Προς Εβραιους 3
1 οθεν αδελφοι αγιοι κλησεως επουρανιου μετοχοι κατανοησατε τον αποστολον και αρχιερεα της ομολογιας ημων ιησουν χριστον
Wherefore, holy brethren, partakers of the heavenly calling, consider the Apostle and High Priest of our profession, Christ Jesus;
2 πιστον οντα τω ποιησαντι αυτον ως και μωυσης εν ολω τω οικω αυτου
Who was faithful to him that appointed him, as also Moses [was faithful] in all his house.
3 πλειονος γαρ δοξης ουτος παρα μωυσην ηξιωται καθ οσον πλειονα τιμην εχει του οικου ο κατασκευασας αυτον
For this [man] was counted worthy of more glory than Moses, inasmuch as he who hath builded the house hath more honour than the house.
4 πας γαρ οικος κατασκευαζεται υπο τινος ο δε τα παντα κατασκευασας θεος
For every house is builded by some [man]; but he that built all things [is] God.
5 και μωυσης μεν πιστος εν ολω τω οικω αυτου ως θεραπων εις μαρτυριον των λαληθησομενων
And Moses verily [was] faithful in all his house, as a servant, for a testimony of those things which were to be spoken after;
6 χριστος δε ως υιος επι τον οικον αυτου ου οικος εσμεν ημεις εανπερ την παρρησιαν και το καυχημα της ελπιδος μεχρι τελους βεβαιαν κατασχωμεν
But Christ as a son over his own house; whose house are we, if we hold fast the confidence and the rejoicing of the hope firm unto the end.
7 διο καθως λεγει το πνευμα το αγιον σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε
Wherefore (as the Holy Ghost saith, To day if ye will hear his voice,
8 μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων ως εν τω παραπικρασμω κατα την ημεραν του πειρασμου εν τη ερημω
Harden not your hearts, as in the provocation, in the day of temptation in the wilderness:
9 ου επειρασαν με οι πατερες υμων εδοκιμασαν με και ειδον τα εργα μου τεσσαρακοντα ετη
When your fathers tempted me, proved me, and saw my works forty years.
10 διο προσωχθισα τη γενεα εκεινη και ειπον αει πλανωνται τη καρδια αυτοι δε ουκ εγνωσαν τας οδους μου
Wherefore I was grieved with that generation, and said, They do alway err in [their] heart; and they have not known my ways.
11 ως ωμοσα εν τη οργη μου ει εισελευσονται εις την καταπαυσιν μου
So I sware in my wrath, They shall not enter into my rest.)
12 βλεπετε αδελφοι μη ποτε εσται εν τινι υμων καρδια πονηρα απιστιας εν τω αποστηναι απο θεου ζωντος
Take heed, brethren, lest there be in any of you an evil heart of unbelief, in departing from the living God.
13 αλλα παρακαλειτε εαυτους καθ εκαστην ημεραν αχρι ου το σημερον καλειται ινα μη σκληρυνθη εξ υμων τις απατη της αμαρτιας
But exhort one another daily, while it is called To day; lest any of you be hardened through the deceitfulness of sin.
14 μετοχοι γαρ γεγοναμεν του χριστου εανπερ την αρχην της υποστασεως μεχρι τελους βεβαιαν κατασχωμεν
For we are made partakers of Christ, if we hold the beginning of our confidence stedfast unto the end;
15 εν τω λεγεσθαι σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων ως εν τω παραπικρασμω
While it is said, To day if ye will hear his voice, harden not your hearts, as in the provocation.
16 τινες γαρ ακουσαντες παρεπικραναν αλλ ου παντες οι εξελθοντες εξ αιγυπτου δια μωυσεως
For some, when they had heard, did provoke: howbeit not all that came out of Egypt by Moses.
17 τισιν δε προσωχθισεν τεσσαρακοντα ετη ουχι τοις αμαρτησασιν ων τα κωλα επεσεν εν τη ερημω
But with whom was he grieved forty years? [was it] not with them that had sinned, whose carcases fell in the wilderness?
18 τισιν δε ωμοσεν μη εισελευσεσθαι εις την καταπαυσιν αυτου ει μη τοις απειθησασιν
And to whom sware he that they should not enter into his rest, but to them that believed not?
19 και βλεπομεν οτι ουκ ηδυνηθησαν εισελθειν δι απιστιαν
So we see that they could not enter in because of unbelief.
