< Κατα Λουκαν 17 >

1 ελεγεν δε και προς τους μαθητας αυτου ανενδεκτον εστιν του μη ελθειν τα σκανδαλα ουαι δε δι ου ερχεται
Il dit aux disciples: « Il est impossible qu'il n'y ait pas d'occasions de chute, mais malheur à celui par qui elles arrivent!
2 λυσιτελει αυτω ει λιθος μυλικος περικειται περι τον τραχηλον αυτου και ερριπται εις την θαλασσαν η ινα σκανδαλιση ενα των μικρων τουτων
Il vaudrait mieux pour lui qu'on lui suspende au cou une meule de moulin et qu'on le jette à la mer, plutôt que de faire trébucher l'un de ces petits.
3 προσεχετε εαυτοις εαν δε αμαρτη εις σε ο αδελφος σου επιτιμησον αυτω και εαν μετανοηση αφες αυτω
Prends garde. Si ton frère pèche contre toi, reprends-le. S'il se repent, pardonne-lui.
4 και εαν επτακις της ημερας αμαρτη εις σε και επτακις της ημερας επιστρεψη [ προς σε ] λεγων μετανοω αφησεις αυτω
S'il a péché contre toi sept fois dans la journée, et que sept fois il revienne en disant: « Je me repens », tu lui pardonneras. »
5 και ειπον οι αποστολοι τω κυριω προσθες ημιν πιστιν
Les apôtres dirent au Seigneur: « Augmente notre foi. »
6 ειπεν δε ο κυριος ει εχετε πιστιν ως κοκκον σιναπεως ελεγετε αν τη συκαμινω ταυτη εκριζωθητι και φυτευθητι εν τη θαλασση και υπηκουσεν αν υμιν
Le Seigneur dit: « Si vous aviez de la foi comme un grain de sénevé, vous diriez à ce sycomore: « Déracine-toi et plante-toi dans la mer », et il vous obéirait.
7 τις δε εξ υμων δουλον εχων αροτριωντα η ποιμαινοντα ος εισελθοντι εκ του αγρου ερει ευθεως παρελθων αναπεσε
Mais qui parmi vous, ayant un serviteur qui laboure ou qui garde des moutons, lui dira, quand il reviendra des champs: « Viens immédiatement te mettre à table »?
8 αλλ ουχι ερει αυτω ετοιμασον τι δειπνησω και περιζωσαμενος διακονει μοι εως φαγω και πιω και μετα ταυτα φαγεσαι και πιεσαι συ
Ne lui dira-t-il pas plutôt: « Prépare mon repas, habille-toi correctement, et sers-moi pendant que je mange et que je bois. Ensuite, tu mangeras et tu boiras »?
9 μη χαριν εχει τω δουλω εκεινω οτι εποιησεν τα διαταχθεντα ου δοκω
Remercie-t-il ce serviteur parce qu'il a fait ce qui lui a été ordonné? Je ne le pense pas.
10 ουτως και υμεις οταν ποιησητε παντα τα διαταχθεντα υμιν λεγετε οτι δουλοι αχρειοι εσμεν οτι ο ωφειλομεν ποιησαι πεποιηκαμεν
De même, vous aussi, quand vous aurez fait tout ce qui vous a été commandé, dites: « Nous sommes des serviteurs indignes. Nous avons fait notre devoir. »
11 και εγενετο εν τω πορευεσθαι αυτον εις ιερουσαλημ και αυτος διηρχετο δια μεσου σαμαρειας και γαλιλαιας
Comme il se rendait à Jérusalem, il passait par les frontières de la Samarie et de la Galilée.
12 και εισερχομενου αυτου εις τινα κωμην απηντησαν αυτω δεκα λεπροι ανδρες οι εστησαν πορρωθεν
Comme il entrait dans un village, dix hommes lépreux, qui se tenaient à l'écart, vinrent à sa rencontre.
13 και αυτοι ηραν φωνην λεγοντες ιησου επιστατα ελεησον ημας
Ils élevèrent la voix et dirent: « Jésus, Maître, aie pitié de nous! »
14 και ιδων ειπεν αυτοις πορευθεντες επιδειξατε εαυτους τοις ιερευσιν και εγενετο εν τω υπαγειν αυτους εκαθαρισθησαν
Quand il les vit, il leur dit: « Allez vous montrer aux prêtres. » Comme ils allaient, ils furent purifiés.
15 εις δε εξ αυτων ιδων οτι ιαθη υπεστρεψεν μετα φωνης μεγαλης δοξαζων τον θεον
L'un d'eux, voyant qu'il était guéri, revint sur ses pas en glorifiant Dieu d'une voix forte.
16 και επεσεν επι προσωπον παρα τους ποδας αυτου ευχαριστων αυτω και αυτος ην σαμαρειτης
Il tomba sur sa face aux pieds de Jésus et lui rendit grâces; c'était un Samaritain.
17 αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν ουχι οι δεκα εκαθαρισθησαν οι δε εννεα που
Jésus répondit: « Les dix n'ont-ils pas été purifiés? Mais où sont les neuf autres?
