< Thaburi 137 >

1 Ngurumo-inĩ cia njũũĩ cia Babuloni nĩkuo twaikaraga thĩ tũkarĩra, twaririkana Zayuni.
Junto aos rios da Babilônia, lá nos sentamos. Sim, nós choramos, quando nos lembramos de Zion.
2 Kũu mĩtĩ-inĩ ya mĩethia nĩkuo twacuuragia inanda ciitũ cia mũgeeto,
Sobre os salgueiros naquela terra, penduramos nossas harpas.
3 nĩgũkorwo tũrĩ kũu andũ arĩa maatũtahĩte nĩmatwĩraga tũmainĩre nyĩmbo, o acio atũnyariiri magatwĩra tũmainĩre nyĩmbo tũkenete, magatwĩra atĩrĩ, “Tũinĩrei rwĩmbo rũmwe rwa iria mwainaga mũrĩ Zayuni!”
Para lá, aqueles que nos levaram cativos nos pediram canções. Aqueles que nos atormentavam exigiam canções de alegria: “Cante-nos uma das canções de Zion!”
4 Tũngĩhota atĩa kũina nyĩmbo cia Jehova tũrĩ bũrũri wa ũgeni?
Como podemos cantar a canção de Yahweh em uma terra estrangeira?
5 Ingĩkariganĩrwo nĩwe, Wee Jerusalemu-rĩ, guoko gwakwa kwa ũrĩo kũrokĩriganĩrwo nĩ ũũgĩ wakuo wa gwĩka maũndũ.
Se eu me esquecer de você, Jerusalém, deixar minha mão direita esquecer sua habilidade.
6 Rũrĩmĩ rwakwa rũronyiitana na karakara ingĩkaaga gũkũririkana, ingĩkaaga gũtua Jerusalemu gĩkeno gĩakwa kĩrĩa kĩnene.
Deixe minha língua grudar no céu da minha boca se eu não me lembrar de você, se eu não prefiro Jerusalém acima de minha alegria principal.
7 Wee Jehova, ririkana ũrĩa andũ a Edomu meekire, mũthenya ũrĩa itũũra rĩa Jerusalemu rĩanyiitirwo. Maanĩrĩire, makiuga atĩrĩ, “Rĩmomorei, rĩmomorei o nginya mũthingi-inĩ warĩo!”
Lembre-se, Yahweh, contra as crianças de Edom no dia de Jerusalém, que disse: “Que se lixe! Arrasar até sua fundação”!
8 Wee mwarĩ wa Babuloni, o wee ũtuĩrĩirwo kũniinwo, gũkena nĩ mũndũ ũrĩa ũgũgwĩka o ta ũguo ũtwĩkĩte:
Filha da Babilônia, condenada à destruição, ele ficará contente por quem lhe reembolsar, como você fez conosco.
9 gũkena nĩ mũndũ ũrĩa ũhuragia tũkenge twaku, agatũgũthithia ndwaro-inĩ cia mahiga.
Feliz ele deve estar, que pega e traça seus pequenos contra a rocha.

< Thaburi 137 >