< Kũguũrĩrio 6 >
1 Ningĩ nĩndonire ũcio Gatũrũme akĩmethũra gatembe ka mbere ga tũtembe tũrĩa mũgwanja twa mũhũra. Ngĩcooka ngĩigua kĩũmbe kĩmwe gĩa ciũmbe iria inya irĩ muoyo gĩkiuga na mũgambo wagambaga ta marurumĩ atĩrĩ, “Ũka!”
Vi que o Cordeiro abriu um dos sete selos, e ouvi um dos quatro seres vivos dizer, como com uma voz de trovão, “Venha e veja!
2 Na niĩ ngĩrora, ngĩona mbarathi njerũ hau mbere yakwa! Ũrĩa wamĩhaicĩte aanyiitĩte ũta, nake akĩheo thũmbĩ, akiumĩra atariĩ ta mũtoorania werekeire o gũtoorania.
Então apareceu um cavalo branco, e aquele que se sentou nele tinha um arco. Foi-lhe dada uma coroa, e ele saiu conquistando, e para conquistar.
3 Rĩrĩa Gatũrũme aamethũrire gatembe ga keerĩ, ngĩigua kĩũmbe kĩrĩa kĩrĩ muoyo gĩa keerĩ kĩoiga atĩrĩ, “Ũka!”
Quando ele abriu o segundo selo, ouvi o segundo ser vivo dizer: “Venha!”.
4 Ningĩ gũkiumĩra mbarathi ĩngĩ, nayo yarĩ ndune mũno. Ũrĩa wamĩhaicĩte nĩaheetwo ũhoti wa kũniina thayũ kuuma thĩ, na atũme andũ mooragane. Nake akĩheo rũhiũ rwa njora rũnene.
Saiu outro, um cavalo vermelho. A ele que estava sentado sobre ele foi dado o poder de tirar a paz da terra, e que eles deveriam matar uns aos outros. Foi dada a ele uma grande espada.
5 Ningĩ rĩrĩa Gatũrũme aamethũrire gatembe ga gatatũ, ngĩigua kĩũmbe kĩrĩa kĩrĩ muoyo gĩa gatatũ kĩoiga atĩrĩ, “Ũka!” Na niĩ ngĩrora, ngĩona mbarathi njirũ hau mbere yakwa! Ũrĩa wamĩhaicĩte aanyiitĩte ratiri na guoko gwake.
Quando ele abriu o terceiro selo, eu ouvi o terceiro ser vivo dizer: “Venha e veja!” E eis que um cavalo preto, e aquele que estava sentado sobre ele, tinha um equilíbrio na mão.
6 Ningĩ ngĩigua kĩndũ kĩarurumire ta mũgambo ũkuuma gatagatĩ-inĩ ga ciũmbe icio inya irĩ muoyo, ũkiuga atĩrĩ, “Kĩbaba kĩa ngano kiumage mũcaara wa mũthenya ũmwe, na ibaba ithatũ cia ngano ya cairi ciumage mũcara wa mũthenya ũmwe, no ndũgathũkie maguta kana ũthũkie ndibei!”
Ouvi uma voz no meio dos quatro seres vivos dizendo: “Um choenix de trigo para um denário, e três choenix de cevada para um denário! Não danifique o óleo e o vinho”!
7 Ningĩ rĩrĩa Gatũrũme aamethũrire gatembe ga kana-rĩ, ngĩigua mũgambo wa kĩũmbe kĩrĩa kĩrĩ muoyo gĩa kana woiga atĩrĩ, “Ũka!”
Quando ele abriu o quarto selo, eu ouvi o quarto ser vivo dizer: “Venha e veja!
8 Na niĩ ngĩrora, ngĩona mbarathi theũku hau mbere yakwa! Ũrĩa wamĩhaicĩte-rĩ, eetagwo Gĩkuũ, nake Jehanamu aamumĩte thuutha, amũkuhĩrĩirie. Nao makĩheo ũhoti wa gwatha gĩcunjĩ kĩa inya gĩa thĩ, nĩguo mooragane na rũhiũ rwa njora, na ngʼaragu, na mũthiro, o na ningĩ nyamũ iria ndĩani cia gĩthaka. (Hadēs )
E eis um cavalo pálido, e o nome daquele que estava sentado nele era Morte. Hades o seguiu com ele. A autoridade sobre um quarto da terra, para matar com a espada, com a fome, com a morte, e pelos animais selvagens da terra foi dada a ele. (Hadēs )
9 Ningĩ aamethũra gatembe ga gatano-rĩ, ngĩona hau rungu rwa kĩgongona maroho ma andũ arĩa mooragĩtwo nĩ ũndũ wa kiugo kĩa Ngai, na nĩ ũndũ wa ũira ũrĩa maagwatĩirie.
