< Macakaya 3 >

1 Niĩ ndĩ mũndũ wonete thĩĩna nĩ ũndũ wa kũhũũrwo na rũthanju rwa mangʼũrĩ make.
Ich bin der Mann, der Elend hat erfahren durch seines Grimmes Rute.
2 Andwarĩte akangereria nduma-inĩ handũ ha ũtheri-inĩ;
Mich drängte er und führte mich in Finsternis und tiefes Dunkel.
3 ti-itherũ, atũmĩte guoko gwake kũnjũkĩrĩre rĩngĩ na rĩngĩ, mũthenya wothe.
An mir erprobt er immer wieder seine Macht den ganzen Tag.
4 Nĩatũmĩte nyama cia mwĩrĩ wakwa na gĩkonde kĩaguo ihinyare, na akoinanga mahĩndĩ makwa.
Er rieb mir auf mein Fleisch und meine Haut, zerbrach mir mein Gebein.
5 Nĩandigiicĩirie, na agaathiũrũrũkĩria na marũrũ, na thĩĩna.
Und eingeschritten ist er gegen mich mit Gift und Aufhängen,
6 Atũmĩte ndũũre nduma-inĩ o ta andũ arĩa maakuire tene.
versetzte mich in Finsternis wie ewig Tote.
7 Nĩanjirigĩire na rũthingo nĩguo ndikae kũũra; mĩnyororo yakwa nĩamĩritũhĩtie mũno.
Er mauerte mich ein, ließ keinen Ausweg offen, beschwerte mich mit Ketten.
8 O na rĩrĩa ndetana kana ndakaya ngĩenda ũteithio-rĩ, nĩ kũhingĩrĩria ahingagĩrĩria mahooya makwa.
Ob ich auch schreie, rufe, er weist mein Beten ab,
9 Nĩahingĩte njĩra yakwa na mahiga maicũhie; atũmĩte tũcĩra twakwa tuogome.
versperrt mit Pfählen meine Wege, verstört mir meine Pfade.
10 Kũrĩ niĩ aatuĩkĩte o ta nduba rĩrĩa yoheirie, kana ta mũrũũthi rĩrĩa wĩhithĩte,
Er ist mir wie ein Bär, der lauert, ein Löwe in dem Hinterhalt.
11 akĩngururia kuuma gacĩra-inĩ, akĩndambuura, akĩndiganĩria itarĩ na ũteithio.
Er kreist um meine Wege, umschließt mich, macht mich einsam,
12 Ageetete ũta wake, akangereka, nduĩke cabaa ya kũrathagwo nĩ mĩguĩ yake.
dann spannt er seinen Bogen und stellt als Ziel mich auf für seine Pfeile.
13 Nĩatheecire ngoro yakwa na mĩguĩ kuuma thiaka-inĩ wake.
Er schießt mir in die Nieren des Köchers Söhne.
14 Ngĩgĩtuĩka wa gũthekagĩrĩrwo nĩ andũ akwa othe; maanyũrũragia na rwĩmbo mũthenya wothe.
Ich wurde meinem ganzen Volke zum Gespött, ihr Spottlied für den ganzen Tag.
15 Anjiyũrĩtie maũndũ marũrũ, na akaahũũnia na maaĩ ma nyongo.
Mit Bitternissen machte er mich satt, berauschte mich mit Wermut,
16 Nĩangʼethũrangĩte magego makwa na kagoto; anangĩrĩirie rũkũngũ-inĩ.
zermalmen ließ er meine Zähne Kiesel und wälzte mich im Staube.
17 Nĩnjagithĩtio thayũ; nĩndiganĩirwo ũgaacĩru nĩ kĩĩ.
Des Glücks beraubt ward meine Seele, daß ich des Heiles ganz vergaß
18 Nĩ ũndũ ũcio nguuga atĩrĩ, “Riiri wakwa nĩũthirĩte, o hamwe na maũndũ marĩa mothe ndũire njĩrĩgĩrĩire kuuma kũrĩ Jehova.”
und sprach: "Dahin ist meine Lebenskraft und meine Hoffnung auf den Herrn."
