< Πραξεις 22 >
1 ανδρες αδελφοι και πατερες ακουσατε μου της προς υμας νυνι απολογιας
ਹੇ ਪਿਤ੍ਰੁʼਗਣਾ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣਾਃ, ਇਦਾਨੀਂ ਮਮ ਨਿਵੇਦਨੇ ਸਮਵਧੱਤ|
2 ακουσαντες δε οτι τη εβραιδι διαλεκτω προσεφωνει αυτοις μαλλον παρεσχον ησυχιαν και φησιν
ਤਦਾ ਸ ਇਬ੍ਰੀਯਭਾਸ਼਼ਯਾ ਕਥਾਂ ਕਥਯਤੀਤਿ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਅਤੀਵ ਨਿਃਸ਼ਬ੍ਦਾ ਸਨ੍ਤੋ(ਅ)ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍|
3 εγω μεν ειμι ανηρ ιουδαιος γεγεννημενος εν ταρσω της κιλικιας ανατεθραμμενος δε εν τη πολει ταυτη παρα τους ποδας γαμαλιηλ πεπαιδευμενος κατα ακριβειαν του πατρωου νομου ζηλωτης υπαρχων του θεου καθως παντες υμεις εστε σημερον
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸੋ(ਅ)ਕਥਯਦ੍ ਅਹੰ ਯਿਹੂਦੀਯ ਇਤਿ ਨਿਸ਼੍ਚਯਃ ਕਿਲਿਕਿਯਾਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਤਾਰ੍ਸ਼਼ਨਗਰੰ ਮਮ ਜਨ੍ਮਭੂਮਿਃ, ਏਤੰਨਗਰੀਯਸ੍ਯ ਗਮਿਲੀਯੇਲਨਾਮ੍ਨੋ(ਅ)ਧ੍ਯਾਪਕਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਣਾਂ ਵਿਧਿਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਨੁਸਾਰੇਣ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਰੂਪੇਣ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਿਤੋ(ਅ)ਭਵਮ੍ ਇਦਾਨੀਨ੍ਤਨਾ ਯੂਯੰ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਭਵਥ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ(ਅ)ਹਮਪੀਸ਼੍ਵਰਸੇਵਾਯਾਮ੍ ਉਦ੍ਯੋਗੀ ਜਾਤਃ|
4 ος ταυτην την οδον εδιωξα αχρι θανατου δεσμευων και παραδιδους εις φυλακας ανδρας τε και γυναικας
ਮਤਮੇਤਦ੍ ਦ੍ਵਿਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਦ੍ਗ੍ਰਾਹਿਨਾਰੀਪੁਰੁਸ਼਼ਾਨ੍ ਕਾਰਾਯਾਂ ਬੱਧ੍ਵਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਣਨਾਸ਼ਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤਾਂ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਤਾਮ੍ ਅਕਰਵਮ੍|
5 ως και ο αρχιερευς μαρτυρει μοι και παν το πρεσβυτεριον παρ ων και επιστολας δεξαμενος προς τους αδελφους εις δαμασκον επορευομην αξων και τους εκεισε οντας δεδεμενους εις ιερουσαλημ ινα τιμωρηθωσιν
ਮਹਾਯਾਜਕਃ ਸਭਾਸਦਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਲੋਕਾਸ਼੍ਚ ਮਮੈਤਸ੍ਯਾਃ ਕਥਾਯਾਃ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ, ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪਾਦ੍ ਦੰਮੇਸ਼਼ਕਨਗਰਨਿਵਾਸਿਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣਾਰ੍ਥਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਤ੍ਰਾਣਿ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਯੇ ਤਤ੍ਰ ਸ੍ਥਿਤਾਸ੍ਤਾਨ੍ ਦਣ੍ਡਯਿਤੁੰ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਮ੍ ਆਨਯਨਾਰ੍ਥੰ ਦੰਮੇਸ਼਼ਕਨਗਰੰ ਗਤੋਸ੍ਮਿ|
6 εγενετο δε μοι πορευομενω και εγγιζοντι τη δαμασκω περι μεσημβριαν εξαιφνης εκ του ουρανου περιαστραψαι φως ικανον περι εμε
ਕਿਨ੍ਤੁ ਗੱਛਨ੍ ਤੰਨਗਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਾਨ੍ ਤਦਾ ਦ੍ਵਿਤੀਯਪ੍ਰਹਰਵੇਲਾਯਾਂ ਸਤ੍ਯਾਮ੍ ਅਕਸ੍ਮਾਦ੍ ਗਗਣਾੰਨਿਰ੍ਗਤ੍ਯ ਮਹਤੀ ਦੀਪ੍ਤਿ ਰ੍ਮਮ ਚਤੁਰ੍ਦਿਸ਼ਿ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਵਤੀ|
7 επεσον τε εις το εδαφος και ηκουσα φωνης λεγουσης μοι σαουλ σαουλ τι με διωκεις
ਤਤੋ ਮਯਿ ਭੂਮੌ ਪਤਿਤੇ ਸਤਿ, ਹੇ ਸ਼ੌਲ ਹੇ ਸ਼ੌਲ ਕੁਤੋ ਮਾਂ ਤਾਡਯਸਿ? ਮਾਮ੍ਪ੍ਰਤਿ ਭਾਸ਼਼ਿਤ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਏਕੋ ਰਵੋਪਿ ਮਯਾ ਸ਼੍ਰੁਤਃ|
8 εγω δε απεκριθην τις ει κυριε ειπεν τε προς με εγω ειμι ιησους ο ναζωραιος ον συ διωκεις
ਤਦਾਹੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦੰ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੇ ਕੋ ਭਵਾਨ੍? ਤਤਃ ਸੋ(ਅ)ਵਾਦੀਤ੍ ਯੰ ਤ੍ਵੰ ਤਾਡਯਸਿ ਸ ਨਾਸਰਤੀਯੋ ਯੀਸ਼ੁਰਹੰ|
9 οι δε συν εμοι οντες το μεν φως εθεασαντο και εμφοβοι εγενοντο την δε φωνην ουκ ηκουσαν του λαλουντος μοι
ਮਮ ਸਙ੍ਗਿਨੋ ਲੋਕਾਸ੍ਤਾਂ ਦੀਪ੍ਤਿੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਭਿਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਾਮ੍ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਦਿਤੰ ਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਤੇ ਨਾਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤ|
10 ειπον δε τι ποιησω κυριε ο δε κυριος ειπεν προς με αναστας πορευου εις δαμασκον κακει σοι λαληθησεται περι παντων ων τετακται σοι ποιησαι
ਤਤਃ ਪਰੰ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨਹੰ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਮਯਾ ਕਿੰ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ? ਤਤਃ ਪ੍ਰਭੁਰਕਥਯਤ੍, ਉੱਥਾਯ ਦੰਮੇਸ਼਼ਕਨਗਰੰ ਯਾਹਿ ਤ੍ਵਯਾ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ ਨਿਰੂਪਿਤਮਾਸ੍ਤੇ ਤਤ੍ ਤਤ੍ਰ ਤ੍ਵੰ ਜ੍ਞਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਸੇ|
11 ως δε ουκ ενεβλεπον απο της δοξης του φωτος εκεινου χειραγωγουμενος υπο των συνοντων μοι ηλθον εις δαμασκον
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤਸ੍ਯਾਃ ਖਰਤਰਦੀਪ੍ਤੇਃ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਕਿਮਪਿ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸਙ੍ਗਿਗਣੇਨ ਧ੍ਰੁʼਤਹਸ੍ਤਃ ਸਨ੍ ਦੰਮੇਸ਼਼ਕਨਗਰੰ ਵ੍ਰਜਿਤਵਾਨ੍|
12 ανανιας δε τις ανηρ ευσεβης κατα τον νομον μαρτυρουμενος υπο παντων των κατοικουντων [ εν δαμασκω ] ιουδαιων
ਤੰਨਗਰਨਿਵਾਸਿਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਮਾਨ੍ਯੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਨੁਸਾਰੇਣ ਭਕ੍ਤਸ਼੍ਚ ਹਨਾਨੀਯਨਾਮਾ ਮਾਨਵ ਏਕੋ
13 ελθων προς με και επιστας ειπεν μοι σαουλ αδελφε αναβλεψον καγω αυτη τη ωρα ανεβλεψα εις αυτον
ਮਮ ਸੰਨਿਧਿਮ੍ ਏਤ੍ਯ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਅਕਥਯਤ੍, ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਃ ਸ਼ੌਲ ਸੁਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਭਵ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਣ੍ਡੇ(ਅ)ਹੰ ਸਮ੍ਯਕ੍ ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
14 ο δε ειπεν ο θεος των πατερων ημων προεχειρισατο σε γνωναι το θελημα αυτου και ιδειν τον δικαιον και ακουσαι φωνην εκ του στοματος αυτου
ਤਤਃ ਸ ਮਹ੍ਯੰ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯਥਾ ਤ੍ਵਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਭਿਪ੍ਰਾਯੰ ਵੇਤ੍ਸਿ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ੁੱਧਸੱਤ੍ਵਜਨਸ੍ਯ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੀਮੁਖਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਸ਼਼ਿ ਤੰਨਿਮਿੱਤਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਣਾਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਮਨੋਨੀਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨੰ|
15 οτι εση μαρτυς αυτω προς παντας ανθρωπους ων εωρακας και ηκουσας
ਯਤੋ ਯਦ੍ਯਦ੍ ਅਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ੀਰਸ਼੍ਰੌਸ਼਼ੀਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਮਾਨਵਾਨਾਂ ਸਮੀਪੇ ਤ੍ਵੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ੀ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਸਿ|
