Macakaya 3
1 Niĩ ndĩ mũndũ wonete thĩĩna nĩ ũndũ wa kũhũũrwo na rũthanju rwa mangʼũrĩ make.
Teg er den Mand, som saa Elendighed ved hans Vredes Ris.
2 Andwarĩte akangereria nduma-inĩ handũ ha ũtheri-inĩ;
Mig ledede og førte han ind i Mørke og ikke til Lys.
3 ti-itherũ, atũmĩte guoko gwake kũnjũkĩrĩre rĩngĩ na rĩngĩ, mũthenya wothe.
Kun imod mig vendte han atter og atter sin Haand den ganske Dag.
4 Nĩatũmĩte nyama cia mwĩrĩ wakwa na gĩkonde kĩaguo ihinyare, na akoinanga mahĩndĩ makwa.
Han gjorde mit Kød og min Hud gammel; han sønderbrød mine Ben.
5 Nĩandigiicĩirie, na agaathiũrũrũkĩria na marũrũ, na thĩĩna.
Han byggede imod mig og omgav mig med Galde og Møje.
6 Atũmĩte ndũũre nduma-inĩ o ta andũ arĩa maakuire tene.
Han lod mig bo i de mørke Steder som dem, der ere døde i al Evighed.
7 Nĩanjirigĩire na rũthingo nĩguo ndikae kũũra; mĩnyororo yakwa nĩamĩritũhĩtie mũno.
Han tilmurede for mig, og jeg kan ikke komme ud, han gjorde min Lænke svar.
8 O na rĩrĩa ndetana kana ndakaya ngĩenda ũteithio-rĩ, nĩ kũhingĩrĩria ahingagĩrĩria mahooya makwa.
Naar jeg end skriger og raaber, lukker han til for min Bøn.
9 Nĩahingĩte njĩra yakwa na mahiga maicũhie; atũmĩte tũcĩra twakwa tuogome.
Han har tilmuret mine Veje med hugne Stene, han har gjort mine Stier krogede.
10 Kũrĩ niĩ aatuĩkĩte o ta nduba rĩrĩa yoheirie, kana ta mũrũũthi rĩrĩa wĩhithĩte,
Han er bleven mig som en Bjørn, der ligger paa Lur, som en Løve i Skjul.
11 akĩngururia kuuma gacĩra-inĩ, akĩndambuura, akĩndiganĩria itarĩ na ũteithio.
Han lod mine Veje bøje af, og saa sønderrev han mig; han lagde mig øde.
12 Ageetete ũta wake, akangereka, nduĩke cabaa ya kũrathagwo nĩ mĩguĩ yake.
Han spændte sin Bue og stillede mig som Maalet for Pilen.
13 Nĩatheecire ngoro yakwa na mĩguĩ kuuma thiaka-inĩ wake.
Han lod Pile af sit Kogger trænge ind i mine Nyrer.
14 Ngĩgĩtuĩka wa gũthekagĩrĩrwo nĩ andũ akwa othe; maanyũrũragia na rwĩmbo mũthenya wothe.
Jeg er bleven alt mit Folk til Latter, deres Spottesang den ganske Dag.
15 Anjiyũrĩtie maũndũ marũrũ, na akaahũũnia na maaĩ ma nyongo.
Han mættede mig med beske Urter, „han gav mig rigelig Malurt at drikke
16 Nĩangʼethũrangĩte magego makwa na kagoto; anangĩrĩirie rũkũngũ-inĩ.
og lod mine Tænder bide i Grus, han nedtrykte mig i Aske.
17 Nĩnjagithĩtio thayũ; nĩndiganĩirwo ũgaacĩru nĩ kĩĩ.
Og du bortstødte min Sjæl fra Fred, jeg har glemt det gode.
18 Nĩ ũndũ ũcio nguuga atĩrĩ, “Riiri wakwa nĩũthirĩte, o hamwe na maũndũ marĩa mothe ndũire njĩrĩgĩrĩire kuuma kũrĩ Jehova.”
Og jeg sagde: Borte er min Kraft, og hvad jeg forventede fra Herren.
19 Nĩngũririkana thĩĩna wakwa, na kũũrũũra gwakwa, na ngaririkana maũndũ marũrũ, o na maaĩ ma nyongo.
Kom min Elendighed og min Landflygtighed i Hu: Malurt og Galde!
20 Ngoro yakwa no ĩraririkana maũndũ macio, nayo ĩkaringĩka thĩinĩ wakwa.
Min Sjæl kommer det ret i Hu og er nedbøjet i mit Indre.
21 O na gũtariĩ ũguo nĩndirikanaga ũndũ ũyũ, na tondũ wa ũguo ngagĩa na kĩĩrĩgĩrĩro:
Dette vil jeg tage mig til Hjerte, derfor vil jeg haabe:
22 Tondũ wa wendo mũnene wa Jehova, nĩkĩo tũtaniinĩtwo biũ, nĩgũkorwo tha ciake itirĩ hĩndĩ ithiraga.
Det er Herrens Miskundhed, at vi ikke ere fortærede; thi hans Barmhjertighed har ingen Ende.