19 Nĩngũririkana thĩĩna wakwa, na kũũrũũra gwakwa, na ngaririkana maũndũ marũrũ, o na maaĩ ma nyongo.
Ja, der Gedanke an mein Elend, meine Irrsale, ist Wermut mir und Gift.
20 Ngoro yakwa no ĩraririkana maũndũ macio, nayo ĩkaringĩka thĩinĩ wakwa.
Und doch denkt meine Seele dran und sinnt in mir.
21 O na gũtariĩ ũguo nĩndirikanaga ũndũ ũyũ, na tondũ wa ũguo ngagĩa na kĩĩrĩgĩrĩro:
Und ich bedachte dies und schöpfte daraus meine Hoffnung.
22 Tondũ wa wendo mũnene wa Jehova, nĩkĩo tũtaniinĩtwo biũ, nĩgũkorwo tha ciake itirĩ hĩndĩ ithiraga.
Des Herren Huld ist nicht zu Ende und sein Erbarmen nicht erschöpft.
23 Tha ciaku ikoragwo irĩ njerũ rũciinĩ o rũciinĩ, wĩhokeku waku nĩ mũnene mũno.
Neu ist's an jedem Morgen; ja: "Groß ist Deine Treue;
24 Ngoro yakwa yugaga atĩrĩ, “Jehova nĩwe igai rĩakwa; tondũ ũcio nĩwe ndĩrĩetagĩrĩra.”
mein Anteil ist der Herr", spricht meine Seele; "drum hoffe ich auf ihn."
25 Jehova nĩ mwega kũrĩ arĩa mamwĩhokaga, kũrĩ ngoro ĩyo ĩmũrongoragia;
Der Herr ist denen gütig, die seiner harren, und einer Seele, die ihn sucht.
26 nĩ wega mũndũ gweterera ũhonokio wa Jehova o akirĩte.
Drum ist es gut, schweigend des Herren Hilfe zu erwarten.
27 Nĩ wega mũndũ gũkuua icooki hĩndĩ ĩrĩa arĩ mũnini.
Gar heilsam ist es für den Mann, das Joch in seiner Jugend schon zu tragen.
28 Nĩaikare arĩ wiki akirĩte, nĩgũkorwo nĩ Jehova ũmũigĩrĩire rĩo.
Er sitze einsam da und schweige, weil er's ihm auferlegt!
29 Nĩaturumithie ũthiũ wake rũkũngũ-inĩ, no gũkorwo aahota kũgĩa na kĩĩrĩgĩrĩro.
Mit seinem Mund berühre er den Staub! Vielleicht gibt's dann noch Hoffnung.
30 Nĩerekererie rũthĩa kũrĩ mũndũ ũrĩa ũkũmũgũtha, na aiyũrwo nĩ thoni.
Er biete seine Wange jenem dar, der nach ihm schlägt, und lasse sich mit Schmach ersättigen!
31 Nĩgũkorwo Jehova ndateanagĩria andũ nginya tene.
Denn nicht auf ewig will der Herr verstoßen.
32 O na gũtuĩka nĩarehaga kĩeha-rĩ, we nĩaiguanagĩra tha, nĩgũkorwo wendo ũcio wake ũtathiraga nĩ mũnene mũno.
Und fügt er auch Betrübnis zu, erbarmt er sich auch wieder seiner Gnadenfülle nach.
