Προς Κορινθιους Β΄ 10
1 αυτος δε εγω παυλος παρακαλω υμας δια της πραοτητος και επιεικειας του χριστου ος κατα προσωπον μεν ταπεινος εν υμιν απων δε θαρρω εις υμας
Or, moi Paul, je vous en conjure par l'humilité et la douceur du Christ, moi qui, en votre présence, suis humble parmi vous, mais qui, absent, suis hardi envers vous.
2 δεομαι δε το μη παρων θαρρησαι τη πεποιθησει η λογιζομαι τολμησαι επι τινας τους λογιζομενους ημας ως κατα σαρκα περιπατουντας
Oui, je vous prie de faire en sorte que, lorsque je suis présent, je ne fasse pas preuve de courage avec l'assurance avec laquelle j'entends m'enhardir contre quelques-uns, qui considèrent que nous marchons selon la chair.
3 εν σαρκι γαρ περιπατουντες ου κατα σαρκα στρατευομεθα
Car, bien que nous marchions selon la chair, nous ne combattons pas selon la chair;
4 τα γαρ οπλα της στρατειας ημων ου σαρκικα αλλα δυνατα τω θεω προς καθαιρεσιν οχυρωματων
car les armes de notre combat ne sont pas celles de la chair, mais elles sont puissantes devant Dieu pour renverser les forteresses,
5 λογισμους καθαιρουντες και παν υψωμα επαιρομενον κατα της γνωσεως του θεου και αιχμαλωτιζοντες παν νοημα εις την υπακοην του χριστου
pour renverser les imaginations et toute hauteur qui s'élève contre la connaissance de Dieu, et pour amener toute pensée captive à l'obéissance de Christ,
6 και εν ετοιμω εχοντες εκδικησαι πασαν παρακοην οταν πληρωθη υμων η υπακοη
étant prêts à venger toute désobéissance, quand votre obéissance sera complète.
7 τα κατα προσωπον βλεπετε ει τις πεποιθεν εαυτω χριστου ειναι τουτο λογιζεσθω παλιν αφ εαυτου οτι καθως αυτος χριστου ουτως και ημεις χριστου
Regardes-tu les choses seulement comme elles apparaissent devant toi? Si quelqu'un croit en lui-même qu'il est à Christ, qu'il considère de nouveau en lui-même que, comme il est à Christ, nous aussi nous sommes à Christ.
8 εαν τε γαρ [ και ] περισσοτερον τι καυχησωμαι περι της εξουσιας ημων ης εδωκεν ο κυριος ημιν εις οικοδομην και ουκ εις καθαιρεσιν υμων ουκ αισχυνθησομαι
Car si je me vante un peu de notre autorité, que le Seigneur a donnée pour vous édifier et non pour vous abattre, je n'en aurai pas honte,
9 ινα μη δοξω ως αν εκφοβειν υμας δια των επιστολων
afin qu'il ne semble pas que je veuille vous effrayer par mes lettres.
10 οτι αι μεν επιστολαι φησιν βαρειαι και ισχυραι η δε παρουσια του σωματος ασθενης και ο λογος εξουθενημενος
Car, disent-ils, « ses lettres ont du poids et de la force, mais sa présence corporelle est faible, et sa parole est méprisée ».
11 τουτο λογιζεσθω ο τοιουτος οτι οιοι εσμεν τω λογω δι επιστολων αποντες τοιουτοι και παροντες τω εργω
Qu'une telle personne considère ceci: ce que nous sommes en paroles par lettres quand nous sommes absents, nous le sommes aussi en actes quand nous sommes présents.
12 ου γαρ τολμωμεν εγκριναι η συγκριναι εαυτους τισιν των εαυτους συνιστανοντων αλλα αυτοι εν εαυτοις εαυτους μετρουντες και συγκρινοντες εαυτους εαυτοις ου συνιουσιν
Car nous n'osons pas nous dénombrer ni nous comparer à certains de ceux qui se recommandent. Mais eux-mêmes, se mesurant à eux-mêmes, et se comparant à eux-mêmes, sont sans intelligence.
13 ημεις δε ουχι εις τα αμετρα καυχησομεθα αλλα κατα το μετρον του κανονος ου εμερισεν ημιν ο θεος μετρου εφικεσθαι αχρι και υμων
Mais nous ne nous vanterons pas au-delà des limites convenables, mais dans les limites que Dieu nous a assignées, et qui vont jusqu'à vous.
14 ου γαρ ως μη εφικνουμενοι εις υμας υπερεκτεινομεν εαυτους αχρι γαρ και υμων εφθασαμεν εν τω ευαγγελιω του χριστου
Car nous ne nous étendons pas trop, comme si nous n'étions pas parvenus jusqu'à vous. En effet, nous sommes allés jusqu'à vous avec la Bonne Nouvelle de Christ,
15 ουκ εις τα αμετρα καυχωμενοι εν αλλοτριοις κοποις ελπιδα δε εχοντες αυξανομενης της πιστεως υμων εν υμιν μεγαλυνθηναι κατα τον κανονα ημων εις περισσειαν
sans nous vanter outre mesure du travail d'autrui, mais en espérant qu'à mesure que votre foi grandira, nous serons abondamment élargis par vous dans notre sphère d'influence,
16 εις τα υπερεκεινα υμων ευαγγελισασθαι ουκ εν αλλοτριω κανονι εις τα ετοιμα καυχησασθαι
afin d'annoncer la Bonne Nouvelle jusqu'aux régions situées au-delà de vous, sans nous vanter de ce qu'un autre a déjà fait.
17 ο δε καυχωμενος εν κυριω καυχασθω
Mais « que celui qui se glorifie se glorifie dans le Seigneur ».
18 ου γαρ ο εαυτον συνιστων εκεινος εστιν δοκιμος αλλ ον ο κυριος συνιστησιν
Car ce n'est pas celui qui se vante qui est approuvé, mais celui que le Seigneur vante.
