Macakaya 3
1 Niĩ ndĩ mũndũ wonete thĩĩna nĩ ũndũ wa kũhũũrwo na rũthanju rwa mangʼũrĩ make.
Jag är en elände man, den hans grymhets ris se måste.
2 Andwarĩte akangereria nduma-inĩ handũ ha ũtheri-inĩ;
Han hafver ledt mig, och låtit mig gå i mörkrena, och icke i ljusena.
3 ti-itherũ, atũmĩte guoko gwake kũnjũkĩrĩre rĩngĩ na rĩngĩ, mũthenya wothe.
Han hafver vändt sina hand emot mig, och handlar fast annorlunda med mig alltid.
4 Nĩatũmĩte nyama cia mwĩrĩ wakwa na gĩkonde kĩaguo ihinyare, na akoinanga mahĩndĩ makwa.
Han hafver gjort mitt kött och mina hud gammal, och sönderslagit min ben.
5 Nĩandigiicĩirie, na agaathiũrũrũkĩria na marũrũ, na thĩĩna.
Han hafver byggt emot mig, och bevefvat mig uti galla och mödo.
6 Atũmĩte ndũũre nduma-inĩ o ta andũ arĩa maakuire tene.
Han hafver lagt mig uti mörkret, lika som de döda i verldene.
7 Nĩanjirigĩire na rũthingo nĩguo ndikae kũũra; mĩnyororo yakwa nĩamĩritũhĩtie mũno.
Han hafver innemurat mig, så att jag icke utkomma kan, och satt mig uti hårda fjettrar.
8 O na rĩrĩa ndetana kana ndakaya ngĩenda ũteithio-rĩ, nĩ kũhingĩrĩria ahingagĩrĩria mahooya makwa.
Och om jag än ropade och både, så stoppar han öronen till för mina bön.
9 Nĩahingĩte njĩra yakwa na mahiga maicũhie; atũmĩte tũcĩra twakwa tuogome.
Han hafver igenmurat min väg med huggen sten, och mina stigar igentäppt.
10 Kũrĩ niĩ aatuĩkĩte o ta nduba rĩrĩa yoheirie, kana ta mũrũũthi rĩrĩa wĩhithĩte,
Han hafver vaktat efter mig lika som en björn, lika som ett lejon i lönlig rum.
11 akĩngururia kuuma gacĩra-inĩ, akĩndambuura, akĩndiganĩria itarĩ na ũteithio.
Han hafver låtit mig fela om vägen; han hafver rifvit mig i stycken sönder, och tillintetgjort.
12 Ageetete ũta wake, akangereka, nduĩke cabaa ya kũrathagwo nĩ mĩguĩ yake.
Han hafver spänt sin båga, och satt mig; såsom ett mål för pilenom.
13 Nĩatheecire ngoro yakwa na mĩguĩ kuuma thiaka-inĩ wake.
Han hafver utaf kogret låtit skjuta mig i mina njurar.
14 Ngĩgĩtuĩka wa gũthekagĩrĩrwo nĩ andũ akwa othe; maanyũrũragia na rwĩmbo mũthenya wothe.
Jag är vorden till spott allo mino folke, och deras dagliga visa.
15 Anjiyũrĩtie maũndũ marũrũ, na akaahũũnia na maaĩ ma nyongo.
Han hafver måttat mig med bitterhet, och gifvit mig malört dricka.
16 Nĩangʼethũrangĩte magego makwa na kagoto; anangĩrĩirie rũkũngũ-inĩ.
Han hafver slagit mina tänder sönder i små stycke, och vältrat mig uti asko.
17 Nĩnjagithĩtio thayũ; nĩndiganĩirwo ũgaacĩru nĩ kĩĩ.
Min själ är fördrifven ifrå fridenom; goda, dagar måste jag förgäta.
18 Nĩ ũndũ ũcio nguuga atĩrĩ, “Riiri wakwa nĩũthirĩte, o hamwe na maũndũ marĩa mothe ndũire njĩrĩgĩrĩire kuuma kũrĩ Jehova.”
Jag sade: Mitt hopp är ute, att jag någon tid mer skall vara när Herranom.
19 Nĩngũririkana thĩĩna wakwa, na kũũrũũra gwakwa, na ngaririkana maũndũ marũrũ, o na maaĩ ma nyongo.
Kom dock ihåg, huru jag är elände och öfvergifven, och malört och galla druckit hafver.
20 Ngoro yakwa no ĩraririkana maũndũ macio, nayo ĩkaringĩka thĩinĩ wakwa.
Du varder ju deruppå tänkandes; ty min själ säger mig det.
21 O na gũtariĩ ũguo nĩndirikanaga ũndũ ũyũ, na tondũ wa ũguo ngagĩa na kĩĩrĩgĩrĩro:
Det lägger jag på hjertat, derföre hoppas mig ännu.
