< Thaburi 43 >
1 Nduĩra ciira wakwa, Wee Ngai, na ũnjiirĩrĩre harĩ rũrĩrĩ rũrũ rũtagwĩtĩkĩtie; ndeithũra kuuma kũrĩ andũ aya aaganu na maaragia maheeni.
Schaffe mir Recht, Elohim, und führe meine Sache gegen ein lieblos Volk, / Von falschen, frevelhaften Leuten rette mich!
2 Wee Ngai nĩwe kĩirigo gĩakwa kĩa hinya. Ũndiganĩirie nĩkĩ? Ingĩthiĩ ngĩcakayaga nĩkĩ nĩ ũndũ wa kũhinyĩrĩirio nĩ thũ?
Du bist ja Gott, mein Hort. Warum verwirfst du mich? / Warum soll ich betrübt einhergehn, / Wenn der Feind mich drängt?
3 Tũma ũtheri waku na ũhoro waku wa ma, ũreke indongorie arĩ cio; reke inginyie kĩrĩma-inĩ gĩaku kĩrĩa kĩamũre, o kũu gĩikaro-inĩ gĩaku.
O sende dein Licht und deine Wahrheit! Die sollen mich leiten / Und mich bringen zu deinem heilgen Berge und deinem Zelt.
4 Hĩndĩ ĩyo nĩngathiĩ kĩgongona-inĩ kĩa Ngai, nginye harĩ Mũrungu, o we gĩkeno gĩakwa, na o we ngenagĩra. Nĩndĩrĩkũgoocaga ngĩhũũraga kĩnanda kĩa mũgeeto, Wee Ngai, o Wee Ngai wakwa.
Dann will ich eingehn zum Altar Elohims, zum Gott meiner Jubelfreude / Und auf der Zither dich preisen, Elohim, mein Gott.
5 Wee ngoro yakwa, ũkĩritũhĩirwo nĩkĩ? Ũrathĩĩnĩka ũguo nĩkĩ ũrĩ thĩinĩ wakwa? Wĩrĩgagĩrĩre o Ngai, nĩgũkorwo no ndĩrĩmũgoocaga, o we Mũhonokia wakwa na Ngai wakwa.
Was bist du, meine Seele, denn so tief betrübt? / Was bist du so erregt in mir? / Harr nur auf Elohim; denn noch werd ich ihm danken: / Er ist ja meine Hilfe und mein Gott.