< Nehemia 8 >
1 Na rĩrĩ, mweri wa mũgwanja wagĩkinya-rĩ, andũ a Isiraeli magĩkorwo maatũũrĩte thĩinĩ wa matũũra mao. Nao andũ othe makĩũngana marĩ ta mũndũ ũmwe kĩhaaro-inĩ kĩrĩa kĩarĩ mbere ya Kĩhingo kĩa Maaĩ. Nao makĩĩra Ezara ũrĩa mwandĩki-marũa arute Ibuku rĩrĩa rĩa Watho wa Musa ũrĩa Jehova aathĩte andũ a Isiraeli.
Todo el pueblo se reunió como un solo hombre en el lugar amplio que estaba frente a la puerta de las aguas, y hablaron a Esdras el escriba para que trajera el libro de la ley de Moisés, que Yahvé había ordenado a Israel.
2 Nĩ ũndũ ũcio, mũthenya wa mbere wa mweri wa mũgwanja, Ezara ũrĩa mũthĩnjĩri-Ngai agĩtwara ibuku rĩu rĩa Watho mbere ya kĩũngano kĩu kĩonganĩte kĩa arũme na andũ-a-nja, na arĩa angĩ othe mangĩahotire gũtaũkĩrwo nĩ ũhoro ũcio.
El sacerdote Esdras trajo la ley ante la asamblea, tanto de hombres como de mujeres, y de todos los que podían oír con entendimiento, el primer día del mes séptimo.
3 Agĩthoma ibuku rĩu aanĩrĩire kuuma rũciinĩ nginya mĩaraho, angʼetheire kĩhaaro kĩrĩa kĩarĩ mbere ya Kĩhingo kĩa Maaĩ, arĩ mbere ya arũme, na andũ-a-nja, na andũ arĩa angĩ mangĩahotire gũtaũkĩrwo nĩ ũhoro ũcio. Nao andũ othe magĩtega matũ, magĩthikĩrĩria ciugo cia Ibuku rĩa Watho.
Leyó de ella ante el lugar amplio que estaba frente a la puerta de las aguas, desde la mañana hasta el mediodía, en presencia de los hombres y de las mujeres, y de los que podían entender. Los oídos de todo el pueblo estaban atentos al libro de la ley.
4 Ezara ũrĩa mwandĩki-marũa aarũgamĩte igũrũ rĩa gĩtara kĩa mbaũ kĩrĩa gĩakĩtwo nĩ ũndũ wa ũndũ ũcio kĩũmbe. Mwena wake wa ũrĩo haarũgamĩte Matithia, na Shema, na Anaia, na Uria, na Hilikia, na Maaseia, naguo mwena wa ũmotho hakarũgama Pedaia, na Mishaeli, na Malikija, na Hashumu, na Hashibadana, na Zekaria, na Meshulamu.
Esdras, el escriba, estaba de pie sobre un púlpito de madera que habían hecho al efecto; y junto a él estaban Matatías, Sema, Anáías, Urías, Hilcías y Maasías, a su derecha; y a su izquierda, Pedaías, Misael, Malquías, Hasum, Hasbaddana, Zacarías y Mesulam.
5 Ezara akĩhingũra ibuku rĩu. Andũ othe nĩmamuonaga tondũ aarũgamĩte handũ hatũũgĩru. Na rĩrĩa aahingũrire ibuku, andũ othe makĩrũgama na igũrũ.
Esdras abrió el libro a la vista de todo el pueblo (porque él estaba por encima de todo el pueblo), y cuando lo abrió, todo el pueblo se puso de pie.
6 Ezara akĩgooca Jehova, Ngai ũrĩa mũnene; nao andũ othe makĩoya moko mao na igũrũ makiuga atĩrĩ, “Ameni! Ameni!” Magĩcooka makĩinamĩrĩra, makĩhooya Jehova maturumithĩtie mothiũ mao thĩ.
Entonces Esdras bendijo a Yahvé, el gran Dios. Todo el pueblo respondió: “Amén, Amén”, levantando las manos. Inclinaron la cabeza y adoraron a Yahvé con el rostro en tierra.
7 Nao Alawii, na nĩo Jeshua, na Bani, na Sherebia, na Jamini, na Akubu, na Shabethai, na Hodia, na Maaseia, na Kelita, na Azaria, na Jozabadu, na Hanani, na Pelaia, makĩruta andũ ũhoro wa Watho, andũ acio marũgamĩte o hau.
También Jesúa, Baní, Serebías, Jamín, Acub, Sabetai, Hodías, Maasías, Kelita, Azarías, Jozabad, Hanán, Pelaías y los levitas, hicieron que el pueblo entendiera la ley; y el pueblo permaneció en su lugar.
8 Magĩthoma kuuma Ibuku rĩa Watho wa Ngai, magĩtaũraga na magĩtaaragĩria wega nĩgeetha andũ acio mataũkĩrwo wega nĩ ũhoro ũcio wathomagwo.
Leían en el libro, en la ley de Dios, claramente; y daban el sentido, de modo que entendían la lectura.
9 Ningĩ Nehemia ũrĩa barũthi wa kũu na Ezara mũthĩnjĩri-Ngai na mwandĩki-marũa hamwe na Alawii arĩa maarutaga andũ, makĩĩra andũ acio othe atĩrĩ, “Mũthenya ũyũ wa ũmũthĩ nĩmwamũrĩre Jehova Ngai wanyu. Mũtigaacakaye kana mũrĩre.” Nĩgũkorwo andũ acio othe nĩmarĩraga maigua ciugo cia Watho ũcio.
