Thimo 7
1 Mũrũ wakwa, tũũra ũrũmĩtie ciugo ciakwa, na wĩigĩre maathani makwa thĩinĩ waku.
Min son, behåll min ord, och göm min bud när dig.
2 Rũmia maathani makwa, na nĩũgatũũra muoyo; gitagĩra morutani makwa o ta kĩũma kĩa riitho rĩaku.
Behåll min bud, så får du lefva, och min lag såsom din ögnasten.
3 Mohagĩrĩre ciara-inĩ ciaku; ũmaandĩke kĩhengere-inĩ kĩa ngoro yaku.
Bind dem på din finger, skrif dem pådins hjertas taflo.
4 Ĩra ũũgĩ atĩrĩ, “Wee nĩwe mwarĩ wa maitũ,” naguo ũtaũku ũwĩtage mũndũ wa nyũmba yanyu;
Säg till vishetena: Du äst min syster, och kalla klokhetena dina fränko;
5 nĩcirĩkweheragia harĩ mũndũ-wa-nja ũcio mũtharia, o na kuuma kũrĩ mũtumia ũcio ũtarĩ mwĩhokeku, hamwe na ciugo ciake cia kũheenanĩrĩria.
Att du bevarad varder för en främmande qvinno, för ens annars, som slät ord gifver.
6 Ndĩ ndirica-inĩ ya nyũmba yakwa-rĩ, nĩndacũthĩrĩirie na nja kamwanya-inĩ,
Ty i fenstret på mitt hus såg jag ut genom gallret;
7 ngĩona kĩmwana gatagatĩ ka arĩa matarĩ oogĩ, na ngĩkũũrana gatagatĩ ka aanake, mũndũ mwĩthĩ ũtaarĩ na ũũgĩ wa gũkũũrana maũndũ.
Och såg ibland de fåkunniga, och vardt varse ibland barn en galen yngling.
8 Aikũrũkaga na njĩra ĩrĩa yarĩ hakuhĩ na koine ya kwa mũndũ-wa-nja ũcio, agĩthiĩ na njĩra ĩyo yerekeire na gwake mũciĩ,
Den gick på gatone utmed ett hörn, och trädde in uppå vägen åt hennes hus;
9 na kwarĩ na mairia o kahwaĩ-inĩ gũgĩtukatuka, gũkĩambĩrĩria kũgĩa nduma ya ũtukũ.
I skymningene, om aftonen af dagenom, då det natt vardt, och mörkt var;
10 Na rĩrĩ, hagĩũka mũndũ-wa-nja kũmũtũnga, wehumbĩte nguo ta mũmaraya, arĩ na wara ngoro-inĩ.
Och si, der mötte honom en qvinna, i skökoklädnad, listig;
11 (Nĩ mũnegeni na mũngʼathia, na magũrũ make matikiragĩrĩria mũciĩ;
Vildsinnad och ostyrig, så att hennes fötter icke kunde blifva i sitt hus;
12 rĩmwe arĩ njĩra-inĩ, na rĩrĩa rĩngĩ arĩ ihaaro-inĩ, ehithagĩre andũ koine-inĩ ciothe cia njĩra.)
Nu är hon ute, nu på gatone, och vaktar vid all hörn.
13 Nake akĩnyiita mwanake ũcio, akĩmũmumunya, na akĩmwĩra atĩrĩ ategũconoka,
Hon tog honom fatt, och kysste honom utan skam, och sade till honom:
14 “Ndĩ na maruta ma ngwatanĩro mũciĩ, tondũ ũmũthĩ nĩhingirie mĩĩhĩtwa yakwa.
Jag hafver i dag betalat tackoffer för mig, och mitt löfte.
15 Nĩ ũndũ ũcio ndoimagara, ndooka gũgũtũnga; ngũgũcarĩtie mũno, na rĩu nĩndakuona!
Derföre är jag utgången till att möta dig, till att söka ditt ansigte bittida, och hafver funnit dig.
16 Nĩnjarĩte ũrĩrĩ wakwa na macuka ma gatani ma marangi kuuma Misiri.
Jag hafver skönliga tillpyntat min säng, med brokot täcken utur Egypten;
17 Ũrĩrĩ ũcio wakwa nĩndĩũitĩrĩirie indo nungi wega ta manemane, na thubiri, o na mũndarathini.
Jag hafver bestänkt min sängekammar med myrrham, aloes och kanel.
18 Ũka twĩhũũnie wendo nginya rũciinĩ; reke twĩkenie na wendo!
Kom, låt oss bola allt intill morgonen, och låt oss älskog sköta.
19 Mũthuuri wakwa ndarĩ mũciĩ; nĩathiĩte rũgendo rũraihu.
Ty mannen är icke hemma; han är bortfaren långväga.
20 Nĩathiire na mũhuko wake ũiyũrĩte mbeeca, na akainũka mũciĩ o rĩrĩa mweri ũkaiganana.”
Han hafver tagit penningasäcken med sig; han skall först hemkomma till högtidsdagen.
21 Agĩkĩmũheenereria na ciugo, akĩmũhĩtithia; agĩkĩmuuha na mĩario yake mĩnyoroku.
Hon talade för honom med mång ord, och fick honom in med sin släta mun.
22 O rĩmwe akĩmũrũmĩrĩra ta ndegwa ĩgĩthiĩ gũthĩnjwo, kana ta thwariga ĩgĩtoonya kĩana-inĩ kĩa mũtego,
Han går straxt in med henne, såsom en oxe till att slagtas ledd varder, och såsom till en fjetter, der man de dårar med näpser;
23 nginya akaaya gũtheecwo ini nĩ mĩguĩ, akahaana ta nyoni ĩguthũkĩte mũtego-inĩ, ĩtekũmenya o na hanini atĩ ũndũ ũcio no ũmĩrute muoyo.
Tilldess hon med enom pil skjuter honom igenom lefrena, och såsom en fogel skyndar sig till snarona, och vet icke att det gäller honom om lifvet.
24 Atĩrĩrĩ, ariũ akwa, ta thikĩrĩriai; tegai matũ mũigue ũrĩa ngũmwĩra.
Så hörer mig nu, min barn, och märker uppå mins muns tal.
25 Mũtikanareke ngoro cianyu ĩrũmĩrĩre mĩthiĩre yake, kana mũingĩre njĩra-inĩ ciake.
Låt ditt hjerta icke vika in uppå hennes väg, och låt icke förföra dig in uppå hennes stigar.
26 Nĩ andũ aingĩ arĩkĩtie kũrũnda; arĩa oragĩte nĩ kĩrĩndĩ kĩingĩ mũno.
Ty hon hafver många sargat och fällt, och allehanda mägtige äro dräpne af henne.
