< Luka 15 >

1 Na rĩrĩ, etia mbeeca cia igooti na “ehia” othe nĩmoonganaga harĩ we nĩguo mamũigue.
Agora todos os cobradores de impostos e pecadores estavam chegando perto dele para ouvi-lo.
2 No Afarisai na arutani a watho magĩteta makiuga atĩrĩ, “Mũndũ ũyũ nĩamũkagĩra ehia na akarĩĩanĩra nao.”
Os fariseus e os escribas murmuravam, dizendo: “Este homem recebe os pecadores, e come com eles”.
3 Nĩ ũndũ ũcio Jesũ akĩmahe ngerekano ĩno akĩmeera atĩrĩ:
Ele lhes contou esta parábola:
4 “Mũndũ ũmwe wanyu angĩkorwo na ngʼondu igana rĩmwe, na ĩmwe yacio yũre-rĩ, githĩ ndatigaga icio mĩrongo kenda na kenda kũu werũ-inĩ, athiĩ agacarie ĩyo ĩmwe yũrĩte, nginya amĩone?
“Qual de vocês, homens, se tivessem cem ovelhas e perdessem uma delas, não deixariam as noventa e nove no deserto e iriam atrás da que estava perdida, até que ele a encontrasse?
5 Na aarĩkia kũmĩona, akamĩigĩrĩra ciande ciake akenete,
Quando ele a encontrou, carrega-a sobre os ombros, regozijando-se.
6 akainũka mũciĩ. Agacooka ageeta arata ake na andũ a itũũra hamwe, akameera atĩrĩ, ‘Ũkai tũkenanĩre nĩ ũndũ nĩnyonete ngʼondu yakwa ĩrĩa ĩrorĩte.’
Quando chega em casa, ele chama seus amigos e vizinhos, dizendo-lhes: 'Alegrem-se comigo, pois encontrei minhas ovelhas que estavam perdidas'!
7 Ngũmwĩra atĩrĩ, ũguo noguo kũgĩaga gĩkeno kĩnene igũrũ nĩ ũndũ wa mũndũ ũmwe mwĩhia wĩrirĩte, gũkĩra ũrĩa gũkenagwo nĩ ũndũ wa andũ mĩrongo kenda na kenda athingu arĩa matabatarĩtio nĩ kwĩrira.
Eu lhes digo que mesmo assim haverá mais alegria no céu por um pecador que se arrepende, do que por noventa e nove pessoas justas que não precisam se arrepender.
8 “Kana mũtumia angĩkorwo arĩ na icunjĩ ikũmi cia betha, ĩmwe yacio yũre-rĩ, githĩ ndagwatagia tawa, akahaata nyũmba yothe, na akamĩcaria na kĩyo o nginya amĩone?
“Ou que mulher, se tivesse dez moedas de dracma, se perdesse uma moeda de dracma, não acenderia uma lâmpada, varreria a casa, e buscaria diligentemente até encontrá-la?
9 Na amĩona-rĩ, ageeta arata ake o na andũ a itũũra hamwe, akameera atĩrĩ, ‘Ũkai tũkenanĩre tondũ nĩnyonete mbeeca yakwa ĩrĩa ĩrorĩte.’
Quando a encontrou, ela chama seus amigos e vizinhos, dizendo: 'Alegre-se comigo, pois encontrei a dracma que tinha perdido!
10 Ngũmwĩra atĩrĩ, ũguo noguo gũkoragwo na gĩkeno harĩ araika a Ngai nĩ ũndũ wa mwĩhia ũmwe wĩrirĩte.”
Mesmo assim, eu lhes digo, há alegria na presença dos anjos de Deus por causa de um pecador que se arrepende”.
11 Jesũ agĩthiĩ na mbere akĩmeera atĩrĩ, “Nĩ kwarĩ na mũndũ ũmwe warĩ na ariũ eerĩ.
Ele disse: “Um certo homem teve dois filhos.