22 Tondũ wa wendo mũnene wa Jehova, nĩkĩo tũtaniinĩtwo biũ, nĩgũkorwo tha ciake itirĩ hĩndĩ ithiraga.
Herrans mildhet är det, att ännu icke är ute med oss; hans barmhertighet hafver än nu icke ända;
23 Tha ciaku ikoragwo irĩ njerũ rũciinĩ o rũciinĩ, wĩhokeku waku nĩ mũnene mũno.
Utan hon är hvar morgon ny, och din trohet är stor.
24 Ngoro yakwa yugaga atĩrĩ, “Jehova nĩwe igai rĩakwa; tondũ ũcio nĩwe ndĩrĩetagĩrĩra.”
Herren är min del, säger min själ; derför vill jag hoppas uppå honom.
25 Jehova nĩ mwega kũrĩ arĩa mamwĩhokaga, kũrĩ ngoro ĩyo ĩmũrongoragia;
Ty Herren är god dem som hoppas uppå honom, och den själ som frågar efter honom.
26 nĩ wega mũndũ gweterera ũhonokio wa Jehova o akirĩte.
Det är en kostelig ting, att man är tålig, och hoppas uppå Herrans hjelp.
27 Nĩ wega mũndũ gũkuua icooki hĩndĩ ĩrĩa arĩ mũnini.
Det är en kostelig ting, att man drager oket i ungdomen;
28 Nĩaikare arĩ wiki akirĩte, nĩgũkorwo nĩ Jehova ũmũigĩrĩire rĩo.
Att en, som öfvergifven är, hafver tålamod, när honom något uppåkommer;
29 Nĩaturumithie ũthiũ wake rũkũngũ-inĩ, no gũkorwo aahota kũgĩa na kĩĩrĩgĩrĩro.
Och sätter sin mun uti stoft, och vänter efter hoppet;
30 Nĩerekererie rũthĩa kũrĩ mũndũ ũrĩa ũkũmũgũtha, na aiyũrwo nĩ thoni.
Och låtter slå sig vid kindbenet, och lägger mycken försmädelse uppå sig.
31 Nĩgũkorwo Jehova ndateanagĩria andũ nginya tene.
Ty Herren drifver icke ifrå sig evinnerliga;
32 O na gũtuĩka nĩarehaga kĩeha-rĩ, we nĩaiguanagĩra tha, nĩgũkorwo wendo ũcio wake ũtathiraga nĩ mũnene mũno.
Utan han bedröfvar väl; men han förbarmar sig igen, efter sin stora mildhet.
33 Nĩgũkorwo ndarehagĩra andũ mĩnyamaro, kana akarehere ciana cia andũ kĩeha akĩendaga.
Ty han plågar och bedröfvar icke menniskona af hjertat;
34 Rĩrĩa andũ a bũrũri arĩa othe mohetwo maarangĩrĩrio na makinya-rĩ,
Lika som han ville platt undertrycka låta de elända på jordene;
35 rĩrĩa mũndũ aagithio kĩhooto gĩake mbere ya Ũrĩa-ũrĩ-Igũrũ-Mũno-rĩ,
Och låta deras sak för Gudi orätta vara;
36 o na rĩrĩa mũndũ atuĩrwo ciira hatarĩ kĩhooto-rĩ, githĩ Mwathani ndonaga maũndũ macio?
Och dem falskeliga döma låta, lika som Herren såge det intet.
37 Nũũ ũngĩaria na atũme ũndũ ũcio ũhinge, Mwathani ataathanĩte gũtuĩke ũguo?
Ho tör då säga, att sådant sker utan Herrans befallning;
38 Githĩ kanua-inĩ ka Ũrĩa-ũrĩ-Igũrũ-Mũno tiho hoimaga maũndũ mooru, na hakoima maũndũ mega?
Och att hvarken ondt eller godt kommer igenom hans befallning?
39 Mũndũ o wothe ũrĩ muoyo-rĩ, atetaga nĩkĩ rĩrĩa ekũherithio nĩ ũndũ wa mehia make?
Hvi knorra då menniskorna alltså, medan de lefva? Hvar och en knorre emot sina synder.
40 Nĩtũthuthuurie-i mĩthiĩre iitũ na tũmĩtuĩrie, tũcokerere Jehova.
Och låt oss ransaka och söka vårt väsende, och omvända oss till Herran.
41 Nĩtwambararie ngoro ciitũ na moko maitũ na igũrũ kũrĩ Mũrungu ũrĩa ũrĩ igũrũ, tuuge atĩrĩ:
Låt oss upplyfta vår hjerta, samt med händerna, till Gud i himmelen.
42 “Ithuĩ-rĩ, nĩtwĩhĩtie na tũgakũremera, wee nawe ũkaaga gũtũrekera.
Vi, vi hafve syndat, och olydige varit; derföre hafver du med rätta intet skonat;
43 “Wee wĩhumbĩrĩte na marakara, ũgatũingatithia; ũũraganĩte ũtekũiguanĩra tha.
Utan du hafver förmörkrat oss med vrede, och förföljt och dräpit utan barmhertighet.
