Macakaya 3
1 Niĩ ndĩ mũndũ wonete thĩĩna nĩ ũndũ wa kũhũũrwo na rũthanju rwa mangʼũrĩ make.
Eg er mannen som naudi såg under hans vreide-ris.
2 Andwarĩte akangereria nduma-inĩ handũ ha ũtheri-inĩ;
Meg hev han ført og late ferdast i myrker og ikkje i ljos.
3 ti-itherũ, atũmĩte guoko gwake kũnjũkĩrĩre rĩngĩ na rĩngĩ, mũthenya wothe.
Berre mot meg vender han si hand upp att og upp att heile dagen.
4 Nĩatũmĩte nyama cia mwĩrĩ wakwa na gĩkonde kĩaguo ihinyare, na akoinanga mahĩndĩ makwa.
Han hev late meg eldast i hold og hud, han hev krasa mine bein.
5 Nĩandigiicĩirie, na agaathiũrũrũkĩria na marũrũ, na thĩĩna.
Han bygde att for meg og ringa meg inn med beiska og møda.
6 Atũmĩte ndũũre nduma-inĩ o ta andũ arĩa maakuire tene.
I myrkret hev han set meg, lik deim som longe er daude.
7 Nĩanjirigĩire na rũthingo nĩguo ndikae kũũra; mĩnyororo yakwa nĩamĩritũhĩtie mũno.
Han mura att for meg, so eg kjem meg ikkje ut; tunge gjorde han mine lekkjor.
8 O na rĩrĩa ndetana kana ndakaya ngĩenda ũteithio-rĩ, nĩ kũhingĩrĩria ahingagĩrĩria mahooya makwa.
Endå eg kallar og ropar, let han att for mi bøn.
9 Nĩahingĩte njĩra yakwa na mahiga maicũhie; atũmĩte tũcĩra twakwa tuogome.
Han mura fyre mine vegar med tilhoggen stein, gjorde det uført på min stig.
10 Kũrĩ niĩ aatuĩkĩte o ta nduba rĩrĩa yoheirie, kana ta mũrũũthi rĩrĩa wĩhithĩte,
Ein lurande bjørn var han mot meg, ei løva i løyne.
11 akĩngururia kuuma gacĩra-inĩ, akĩndambuura, akĩndiganĩria itarĩ na ũteithio.
Til villstig gjorde han min veg; han reiv meg sund og lagde meg i øyde.
12 Ageetete ũta wake, akangereka, nduĩke cabaa ya kũrathagwo nĩ mĩguĩ yake.
Han spente sin boge og sette meg til skotmål for si pil.
13 Nĩatheecire ngoro yakwa na mĩguĩ kuuma thiaka-inĩ wake.
Han let renna inni mine nyro pilehus-sønerne sine.
14 Ngĩgĩtuĩka wa gũthekagĩrĩrwo nĩ andũ akwa othe; maanyũrũragia na rwĩmbo mũthenya wothe.
Eg vart til lått for alt mitt folk, deira nidvisa heile dagen.
15 Anjiyũrĩtie maũndũ marũrũ, na akaahũũnia na maaĩ ma nyongo.
Han metta meg med beiske urter, han gav meg malurt å drikka.
16 Nĩangʼethũrangĩte magego makwa na kagoto; anangĩrĩirie rũkũngũ-inĩ.
Han let meg knasa mine tenner på småstein, han grov meg ned i oska.
17 Nĩnjagithĩtio thayũ; nĩndiganĩirwo ũgaacĩru nĩ kĩĩ.
Og du støytte burt frå fred mi sjæl; eg gløymde kor det var å hava det godt.
18 Nĩ ũndũ ũcio nguuga atĩrĩ, “Riiri wakwa nĩũthirĩte, o hamwe na maũndũ marĩa mothe ndũire njĩrĩgĩrĩire kuuma kũrĩ Jehova.”
Og eg sagde: «Det er ute med mi kraft og med mi von til Herren.»
19 Nĩngũririkana thĩĩna wakwa, na kũũrũũra gwakwa, na ngaririkana maũndũ marũrũ, o na maaĩ ma nyongo.
Kom i hug mi naud og mi utlægd - malurt og beiska.
20 Ngoro yakwa no ĩraririkana maũndũ macio, nayo ĩkaringĩka thĩinĩ wakwa.
Ho minnest det, sjæli mi, og er nedbøygd i meg.
21 O na gũtariĩ ũguo nĩndirikanaga ũndũ ũyũ, na tondũ wa ũguo ngagĩa na kĩĩrĩgĩrĩro:
Dette vil eg leggja meg på hjarta, og difor vil eg vona:
22 Tondũ wa wendo mũnene wa Jehova, nĩkĩo tũtaniinĩtwo biũ, nĩgũkorwo tha ciake itirĩ hĩndĩ ithiraga.
Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.
