse et une pour Élie. »
5 ετι αυτου λαλουντος ιδου νεφελη φωτεινη επεσκιασεν αυτους και ιδου φωνη εκ της νεφελης λεγουσα ουτος εστιν ο υιος μου ο αγαπητος εν ω ευδοκησα αυτου ακουετε
Comme il parlait encore, voici qu'une nuée lumineuse les couvrit de son ombre. Et voici qu'une voix sortit de la nuée, disant: « Celui-ci est mon Fils bien-aimé, en qui j'ai mis toute mon affection. Écoutez-le. »
6 και ακουσαντες οι μαθηται επεσον επι προσωπον αυτων και εφοβηθησαν σφοδρα
Lorsque les disciples l'entendirent, ils tombèrent sur leur visage et eurent très peur.
7 και προσελθων ο ιησους ηψατο αυτων και ειπεν εγερθητε και μη φοβεισθε
Jésus s'approcha, les toucha et dit: « Levez-vous, et n'ayez pas peur. »
8 επαραντες δε τους οφθαλμους αυτων ουδενα ειδον ει μη τον ιησουν μονον
Levant les yeux, ils ne virent personne, sinon Jésus seul.
9 και καταβαινοντων αυτων απο του ορους ενετειλατο αυτοις ο ιησους λεγων μηδενι ειπητε το οραμα εως ου ο υιος του ανθρωπου εκ νεκρων αναστη
Comme ils descendaient de la montagne, Jésus leur donna cet ordre: « Ne dites à personne ce que vous avez vu, jusqu'à ce que le Fils de l'homme soit ressuscité des morts. »
10 και επηρωτησαν αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντες τι ουν οι γραμματεις λεγουσιν οτι ηλιαν δει ελθειν πρωτον
Ses disciples l'interrogèrent, disant: « Alors, pourquoi les scribes disent-ils qu'Élie doit venir d'abord? »
11 ο δε ιησους αποκριθεις ειπεν αυτοις ηλιας μεν ερχεται πρωτον και αποκαταστησει παντα
Jésus leur répondit: « Élie vient premièrement, et il rétablira toutes choses;
12 λεγω δε υμιν οτι ηλιας ηδη ηλθεν και ουκ επεγνωσαν αυτον αλλ εποιησαν εν αυτω οσα ηθελησαν ουτως και ο υιος του ανθρωπου μελλει πασχειν υπ αυτων
mais je vous dis qu'Élie est déjà venu, et qu'ils ne l'ont pas reconnu, mais qu'ils lui ont fait ce qu'ils ont voulu. De même, le Fils de l'homme souffrira aussi par eux. »
13 τοτε συνηκαν οι μαθηται οτι περι ιωαννου του βαπτιστου ειπεν αυτοις
Les disciples comprirent alors qu'il leur parlait de Jean le Baptiste.
14 και ελθοντων αυτων προς τον οχλον προσηλθεν αυτω ανθρωπος γονυπετων αυτον
Lorsqu'ils arrivèrent à la foule, un homme s'approcha de lui, se mit à genoux et dit:
15 και λεγων κυριε ελεησον μου τον υιον οτι σεληνιαζεται και κακως πασχει πολλακις γαρ πιπτει εις το πυρ και πολλακις εις το υδωρ
« Seigneur, aie pitié de mon fils, car il est épileptique et souffre cruellement; il tombe souvent dans le feu, et souvent dans l'eau.
16 και προσηνεγκα αυτον τοις μαθηταις σου και ουκ ηδυνηθησαν αυτον θεραπευσαι
Je l'ai donc amené à tes disciples, et ils n'ont pas pu le guérir. »
17 αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν ω γενεα απιστος και διεστραμμενη εως ποτε εσομαι μεθ υμων εως ποτε ανεξομαι υμων φερετε μοι αυτον ωδε
Jésus répondit: « Génération infidèle et perverse! Jusques à quand serai-je avec vous? Combien de temps encore vous supporterai-je? Amenez-le-moi ici. »
18 και επετιμησεν αυτω ο ιησους και εξηλθεν απ αυτου το δαιμονιον και εθεραπευθη ο παις απο της ωρας εκεινης
Jésus menaça le démon, qui sortit de lui, et le garçon fut guéri dès cette heure-là.
