Προς Εβραιους 12
1 τοιγαρουν και ημεις τοσουτον εχοντες περικειμενον ημιν νεφος μαρτυρων ογκον αποθεμενοι παντα και την ευπεριστατον αμαρτιαν δι υπομονης τρεχωμεν τον προκειμενον ημιν αγωνα
C'est pourquoi, nous qui sommes entourés d'une si grande nuée de témoins, rejetons tout fardeau et le péché qui nous enveloppe si facilement, et courons avec persévérance dans la course qui nous est proposée,
2 αφορωντες εις τον της πιστεως αρχηγον και τελειωτην ιησουν ος αντι της προκειμενης αυτω χαρας υπεμεινεν σταυρον αισχυνης καταφρονησας εν δεξια τε του θρονου του θεου κεκαθικεν
en regardant à Jésus, le père et le consommateur de la foi, qui, pour la joie qui lui était réservée, a enduré la croix, en méprisant sa honte, et s'est assis à la droite du trône de Dieu.
3 αναλογισασθε γαρ τον τοιαυτην υπομεμενηκοτα υπο των αμαρτωλων εις αυτον αντιλογιαν ινα μη καμητε ταις ψυχαις υμων εκλυομενοι
Considérez en effet celui qui a supporté une telle contradiction des pécheurs contre lui-même, afin que vous ne vous lassiez pas, en défaillant dans vos âmes.
4 ουπω μεχρι αιματος αντικατεστητε προς την αμαρτιαν ανταγωνιζομενοι
Vous n'avez pas encore résisté jusqu'au sang, en luttant contre le péché.
5 και εκλελησθε της παρακλησεως ητις υμιν ως υιοις διαλεγεται υιε μου μη ολιγωρει παιδειας κυριου μηδε εκλυου υπ αυτου ελεγχομενος
Vous avez oublié l'exhortation qui raisonne avec vous comme avec des enfants, « Mon fils, ne prends pas à la légère le châtiment du Seigneur, et ne vous laissez pas abattre quand il vous réprimande;
6 ον γαρ αγαπα κυριος παιδευει μαστιγοι δε παντα υιον ον παραδεχεται
car celui que le Seigneur aime, il le discipline, et châtie chaque fils qu'il reçoit. »
7 ει παιδειαν υπομενετε ως υιοις υμιν προσφερεται ο θεος τις γαρ εστιν υιος ον ου παιδευει πατηρ
C'est pour la discipline que vous endurez. Dieu vous traite comme des enfants; car quel est le fils que son père ne corrige pas?
8 ει δε χωρις εστε παιδειας ης μετοχοι γεγονασιν παντες αρα νοθοι εστε και ουχ υιοι
Mais si vous êtes privés de la discipline, à laquelle tous ont eu part, vous êtes illégitimes, et non des enfants.
9 ειτα τους μεν της σαρκος ημων πατερας ειχομεν παιδευτας και ενετρεπομεθα ου πολλω μαλλον υποταγησομεθα τω πατρι των πνευματων και ζησομεν
D'ailleurs, les pères de notre chair nous ont châtiés, et nous les avons respectés. Ne devrions-nous pas plutôt être soumis au Père des esprits et vivre?
10 οι μεν γαρ προς ολιγας ημερας κατα το δοκουν αυτοις επαιδευον ο δε επι το συμφερον εις το μεταλαβειν της αγιοτητος αυτου
Ils nous ont en effet châtiés pendant quelques jours, comme il leur a semblé bon, mais lui, c'est pour notre bien, afin que nous participions à sa sainteté.
11 πασα δε παιδεια προς μεν το παρον ου δοκει χαρας ειναι αλλα λυπης υστερον δε καρπον ειρηνικον τοις δι αυτης γεγυμνασμενοις αποδιδωσιν δικαιοσυνης
Tout châtiment semble pour l'instant non pas joyeux, mais douloureux; mais il produit ensuite le fruit paisible de la justice pour ceux qu'il a formés.
12 διο τας παρειμενας χειρας και τα παραλελυμενα γονατα ανορθωσατε
C'est pourquoi relevez les mains qui pendent et les genoux affaiblis,
13 και τροχιας ορθας ποιησατε τοις ποσιν υμων ινα μη το χωλον εκτραπη ιαθη δε μαλλον
et tracez des sentiers droits pour vos pieds, afin que ce qui est boiteux ne soit pas disloqué, mais plutôt guéri.