23 Tha ciaku ikoragwo irĩ njerũ rũciinĩ o rũciinĩ, wĩhokeku waku nĩ mũnene mũno.
Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.
24 Ngoro yakwa yugaga atĩrĩ, “Jehova nĩwe igai rĩakwa; tondũ ũcio nĩwe ndĩrĩetagĩrĩra.”
Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.
25 Jehova nĩ mwega kũrĩ arĩa mamwĩhokaga, kũrĩ ngoro ĩyo ĩmũrongoragia;
Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.
26 nĩ wega mũndũ gweterera ũhonokio wa Jehova o akirĩte.
Det er godt å vera still for Herren og venta på hans frelsa.
27 Nĩ wega mũndũ gũkuua icooki hĩndĩ ĩrĩa arĩ mũnini.
Det er godt for mannen at han ber ok i sin ungdom,
28 Nĩaikare arĩ wiki akirĩte, nĩgũkorwo nĩ Jehova ũmũigĩrĩire rĩo.
at han sit einsleg og tegjande, når han legg det på,
29 Nĩaturumithie ũthiũ wake rũkũngũ-inĩ, no gũkorwo aahota kũgĩa na kĩĩrĩgĩrĩro.
at han luter seg med munnen mot moldi - kann henda det enn er von -
30 Nĩerekererie rũthĩa kũrĩ mũndũ ũrĩa ũkũmũgũtha, na aiyũrwo nĩ thoni.
at han held fram si kinn til slag, let seg metta med svivyrda.
31 Nĩgũkorwo Jehova ndateanagĩria andũ nginya tene.
For Herren støyter ikkje æveleg burt.
32 O na gũtuĩka nĩarehaga kĩeha-rĩ, we nĩaiguanagĩra tha, nĩgũkorwo wendo ũcio wake ũtathiraga nĩ mũnene mũno.
For um han legg på sorg, so miskunnar han endå etter sin store nåde.
33 Nĩgũkorwo ndarehagĩra andũ mĩnyamaro, kana akarehere ciana cia andũ kĩeha akĩendaga.
For det er ikkje av hjarta han legg møda og sorg på mannsborni.
34 Rĩrĩa andũ a bũrũri arĩa othe mohetwo maarangĩrĩrio na makinya-rĩ,
At dei krasar under fot alle fangar i landet,
35 rĩrĩa mũndũ aagithio kĩhooto gĩake mbere ya Ũrĩa-ũrĩ-Igũrũ-Mũno-rĩ,
at dei rengjer retten for mannen framfor åsyni til den Høgste,
36 o na rĩrĩa mũndũ atuĩrwo ciira hatarĩ kĩhooto-rĩ, githĩ Mwathani ndonaga maũndũ macio?
at ein gjer urett mot ein mann i hans sak - ser ikkje Herren slikt?
37 Nũũ ũngĩaria na atũme ũndũ ũcio ũhinge, Mwathani ataathanĩte gũtuĩke ũguo?
Kven tala, og det vart, um Herren ikkje baud?
38 Githĩ kanua-inĩ ka Ũrĩa-ũrĩ-Igũrũ-Mũno tiho hoimaga maũndũ mooru, na hakoima maũndũ mega?
Kjem ikkje frå munnen til den Høgste både vondt og godt?
39 Mũndũ o wothe ũrĩ muoyo-rĩ, atetaga nĩkĩ rĩrĩa ekũherithio nĩ ũndũ wa mehia make?
Kvi skal eit livande menneskje klaga? Kvar syrgje yver si synd!
40 Nĩtũthuthuurie-i mĩthiĩre iitũ na tũmĩtuĩrie, tũcokerere Jehova.
Lat oss ransaka våre vegar og røyna deim og venda oss til Herren!
41 Nĩtwambararie ngoro ciitũ na moko maitũ na igũrũ kũrĩ Mũrungu ũrĩa ũrĩ igũrũ, tuuge atĩrĩ:
Lat oss lyfta våre hjarto likeins som våre hender til Gud i himmelen!
42 “Ithuĩ-rĩ, nĩtwĩhĩtie na tũgakũremera, wee nawe ũkaaga gũtũrekera.
Me hev synda og vore ulyduge, du hev ikkje tilgjeve.
43 “Wee wĩhumbĩrĩte na marakara, ũgatũingatithia; ũũraganĩte ũtekũiguanĩra tha.
Du sveipte deg i vreide og elte oss, du slo i hel utan nåde.
44 Wee wĩhumbĩrĩte na itu nĩgeetha gũtikagĩe na ihooya rĩngĩgũkinyĩra.
I skyer sveipte du deg, so ingi bøn rakk fram.
45 Wee ũtũmĩte tũtuĩke ta gĩko, na ta mahuti gatagatĩ ka ndũrĩrĩ.
Til skarn og styggje hev du gjort oss midt imillom folki.
46 “Thũ ciitũ ciothe itwathamĩirie tũnua itũũkĩrĩre.
Dei spila upp sitt gap imot oss, alle våre fiendar.
47 Nĩtũkorereirwo nĩ kĩmako kĩnene, na tũkenjerwo marima, tũgakorwo nĩ ũniinani, na mwanangĩko.”
Gruv og grav det vart vår lut, øyding og tjon.
48 Maitho makwa maranyũrũrũkia tũrũũĩ twa maithori nĩ ũndũ andũ akwa nĩmanangĩtwo.
Tårebekkjer strøymer or mitt auga for tjonet på mitt folks dotter.
49 Maitho makwa marĩnyũrũrũkagia maithori mategũtigithĩria, magaikara o makĩnyũrũrũkaga,
Mitt auga sirenn, roar seg ikkje,
50 nginya rĩrĩa Jehova agaacũthĩrĩria arĩ igũrũ oone.
fyrr Herrens skodar etter og ser frå himmelen.
51 Maũndũ marĩa ndĩrona nĩmaranjiguithia kĩeha ngoro, tondũ wa andũ-a-nja othe a itũũra rĩakwa inene.
Mitt auga gjer meg hjarte-ilt for kvar ei av døtterne i min by.
52 Andũ arĩa maatuĩkĩte thũ ciakwa hatarĩ gĩtũmi nĩo maanguĩmaga ta nyoni.
Dei jaga og elte meg som ein fugl, dei som var mine fiendar utan orsak.
53 Maanjikirie irima makĩenda kũnjũraga, na makĩĩhũũra na mahiga;
Dei vilde taka livet av meg nede i brunnen, dei kasta stein på meg.
54 ndaahubanĩirio nĩ maaĩ maingĩ, magĩikũrũkĩra igũrũ rĩa mũtwe wakwa, na niĩ ngĩĩciiria ndĩ hakuhĩ kũniinwo.
Vatnet flødde yver mitt hovud, eg sagde: «Det er ute med meg.»
55 Ngĩkaĩra rĩĩtwa rĩaku Wee Jehova, ndĩ kũu irima-inĩ rĩu iriku.
Eg påkalla ditt namn, Herre, utor den djupe hola.
56 Na we ũkĩigua ithaithana rĩakwa, ngĩkwĩra atĩrĩ, “Tiga kũhinga matũ maku ngĩgũkaĩra ũndeithie.”
Mi røyst høyrde du; haldt deg ikkje for øyro når eg ropar um lindring.
57 Nawe ũkĩnguhĩrĩria rĩrĩa ndagũkaĩire, ũkĩnjĩĩra atĩrĩ, “Tiga gwĩtigĩra.”
Du var nær den dagen eg kalla på deg; du sagde: «Ikkje ottast!»
58 Wee Mwathani-rĩ, nĩwe wanjiirĩrĩire; nawe ũgĩgĩkũũra muoyo wakwa.
Du, Herre, hev ført saki for mi sjæl, du hev løyst ut mitt liv.
59 Wee Jehova, nĩwonete ũũru ũrĩa njĩkĩtwo. Tua ciira wakwa arĩ we!
Du, Herre, hev set kva urett eg leid; å, døm i mi sak!
60 Wee nĩwonete kwĩrĩhĩria kwao guothe, o na mathugunda mao mothe ma kũnjũkĩrĩra.
Du hev set all deira hemnhug, alle deira løynderåder mot meg.
61 Wee Jehova-rĩ, nĩũiguĩte irumi iria manumĩte nacio, o na mathugunda mao mothe ma kũnjũkĩrĩra:
Du hev høyrt deira svivyrdingar, alle deira løynderåder mot meg,
62 maũndũ marĩa thũ ciakwa ciaragia na mĩheehũ ikĩngʼungʼuanaga injũkĩrĩre mũthenya wothe.
det mine motstandarar sagde og tenkte imot meg dagen lang.
63 Ta kĩmarore! Magĩikara thĩ kana magĩũkĩra, maanyũrũragia na nyĩmbo ciao.
Ansa på deim, når dei sit og når dei stend! um meg gjer dei nidvisor.
64 Wee Jehova-rĩ, marĩhe kũringana na ũrĩa mekĩte, kũringana na wĩra wa moko mao.
Du, Herre, vil gjeva deim av same slag som deira hender hev gjort.
65 Ũmia ngoro ciao, nakĩo kĩrumi gĩaku kĩroikara nao!
Du vil leggja eit sveip yver deira hjarta, du vil bannstøyta deim.
66 Maingatithie ũrĩ na marakara, na ũmaniine mathire gũkũ mũhuro wa igũrũ rĩa Jehova.
Du vil elta deim i vreide, og tyna deim so dei ikkje bid meir under Herrens himmel.