23 Tha ciaku ikoragwo irĩ njerũ rũciinĩ o rũciinĩ, wĩhokeku waku nĩ mũnene mũno.
Den er ny hver Morgen, din Trofasthed er stor.
24 Ngoro yakwa yugaga atĩrĩ, “Jehova nĩwe igai rĩakwa; tondũ ũcio nĩwe ndĩrĩetagĩrĩra.”
Herren er min Del, siger min Sjæl, derfor vil jeg haabe til ham.
25 Jehova nĩ mwega kũrĩ arĩa mamwĩhokaga, kũrĩ ngoro ĩyo ĩmũrongoragia;
Herren er god imod dem, som bie efter ham, imod den Sjæl, som spørger efter ham.
26 nĩ wega mũndũ gweterera ũhonokio wa Jehova o akirĩte.
Det er godt, at man haaber og er stille til Herrens Frelse.
27 Nĩ wega mũndũ gũkuua icooki hĩndĩ ĩrĩa arĩ mũnini.
Det er en Mand godt, at han bærer Aag i sin Ungdom.
28 Nĩaikare arĩ wiki akirĩte, nĩgũkorwo nĩ Jehova ũmũigĩrĩire rĩo.
Han vil sidde ene og tie; thi han lægger det paa ham.
29 Nĩaturumithie ũthiũ wake rũkũngũ-inĩ, no gũkorwo aahota kũgĩa na kĩĩrĩgĩrĩro.
Han vil trykke sin Mund imod Støvet, om der maaske kunde være Forhaabning.
30 Nĩerekererie rũthĩa kũrĩ mũndũ ũrĩa ũkũmũgũtha, na aiyũrwo nĩ thoni.
Han vil vende Kinden imod den, som slaar ham, han vil mættes med Forhaanelse.
31 Nĩgũkorwo Jehova ndateanagĩria andũ nginya tene.
Thi Herren skal ikke forkaste evindelig.
32 O na gũtuĩka nĩarehaga kĩeha-rĩ, we nĩaiguanagĩra tha, nĩgũkorwo wendo ũcio wake ũtathiraga nĩ mũnene mũno.
Thi dersom han bedrøver, da skal han dog forbarme sig efter sin store Miskundhed.
33 Nĩgũkorwo ndarehagĩra andũ mĩnyamaro, kana akarehere ciana cia andũ kĩeha akĩendaga.
Thi det er ikke af sit Hjerte, at han plager og bedrøver Menneskens Børn.
34 Rĩrĩa andũ a bũrũri arĩa othe mohetwo maarangĩrĩrio na makinya-rĩ,
For at knuse alle de bundne paa Jorden under sine Fødder,
35 rĩrĩa mũndũ aagithio kĩhooto gĩake mbere ya Ũrĩa-ũrĩ-Igũrũ-Mũno-rĩ,
for at bøje en Mands Ret for den Højestes Ansigt,
36 o na rĩrĩa mũndũ atuĩrwo ciira hatarĩ kĩhooto-rĩ, githĩ Mwathani ndonaga maũndũ macio?
for at forvende et Menneskes Retssag — skuer Herren ikke ned.
37 Nũũ ũngĩaria na atũme ũndũ ũcio ũhinge, Mwathani ataathanĩte gũtuĩke ũguo?
Hvo er den, som har sagt noget, saa at det skete, uden at Herren befaler det?
38 Githĩ kanua-inĩ ka Ũrĩa-ũrĩ-Igũrũ-Mũno tiho hoimaga maũndũ mooru, na hakoima maũndũ mega?
Mon Lykke og Ulykke ikke udgaa af den Højestes Mund?
39 Mũndũ o wothe ũrĩ muoyo-rĩ, atetaga nĩkĩ rĩrĩa ekũherithio nĩ ũndũ wa mehia make?
Hvorfor klager et Menneske som lever? — enhver for sine Synder!
40 Nĩtũthuthuurie-i mĩthiĩre iitũ na tũmĩtuĩrie, tũcokerere Jehova.
Lader os ransage vore Veje og efterspore dem og vende om til Herren!
41 Nĩtwambararie ngoro ciitũ na moko maitũ na igũrũ kũrĩ Mũrungu ũrĩa ũrĩ igũrũ, tuuge atĩrĩ:
Lader os opløfte vort Hjerte tillige med vore Hænder til Gud i Himmelen!
42 “Ithuĩ-rĩ, nĩtwĩhĩtie na tũgakũremera, wee nawe ũkaaga gũtũrekera.
Vi, vi have syndet og været genstridige, du tilgav ikke.
43 “Wee wĩhumbĩrĩte na marakara, ũgatũingatithia; ũũraganĩte ũtekũiguanĩra tha.
Du tildækkede os med Vrede og forfulgte os, ihjelslog, sparede ikke,
44 Wee wĩhumbĩrĩte na itu nĩgeetha gũtikagĩe na ihooya rĩngĩgũkinyĩra.
Du skjulte dig med en Sky, at ingen Bøn kunde trænge igennem.