14 ειρηνην διωκετε μετα παντων και τον αγιασμον ου χωρις ουδεις οψεται τον κυριον
Recherchez la paix avec tous les hommes et la sanctification sans laquelle personne ne verra le Seigneur,
15 επισκοπουντες μη τις υστερων απο της χαριτος του θεου μη τις ριζα πικριας ανω φυουσα ενοχλη και δια ταυτης μιανθωσιν πολλοι
en veillant à ce qu'il n'y ait pas d'homme qui manque à la grâce de Dieu, à ce qu'aucune racine d'amertume ne germe chez vous et ne souille plusieurs personnes,
16 μη τις πορνος η βεβηλος ως ησαυ ος αντι βρωσεως μιας απεδοτο τα πρωτοτοκια αυτου
à ce qu'il n'y ait pas d'impudique ou de profane, comme Ésaü, qui a vendu son droit d'aînesse pour un repas.
17 ιστε γαρ οτι και μετεπειτα θελων κληρονομησαι την ευλογιαν απεδοκιμασθη μετανοιας γαρ τοπον ουχ ευρεν καιπερ μετα δακρυων εκζητησας αυτην
Vous savez en effet que, lorsqu'il voulut ensuite hériter de la bénédiction, il fut rejeté, parce qu'il ne trouva pas de lieu où il pût se raviser, bien qu'il le cherchât avec larmes.
18 ου γαρ προσεληλυθατε ψηλαφωμενω ορει και κεκαυμενω πυρι και γνοφω και σκοτω και θυελλη
Car vous n'êtes pas arrivés à une montagne que l'on pouvait toucher et qui brûlait de feu, ni à l'obscurité, ni aux ténèbres, ni à la tempête,
19 και σαλπιγγος ηχω και φωνη ρηματων ης οι ακουσαντες παρητησαντο μη προστεθηναι αυτοις λογον
ni au son d'une trompette, ni à la voix des paroles, que ceux qui l'entendaient suppliaient qu'on ne leur adressât pas un mot de plus,
20 ουκ εφερον γαρ το διαστελλομενον καν θηριον θιγη του ορους λιθοβοληθησεται
car ils ne pouvaient supporter ce qui avait été ordonné: « Si un seul animal touche la montagne, il sera lapidé ».
21 και ουτως φοβερον ην το φανταζομενον μωυσης ειπεν εκφοβος ειμι και εντρομος
L'apparition était si effrayante que Moïse dit: « Je suis terrifié et je tremble. »
22 αλλα προσεληλυθατε σιων ορει και πολει θεου ζωντος ιερουσαλημ επουρανιω και μυριασιν αγγελων
Mais vous êtes venus à la montagne de Sion, à la cité du Dieu vivant, la Jérusalem céleste, à une multitude innombrable d'anges,
23 πανηγυρει και εκκλησια πρωτοτοκων εν ουρανοις απογεγραμμενων και κριτη θεω παντων και πνευμασιν δικαιων τετελειωμενων
au rassemblement et à l'assemblée des premiers-nés inscrits dans les cieux, à Dieu, le juge de tous, aux esprits des justes rendus parfaits,
24 και διαθηκης νεας μεσιτη ιησου και αιματι ραντισμου κρειττον λαλουντι παρα τον αβελ
à Jésus, le médiateur d'une nouvelle alliance, et au sang de l'aspersion qui vaut mieux que celui d'Abel.
25 βλεπετε μη παραιτησησθε τον λαλουντα ει γαρ εκεινοι ουκ εφυγον τον επι της γης παραιτησαμενοι χρηματιζοντα πολλω μαλλον ημεις οι τον απ ουρανων αποστρεφομενοι
Veillez à ne pas refuser celui qui parle. Car s'ils n'ont pas échappé au refus de celui qui avertissait sur la terre, à combien plus forte raison n'échapperons-nous pas, nous qui nous détournons de celui qui avertit du haut des cieux,
26 ου η φωνη την γην εσαλευσεν τοτε νυν δε επηγγελται λεγων ετι απαξ εγω σειω ου μονον την γην αλλα και τον ουρανον
dont la voix a ébranlé la terre alors, mais qu'il a promis maintenant en disant: « Encore une fois, j'ébranlerai non seulement la terre, mais aussi les cieux. »
27 το δε ετι απαξ δηλοι των σαλευομενων την μεταθεσιν ως πεποιημενων ινα μεινη τα μη σαλευομενα
Cette expression « Encore une fois » signifie que ce qui est ébranlé est enlevé, comme les choses faites, afin que ce qui n'est pas ébranlé demeure.
28 διο βασιλειαν ασαλευτον παραλαμβανοντες εχωμεν χαριν δι ης λατρευωμεν ευαρεστως τω θεω μετα αιδους και ευλαβειας
C'est pourquoi, recevant un Royaume qui ne peut être ébranlé, ayons la grâce, par laquelle nous servons Dieu agréablement, avec respect et crainte,
29 και γαρ ο θεος ημων πυρ καταναλισκον
car notre Dieu est un feu dévorant.
