Προς Κορινθιους Β΄ 6

1 συνεργουντες δε και παρακαλουμεν μη εις κενον την χαριν του θεου δεξασθαι υμας

As a worker with him I beseech you not to receive the grace of God in vain.

2 λεγει γαρ καιρω δεκτω επηκουσα σου και εν ημερα σωτηριας εβοηθησα σοι ιδου νυν καιρος ευπροσδεκτος ιδου νυν ημερα σωτηριας

For he said. In an acceptable time have I heard thee, And in the day of salvation have I succored thee. Behold, now is the acceptable time! behold, now is the day of salvation!

3 μηδεμιαν εν μηδενι διδοντες προσκοπην ινα μη μωμηθη η διακονια

I am giving no one a cause of stumbling in order that my ministry may not be discredited;

4 αλλ εν παντι συνιστωντες εαυτους ως θεου διακονοι εν υπομονη πολλη εν θλιψεσιν εν αναγκαις εν στενοχωριαις

but in every way I am striving to commend myself as God’s minister by stedfast endurance, by afflictions, by troubles, by distresses,

5 εν πληγαις εν φυλακαις εν ακαταστασιαις εν κοποις εν αγρυπνιαις εν νηστειαις

by floggings, by imprisonment; in riots, in labors, in sleepless watching, in hunger and thirst;

6 εν αγνοτητι εν γνωσει εν μακροθυμια εν χρηστοτητι εν πνευματι αγιω εν αγαπη ανυποκριτω

with purity, understanding, patience, and kindness; by the Holy Spirit, by love sincere,

7 εν λογω αληθειας εν δυναμει θεου δια των οπλων της δικαιοσυνης των δεξιων και αριστερων

by a true teaching and an energy divine; by the weapons of righteousness, for attack or for defense,

8 δια δοξης και ατιμιας δια δυσφημιας και ευφημιας ως πλανοι και αληθεις

amid honor or dishonor, amid evil report and good report; as a deceiver and yet true;

9 ως αγνοουμενοι και επιγινωσκομενοι ως αποθνησκοντες και ιδου ζωμεν ως παιδευομενοι και μη θανατουμενοι

as unknown and yet well known; as at death’s door, yet, strange to tell, I live on; as chastened, but not killed;

10 ως λυπουμενοι αει δε χαιροντες ως πτωχοι πολλους δε πλουτιζοντες ως μηδεν εχοντες και παντα κατεχοντες

as grieved, but always glad; as poor, but making many rich; as having nothing, yet possessing everything.

11 το στομα ημων ανεωγεν προς υμας κορινθιοι η καρδια ημων πεπλατυνται

O Corinthians, I am unsealing my lips to you; my heart is wide open to you.

12 ου στενοχωρεισθε εν ημιν στενοχωρεισθε δε εν τοις σπλαγχνοις υμων

There is no narrowness in my love; but the narrowness is in your own.

13 την δε αυτην αντιμισθιαν ως τεκνοις λεγω πλατυνθητε και υμεις

I pray you, therefore, in fair exchange (I speak as to my children), let your hearts also be wide open to me.

14 μη γινεσθε ετεροζυγουντες απιστοις τις γαρ μετοχη δικαιοσυνη και ανομια τις δε κοινωνια φωτι προς σκοτος

Be not unequally yoked with unbelievers; for what fellowship has righteousness with lawlessness? what communion has light with darkness?

15 τις δε συμφωνησις χριστω προς βελιαλ η τις μερις πιστω μετα απιστου

What concord has Christ with Belial? What portion has a believer with an unbeliever?

16 τις δε συγκαταθεσις ναω θεου μετα ειδωλων υμεις γαρ ναος θεου εστε ζωντος καθως ειπεν ο θεος οτι ενοικησω εν αυτοις και εμπεριπατησω και εσομαι αυτων θεος και αυτοι εσονται μοι λαος

And what compact has God’s temple with idols? For we are a temple of the living God, as he has said. I will dwell among them, and walk about among them; I will be their God, and they will be my people.

17 διο εξελθατε εκ μεσου αυτων και αφορισθητε λεγει κυριος και ακαθαρτου μη απτεσθε καγω εισδεξομαι υμας

Therefore, Come out from among them and separate yourselves, saith the Lord, touch not what is unclean;

18 και εσομαι υμιν εις πατερα και υμεις εσεσθε μοι εις υιους και θυγατερας λεγει κυριος παντοκρατωρ

then I will receive you and will be to you a Father, and you shall be to me sons and daughters, saith the Lord Almighty.