33 Nĩgũkorwo ndarehagĩra andũ mĩnyamaro, kana akarehere ciana cia andũ kĩeha akĩendaga.
Denn nicht aus Lust erniedrigt er und beugt die Menschenkinder,
34 Rĩrĩa andũ a bũrũri arĩa othe mohetwo maarangĩrĩrio na makinya-rĩ,
damit man mit den Füßen all die Gefangenen des Landes trete,
35 rĩrĩa mũndũ aagithio kĩhooto gĩake mbere ya Ũrĩa-ũrĩ-Igũrũ-Mũno-rĩ,
daß man das Recht der Leute beuge, das sie beim Allerhöchsten haben.
36 o na rĩrĩa mũndũ atuĩrwo ciira hatarĩ kĩhooto-rĩ, githĩ Mwathani ndonaga maũndũ macio?
Daß jemandem sein Recht genommen wird, das kann der Herr nicht billigen.
37 Nũũ ũngĩaria na atũme ũndũ ũcio ũhinge, Mwathani ataathanĩte gũtuĩke ũguo?
Wer ist's, der sprach, und es geschah, und nicht befohlen hätte es der Herr?
38 Githĩ kanua-inĩ ka Ũrĩa-ũrĩ-Igũrũ-Mũno tiho hoimaga maũndũ mooru, na hakoima maũndũ mega?
Ja, kommt nicht aus des Höchsten Mund das Schlimme wie das Gute?
39 Mũndũ o wothe ũrĩ muoyo-rĩ, atetaga nĩkĩ rĩrĩa ekũherithio nĩ ũndũ wa mehia make?
Was klagt ein Mensch im Leben, ein Mann ob seiner Sündenstrafe?
40 Nĩtũthuthuurie-i mĩthiĩre iitũ na tũmĩtuĩrie, tũcokerere Jehova.
Laßt uns doch unsern Wandel prüfen und erforschen und uns zum Herrn bekehren!
41 Nĩtwambararie ngoro ciitũ na moko maitũ na igũrũ kũrĩ Mũrungu ũrĩa ũrĩ igũrũ, tuuge atĩrĩ:
Laßt uns die Herzen lieber als die Hände zu Gott im Himmel heben:
42 “Ithuĩ-rĩ, nĩtwĩhĩtie na tũgakũremera, wee nawe ũkaaga gũtũrekera.
"Gesündigt haben wir in Widerspenstigkeit; Du hast uns nicht vergeben.
43 “Wee wĩhumbĩrĩte na marakara, ũgatũingatithia; ũũraganĩte ũtekũiguanĩra tha.
Du hast mit Zorn uns ganz bedeckt, verfolgt, gemordet mitleidlos.
44 Wee wĩhumbĩrĩte na itu nĩgeetha gũtikagĩe na ihooya rĩngĩgũkinyĩra.
Du hast Dich in Gewölk gehüllt, daß kein Gebet hindurch mehr dringe.
45 Wee ũtũmĩte tũtuĩke ta gĩko, na ta mahuti gatagatĩ ka ndũrĩrĩ.
Zu Kehricht und zum Auswurf hast Du uns gemacht inmitten jener Völker.
46 “Thũ ciitũ ciothe itwathamĩirie tũnua itũũkĩrĩre.
Weit rissen über uns den Mund all unsre Feinde auf.
47 Nĩtũkorereirwo nĩ kĩmako kĩnene, na tũkenjerwo marima, tũgakorwo nĩ ũniinani, na mwanangĩko.”
Zu Angst und Furcht ward uns Verwüstung und Verderben."
48 Maitho makwa maranyũrũrũkia tũrũũĩ twa maithori nĩ ũndũ andũ akwa nĩmanangĩtwo.
Mein Auge weinte Wasserströme ob der Vernichtung, die getroffen meines Volkes Tochter.
49 Maitho makwa marĩnyũrũrũkagia maithori mategũtigithĩria, magaikara o makĩnyũrũrũkaga,
Und ohne Ruhe fließt mein Auge und ohne Rasten,
50 nginya rĩrĩa Jehova agaacũthĩrĩria arĩ igũrũ oone.
bis daß herniederschaue und es sehe der Herr vom Himmel.
