Mika 5
1 Thagathaga mbũtũ ciaku cia mbaara, wee itũũra inene rĩa mbũtũ cia mbaara, nĩgũkorwo matũrigiicĩirie matũũkĩrĩre. Nĩmakaringa mwathi wa Isiraeli rũthĩa-inĩ na rũthanju.
Riv nu Saar i din Hud! De har opkastet en Vold imod os; med Stokken slaar de Israels Hersker paa Kinden.
2 “No rĩrĩ, wee Bethilehemu Efiratha, o na harĩa arĩ we mũnini mũno mĩhĩrĩga-inĩ ya Juda, thĩinĩ waku nĩkuo gũkoima ũrĩa ũgaatuĩka mwathi wa Isiraeli, ũrĩa kĩhumo gĩake nĩ gĩa kuuma tene, kuuma mĩndĩ na mĩndĩ.”
Og du, du Betlehem-Efrata, liden til at være blandt Judas Tusinder! Af dig skal udgaa mig een til at være Hersker i Israel. Hans Udspring er fra fordum, fra Evigheds Dage.
3 Tondũ ũcio, Isiraeli nĩagatiganĩrio nginya ihinda rĩkinye, rĩrĩa ũrĩa ũraarũmwo agaaciara, nao ariũ-a-ithe arĩa angĩ magaacookerera andũ a Isiraeli.
Derfor giver han dem hen, saa længe til hun, som skal føde, føder, og Resten af hans Brødre vender hjem til Israeliterne.
4 Nĩagookĩra arĩithie rũũru rwa mbũri ciake arĩ na hinya wa Jehova, na ũnene wa rĩĩtwa rĩa Jehova Ngai wake. Nao nĩmagatũũra marĩ agitĩre, nĩgũkorwo hĩndĩ ĩyo ũnene wake ũgaakinya o nginya ituri ciothe cia thĩ.
Han skal staa og vogte i HERRENS Kraft, i HERREN sin Guds høje Navn. De skal bo trygt, thi nu skal hans Storhed naa Jordens Grænser.
5 Nake nĩagatuĩka thayũ wao. Hĩndĩ ĩrĩa Ashuri makaahithũkĩra bũrũri witũ, na matuĩkanĩrie ciĩhitho ciitũ nũmu, nĩtũkamaarahũrĩra arĩithi mũgwanja, o na anene anana mamokĩrĩre.
Og han skal være Fred. Naar Assur trænger ind i vort Land, og naar han træder ind i vore Borge, stiller vi syv Hyrder imod ham og otte fyrstelige Mænd,
6 Nĩmagaatha bũrũri wa Ashuri na rũhiũ rwa njora; maathe bũrũri wa Nimurodi na hiũ cia njora icomoretwo. Nĩagatũhonokia kuuma kũrĩ Aashuri hĩndĩ ĩrĩa magaatharĩkĩra bũrũri witũ na matuĩkanĩirie mĩhaka-inĩ iitũ.
som skal vogte Assurs Land med Sværd og Nimrods Land med Klinge. Og han skal fri os fra Assur, naar han trænger ind i vort Land, træder ind paa vore Enemærker.
7 Matigari ma Jakubu magaatuĩka ta ime riumĩte harĩ Jehova gatagatĩ-inĩ ka ndũrĩrĩ nyingĩ, o na ta mbura ya rũthuthuũ yurĩte nyeki-inĩ, ĩrĩa ĩtarehagwo nĩ mũndũ kana ĩkoirio nĩ andũ.
Da bliver Jakobs Rest i de mange Folkeslags Midte som Dug, der kommer fra HERREN, som Regnens Draaber paa Græs, der ikke venter paa nogen eller bier paa Menneskens Børn.
8 Matigari ma Jakubu magaakoragwo gatagatĩ ka ndũrĩrĩ, o gatagatĩ ka ndũrĩrĩ nyingĩ, ta mũrũũthi ũrĩ thĩinĩ wa nyamũ cia mũtitũ, na ta kĩana kĩa mũrũũthi kĩrĩ thĩinĩ wa ndũũru cia ngʼondu, kĩrĩa gĩthiiaga gĩgĩcitihangagia na gĩgĩcitambuuraga na gũtirĩ mũndũ ũngĩcihonokia.
Da bliver Jakobs Rest blandt Folkene i de mange Folkeslags Midte som en Løve blandt Skovens Dyr, en Ungløve blandt Faarehjorde, der nedtramper, naar den gaar frem, og sønderriver redningsløst.
9 Guoko gwaku nĩgũkambarario na igũrũ kuonanie ũhootani harĩ thũ ciaku, na amuku aku othe nĩmakaniinwo.
Din Haand skal være over dine Uvenner, alle dine Fjender ryddes bort.
10 Jehova ekuuga atĩrĩ, “Mũthenya ũcio-rĩ, “nĩngananga mbarathi ciaku ikweherere biũ, nacio ngaari ciaku cia ita ndĩcitharie.
Paa hin Dag, lyder det fra HERREN, udrydder jeg Hestene af dig, dine Stridsvogne gør jeg til intet,
11 Nĩngananga matũũra marĩa manene ma bũrũri wanyu, na tharũrie ciĩhitho iria nũmu cianyu ciothe.
rydder Byerne bort i dit Land, river alle dine Fæstninger ned,
12 Nĩngananga ũgo wanyu, na mũtigacooka kũragũra rĩngĩ.
rydder Trolddommen bort af din Haand, Tegntydere faar du ej mer;
13 Nĩngananga mĩhianano yanyu ya gwacũhio, na nyanange mahiga manyu marĩa maamũre mũrĩ namo; mũtigacooka kũinamĩrĩra wĩra wa moko manyu rĩngĩ.
jeg rydder dine Billeder bort, Stenstøtterne bort af din Midte og du skal ikke mer tilbede dine Hænders Værk.
14 Itugĩ cia Ashera iria mũrĩ nacio nĩngacimunya na momore matũũra manyu manene.
Jeg udrydder dine Asjerer og lægger dine Afguder øde;
15 Nĩngerĩhĩria ndĩ na marakara na mangʼũrĩ kũrĩ ndũrĩrĩ iria itanjathĩkagĩra.”
i Vrede og Harme tager jeg Hævn over Folk, som ikke vil høre.