16 και νυν τι μελλεις αναστας βαπτισαι και απολουσαι τας αμαρτιας σου επικαλεσαμενος το ονομα του κυριου
ਅਤਏਵ ਕੁਤੋ ਵਿਲਮ੍ਬਸੇ? ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥ੍ਯ ਨਿਜਪਾਪਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਨਾਰ੍ਥੰ ਮੱਜਨਾਯ ਸਮੁੱਤਿਸ਼਼੍ਠ|
17 εγενετο δε μοι υποστρεψαντι εις ιερουσαλημ και προσευχομενου μου εν τω ιερω γενεσθαι με εν εκστασει
ਤਤਃ ਪਰੰ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਗਤ੍ਯ ਮਨ੍ਦਿਰੇ(ਅ)ਹਮ੍ ਏਕਦਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯੇ, ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ(ਅ)ਹਮ੍ ਅਭਿਭੂਤਃ ਸਨ੍ ਪ੍ਰਭੂੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਪਸ਼੍ਯਨ੍,
18 και ιδειν αυτον λεγοντα μοι σπευσον και εξελθε εν ταχει εξ ιερουσαλημ διοτι ου παραδεξονται σου την μαρτυριαν περι εμου
ਤ੍ਵੰ ਤ੍ਵਰਯਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਃ ਪ੍ਰਤਿਸ਼਼੍ਠਸ੍ਵ ਯਤੋ ਲੋਕਾਮਯਿ ਤਵ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਨ ਗ੍ਰਹੀਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਮਾਮ੍ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਦਿਤੰ ਤਸ੍ਯੇਦੰ ਵਾਕ੍ਯਮ੍ ਅਸ਼੍ਰੌਸ਼਼ਮ੍|
19 καγω ειπον κυριε αυτοι επιστανται οτι εγω ημην φυλακιζων και δερων κατα τας συναγωγας τους πιστευοντας επι σε
ਤਤੋਹੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦਿਸ਼਼ਮ੍ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਪ੍ਰਤਿਭਜਨਭਵਨੰ ਤ੍ਵਯਿ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨੋ ਲੋਕਾਨ੍ ਬੱਧ੍ਵਾ ਪ੍ਰਹ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍,
20 και οτε εξεχειτο το αιμα στεφανου του μαρτυρος σου και αυτος ημην εφεστως και συνευδοκων τη αναιρεσει αυτου και φυλασσων τα ιματια των αναιρουντων αυτον
ਤਥਾ ਤਵ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣਃ ਸ੍ਤਿਫਾਨਸ੍ਯ ਰਕ੍ਤਪਾਤਨਸਮਯੇ ਤਸ੍ਯ ਵਿਨਾਸ਼ੰ ਸੰਮਨ੍ਯ ਸੰਨਿਧੌ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਹਨ੍ਤ੍ਰੁʼਲੋਕਾਨਾਂ ਵਾਸਾਂਸਿ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍, ਏਤਤ੍ ਤੇ ਵਿਦੁਃ|
21 και ειπεν προς με πορευου οτι εγω εις εθνη μακραν εξαποστελω σε
ਤਤਃ ਸੋ(ਅ)ਕਥਯਤ੍ ਪ੍ਰਤਿਸ਼਼੍ਠਸ੍ਵ ਤ੍ਵਾਂ ਦੂਰਸ੍ਥਭਿੰਨਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯੇ|
22 ηκουον δε αυτου αχρι τουτου του λογου και επηραν την φωνην αυτων λεγοντες αιρε απο της γης τον τοιουτον ου γαρ καθηκεν αυτον ζην
ਤਦਾ ਲੋਕਾ ਏਤਾਵਤ੍ਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤਾਂ ਤਦੀਯਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੋੱਚੈਰਕਥਯਨ੍, ਏਨੰ ਭੂਮਣ੍ਡਲਾਦ੍ ਦੂਰੀਕੁਰੁਤ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਜਨਸ੍ਯ ਜੀਵਨੰ ਨੋਚਿਤਮ੍|
23 κραυγαζοντων δε αυτων και ριπτοντων τα ιματια και κονιορτον βαλλοντων εις τον αερα
ਇਤ੍ਯੁੱਚੈਃ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਵਸਨਾਨਿ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਗਗਣੰ ਪ੍ਰਤਿ ਧੂਲੀਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍
24 εκελευσεν αυτον ο χιλιαρχος αγεσθαι εις την παρεμβολην ειπων μαστιξιν ανεταζεσθαι αυτον ινα επιγνω δι ην αιτιαν ουτως επεφωνουν αυτω
ਤਤਃ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਃ ਪੌਲੰ ਦੁਰ੍ਗਾਭ੍ਯਨ੍ਤਰ ਨੇਤੁੰ ਸਮਾਦਿਸ਼ਤ੍| ਏਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾਃ ਕਿੰਨਿਮਿੱਤਮ੍ ਏਤਾਵਦੁੱਚੈਃਸ੍ਵਰਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੱਵਨ੍, ਏਤਦ੍ ਵੇੱਤੁੰ ਤੰ ਕਸ਼ਯਾ ਪ੍ਰਹ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਕਰ੍ੱਤੁਮਾਦਿਸ਼ਤ੍|