Nehemías, que era el gobernador, el sacerdote y escriba Esdras, y los levitas que enseñaban al pueblo, dijeron a todo el pueblo: “Hoy es un día santo para Yahvé, vuestro Dios. No os lamentéis ni lloréis”. Porque todo el pueblo lloró al oír las palabras de la ley.
10 Nehemia akĩmeera atĩrĩ, “Thiĩi mũgekenie na irio iria njega, na mũnyue indo irĩ mũrĩo, na indo icio imwe mũhe arĩa matarĩ na kĩndũ mathondekeirwo. Mũthenya wa ũmũthĩ nĩmwamũrĩre Mwathani witũ. Mũtikagĩe na kĩeha, nĩgũkorwo gĩkeno kĩa Jehova nĩkĩo hinya wanyu.”
Luego les dijo: “Vayan. Coman la grasa, beban lo dulce y envíen porciones a quien no tiene nada preparado, porque hoy es santo para nuestro Señor. No os entristezcáis, porque la alegría de Yahvé es vuestra fuerza”.
11 Alawii makĩhooreria andũ acio othe, makĩmeeraga atĩrĩ, “Hoorerai tondũ ũyũ nĩ mũthenya mwamũre. Mũtikagĩe na kĩeha.”
Entonces los levitas calmaron a todo el pueblo, diciendo: “Callad, porque el día es sagrado. No se aflijan”.
12 Ningĩ andũ othe magĩthiĩ makarĩe na makanyue, na makaheane irio imwe, na magakũngũĩre makenete nĩ ũndũ nĩmataũkĩirwo nĩ ciugo iria maarutĩtwo.
Todo el pueblo siguió su camino para comer, beber, enviar porciones y celebrar, porque habían entendido las palabras que se les habían declarado.
13 Mũthenya wa keerĩ wa mweri, atongoria a nyũmba ciothe, marĩ hamwe na athĩnjĩri-Ngai na Alawii, makĩũngana harĩ Ezara ũcio mwandĩki-marũa nĩguo mathikĩrĩrie ciugo cia Watho.
Al segundo día, los jefes de familia de todo el pueblo, los sacerdotes y los levitas se reunieron con Esdras, el escriba, para estudiar las palabras de la ley.
14 Nao magĩkora kwandĩkĩtwo watho-inĩ ũrĩa Jehova aathanĩte na kanua ka Musa, atĩ andũ a Isiraeli maikarage thĩinĩ wa ithũnũ hĩndĩ ya gĩathĩ kĩa mweri wa mũgwanja,
Encontraron escrito en la ley cómo Yahvé había ordenado por medio de Moisés que los hijos de Israel debían habitar en cabañas en la fiesta del séptimo mes;
15 na atĩ maanagĩrĩre na mahunjagie ũhoro ũyũ matũũra-inĩ mao o na kũu Jerusalemu makiugaga atĩrĩ: “Thiĩi kũu bũrũri ũrĩa ũrĩ irĩma mũrehe honge cia mĩtamaiyũ ya mĩgũnda na ya gĩthaka, na cia mĩhandathi, na cia mĩkĩndũ, o na cia mĩtĩ ya kĩĩruru cia gwaka ithũnũ,” o ta ũrĩa kwandĩkĩtwo.
y que debían publicar y proclamar en todas sus ciudades y en Jerusalén, diciendo: “Salgan al monte y traigan ramas de olivo, ramas de olivo silvestre, ramas de mirto, ramas de palmeras y ramas de árboles frondosos, para hacer refugios temporales, como está escrito.”
16 Nĩ ũndũ ũcio andũ makiumagara, makĩrehe honge, makĩĩakĩra ithũnũ igũrũ rĩa nyũmba ciao o na nja ciao, na nja cia nyũmba ya Ngai, na kĩhaaro-inĩ kĩrĩa kĩarĩ Kĩhingo-inĩ kĩa Maaĩ, na kĩrĩa kĩarĩ Kĩhingo-inĩ kĩa Efiraimu.
Así que el pueblo salió y los trajo, y se hicieron refugios temporales, cada uno en el techo de su casa, en sus patios, en los patios de la casa de Dios, en el lugar ancho de la puerta de las aguas y en el lugar ancho de la puerta de Efraín.
17 Andũ arĩa othe maacookete kuuma kũrĩa maatwarĩtwo maatahwo makĩĩakĩra ithũnũ, magĩikara thĩinĩ wacio. Kuuma matukũ ma Joshua mũrũ wa Nuni nginya mũthenya ũcio, andũ a Isiraeli matiakoretwo makũngũĩire gĩathĩ kĩu ta ũguo. Nakĩo gĩkeno kĩao kĩarĩ kĩnene mũno.
Toda la asamblea de los que habían regresado del cautiverio hizo refugios temporales y vivió en los refugios temporales, pues desde los días de Josué hijo de Nun hasta ese día los hijos de Israel no lo habían hecho. Hubo una alegría muy grande.
18 Mũthenya o mũthenya, kuuma mũthenya wa mbere nginya wa mũthia, Ezara nĩathomaga Ibuku rĩa Watho wa Ngai. Nao nĩmakũngũĩire gĩathĩ kĩu mĩthenya mũgwanja, na mũthenya wa kanana, kũringana na watho, gũkĩgĩa na kĩũngano.
Además, cada día, desde el primero hasta el último, se leía en el libro de la ley de Dios. Celebraron la fiesta durante siete días; y el octavo día hubo una asamblea solemne, según la ordenanza.