51 Maũndũ marĩa ndĩrona nĩmaranjiguithia kĩeha ngoro, tondũ wa andũ-a-nja othe a itũũra rĩakwa inene.
Mein Auge klagt ohn Ende ob all den Töchtern meiner Stadt.
52 Andũ arĩa maatuĩkĩte thũ ciakwa hatarĩ gĩtũmi nĩo maanguĩmaga ta nyoni.
Mich jagten hin und her wie einen Vogel, die mir so grundlos Feinde waren.
53 Maanjikirie irima makĩenda kũnjũraga, na makĩĩhũũra na mahiga;
Mein Leben wollten sie vernichten in der Grube; mit Steinen warfen sie auf mich.
54 ndaahubanĩirio nĩ maaĩ maingĩ, magĩikũrũkĩra igũrũ rĩa mũtwe wakwa, na niĩ ngĩĩciiria ndĩ hakuhĩ kũniinwo.
Dann strömte übers Haupt mir Wasser; ich sprach: "Ich bin verloren."
55 Ngĩkaĩra rĩĩtwa rĩaku Wee Jehova, ndĩ kũu irima-inĩ rĩu iriku.
Da rief ich Deinen Namen, Herr, aus tiefster Grube an.
56 Na we ũkĩigua ithaithana rĩakwa, ngĩkwĩra atĩrĩ, “Tiga kũhinga matũ maku ngĩgũkaĩra ũndeithie.”
Du hörtest meine Stimme: "Ach, verschließe meinem Rufen und meinem Seufzen nicht Dein Ohr!"
57 Nawe ũkĩnguhĩrĩria rĩrĩa ndagũkaĩire, ũkĩnjĩĩra atĩrĩ, “Tiga gwĩtigĩra.”
Du nahtest, als ich Dich gerufen; Du sprachst: "Sei nur getrost!"
58 Wee Mwathani-rĩ, nĩwe wanjiirĩrĩire; nawe ũgĩgĩkũũra muoyo wakwa.
Du führtest meine Sache, Herr; Du wahrtest mir das Leben.
59 Wee Jehova, nĩwonete ũũru ũrĩa njĩkĩtwo. Tua ciira wakwa arĩ we!
Nun siehst Du, Herr: Bedrückt bin ich. Verhilf zu meinem Rechte mir!
60 Wee nĩwonete kwĩrĩhĩria kwao guothe, o na mathugunda mao mothe ma kũnjũkĩrĩra.
All ihre Rachgier schauest Du, all ihre Pläne gegen mich,
61 Wee Jehova-rĩ, nĩũiguĩte irumi iria manumĩte nacio, o na mathugunda mao mothe ma kũnjũkĩrĩra:
Du hörst ihr Schmähen, Herr, und all ihr Planen gegen mich,
62 maũndũ marĩa thũ ciakwa ciaragia na mĩheehũ ikĩngʼungʼuanaga injũkĩrĩre mũthenya wothe.
die Reden meiner Widersacher, ihr stetes Trachten gegen mich.
63 Ta kĩmarore! Magĩikara thĩ kana magĩũkĩra, maanyũrũragia na nyĩmbo ciao.
Ihr Sitzen und ihr Aufstehn schau Dir an! Zum Spottlied bin ich ihnen.
64 Wee Jehova-rĩ, marĩhe kũringana na ũrĩa mekĩte, kũringana na wĩra wa moko mao.
Du lohnest ihnen, Herr, nach ihrer Hände Werk.
65 Ũmia ngoro ciao, nakĩo kĩrumi gĩaku kĩroikara nao!
Verblendung gibst Du ihrem Herzen, gibst ihnen Deinen Fluch.
66 Maingatithie ũrĩ na marakara, na ũmaniine mathire gũkũ mũhuro wa igũrũ rĩa Jehova.
Im Zorn verfolgst Du sie und tilgst sie unterm Himmel, Herr.

< Macakaya 3 >