25 ως δε προετειναν αυτον τοις ιμασιν ειπεν προς τον εστωτα εκατονταρχον ο παυλος ει ανθρωπον ρωμαιον και ακατακριτον εξεστιν υμιν μαστιζειν
ਪਦਾਤਯਸ਼੍ਚਰ੍ੰਮਨਿਰ੍ੰਮਿਤਰੱਜੁਭਿਸ੍ਤਸ੍ਯ ਬਨ੍ਧਨੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮੁਦ੍ਯਤਾਸ੍ਤਾਸ੍ਤਦਾਨੀਂ ਪੌਲਃ ਸੰਮੁਖਸ੍ਥਿਤੰ ਸ਼ਤਸੇਨਾਪਤਿਮ੍ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਦਣ੍ਡਾਜ੍ਞਾਯਾਮ੍ ਅਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਯਾਂ ਕਿੰ ਰੋਮਿਲੋਕੰ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਅਧਿਕਾਰੋਸ੍ਤਿ?
26 ακουσας δε ο εκατονταρχος προσελθων απηγγειλεν τω χιλιαρχω λεγων ορα τι μελλεις ποιειν ο γαρ ανθρωπος ουτος ρωμαιος εστιν
ਏਨਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤੇਃ ਸੰਨਿਧਿੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਮਵਦਤ੍ ਸ ਰੋਮਿਲੋਕ ਏਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਾਵਧਾਨਃ ਸਨ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਕੁਰੁ|
27 προσελθων δε ο χιλιαρχος ειπεν αυτω λεγε μοι ει συ ρωμαιος ει ο δε εφη ναι
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿ ਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਤਮਪ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਕਿੰ ਰੋਮਿਲੋਕਃ? ਇਤਿ ਮਾਂ ਬ੍ਰੂਹਿ| ਸੋ(ਅ)ਕਥਯਤ੍ ਸਤ੍ਯਮ੍|
28 απεκριθη τε ο χιλιαρχος εγω πολλου κεφαλαιου την πολιτειαν ταυτην εκτησαμην ο δε παυλος εφη εγω δε και γεγεννημαι
ਤਤਃ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਬਹੁਦ੍ਰਵਿਣੰ ਦੱਤ੍ਵਾਹੰ ਤਤ੍ ਪੌਰਸਖ੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਾਨ੍; ਕਿਨ੍ਤੁ ਪੌਲਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਅਹੰ ਜਨੁਨਾ ਤਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ|
29 ευθεως ουν απεστησαν απ αυτου οι μελλοντες αυτον ανεταζειν και ο χιλιαρχος δε εφοβηθη επιγνους οτι ρωμαιος εστιν και οτι ην αυτον δεδεκως
ਇੱਥੰ ਸਤਿ ਯੇ ਪ੍ਰਹਾਰੇਣ ਤੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁੰ ਸਮੁਦ੍ਯਤਾ ਆਸਨ੍ ਤੇ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਾਤ੍ ਪ੍ਰਾਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤ; ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਸ੍ਤੰ ਰੋਮਿਲੋਕੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਸ੍ਵਯੰ ਯਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਬਨ੍ਧਨਮ੍ ਅਕਾਰ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਤਤ੍ਕਾਰਣਾਦ੍ ਅਬਿਭੇਤ੍|
30 τη δε επαυριον βουλομενος γνωναι το ασφαλες το τι κατηγορειται παρα των ιουδαιων ελυσεν αυτον απο των δεσμων και εκελευσεν ελθειν τους αρχιερεις και ολον το συνεδριον αυτων και καταγαγων τον παυλον εστησεν εις αυτους
ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾਃ ਪੌਲੰ ਕੁਤੋ(ਅ)ਪਵਦਨ੍ਤੇ ਤਸ੍ਯ ਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਵਾਞ੍ਛਨ੍ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਃ ਪਰੇ(ਅ)ਹਨਿ ਪੌਲੰ ਬਨ੍ਧਨਾਤ੍ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਨ੍ ਮਹਾਸਭਾਯਾਃ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਸ਼੍ਚ ਸਮੁਪਸ੍ਥਾਤੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼੍ਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੌ ਪੌਲਮ੍ ਅਵਰੋਹ੍ਯ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨ੍|