< 1 Korantien 7 >

1 Mɔlane yaal n nua ya bona po k dian ne, li ŋan yen nul n da nagn pua.
Men vedkomande det som de skreiv um, so er det godt for ein mann at han ikkje rører ei kvinna.
2 Ama m buam po, ja kul ba pia o pua, k pua kuli pia o calo
Men for hor skuld skal kvar mann hava si eigi kona, og kvar kvinna sin eigen mann!
3 O ja ba ten o pua yaal n taanb k b ye yen lieb, o pua n mɔ da bel o calo yaal k'o mia'og kuli,
Mannen skal gjera sin skyldnad mot kona, og like eins kona imot mannen!
4 o pua k pia yiko o gbannand po, k li ya k tie o calo ka, yen mɔ'i ko ja k pia yiko o gbannand po k li ya k tie o pua yaa ka
Kona råder ikkje yver sin eigen likam, men mannen; like eins råder ikkje heller mannen yver sin eigen likam, men kona.
5 Da yied man yen yin taan i lieb m buam sanu n k li ya k tie ki taan k kal k cuo yanjagl, yeni ki b ŋanb k ya jaand, k ŋanb k kɔbn i lieb, yeni k sitaan kan fid k bign ni.
Haldt dykk ikkje frå einannan, utan etter samråd, til ei tid, so de kann liva berre for bøn, og kom so atter saman, so Satan ikkje skal freista dykk, av di de ikkje kann vera fråhaldande.
6 N maadi li bona nan cegl yeni, l k tie yen yikod kan, n miad k nil kul
Men dette segjer eg som eit løyve, ikkje til påbod.
7 n ya tie nan min yeni. Nil kul pia ya paabu ko gaa u tienu kani, l paabu ye jiag jiag
For eg vilde at alle menneskje var liksom eg; men kvar hev si eigi nådegåva av Gud, den eine so, den andre so.
8 Yinb yab k pia puob yen a pakuana, n maadi k l ŋan i po, i ba ye li yinyienun nan min yen
Til dei ugifte og til enkjorne segjer eg: Det er godt for deim um dei vert verande som eg.
9 ama, b ya kan fid k cuo b ba, li bual k ban kuan lieb, klma l ba su b po yen ban kuan lieb k da sien k ye m buam fala n
Men kann dei ikkje halda seg frå, so fær dei gifta seg, for det er betre å gifta seg enn å lida brune.
10 Mɔlane n tien ni ya yiko ne yinb yab kuan lieb, min ka, ama u tienu. Pua kan sied k ŋaa o calo,
Men deim som er gifte, byd ikkje eg, men Herren, at kona ikkje må skiljast frå mannen -
11 ama o ya tienl, o ji kan kun ja tian, o ba ye oba, lan ya ka wan guan k mangi yen o calo, ja mɔ kan bel o denpua
men er ho skild frå honom, skal ho verta verande ugift eller semjast med mannen - og at ein mann ikkje må skilja seg frå kona si.
12 Ama yaal n sien kul u tienu n maad, k fid k nil yua pia pua yua k jaand n tien mɔndl k da bel l pua, k ya ye yen'o,
Til dei andre segjer eg, ikkje Herren: Um ein bror hev ei vantruande kona, og ho samtykkjer i å bu hjå honom, so skal han ikkje skilja seg frå henne;
13 li tie yeni ya pua kuni ya ja k jaandi, k li ja bo sun k wan kuan li pua, o pua yen mɔ k pia ya yiko ko b bel l ja
og ei kona som hev ein vantruande mann, og han samtykkjer å bu hjå henne, ho skal ikkje skilja seg frå mannen!
14 Klma o pua jaandi tod li ja ko fuo t ŋandn, o pua yua k ban k'u tienu ye fuo ti ŋandn k dugn o ja jaandi po, lan ya ka, i bid kan ya fo ti ŋandn, ama mɔlane b fuo ti ŋandn
For den vantruande mannen er helga ved kona, og den vantruande kona er helga ved broren; for elles var borni dykkar ureine, men no er dei heilage.
