Thimo 7
1 Mũrũ wakwa, tũũra ũrũmĩtie ciugo ciakwa, na wĩigĩre maathani makwa thĩinĩ waku.
Min Søn, vogt dig mine Ord, mine bud må du gemme hos dig;
2 Rũmia maathani makwa, na nĩũgatũũra muoyo; gitagĩra morutani makwa o ta kĩũma kĩa riitho rĩaku.
vogt mine bud, så skal du leve, som din Øjesten vogte du, hvad jeg har lært dig;
3 Mohagĩrĩre ciara-inĩ ciaku; ũmaandĩke kĩhengere-inĩ kĩa ngoro yaku.
bind dem om dine Fingre, skriv dem på dit Hjertes Tavle,
4 Ĩra ũũgĩ atĩrĩ, “Wee nĩwe mwarĩ wa maitũ,” naguo ũtaũku ũwĩtage mũndũ wa nyũmba yanyu;
sig til Visdommen: "Du er min Søster!" og kald Forstanden Veninde,
5 nĩcirĩkweheragia harĩ mũndũ-wa-nja ũcio mũtharia, o na kuuma kũrĩ mũtumia ũcio ũtarĩ mwĩhokeku, hamwe na ciugo ciake cia kũheenanĩrĩria.
at den må vogte dig for Andenmands Hustru, en fremmed Kvinde med sleske Ord.
6 Ndĩ ndirica-inĩ ya nyũmba yakwa-rĩ, nĩndacũthĩrĩirie na nja kamwanya-inĩ,
Thi fra mit Vindue skued jeg ud, jeg kigged igennem mit Gitter;
7 ngĩona kĩmwana gatagatĩ ka arĩa matarĩ oogĩ, na ngĩkũũrana gatagatĩ ka aanake, mũndũ mwĩthĩ ũtaarĩ na ũũgĩ wa gũkũũrana maũndũ.
og blandt de tankeløse så jeg en Yngling, en uden Vid blev jeg var blandt de unge;
8 Aikũrũkaga na njĩra ĩrĩa yarĩ hakuhĩ na koine ya kwa mũndũ-wa-nja ũcio, agĩthiĩ na njĩra ĩyo yerekeire na gwake mũciĩ,
han gik på Gaden tæt ved et Hjørne, skred frem på Vej til hendes Hus
9 na kwarĩ na mairia o kahwaĩ-inĩ gũgĩtukatuka, gũkĩambĩrĩria kũgĩa nduma ya ũtukũ.
i Skumringen henimod Aften, da Nat og Mørke brød frem.
10 Na rĩrĩ, hagĩũka mũndũ-wa-nja kũmũtũnga, wehumbĩte nguo ta mũmaraya, arĩ na wara ngoro-inĩ.
Og se, da møder Kvinden ham i Skøgedragt, underfundig i Hjertet;
11 (Nĩ mũnegeni na mũngʼathia, na magũrũ make matikiragĩrĩria mũciĩ;
løssluppen, ustyrlig er hun, hjemme fandt hendes Fødder ej Ro;
12 rĩmwe arĩ njĩra-inĩ, na rĩrĩa rĩngĩ arĩ ihaaro-inĩ, ehithagĩre andũ koine-inĩ ciothe cia njĩra.)
snart på Gader, snart på Torve, ved hvert et Hjørne lurer hun; -
13 Nake akĩnyiita mwanake ũcio, akĩmũmumunya, na akĩmwĩra atĩrĩ ategũconoka,
hun griber i ham og kysser ham og siger med frække Miner;
14 “Ndĩ na maruta ma ngwatanĩro mũciĩ, tondũ ũmũthĩ nĩhingirie mĩĩhĩtwa yakwa.
"Jeg er et Takoffer skyldig og indfrier mit Løfte i Dag,
15 Nĩ ũndũ ũcio ndoimagara, ndooka gũgũtũnga; ngũgũcarĩtie mũno, na rĩu nĩndakuona!
gik derfor ud for at møde dig, søge dig, og nu har jeg fundet dig!
16 Nĩnjarĩte ũrĩrĩ wakwa na macuka ma gatani ma marangi kuuma Misiri.
Jeg har redt mit Leje med Tæpper, med broget ægyptisk Lærred
17 Ũrĩrĩ ũcio wakwa nĩndĩũitĩrĩirie indo nungi wega ta manemane, na thubiri, o na mũndarathini.
jeg har stænket min Seng med Myrra, med Aloe og med Kanelbark;
18 Ũka twĩhũũnie wendo nginya rũciinĩ; reke twĩkenie na wendo!
kom, lad os svælge til Daggry i Vellyst, beruse os i Elskovs Lyst!
19 Mũthuuri wakwa ndarĩ mũciĩ; nĩathiĩte rũgendo rũraihu.
Thi Manden er ikke hjemme, - på Langfærd er han draget;
20 Nĩathiire na mũhuko wake ũiyũrĩte mbeeca, na akainũka mũciĩ o rĩrĩa mweri ũkaiganana.”
Pengepungen tog han med, ved Fuldmåne kommer han hjem!"
21 Agĩkĩmũheenereria na ciugo, akĩmũhĩtithia; agĩkĩmuuha na mĩario yake mĩnyoroku.
Hun lokked ham med mange fagre Ord, forførte ham med sleske Læber;
22 O rĩmwe akĩmũrũmĩrĩra ta ndegwa ĩgĩthiĩ gũthĩnjwo, kana ta thwariga ĩgĩtoonya kĩana-inĩ kĩa mũtego,
tankeløst følger han hende som en Tyr, der føres til Slagtning, som en Hjort, der løber i Nettet,
23 nginya akaaya gũtheecwo ini nĩ mĩguĩ, akahaana ta nyoni ĩguthũkĩte mũtego-inĩ, ĩtekũmenya o na hanini atĩ ũndũ ũcio no ũmĩrute muoyo.
til en Pil gennemborer dens Lever, som en Fugl, der falder i Snaren, uden at vide, det gælder dens Liv.
24 Atĩrĩrĩ, ariũ akwa, ta thikĩrĩriai; tegai matũ mũigue ũrĩa ngũmwĩra.
Hør mig da nu, min Søn, og lyt til min Munds Ord!
25 Mũtikanareke ngoro cianyu ĩrũmĩrĩre mĩthiĩre yake, kana mũingĩre njĩra-inĩ ciake.
Ej bøje du Hjertet til hendes Veje, far ikke vild på hendes Stier;
26 Nĩ andũ aingĩ arĩkĩtie kũrũnda; arĩa oragĩte nĩ kĩrĩndĩ kĩingĩ mũno.
thi mange ligger slagne, hvem hun har fældet, og stor er Hoben, som hun slog ihjel.