12 Ũrĩa mũnini akĩĩra ithe atĩrĩ, ‘Baba ngaĩra igai rĩrĩa rĩngĩgatuĩka rĩakwa.’ Nĩ ũndũ ũcio ithe akĩmagayania indo ciake.
O mais novo deles disse a seu pai: “Pai, dê-me minha parte de sua propriedade”. Então, ele dividiu seu sustento entre eles.
13 “Na matukũ manini mathira, mũriũ ũcio mũnini agĩcookanĩrĩria indo ciake ciothe, akiumagara agĩthiĩ bũrũri warĩ kũraya, na arĩ kũu agĩitanga indo ciake na mũtũũrĩre wa ũmaramari.
Não muitos dias depois, o filho mais novo reuniu tudo isso e viajou para um país distante. Lá ele desperdiçou sua propriedade com uma vida desordenada.
14 Nake aarĩkia kũhũthĩra indo ciake ciothe, gũkĩgĩa na ngʼaragu nene kũu bũrũri ũcio wothe, nake akĩambĩrĩria gũthĩĩnĩka.
Quando ele passou tudo isso, surgiu uma grave fome naquele país, e ele começou a sentir-se necessitado.
15 Nĩ ũndũ ũcio agĩthiĩ kũũria wĩra kũrĩ mũndũ ũmwe wa bũrũri ũcio, nake akĩmũtwara akarĩithagie ngũrwe gĩthaka-inĩ gĩake.
Ele foi e se uniu a um dos cidadãos daquele país, e o mandou para seus campos para alimentar porcos.
16 Nĩeriragĩria kwĩhũũnia na makoro marĩa maarĩĩagwo nĩ ngũrwe icio tondũ gũtirĩ mũndũ wamũheaga kĩndũ gĩa kũrĩa.
Ele queria encher sua barriga com as vagens que os porcos comiam, mas ninguém lhe dava nenhuma.
17 “Na rĩrĩa ecookerire, akiuga atĩrĩ, ‘Nĩ ndungata ciigana atĩa cia baba irĩ na irio cia gũciigana o na igatigara, na niĩ nguagĩre gũkũ nĩ ngʼaragu!
Mas quando chegou a si mesmo, ele disse: 'Quantos criados contratados de meu pai têm pão suficiente para gastar, e eu estou morrendo de fome!
18 Nĩngũũkĩra thiĩ kũrĩ baba ngamwĩre atĩrĩ: Baba, nĩnjĩhĩirie Ngai na ngakwĩhĩria.
Eu me levantarei e irei até meu pai, e lhe direi: “Pai, eu pequei contra o céu e aos teus olhos”.
19 Ndĩagĩrĩirwo nĩgũcooka gwĩtagwo mũrũguo rĩngĩ; ndua ta ndungata ĩmwe yaku.’
Não sou mais digno de ser chamado de seu filho. Faze-me como um de teus servos contratados”.
20 Nĩ ũndũ ũcio agĩũkĩra, agĩthiĩ kũrĩ ithe. “No arĩ o haraaya, ithe akĩmuona, nake akĩringwo nĩ tha nĩ ũndũ wake; agĩtengʼera kũrĩ mũrũwe, akĩmũhĩmbĩria na akĩmũmumunya.
“Ele se levantou e veio ter com seu pai. Mas enquanto ele ainda estava longe, seu pai o viu e, comovido, correu, caiu em seu pescoço e o beijou.
21 “Nake mũriũ akĩmwĩra atĩrĩ, ‘Baba, nĩnjĩhĩirie Ngai o na ngakwĩhĩria. Ndiagĩrĩirwo nĩgũcooka gwĩtagwo mũrũguo rĩngĩ.’
O filho lhe disse: 'Pai, pequei contra o céu e aos teus olhos'. Não sou mais digno de ser chamado de seu filho”.
22 “No ithe akĩĩra ndungata ciake atĩrĩ, ‘Thiĩi narua mũrehe nguo ĩrĩa njega mũno mũmũhumbe, na mũmwĩkĩre gĩcũhĩ kĩara, na iraatũ magũrũ.
