< Προς Κορινθιους Β΄ 7 >

1 ταυτας ουν εχοντες τας επαγγελιας αγαπητοι καθαρισωμεν εαυτους απο παντος μολυσμου σαρκος και πνευματος επιτελουντες αγιωσυνην εν φοβω θεου
HAVING therefore these promises, beloved, let us cleanse ourselves from all defilement of flesh and spirit, perfecting holiness in the fear of God.
2 χωρησατε ημας ουδενα ηδικησαμεν ουδενα εφθειραμεν ουδενα επλεονεκτησαμεν
Give us a favourable reception: we have injured no man, we have corrupted no man, we have defrauded no man.
3 ου προς κατακρισιν λεγω προειρηκα γαρ οτι εν ταις καρδιαις ημων εστε εις το συναποθανειν και συζην
I speak not for your condemnation, for I have already said, that ye are in our hearts to die and live together.
4 πολλη μοι παρρησια προς υμας πολλη μοι καυχησις υπερ υμων πεπληρωμαι τη παρακλησει υπερπερισσευομαι τη χαρα επι παση τη θλιψει ημων
Great is my freedom of speech to you, great is my glorying over you: I am filled with consolation, I overflow with joy in all our tribulation.
5 και γαρ ελθοντων ημων εις μακεδονιαν ουδεμιαν εσχηκεν ανεσιν η σαρξ ημων αλλ εν παντι θλιβομενοι εξωθεν μαχαι εσωθεν φοβοι
For when we were come into Macedonia, our flesh had no rest, but we were afflicted on every side; without were fightings; within were fears.
6 αλλ ο παρακαλων τους ταπεινους παρεκαλεσεν ημας ο θεος εν τη παρουσια τιτου
But God that comforteth the lowly comforted us by the coming of Titus:
7 ου μονον δε εν τη παρουσια αυτου αλλα και εν τη παρακλησει η παρεκληθη εφ υμιν αναγγελλων ημιν την υμων επιποθησιν τον υμων οδυρμον τον υμων ζηλον υπερ εμου ωστε με μαλλον χαρηναι
and not by his coming only, but also by the consolation wherewith he had been comforted among you, declaring to us your fervent desire, your mourning, your zeal for me, so that I rejoiced the more.
8 οτι ει και ελυπησα υμας εν τη επιστολη ου μεταμελομαι ει και μετεμελομην βλεπω γαρ οτι η επιστολη εκεινη ει και προς ωραν ελυπησεν υμας
For if I grieved you by a letter, I do not repent, though I did repent: for I perceive that this letter made you sorry, though but for a season.
9 νυν χαιρω ουχ οτι ελυπηθητε αλλ οτι ελυπηθητε εις μετανοιαν ελυπηθητε γαρ κατα θεον ινα εν μηδενι ζημιωθητε εξ ημων
Now I rejoice, not that ye have been made sorrowful, but that ye have sorrowed unto repentance; for ye have been made sorry in a godly manner, that ye might receive damage from us in nothing.
10 η γαρ κατα θεον λυπη μετανοιαν εις σωτηριαν αμεταμελητον κατεργαζεται η δε του κοσμου λυπη θανατον κατεργαζεται
For sorrow of a godly sort worketh repentance unto salvation never to be repented of, but worldly sorrow worketh death.
11 ιδου γαρ αυτο τουτο το κατα θεον λυπηθηναι υμας ποσην κατειργασατο υμιν σπουδην αλλα απολογιαν αλλα αγανακτησιν αλλα φοβον αλλα επιποθησιν αλλα ζηλον αλλα εκδικησιν εν παντι συνεστησατε εαυτους αγνους ειναι εν τω πραγματι
For behold this very thing, that ye were made sorry after a godly manner, how great diligence did it produce in you! yea, what apologizing! yea, what indignation! yea, what fear! yea, what earnest desire! yea, what zeal! yea, what vengeance! In every step ye have approved yourselves as pure in this affair.
12 αρα ει και εγραψα υμιν ουχ εινεκεν του αδικησαντος ουδε εινεκεν του αδικηθεντος αλλ εινεκεν του φανερωθηναι την σπουδην υμων την υπερ ημων προς υμας ενωπιον του θεου
And indeed though I wrote unto you, I did it not merely for his cause that had done the wrong, nor for his cause who had suffered the injury, but that our diligent attention for you might be more abundantly manifested to you in the presence of God.
13 δια τουτο παρακεκλημεθα επι δε τη παρακλησει υμων περισσοτερως μαλλον εχαρημεν επι τη χαρα τιτου οτι αναπεπαυται το πνευμα αυτου απο παντων υμων
Therefore we were comforted in your consolation; and exceeding abundantly the more rejoiced we in the joy of Titus, because his spirit was refreshed by you all.
14 οτι ει τι αυτω υπερ υμων κεκαυχημαι ου κατησχυνθην αλλ ως παντα εν αληθεια ελαλησαμεν υμιν ουτως και η καυχησις ημων η επι τιτου αληθεια εγενηθη
For if I have boasted of you to him in any thing, I am not ashamed; but as we have spoken all things to you in truth, so our boasting of you to Titus hath been found truth.
15 και τα σπλαγχνα αυτου περισσοτερως εις υμας εστιν αναμιμνησκομενου την παντων υμων υπακοην ως μετα φοβου και τρομου εδεξασθε αυτον
And his bowels more abundantly yearn over you, when he remembers the obedience of you all, how with fear and trembling ye received him.
16 χαιρω οτι εν παντι θαρρω εν υμιν
I rejoice therefore that in every thing I have confidence in you.

< Προς Κορινθιους Β΄ 7 >