Thimo 9
1 Ũũgĩ nĩakĩte nyũmba yake; nĩaicũhĩtie itugĩ ciayo mũgwanja.
Sapientia ædificavit sibi domum, excidit columnas septem.
2 Nĩahaarĩirie nyama, na akahaarĩria ndibei, o na akaara metha yake.
Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
3 Nĩatũmĩte ndungata ciake cia airĩtu nja, na nĩaretana arĩ harĩa hatũũgĩru mũno itũũra-inĩ rĩrĩa inene, akoiga atĩrĩ:
Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem, et ad mœnia civitatis:
4 “Andũ arĩa othe matarĩ na ũũgĩ nĩmoke gũkũ!” Ningĩ akeera andũ arĩa maagĩĩte ũtaũku atĩrĩ,
Si quis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
5 Ũkai mũrĩe irio ciakwa, na mũnyue ndibei ĩrĩa ndĩmũthondekeire.
Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
6 Tiganai na mĩthiĩre yanyu ĩtarĩ ya ũũgĩ, na nĩmũgũtũũra muoyo; cookai gũthiiaga na njĩra ya ũtaũku.
Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiæ.
7 “Ũrĩa wothe ũtaaraga mũnyũrũrania eĩtagĩria irumi; na ũrĩa wothe ũkaanagia mũndũ mwaganu egĩĩragĩra njono.
Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit: et qui arguit impium, sibi maculam generat.
8 Ndũkanataare mũnyũrũrania, nĩguo ndagagũthũũre; kaania mũndũ mũũgĩ, nake nĩegũkwenda.
Noli arguere derisorem, ne oderit te. Argue sapientem, et diliget te.
9 Taara mũndũ mũũgĩ na nĩegũkĩrĩrĩria kũũhĩga; mũndũ mũthingu mũrute, na nĩekuongerera ũũgĩ wake.
Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia. Doce iustum, et festinabit accipere.
10 “Kĩambĩrĩria kĩa ũũgĩ nĩ gwĩtigĩra Jehova, na kũmenya Ũrĩa Mũtheru nĩkuo gũtaũkĩrwo.
Principium sapientiæ timor Domini: et scientia sanctorum, prudentia.
11 Nĩgũkorwo nĩ ũndũ wakwa matukũ maku nĩmakaingĩha, na wongererwo mĩaka ya gũtũũra muoyo.
Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitæ.
12 Ũngĩkorwo ũrĩ mũũgĩ-rĩ, ũũgĩ waku nĩũgakũguna; na ũngĩkorwo ũrĩ mũnyũrũrania-rĩ, we nowe ũkaanyariirĩka.”
Si sapiens fueris, tibimetipsi eris: si autem illusor, solus portabis malum.
13 Mũndũ-wa-nja ũrĩa wĩtagwo Mũkĩĩgu nĩ wa inegene; we ndarĩ mũtugo, na ndarĩ ũmenyo.
Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
14 Aikaraga thĩ mũrango-inĩ wa nyũmba yake, agaikarĩra gĩtĩ harĩa hatũũgĩru mũno itũũra-inĩ rĩrĩa inene,
sedit in foribus domus suæ super sellam in excelso urbis loco,
15 ageetaga arĩa marehĩtũkĩra, arĩa marethiĩra na njĩra ciao.
ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
16 Ameeraga atĩrĩ, “Andũ arĩa othe matarĩ na ũũgĩ nĩmoke gũkũ!” Nao arĩa maagĩĩte ũtaũku akameera atĩrĩ:
Qui est parvulus, declinet ad me. Et vecordi locuta est:
17 “Maaĩ ma kũiya marĩ mũrĩo; o na irio iria irĩĩagĩrwo hitho-inĩ irĩ cama!”
Aquæ furtivæ dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