“Mas o pai disse a seus criados: 'Tragam o melhor manto e coloquem-no sobre ele'. Ponha um anel na mão e sandálias nos pés”.
23 Ningĩ mũrehe njaũ ya gĩcegũ ĩrĩa noru mũmĩthĩnje. Mũreke tũgĩe na iruga na tũkũngũĩre.
Traga o bezerro engordado, mate-o e vamos comer e comemorar;
24 Nĩgũkorwo mũriũ ũyũ wakwa ararĩ mũkuũ na nĩariũkĩte; nĩarorĩte na rĩu nĩonekete.’ Nĩ ũndũ ũcio makĩambĩrĩria gũkũngũĩra.
para isto, meu filho, estava morto e está vivo novamente. Ele estava perdido e foi encontrado”. Então eles começaram a celebrar.
25 “Na rĩrĩ, hĩndĩ ĩyo mũriũ ũrĩa mũkũrũ aarĩ mũgũnda. Na rĩrĩa aakuhĩrĩirie mũciĩ akĩinũka-rĩ, akĩigua gũkĩinwo nyĩmbo na ndũhiũ.
“Agora seu filho mais velho estava no campo. Ao se aproximar da casa, ele ouviu música e dança.
26 Nĩ ũndũ ũcio mũriũ ũcio agĩĩta ndungata ĩmwe ya mũciĩ, akĩmĩũria gĩtũmi kĩa maũndũ macio.
Ele chamou um dos criados para ele e perguntou o que estava acontecendo.
27 Nayo ndungata ĩyo ĩkĩmwĩra atĩrĩ, ‘Mũrũ wa maitũguo nĩokĩte, nake thoguo nĩamũthĩnjĩire njaũ ya gĩcegũ ĩrĩa noru, tondũ nĩamũcookereire arĩ mwega na arĩ mũgima.’
Ele lhe disse: “Seu irmão chegou, e seu pai matou o bezerro engordado, porque ele o recebeu de volta são e salvo”.
28 “Mũrũ wa nyina ũcio mũkũrũ akĩrakara na akĩrega gũtoonya nyũmba. Nĩ ũndũ ũcio ithe akiuma nja, akĩmũthaitha atoonye thĩinĩ.
Mas ele estava com raiva e não quis entrar. Por isso, seu pai saiu e implorou-lhe.
29 No akĩĩra ithe atĩrĩ, ‘Ta thikĩrĩria! Ndũire ngũrutagĩra wĩra mĩaka ĩyo yothe, na ndirĩ ndarega gũgwathĩkĩra. No rĩrĩ, ndũrĩ waahe o na koori nĩguo tũkũngũĩre na arata akwa.
Mas ele respondeu a seu pai: “Eis que estes muitos anos eu te servi e nunca desobedeci a um mandamento teu, mas tu nunca me deste uma cabra, para que eu pudesse celebrar com meus amigos”.
30 No rĩrĩa mũrũguo ũyũ ũitangĩte indo ciaku na maraya ainũka, ũkamũthĩnjĩra njaũ ya gĩcegũ ĩrĩa noru!’
Mas quando este seu filho veio, que devorou sua vida com prostitutas, você matou o bezerro engordado por ele”.
31 “Ithe akĩmwĩra atĩrĩ, ‘Mũrũ wakwa, wee tũtũũraga nawe hĩndĩ ciothe, na indo ciothe iria ndĩ nacio nĩ ciaku.
“Ele lhe disse: 'Filho, tu estás sempre comigo, e tudo o que é meu é teu'.
32 No nĩtwagĩrĩirwo gũkũngũĩra na gũcanjamũka, tondũ mũrũ wa maitũguo ũyũ ararĩ mũkuũ na rĩu nĩariũkĩte; nĩarorĩte na rĩu nĩonekete.’”
Mas era apropriado celebrar e alegrar-se, pois isso, seu irmão, estava morto, e está vivo novamente. Ele estava perdido, e foi encontrado”.

< Luka 15 >