45 Wee ũtũmĩte tũtuĩke ta gĩko, na ta mahuti gatagatĩ ka ndũrĩrĩ.
Du gjorde os til Skarn og Udskud midt iblandt Folkene.
46 “Thũ ciitũ ciothe itwathamĩirie tũnua itũũkĩrĩre.
Alle vore Fjender opspilede deres Mund imod os.
47 Nĩtũkorereirwo nĩ kĩmako kĩnene, na tũkenjerwo marima, tũgakorwo nĩ ũniinani, na mwanangĩko.”
Der var Forfærdelse og Gru for os, Ødelæggelse og Undergang.
48 Maitho makwa maranyũrũrũkia tũrũũĩ twa maithori nĩ ũndũ andũ akwa nĩmanangĩtwo.
Mit Øje rinder med Vandbække over mit Folks Datters Undergang.
49 Maitho makwa marĩnyũrũrũkagia maithori mategũtigithĩria, magaikara o makĩnyũrũrũkaga,
Mit Øje strømmer og bliver ikke stille, der er ingen Afladelse,
50 nginya rĩrĩa Jehova agaacũthĩrĩria arĩ igũrũ oone.
indtil Herren skuer ned og ser til fra Himmelen.
51 Maũndũ marĩa ndĩrona nĩmaranjiguithia kĩeha ngoro, tondũ wa andũ-a-nja othe a itũũra rĩakwa inene.
Mit Øje voldte min Sjæl Smerte over alle min Stads Døtre.
52 Andũ arĩa maatuĩkĩte thũ ciakwa hatarĩ gĩtũmi nĩo maanguĩmaga ta nyoni.
Hart jagede mig som en Fugl de, der vare mine Fjender uden Grund.
53 Maanjikirie irima makĩenda kũnjũraga, na makĩĩhũũra na mahiga;
De bragte mit Liv til at vorde stille i Graven og kastede en Sten over mig.
54 ndaahubanĩirio nĩ maaĩ maingĩ, magĩikũrũkĩra igũrũ rĩa mũtwe wakwa, na niĩ ngĩĩciiria ndĩ hakuhĩ kũniinwo.
Der strømmede Vand ned over mit Hoved, jeg sagde: Det er forbi med mig.
55 Ngĩkaĩra rĩĩtwa rĩaku Wee Jehova, ndĩ kũu irima-inĩ rĩu iriku.
Jeg kaldte paa dit Navn, Herre! fra Graven, i det dybe.
56 Na we ũkĩigua ithaithana rĩakwa, ngĩkwĩra atĩrĩ, “Tiga kũhinga matũ maku ngĩgũkaĩra ũndeithie.”
Du har hørt min Røst; tilluk ej dit Øre for mit Suk, for mit Raab!
57 Nawe ũkĩnguhĩrĩria rĩrĩa ndagũkaĩire, ũkĩnjĩĩra atĩrĩ, “Tiga gwĩtigĩra.”
Du holdt dig nær den Dag, jeg kaldte paa dig, du sagde: Frygt ikke!
58 Wee Mwathani-rĩ, nĩwe wanjiirĩrĩire; nawe ũgĩgĩkũũra muoyo wakwa.
Herre! du har udført min Sjæls Sag, du har udløst mit Liv.
59 Wee Jehova, nĩwonete ũũru ũrĩa njĩkĩtwo. Tua ciira wakwa arĩ we!
Herre! du har set den Uret, som sker mig, døm i min Sag!
60 Wee nĩwonete kwĩrĩhĩria kwao guothe, o na mathugunda mao mothe ma kũnjũkĩrĩra.
Du har set al deres Hævn, alle deres Tanker imod mig.
61 Wee Jehova-rĩ, nĩũiguĩte irumi iria manumĩte nacio, o na mathugunda mao mothe ma kũnjũkĩrĩra:
Herre! du har hørt deres haanende Tale, alle deres Tanker imod mig,
62 maũndũ marĩa thũ ciakwa ciaragia na mĩheehũ ikĩngʼungʼuanaga injũkĩrĩre mũthenya wothe.
mine Modstanderes Ord og deres Anslag imod mig den ganske Dag.
63 Ta kĩmarore! Magĩikara thĩ kana magĩũkĩra, maanyũrũragia na nyĩmbo ciao.
Sku, hvorledes de sidde, og hvorledes de staa op; jeg er deres Spottesang.
64 Wee Jehova-rĩ, marĩhe kũringana na ũrĩa mekĩte, kũringana na wĩra wa moko mao.
Du skal gengælde dem, Herre! efter deres Hænders Gerning.
65 Ũmia ngoro ciao, nakĩo kĩrumi gĩaku kĩroikara nao!
Du skal give dem et Dække over Hjertet, din Forbandelse hører dem til.
66 Maingatithie ũrĩ na marakara, na ũmaniine mathire gũkũ mũhuro wa igũrũ rĩa Jehova.
Du skal forfølge dem i Vrede, og ødelægge dem, at de ikke ere under Herrens Himmel.