15 Ama li ya tu k yua k ban u tienu sied, ŋaogu wan ya caa, li sanu n ni, o ja bii o pua ji k cɔlm o puoni. U tienu yi'ti k tin ya fuo laafiaa n.
Men skil den vantruande seg ifrå, so lat honom skilja seg; for broren eller systeri er ikkje trælbundne i slike ting, men Gud hev kalla oss til fred.
16 k dugn o pua, a k bani naan kani ba fie a calo, bii fin o ja naan ka b gaa a denpua miali
For kva veit du, kona, um du kann frelsa mannen? Eller kva veit du, mann, um du kann frelsa kona?
17 Yua kul n ya fuo u tienu n bo tag'o k wan ya fuo nand, u tienu n yin yua kul o tuonln, ne tie n yikod ti jaanddieln.
Berre at kvar må ferdast so som Herren hev gjeva honom, som Gud hev kalla honom. Og soleis segjer eg fyre i alle kyrkjelydarne.
18 Yinb yab kul kɔnd ya yognu k'u tienu bo yin nii? da kpaan man yin ñan bii yin piin i kɔnd bam ka, yua k'u tienu yin'o ko k kpel k ban'o bual ban kɔnd'o? li k tie niinl ye ban kɔnd'o.
Er nokon kalla då han var nokon umskoren, so drage han ikkje fyrehud yver; er nokon kalla då han var u-umskoren, so late han seg ikkje umskjera!
19 yaal n tie bonmonli k tie ti kɔndi ka, ama yaal n ŋanb k mɔn tie ti cɔlnd u tienu ñɔmaamn
Umskjering er ingen ting, og fyrehud er ingen ting, men det å halda Guds bod.
20 N ninjab, n nipuob, lan tie ya tuonli kul, k t suan, tin sien k ya ceg k l paa.
Kvar og ein verte verande i det kall som han er kalla i!
21 I bo tie yonbi ya yognu k u tienu bo yini nii? li bo pia'i o yanpudgu? ama i ya b fid k yal iba, kagn man,
Er du kalla som træl, so syt ikkje for det! Men kann du og verta fri, so gjer heller bruk av det!
22 ya nilo k u tienu yin'o k o bo tie yonbg, li daan'o n yal oba u tienu po, li tie yeni yua n yal oba, ya yognu k u tienu yin'o ko dindanl yab, o ji yi tie jesu yonbo'i.
For den træl som er kalla i Herren, han er Herrens frigjevne; like eins og den frie som er kalla, han er Kristi træl.
23 B den daa'i yen ya daagu n pa, lan, da tie man b nib yonbi.
De er dyrt kjøpte; vert ikkje trælar for menneskje!
24 Yua kul n sien k ya fuo u tienu maamn nan ya yognu k u tienu yin'o k o dindanl yab yen.
I det stand som kvar er kalla i, brør, i det verte han verande hjå Gud!
25 Yinb yab sien k k ban jab, n pia yiko ba kul k l tie i yal yonbidaan nungn, ama ya du man i lieb po yen ti tienu po.
Men um møyarne hev eg ikkje noko bod frå Herren, men eg segjer mi meining, sidan eg av Herren hev fenge miskunn til å vera truverdig.
26 Li ya po, yen ya fala(cicagm) mab'i kul, l ŋan yen k yin ya ye i ba'i.
Eg meiner då det, at det for den noverande naud skuld er godt for eit menneskje å vera soleis.
27 I lol ŋasiil yen pua k nua li puobianli sanun ni? da kpaan man k yin wad i pala. I lol ŋasiil yen pua, bii i ye yanli? da kpaan man yin tien puobianli.
Er du bunden til ei kona, so søk ikkje skilsmål! Er du ubunden av ei kona, so søk ikkje ei kona!
28 Ama li ya tie ki tien puobianli, yin da tie biid. Yab n kuan liebi, fala yen a maba boncianli yi gbadb ya yognu k b ye yen liebi, n bua yin kua li maba n.
Men um du og gifter deg, syndar du ikkje; og um ei møy gifter seg, syndar ho ikkje; men slike kjem til å få trengsla for kjøtet, men eg vilde gjerne spara dykk.