Quando ele abriu o quinto selo, vi debaixo do altar as almas daqueles que haviam sido mortos pela Palavra de Deus e pelo testemunho do Cordeiro que eles tinham.
10 Nao magĩkaya na mũgambo mũnene, makĩũria atĩrĩ, “Mwathani Jehova, Wee mũtheru na wa ma, ũgũikara nginya rĩ ũtatuĩrĩire atũũri a thĩ ciira nĩguo ũrĩhĩrie thakame iitũ?”
Eles gritaram com voz alta, dizendo: “Quanto tempo, Mestre, o santo e verdadeiro, até que você julgue e vingue nosso sangue sobre aqueles que habitam sobre a terra”?
11 Nao makĩheo o mũndũ nguo ndaaya ya rangi mwerũ, na makĩĩrwo meterere hanini, nginya mũigana wa ndungata iria maarutithanagia wĩra nacio ũhinge, na nĩo ariũ na aarĩ a Ithe witũ arĩa maarĩ mooragwo o ta ũrĩa o mooragirwo.
Um longo manto branco foi dado a cada um deles. Foi-lhes dito que deveriam descansar ainda por algum tempo, até que seus companheiros servos e seus irmãos, que também seriam mortos como eles eram, completassem seu curso.
12 Ningĩ ngĩrora na ngĩona aamethũra gatembe ga gatandatũ. Nakuo gũkĩgĩa na gĩthingithia kĩnene. Narĩo riũa rĩkĩgarũrũka, rĩkĩira ta nguo ya ikũnia ĩtumĩtwo na guoya wa mbũri, naguo mweri wothe ũkĩgarũrũka, ũgĩtunĩha ta thakame,
Eu vi quando ele abriu o sexto selo, e houve um grande terremoto. O sol ficou negro como um saco feito de cabelo, e a lua inteira ficou como sangue.
13 nacio njata cia igũrũ ikĩgũa thĩ, o ta ũrĩa ngũyũ iria thaatu ciitĩkaga kuuma mũkũyũ-inĩ rĩrĩa wainainio nĩ rũhuho rũnene.
As estrelas do céu caíram sobre a terra, como uma figueira deixando cair seus figos verdes quando ela é sacudida por um grande vento.
14 Narĩo igũrũ rĩkĩeherio o ta ũrĩa ibuku rĩa gĩkũnjo rĩkũnjagwo, nacio irĩma ciothe na icigĩrĩra ikĩeherio ikiuma kũndũ gwacio.
O céu foi removido como um pergaminho quando é enrolado para cima. Cada montanha e ilha foi movida para fora de seu lugar.
15 Nao athamaki a thĩ, na anene, na anene a thigari, na itonga, na andũ arĩa marĩ hinya, na ngombo ciothe, na andũ arĩa othe eyathi, makĩĩhitha ngurunga-inĩ, na gatagatĩ ka ndwaro cia mahiga ma irĩma.
Os reis da terra, os príncipes, os comandantes, os ricos, os fortes, e cada escravo e pessoa livre, se esconderam nas cavernas e nas rochas das montanhas.
16 Nao nĩmeeraga irĩma na ndwaro cia mahiga atĩrĩ, “Tũgwĩrei, mũtũhithe twehere ũthiũ-inĩ wa ũcio ũrĩa ũikarĩire gĩtĩ kĩa ũnene, na kuuma kũrĩ mangʼũrĩ ma Gatũrũme!
Eles disseram às montanhas e às rochas: “Cai sobre nós, e esconde-nos da face daquele que se senta no trono, e da ira do Cordeiro,
17 Nĩgũkorwo mũthenya ũrĩa mũnene wa mangʼũrĩ mao nĩmũkinyu, nake nũũ ũngĩhota kũwĩtiiria?”
pois chegou o grande dia de sua ira, e quem é capaz de ficar de pé?”