19 τοτε προσελθοντες οι μαθηται τω ιησου κατ ιδιαν ειπον διατι ημεις ουκ ηδυνηθημεν εκβαλειν αυτο
Alors les disciples s'approchèrent de Jésus en privé, et dirent: « Pourquoi n'avons-nous pas pu la chasser? »
20 ο δε ιησους ειπεν αυτοις δια την απιστιαν υμων αμην γαρ λεγω υμιν εαν εχητε πιστιν ως κοκκον σιναπεως ερειτε τω ορει τουτω μεταβηθι εντευθεν εκει και μεταβησεται και ουδεν αδυνατησει υμιν
Il leur dit: « C'est à cause de votre incrédulité. Car, en vérité, je vous le dis, si vous avez de la foi comme un grain de sénevé, vous direz à cette montagne: 'Déplace-toi d'ici à là', et elle se déplacera; et rien ne vous sera impossible.
21 τουτο δε το γενος ουκ εκπορευεται ει μη εν προσευχη και νηστεια
Mais ce genre de grain ne sort pas, si ce n'est par la prière et le jeûne. »
22 αναστρεφομενων δε αυτων εις την γαλιλαιαν ειπεν αυτοις ο ιησους μελλει ο υιος του ανθρωπου παραδιδοσθαι εις χειρας ανθρωπων
Pendant qu'ils séjournaient en Galilée, Jésus leur dit: « Le Fils de l'homme va être livré entre les mains des hommes,
23 και αποκτενουσιν αυτον και τη τριτη ημερα εγερθησεται και ελυπηθησαν σφοδρα
ils le tueront, et le troisième jour il ressuscitera. » Ils étaient extrêmement désolés.
24 ελθοντων δε αυτων εις καπερναουμ προσηλθον οι τα διδραχμα λαμβανοντες τω πετρω και ειπον ο διδασκαλος υμων ου τελει τα διδραχμα
Lorsqu'ils furent arrivés à Capharnaüm, ceux qui recueillaient les pièces de didrachme s'approchèrent de Pierre et lui dirent: « Ton maître ne paie-t-il pas la didrachme? »
25 λεγει ναι και οτε εισηλθεν εις την οικιαν προεφθασεν αυτον ο ιησους λεγων τι σοι δοκει σιμων οι βασιλεις της γης απο τινων λαμβανουσιν τελη η κηνσον απο των υιων αυτων η απο των αλλοτριων
Il répondit: « Oui. » Lorsqu'il entra dans la maison, Jésus l'attendit en disant: « Qu'en penses-tu, Simon? De qui les rois de la terre reçoivent-ils des droits ou des tributs? De leurs enfants, ou des étrangers? »
26 λεγει αυτω ο πετρος απο των αλλοτριων εφη αυτω ο ιησους αραγε ελευθεροι εισιν οι υιοι
Pierre lui dit: « Des étrangers. » Jésus lui dit: « Les enfants sont donc exempts.
27 ινα δε μη σκανδαλισωμεν αυτους πορευθεις εις την θαλασσαν βαλε αγκιστρον και τον αναβαντα πρωτον ιχθυν αρον και ανοιξας το στομα αυτου ευρησεις στατηρα εκεινον λαβων δος αυτοις αντι εμου και σου
Mais, pour ne pas les faire trébucher, va à la mer, jette un hameçon, et prends le premier poisson qui se présentera. Quand tu auras ouvert sa bouche, tu trouveras une pièce de stater. Prends-la, et donne-la-leur pour moi et pour toi. »