29 N maadi ne, n ninjab yen n nipuob: o yogu k yabi, mɔlane, yab pia puob n ya ye nan b ya bo k pia yen.
Men det segjer eg, brør: Tidi er stutt, so at dei som hev konor, skal heretter vera som dei som ikkje hev,
30 Yinb ya buud, tien man nan i k pia ninsiid yen, yinb yab ye li pamanlin n, yinb yab tie nimɔnb, yinb yab daa bona kuli, ya tiend man nan ya danb k pia lba yen,
og dei gråtande som ikkje gråtande, og dei glade som ikkje glade, og dei kjøpande som ikkje eigande,
31 Yinb yab n kpend yeni li ŋandunli, i bontitied n ya naan nan yab k pia ñuad li ŋandunl yen, klma, li ŋandunli ji caa o juodma.
og dei som brukar denne verdi, som dei som ikkje brukar henne; for skapnaden åt denne verdi forgjengst.
32 N bua k yalnba yal tie cicagbuol kuln, yua k kuan pua bii k kun ja, yi tug oba k cab t yonbdaano, k mangi yonbidaan pali,
Eg vil helst at de skal vera utan umsut. Den ugifte hev umsut for det som høyrer Herren til, korleis han kann vera Herren til hugnad.
33 Ama yua tien puobianli, yi tug oba k cabi ŋanduna ne bona, kpaan wan mangi o pua pali,
Men den gifte hev umsut for det som høyrer verdi til, korleis han skal vera kona til hugnad.
34 Yua k kuan pua bii k ban ja, tug oba k cabi u tienu tuona, o kpaan wan ya ŋan o gbannand yen o nalg kuli, li tie yeni mɔ ya pua k kun ja po mɔ, o yi tug oba k cabi ŋanduna ne bona, k kpaan mangi o calo pali.
Det er skilnad på kona og møy. Den ugifte kvinna hev umsut for det som høyrer Herren til, at ho kann vera heilag både på likam og ånd; men den gifte hev umsut for det som høyrer verdi til, korleis ho kann vera mannen til hugnad.
35 N maad ne, k lan fid k tod'i, k da baad yen jeje i po, ama lan ya mɔn i po u tienu sanun k gbanñagl n da kua'i.
Dette segjer eg til dykkar eige gagn, ikkje til å setja ei snara for dykk, men til å fremja sømd og stødt vedhald for Herren.
36 Ama, ya daan'o mali ko k ŋanb k kub o pua k dugn o buakaal yabd yen wan tien o puobianli nan wan bo sun maama,
Men um nokon trur at det er urett for hans ugifte dotter, når ho er utyver ungdomsalderen, og det må so vera, han gjere då som han vill, han syndar ikkje; lat deim gifta seg!
37 L k tie bonbiil, ama o kal k jag ko kan tien puobianli k mabl ba kul k ye o po, ko b fid k cuo oba, l baa tie bonŋanl yen o ya k kuan'o.
Men den som stend fast i hjarta og ikkje er nøydd, men hev vald yver sin eigen vilja og hev sett seg det fyre i sitt hjarta at han vil halda dotter si ugift, han gjer vel;
38 Li tie yeni k wan kuan o pua, o kub k ŋan, li tie yen mɔ yua k kuan pua po, o ŋanb k kub k l ŋan boncianli.
so at både den som gifter burt, gjer vel, og den som ikkje gifter burt, gjer betre.
39 Opua ŋanb k kub o calo ya yognu k b da fuo, ama o calo ya tua yua k ye (yua kpe), o b fid k guan k kun ja tian, ama li kul ne u tienu sanun ni,
Ei kona er bundi so lenge mannen hennar liver; men når mannen hennar er avsovna, er ho fri, so ho kann gifta seg med kven ho vil, berre det vert gjort i Herren.
40 N, n ya po, o ba ye li pamanli nan wan ye maam. N maadi ne k gɔ sien k ban k n gbie u tienu fuoŋanmi.
Men sælare er ho, um ho vert verande som ho er, etter mi meining. Men eg trur og at eg hev Guds Ande.

< 1 Korantien 7 >