44 Wee wĩhumbĩrĩte na itu nĩgeetha gũtikagĩe na ihooya rĩngĩgũkinyĩra.
Du hafver betäckt dig med en sky, att ingen bön derigenom komma kunde.
45 Wee ũtũmĩte tũtuĩke ta gĩko, na ta mahuti gatagatĩ ka ndũrĩrĩ.
Du hafver gjort oss till träck och slemhet ibland folken.
46 “Thũ ciitũ ciothe itwathamĩirie tũnua itũũkĩrĩre.
Alle våre fiender gapa med munnen emot oss.
47 Nĩtũkorereirwo nĩ kĩmako kĩnene, na tũkenjerwo marima, tũgakorwo nĩ ũniinani, na mwanangĩko.”
Vi varde förtryckte och plågade med förskräckelse och ångest.
48 Maitho makwa maranyũrũrũkia tũrũũĩ twa maithori nĩ ũndũ andũ akwa nĩmanangĩtwo.
Min ögon rinna med vattubäcker, öfver mins folks dotters jämmer.
49 Maitho makwa marĩnyũrũrũkagia maithori mategũtigithĩria, magaikara o makĩnyũrũrũkaga,
Min ögon flyta, och kunna icke aflåta; ty der är ingen återvända;
50 nginya rĩrĩa Jehova agaacũthĩrĩria arĩ igũrũ oone.
Tilldess Herren af himmelen skådar härned, och ser dertill.
51 Maũndũ marĩa ndĩrona nĩmaranjiguithia kĩeha ngoro, tondũ wa andũ-a-nja othe a itũũra rĩakwa inene.
Mitt öga fräter mig lifvet bort, för alla mins stads döttrars skull.
52 Andũ arĩa maatuĩkĩte thũ ciakwa hatarĩ gĩtũmi nĩo maanguĩmaga ta nyoni.
Mine fiender hafva besnärt mig, lika som en fågel, utan sak.
53 Maanjikirie irima makĩenda kũnjũraga, na makĩĩhũũra na mahiga;
De hafva förgjort mitt lif uti ene kulo, och kastat uppå mig stenar.
54 ndaahubanĩirio nĩ maaĩ maingĩ, magĩikũrũkĩra igũrũ rĩa mũtwe wakwa, na niĩ ngĩĩciiria ndĩ hakuhĩ kũniinwo.
De hafva ock begjutit mitt hufvud med vatten; då sade jag: Nu är det platt ute med mig.
55 Ngĩkaĩra rĩĩtwa rĩaku Wee Jehova, ndĩ kũu irima-inĩ rĩu iriku.
Men jag åkallade ditt Namn, Herre, nedan utu kulone;
56 Na we ũkĩigua ithaithana rĩakwa, ngĩkwĩra atĩrĩ, “Tiga kũhinga matũ maku ngĩgũkaĩra ũndeithie.”
Och du hörde mina röst: Bortgöm icke din öron för mitt suckande och ropande.
57 Nawe ũkĩnguhĩrĩria rĩrĩa ndagũkaĩire, ũkĩnjĩĩra atĩrĩ, “Tiga gwĩtigĩra.”
Nalka dig till mig, när jag åkallar dig och säg; Frukta dig intet.
58 Wee Mwathani-rĩ, nĩwe wanjiirĩrĩire; nawe ũgĩgĩkũũra muoyo wakwa.
Uträtta, du Herre, mins själs sak, och förlossa mitt lif.
59 Wee Jehova, nĩwonete ũũru ũrĩa njĩkĩtwo. Tua ciira wakwa arĩ we!
Herre, se dock till, huru orätt mig sker, och hjelp mig till min rätt.
60 Wee nĩwonete kwĩrĩhĩria kwao guothe, o na mathugunda mao mothe ma kũnjũkĩrĩra.
Du ser alla deras hämnd, och alla deras tankar emot mig.
61 Wee Jehova-rĩ, nĩũiguĩte irumi iria manumĩte nacio, o na mathugunda mao mothe ma kũnjũkĩrĩra:
Herre, du hörer deras försmädelse, och alla deras tankar öfver mig;
62 maũndũ marĩa thũ ciakwa ciaragia na mĩheehũ ikĩngʼungʼuanaga injũkĩrĩre mũthenya wothe.
Mina motståndares läppar, och deras rådslag emot mig dagliga.
63 Ta kĩmarore! Magĩikara thĩ kana magĩũkĩra, maanyũrũragia na nyĩmbo ciao.
Se dock, ehvad de sig lägga eller uppstå, så qväda de visor om mig.
64 Wee Jehova-rĩ, marĩhe kũringana na ũrĩa mekĩte, kũringana na wĩra wa moko mao.
Vedergäll dem, Herre, såsom de förtjent hafva.
65 Ũmia ngoro ciao, nakĩo kĩrumi gĩaku kĩroikara nao!
Låt dem deras hjerta förskräckas och känna dina banno.
66 Maingatithie ũrĩ na marakara, na ũmaniine mathire gũkũ mũhuro wa igũrũ rĩa Jehova.
Förfölj dem med grymhet, och förgör dem under Herrans himmel.