18 ουχ ευρεθησαν υποστρεψαντες δουναι δοξαν τω θεω ει μη ο αλλογενης ουτος
N'a-t-on pas trouvé d'autres qui soient revenus pour rendre gloire à Dieu, si ce n'est cet étranger? »
19 και ειπεν αυτω αναστας πορευου η πιστις σου σεσωκεν σε
Alors il lui dit: « Lève-toi, et va-t'en. Ta foi t'a guéri. »
20 επερωτηθεις δε υπο των φαρισαιων ποτε ερχεται η βασιλεια του θεου απεκριθη αυτοις και ειπεν ουκ ερχεται η βασιλεια του θεου μετα παρατηρησεως
Les pharisiens lui ayant demandé quand viendrait le Royaume de Dieu, il leur répondit: « Le Royaume de Dieu ne vient pas en observateur;
21 ουδε ερουσιν ιδου ωδε η ιδου εκει ιδου γαρ η βασιλεια του θεου εντος υμων εστιν
on ne dira pas non plus: « Regardez, ici! » ou « Regardez, là! » car voici, le Royaume de Dieu est en vous. »
22 ειπεν δε προς τους μαθητας ελευσονται ημεραι οτε επιθυμησετε μιαν των ημερων του υιου του ανθρωπου ιδειν και ουκ οψεσθε
Il dit aux disciples: « Les jours viendront où vous désirerez voir l'un des jours du Fils de l'homme, et vous ne le verrez pas.
23 και ερουσιν υμιν ιδου ωδε ιδου εκει μη απελθητε μηδε διωξητε
On vous dira: « Regarde, ici! » ou « Regarde, là! ». Ne vous éloignez pas et ne les suivez pas,
24 ωσπερ γαρ η αστραπη αστραπτουσα εκ της υπ ουρανον εις την υπ ουρανον λαμπει ουτως εσται και ο υιος του ανθρωπου εν τη ημερα αυτου
car, de même que l'éclair, lorsqu'il part d'une partie du ciel, brille vers une autre partie du ciel, ainsi en sera-t-il du Fils de l'homme en son jour.
25 πρωτον δε δει αυτον πολλα παθειν και αποδοκιμασθηναι απο της γενεας ταυτης
Mais il faut d'abord qu'il souffre beaucoup et qu'il soit rejeté par cette génération.
26 και καθως εγενετο εν ταις ημεραις νωε ουτως εσται και εν ταις ημεραις του υιου του ανθρωπου
Comme il en fut du temps de Noé, il en sera de même du temps du Fils de l'homme.
27 ησθιον επινον εγαμουν εξεγαμιζοντο αχρι ης ημερας εισηλθεν νωε εις την κιβωτον και ηλθεν ο κατακλυσμος και απωλεσεν απαντας
Ils mangeaient, ils buvaient, ils se mariaient et ils étaient fiancés, jusqu'au jour où Noé entra dans la barque, et où le déluge vint et les détruisit tous.
28 ομοιως και ως εγενετο εν ταις ημεραις λωτ ησθιον επινον ηγοραζον επωλουν εφυτευον ωκοδομουν
Il en fut de même du temps de Lot: ils mangeaient, ils buvaient, ils achetaient, ils vendaient, ils plantaient, ils bâtissaient;
29 η δε ημερα εξηλθεν λωτ απο σοδομων εβρεξεν πυρ και θειον απ ουρανου και απωλεσεν απαντας
mais le jour où Lot sortit de Sodome, il tomba du ciel une pluie de feu et de soufre qui les fit tous périr.
30 κατα τα αυτα εσται η ημερα ο υιος του ανθρωπου αποκαλυπτεται
Il en sera de même le jour où le Fils de l'homme sera révélé.
31 εν εκεινη τη ημερα ος εσται επι του δωματος και τα σκευη αυτου εν τη οικια μη καταβατω αραι αυτα και ο εν τω αγρω ομοιως μη επιστρεψατω εις τα οπισω
En ce jour-là, celui qui sera sur le toit et qui aura ses biens dans la maison, qu'il ne descende pas pour les emporter. De même, que celui qui sera dans les champs ne se retourne pas.
32 μνημονευετε της γυναικος λωτ
Souvenez-vous de la femme de Lot!
33 ος εαν ζητηση την ψυχην αυτου σωσαι απολεσει αυτην και ος εαν απολεση αυτην ζωογονησει αυτην
Celui qui cherche à sauver sa vie la perd, mais celui qui perd sa vie la conserve.
34 λεγω υμιν ταυτη τη νυκτι δυο εσονται επι κλινης μιας εις παραληφθησεται και ο ετερος αφεθησεται
Je vous le dis, en cette nuit-là, il y aura deux personnes dans un même lit. L'une sera prise et l'autre laissée.
35 δυο εσονται αληθουσαι επι το αυτο μια παραληφθησεται και η ετερα αφεθησεται
Il y aura deux personnes qui moudront du grain ensemble. L'une sera prise et l'autre laissée ».
36 δυο εν τω αγρω εις παραληφθησεται και ο ετερος αφεθησεται
37 και αποκριθεντες λεγουσιν αυτω που κυριε ο δε ειπεν αυτοις οπου το σωμα εκει επισυναχθησονται [ και ] οι αετοι
Eux, répondant, lui demandèrent: « Où, Seigneur? » Il leur dit: « Là où est le corps, là aussi les vautours seront rassemblés. »

< Κατα Λουκαν 17 >